Ogrzyca i dzieci (twarda)

,,Nikt ci nie mówił, że sieroty mogą mieszkać w Sierocińcu do czternastego roku życia? Tak właśnie stoi w miejskiej karcie praw. Przeklęte wałkonie, powinniście szukać szczęścia w świecie, zaciągnąć się na praktyki... Zrobić dla odmiany coś pożytecznego!"

W cytacie przedstawiłam wam postać Burmistrza Wdoligłaźnu, którego słuchano, ale który był niekoniecznie dobrym władającym. Od razu nie przypadł mi do gustu, gdyż jego gburowatość wykraczała poza wszelkie normy kultury. Najchętniej zagnałby wszystkie dzieci z Sierocińca do pracy bez względu na to czy chorowały i ile miały lat. Sam oczywiście stronił od zadań cielesnych, gdyż podobno mu nie przystało brudzić sobie rąk. Och! Doprawdy irytujący typ! Na całe szczęście pojawi się tutaj pewna Ogrzyca o wielkim sercu, która potrafiła się dzielić nawet najmniejszymi okruszkami chleba. Przekonały się o tym wrony, które potępiane przez innych znalazły u niej schronienie i żywność. Im więcej z siebie dawała, tym bardziej wrony krakały, że nic dobrego ją za to nie spotka. Jej serce czystsze niż szyba z wielką przyjemnością obdarowywało innych mieszkańców wszystkimi dobrami, jakie udało jej się wyhodować w swoim ogrodzie. Ludzie łapczywi nie pytali kto im te pyszności zostawiał. Czym prędzej wprowadzali je do domów, by tylko nikt niczego nie przyuważył. A szkoda, bo mogliby dojrzeć ukryte piękno odziane brzydką skórą. Ogrzycy przykro było, że dawny blask miasteczka zanikał. Każdego dnia przypatrywała się z ukrycia jak jeden po drugim marnieje w oczach. Odkąd spłonęło pewnme miejsce, już nic nie było takie jak dawniej. Jak sądzicie, czy Ogrzycy uda się to naprawić? Kto będzie chciał się jej pozbyć i dlaczego?
Naprawdę przepiękna bajka. Postać Ogrzycy bardzo mnie wzruszała, bo bezinteresowność zdobiła jej naturę. Pomagała jak potrafiła. Chciała, by wszyscy byli zwyczajnie szczęśliwi i mieli pełne brzuszki. Cudowny styl, który zasługuje na uznanie. Śliczne porównania, nutka magii i końcowe przesłanie. Jak widać, nie należy oceniać serca innych poprzez ich wygląd zewnętrzny. Totalnie wszystkim ją polecam!!!

Jedną z baśni, którą miałam ostatnio okazję poznać, była "Ogrzyca i dzieci" autorstwa Kelly Barnhill. Nie dość, że jest przepięknie wydana i przyciąga samym swoim wyglądem, to na dodatek jest naprawdę mega wartościową lekturą. ????

Rzecz dzieje się we Wdoligłaźnie, gdzie ludziom mieszka się i żyje bardzo dobrze. Wszyscy są dla siebie serdeczni i pomocni, panuje tam spokój i harmonia - jednym słowem mieszkańcy są tam szczęśliwi. ???? Tak jest do czasu pojawienia się nowego Burmistrza. Po jego przyjeździe ludzie bardzo się zmieniają, i wcale nie jest to dobra zmiana, a w miasteczku zaczyna panować chaos. ???? Jedynym miejscem, gdzie ludzie pozostali tacy sami, jest Sierociniec. Dzieci, które w nim mieszkają, bardzo przyjaźnią się z tytułową Ogrzycą. Kochają ją za jej dobre serce i uczynność. ?? Ktoś jednak chce, aby zniknęła ona z życia mieszkańców i jest w stanie doprowadzić do tego za wszelką cenę. ????

