Okaleczone oko

Z niejakim zdziwieniem odkryłam, że strasznie się męczę z czytaniem. Niemalże przedzierałam się przez kolejne strony, niczym przez chruśniak malinowy. I to nie ilość stron była powodem, ponieważ dwie poprzednie części wcale chudsze nie były. Może sprawiła to przerwa między kolejnymi tomami. Może lenistwo, ponieważ nie chciało mi się czytać ponownie pierwszej i drugiej części i musiałam wytężać pamięć, aby przypomnieć sobie skomplikowane relacje rodzinne. A może jest to wina poświęcenia dość dużej przestrzeni na rozważania filozoficzne, ideologiczne, religijne. Autor chce nas w pełni wprowadzić w świat przedstawiony, szczegółowo ukazując wszelkie jego aspekty. Rozumiem to i doceniam, niestety, nie dałam się porwać narracji. A już największym moim rozczarowaniem było kilka ostatnich stron, gdy już nie było wątpliwości ? ta historia jeszcze się nie kończy. Będzie kolejna część. Mam tylko nadzieję, że nie aż tak pogmatwana.