Okno z widokiem

Róża jest archeologiem oraz wykładowczynią na uczelni. Pewnego dnia zostaje wplątana w intrygę, z której rodzi się afera, więc na jakiś czas chce zaszyć się z daleka od znajomych. Odwiedza swoją babcię, która mieszka w Malowniczym. Na miejscu okazuje się, że pewien inwestor chce zrównać z ziemią teren, na którym stoi kapliczka ze św. Antonim, do której bohaterka ma sentyment. Czy uda jej się znaleźć sposób na pokrzyżowanie mu planów?

Niegdyś bardzo lubiłam książki Magdaleny Kordel, każda trafiała na półkę z moimi ulubionymi pozycjami. Nie wiem, co się stało, ale to już druga powieść autorki w ostatnim czasie, przez którą nie mogę przebrnąć. ?Okno z widokiem? było dla mnie bardzo nudne, wręcz zmuszałam się do jego czytania, tylko dlatego, iż mam w zwyczaju nie zostawiać napoczętych książek. Humor, który zawsze mnie bawił, tym razem męczył mnie i irytował, wydał mi się wymuszony, a bohaterowie, jak dla mnie, mieli mentalność pięciolatków. Szczególnie na nerwy działał mi proboszcz, który zachowywał się, jakby flirtował z Różą oraz profesor, który nie wiem jakim cudem ze swą inteligencją owym profesorem został.

Pozycja ta nie wzbudziła we mnie żadnych większych emocji, plusem jest to, że czytało mi się ją dość szybko, mimo tego, że robiłam to na siłę. Występuje dużo dialogów, a sama fabuła jest niewymagająca, spokojnie można odbiegać myślami daleko i raczej nie da się zgubić, zwłaszcza że pełno w niej rozmów o niczym i pseudo zabawnych uszczypliwości. Ciężko mi było przebić się przez jej początek, myślałam, że jak akcja z przeszłości wróci do teraźniejszości, to będzie lepiej, niestety nic z tego. Sama już nie wiem, co mi bardziej przeszkadzało: przydługie dialogi o niczym, czy rozwlekła akcja, w której nic się nie dzieje.

Czytając książkę, od razu na myśl przeszedł mi serial ?Ranczo?, ciekawi mnie, czy nie był on inspiracją do jej stworzenia. Czuć ten wiejski folklor, a stereotyp goni stereotyp. Mamy tu przygłupich policjantów, niedobrego inwestora, gosposię, która by nic nie robiła, tylko futrowała księdza, grupę rozweselonych studentów oraz babcię specjalizującą się zielarstwem. Brakuje księcia z bajki, a nie, pojawia się na końcu!

?Okno z widokiem? oceniam w mojej skali na środkowym miejscu. Trochę to naciągana ocena, ale mam sentyment do Malowniczego, Uroczyska oraz samej autorki. Mam nadzieję, że więcej się nie zawiodę na jej twórczości, ponieważ ma wiele ciekawych pozycji i wierzę w to, że przed nią tylko takie.

ZDETERMINOWANA RÓŻA
Główna bohaterka, Róża, z perspektywy której mamy okazję obserwować tą historię, to odważna i zdeterminowana, dojrzała kobieta, która przywiązuje się do wspomnień dzieciństwa walcząc o to, co dla niej tak ważne. W obliczu wyzwań, daje z siebie wszystko, ryzykuje, angażuje się, walczy ? nie tylko dla siebie. Ale także i dla innych. W swoje rodzinne strony powraca zostawiając całe dotychczasowe życie. Nie bez przyczyny. Jej determinacja związana z wyzwaniem, które przed sobą stawia, jest doprawdy godna podziwu. W końcu chodzi o świętego Antoniego. I diabła, którego w dzieciństwie, ku złości mamy, zawsze szukała.

KSIĄDZ, PROFESOR I BABKA
Na drugim planie przewija się babcia, ukazana z perspektywy przeszłości, ale i teraźniejszości. Skrywająca wiele tajemnic, mieszkająca ze swoim ?chłopakiem?, niegdyś znana z zielarstwa i spotkań z samym czekającym na nią diabłem. Kolorowa, wyrazista, intrygująca postać. Podobnie jak i inne, angażujące się w postawiony na pierwszym planie projekt. Jest ksiądz, nietuzinkowy i gotowy na to, by mieć swoje za uszami, jest profesor, który dla dobra zabytków i wartościowych miejsc jest w stanie postawić na nogi całą grupę studentów. Po drugiej stronie stoi inwestor, przedstawiciel nowoczesności, który na przekór niezadowolonym mieszkańcom ani myśli o wycofaniu się ze swoich planów. Odważne postaci, dynamiczne ? toteż i dzieje się sporo.

KAPLICZKA, WYZWANIE, JEDNOŚĆ I SPÓR
?Okno z widokiem? to pełna ciepła, rozegrana w środowisku dalekim od wyścigu szczurów historia, w której przeszłość łączy się z teraźniejszością, dobra materialne z bezcennymi wartościami, nieszczęścia z nadzieją i tajemnice ze szczerością. Na pierwszym planie staje wizja likwidacji cennej dla mieszkańców kapliczki, o którą rozpoczyna się cała batalia na czele z bardzo szalonym planem. Jest znalezisko, domniemane ruiny, policja, spór, ryzyko i w końcu jest też jedność. Nie spoczęła jednak pani Kordel na jednym wątku. Są zwierzenia babci, jest i element miłości. W końcu nadzieja na lepsze dni. Nie mogłabym powiedzieć, że autorka posłużyła się codziennym tematem dotyczącym każdego z nas, wszak zacięta i zwariowana batalia o zabytek, dokarmiana ryzykownym kłamstewkiem, to raczej niekoniecznie życiowy temat. Nie oznacza to, że historia nie jest warta uwagi. Wręcz przeciwnie. Jest atrakcyjna, dynamiczna, przypominająca prawdziwą, wielką przygodę. A ?swojskie?, klimatyczne tło dodaje jej uroku, który rozgrzewa serce w chłodne wieczory.