"Ogrzyca i dzieci" to książka magiczna, piękna, a przede wszystkim niosąca za sobą mnóstwo wartości. ???? Sama tresc lektury wywołuje mnóstwo emocji, a przekaz w niej zawarty wzrusza i porusza do głębi. ???? Autorka pisze w bardzo płynnym i łatwym w odbiorze stylu, dzięki czemu z łatwością można zagłębić się w przedstawiony w książce świat. ???? Naprawdę warto poznać tę klimatyczną i wspaniałą baśń. Gorąco polecam! ????

Kelly Barnhill powraca z nową pouczającą baśnią dla najmłodszych. To historia małego miasteczka, które w jedną noc straciło duszę? Od kiedy pożar strawił bibliotekę, wszystko zaczęło chylić się ku upadkowi. Mieszkańcy obwinili smoki o tę katastrofę, ponieważ coraz częściej wybuchały pożary i niszczyły sklepy, domy, szkoły. W końcu ludzie zamknęli się na innych. Zapomnieli o swoim dawnym życiu i o dawnych zasadach. Jedynym światełkiem Wdoligłaźna był sierociniec zamieszkiwany przez 15 zżytych ze sobą dzieci. Któregoś dnia jedno z dzieci znika. Tym razem mieszkańcy obarczyli winą niezwykle uprzejmą Ogrzycę, która niosła im pomoc pod osłoną zmierzchu. Potajemnie zostawiała pod drzwiami jedzenie, naprawiała niewielkie szkody i wraz z krukami próbowała przywrócić dawną wiarę w dobro. Jednak czy tym razem Ogrzyca pomoże w znalezieniu zaginionego dziecka? Czy razem z sierotami pokaże czym jest magia przyjaźni i miłości?

Uwielbiam Barnhill za te głębokie przesłania, uniwersalne treści, baśniowy styl, które przemyca pod osłoną różnych bohaterów i różnych światów. W jej książkach można zauważyć jedną powtarzającą się rzecz. Dzieci przedstawia jako superbohaterów, które naprawiają świat zabieganych dorosłych zdemoralizowanych przez własne ambicje. Czy to przypadkiem nie przypomina trochę dzisiejszego świata? Nie bez powodu dzieci są często uważane za prawdziwe iskierki dobroci i kreatywności.

W ?Ogrzycy i dzieciach? to właśnie Burmistrz jest tym kluczem do zła panującego w miasteczku. To on wmawia ludziom, że przegonił smoki i obronił wszystkich przez pożarem, to on wmawia, że nie ma nikogo lepszego od niego i to on wmawia Ogrzycy, że jest odrażającą istotą. Kłamstwo goni pychę i zniszczenie, a jedynymi osobami mogącymi przezwyciężyć wszystkie niegodziwości są dzieci, które wierzą w magię przyjaźni i miłości.

To książka, która sprawi że najmłodsi poczują się jak prawdziwi bohaterowie życiowej przygody pełnej niebezpieczeństw i mroku. Czas odkryć prawdziwe ?ja?.

Chociaż po książki sięgam często, nie zaczytuję się obsesyjnie w baśniach. To raczej gatunek przeze mnie pomijany. Nie licząc oczywiście tych bajek, które czytam moim dzieciom. Gustuję w bardziej przyziemnych treściach, choć uważam, że dla przełamania rutyny każdy z nas powinien czasami wyjść poza obrane ramy i sięgnąć po coś innego. Ja mam okazję to zrobić przy każdej kolejnej premierze powieści Kelly Barnhill, która czaruje nie tylko swoją wyobraźnią, ale także warsztatem i wartościami płynącymi z treści. Tym razem biorę na tapet historię ukrytą podtytułem ?Ogrzyca i dzieci?. Co możecie znaleźć na jej kartach? O tym chciałam Wam dzisiaj opowiedzieć.

ZARYS FABUŁY
We Wdoligłaźnie życie toczyło się kiedyś normalnym rytmem. Mieszkańcy byli szczęśliwi i potrafili tą radością się dzielić. Do czasu, bo kiedy wybuchł pożar, a ogień strawił kolejno bibliotekę, szkołę i inne zabudowania, wszystko uległo zmianie. A oprócz popiołu i zapachu spalenizny w powietrzu zaczęło unosić się coś jeszcze. Wszechobecny smutek. Na skraju tegoż miasteczka mieszka Ogrzyca, uczynna, utalentowana, z sercem na dłoni. Mieszkają dzieciaki z sierocińca, które opiekują się sobą nawzajem i dbają o przełożonych. Jest jednak ktoś jeszcze? Czy w obliczu zniszczeń i zła, dobro może zwyciężyć? Czy kiedy tajemnicze stado wron, sieroty i Ogrzyca połączą swoje siły, istnieje cień szansy na wygraną i nową nadzieję dla miasteczka?

WAŻNI BOHATEROWIE POWIEŚCI
Rozpoczynając ten etap pisania recenzji, zawsze mam w zwyczaju przedstawiać głównych bohaterów. Tym razem nie będzie inaczej, ale chciałam zaznaczyć, że mają oni dla tej historii wybitne znaczenie. Tak, jak w niektórych powieściach postaci stanowią jedynie dodatek i gdyby nie było tych, mogliby być po prostu inni, tutaj konkretni bohaterowie tworzą wyjątkowość całości. To oni są trzonem, dopracowanym, funkcjonującym jak jedna, wielka maszyna. A to nie lada sztuka wykreować takie sylwetki. Tytułowa Ogrzyca to lubiąca piec czy opiekować się ogrodem dobra dusza. Na pozór mogąca budzić rozmaite odczucia staje się przykładem na to, że prawdziwe piękno tkwi we wnętrzu człowieka i stereotypy nie mają tutaj żadnego znaczenia. Życzliwa, pomocna, dzieląca się swoimi talentami. Swoim wielkim serce szybko zjednała sobie nawet tajemnicze kruki. Mamy tytułowe dzieci, a konkretnie sieroty, na czele których stają Antonina, Bartłomiej czy Cesia. Wielka piętnastka, może zbyt duża jak na jeden dom. Ale miłość, wzajemne wsparcie i czysta chęć dobroci względem innych sprawia, że dzieci stają się przykładem dla pozostałych mieszkańców, którzy już zapomnieli, jak żyć. Jest Burmistrz z nie lada wyzwaniem, Szewc? i smok! Dobry, czy zły? Tego Wam nie zdradzę.

WALKA DOBRA I ZŁA
Autorka rozpoczyna tą historię wprowadzeniem czytelnika w świat konkretnych postaci. Mamy zwięźle przedstawione początki bohaterów w miasteczku zwanym Wdoligłaźno. Już na wstępie dowiadujemy się, że zostało ono dotknięte wielką tragedią. Pożar strawił nie tylko budynki, ale przede wszystkim życzliwość i radość mieszkańców. Czy jest to do odratowania? Powstaje pytanie, kto do tego dopuścił? Co stało się przyczyną tragedii? Czy będą kolejne i jak można znaleźć złotą receptę na ból? Czytanie tej powieści przepełnione jest swego rodzaju magią, ale nie to wychodziło na pierwszy plan. A ciepło bijące z zachowania niektórych postaci. To dowód na to, jak wiele może zmienić jeden człowiek. Mamy klimatyczne miasteczko, niewyjaśnione zdarzenia, niesamowitą współpracę i sierociniec, który zaczyna mieć coraz większe problemy. Pomimo tego, że istnieje w nim miłość, powoli zaczyna gościć także nieproszona bieda. Czy można jej uniknąć? Co ciekawe, już sam intrygujący okazuje się być narrator tej książki, który od czasu do czasu troszeczkę daje o sobie znać. Wspominając, że wie nieco więcej niż inni na dany temat. Kim jest?

PODSUMOWANIE
?Ogrzyca i dzieci? to jedna z tych baśni, która może łączyć pokolenia. Dla młodszego i starszego czytelnika, z krótkimi rozdziałami, ale na pewno wartościową treścią. Jak na bajkę przystało, są postaci magiczne, wyjęte rodem z powieści fantasy, mające jednak iście ludzkie zachowania. I co więcej, stające się strażnikami konkretnych wartości. Kelly Barnhill unaocznia walkę dobra ze złem, pokazuje jak wielką siłę może mieć życzliwość, wielkie serce i współpraca. Fabuła jest wartka, angażująca, opowiedziana z zacięciem gawędziarza. Bardzo polecam, nie tylko wielbicielom gatunku.

,,Dobra nie da się zmierzyć, dobro jest czymś więcej. Im więcej się go daje, tym więcej się go ma, i jest to najlepszy rodzaj magii"

~Kelly Barnhill, Ogrzyca i dzieci

??????

Wdoligłaźno to miasteczko, które niegdyś było bardzo urokliwe. Niestety postępująca bieda oraz seria tragicznych pożarów przyczyniły się do pogorszenia jakości życia mieszkańców i ich sąsiedzkich stosunków.
Burmistrz, czerpiący radość z chaosu i zamętu, z całych sił stara się skłócić ze sobą sąsiadów, których dotychczas łączyły serdeczne stosunki. Cierpią na tym wszyscy, a w szczególności dzieci z Sierocińca, którym zaczyna doskwierać głód.
W wyniku uprzedzeń i potrzeby znalezienia winnego, społeczeństwo Wdoligłaźna narastającą gorycz i wrogość kieruje w stronę ogrzycy o złotym sercu, mieszkającej na skraju miasta.

????????

,,Ogrzyca i dzieci" to napisana pięknym językiem opowieść o społeczeństwie i występujących w nim mechanizmach. Kelly Barnhill doskonale odmalowala mroczne kulisy władzy burmistrza-tyrana, a także ludzką naturę, w której jest miejsce zarówno na dobro, jak i zło.

Akcja książki jest niespieszna, ale to - w połączeniu z magicznym i baśniowym klimatem - sprawia, że można przy niej wspaniale spędzić długie godziny.

Ta powieść to cudowna lekcja empatii, ciepła i troski o drugiego człowieka. Ogrzyca i sieroty rozgrzały moje serce i zupełnie mnie rozczuliły.

????????????

???????????????????????????? ???? ????????????????????????

Wdoligłaźno (przyrzekam że w końcu da się zapamiętać nazwę) to miasteczko, które kiedyś było bardzo urokliwe.

Mieściła się w nim ogromna Biblioteka, a mieszkańcy nastawieni do siebie przyjaźnie spędzali dnie na czytaniu i rozmowach.

???? Później przyszły pożary. Pierwszy strawił Bibliotekę, następny Szkołę.. a samo miasteczko zaczęło chylić się ku upadkowi.
Kiedyś urokliwe miejsce stało się mało przyjaze, sąsiedzi stali się sobie obcy, a o pomocy bliźniemu zupełnie zapomniano.

Pieczę nad miastem przejął BURMISTRZ. Przystojny, olśniewający (dosłownie) swym blaskiem Pogromca SMOKÓW (bo przecież kogo innego można winić za ogień jeśli nie złego smoka.... może Ogrzycę?), którego słowom wierzą wszyscy.

???? Jedynie mieszkańcy zaniedbanego ale pełnego miłości sierocińca zdają się dostrzegać cień prawdy.
Mądre i zdolne dzieci w głębi serca wierzą, że Wdoligłaźno może znowu stać się urokliwe a jago mieszkańcy są jeszcze zdolni przypomnieć sobie czym jest życzliwości.

Jest jeszcze ONA - mieszkająca na skraju miasteczka Ogrzyca. Spokojna, pomocna i hojna istota, którą wszyscy oceniają zbyt szybko.

???? Czy sprytnym dzieciom i mądrym wronom uda się w końcu zdemaskować prawdziwego potwora?
Myślę że musicie sprawdzić sami.

????????????

"Ogrzyca i dzieci" to książka dla młodszych i starszych (chociaż przez sporą ilość filozoficznych wręcz przemyśleń może nawet bardziej dla tych drugich).

???? Jest to piękna lecz jednocześnie trochę smutna opowieść, w której autorka chce nam przekazać jak ważne są w życiu zapomniane przez wielu wartości: dobroć, hojność, życzliwość, bezinteresowność czy po prostu PRAWDZIWE sąsiedztwo i wsparcie.

Mi czytało się ją z przyjemnością.

????????????