Oko snajperki

Pierwszą rzeczą, jaka rzuciła mi się w oczy były długie zdania. W ogóle widoczny jest tu jakiś pośpiech, jakby autorka goniła za swoimi myślami, by ujarzmić je na tyle, by pomiędzy nie wstawić prawdę o kobiecie z książki. Mamy tutaj wzmiankę, że historia o snajperce jest prawdziwa. Następnie wchodzimy w wydarzenia, gdzie inni się jej przyglądają i jak zwykle obecna na tamte czasy, była kpina, więc nie poznamy tutaj przychylnych słów o niej. Cała opowieść oddana jest pod historię Ludmiły Pawliczenko, która miała wtedy dwadzieścia sześć lat, była studentką i pracownicą naukową. Zyskała przydomek ,,Pani Śmierć" z powodu kilkudziesięciu trafień na rosyjskim froncie. Początek tej książki, to rozmowa w trakcie której streszczają nam co się o niej dowiedzieli. Następnie przechodzimy do czasu wstecznego, gdzie kobieta o sobie opowiada. Poznajemy tam jej pragnienia, marzenia oraz rodzinę z która mieszka. Niby synowi chce pokazać jaka jest odważna, lecz ja zauważyłam, że zwyczajnie miała we krwi tą twardość, którą posiadają nieliczni, gdzie wiedzą, że z każdym zadaniem sobie poradzą. Nawet z zabiciem innych w dobrej wierze. Sama określa strzelanie jako szacunek, jako coś do czego nie każdy jest zdolny. To było dla niej coś wyjątkowego. Tak jak poeta pisze piękne wiersze, malarz maluje z czułością, tak ona sięgała po broń i wykonywała to zajęcie z prawdziwą precyzją. Tak naprawdę, kiedy wybuchła wojna z początku było jej trudno, gdyż straciła wiele osób, jednak jak myślicie, czy potrafiła się poddać?

,,Miłość dobrze wpływa na moje oko. Przysięgam, że każda kula śmiga po właściwej trajektorii, gdy wiem, że czekasz na mój powrót..."

Jak widzicie, jest tutaj też trochę miłych i szczęśliwych chwil. Pośród nich bohaterka przemyca nam wiele wiadomości odnośnie wojny, rzeczy utraconych, zagrabionych i pozostałych pomimo wielu tortur, jakie przeszły. Autorka dała nam nie tylko opowieść o kobiecie, ale włożyła tutaj tyle historii, ile tylko poetycka dusza jej pozwoliła. Bardzo szybko się ją czyta, gdyż wciąż miałam w głowie wieści, że to historia prawdziwa. Zachęcam, abyście i wy ją poznali:-)

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam powieść "Kod Róży", która bardzo mi się podobała, dlatego postanowiłam po raz kolejny sięgnąć po książkę pisarki. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się nadzwyczaj szybko, mimo iż liczy ona prawie pięćset stron. Na początku chciałabym wspomnieć, że "Oko snajperki" to historia w której fikcja przeplata się faktami historycznymi, co jest ogromnym atutem tej książki i z tego względu losy Mili Pawliczenko - "Pani Śmierć" czyta się z jeszcze większym zainteresowaniem. Od pierwszej stron zostałam wciągnięta do świata głównej bohaterki i uwierzcie, że nie odłożyłam książki póki nie poznałam zakończenia tej historii! Fabuła książki została nakreślona w bardzo intrygujący sposób, dopracowana, przemyślana i równie dobrze poprowadzona. Bohaterowie natomiast niesamowicie autentycznie zaprezentowani. Historia została przedstawiona z perspektywy Mili, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuję, myśli, z czym się mierzy każdego dnia, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Jestem na prawdę pod wrażeniem postawy, odwagi, siły, usposobienia głównej bohaterki, tego jak z dnia na dzień zmieniła, przewartościowała swoje życie i stała się tak naprawdę "maszyną do zabijania", która każdego dnia narażona była na ogromne niebezpieczeństwo. Autorka w bardzo realny, często wręcz brutalny, bolesny sposób przedstawiła realia wojennej rzeczywistości, momentami aż ciężko było czytać niektóre sceny, wydarzenia, które miały miejsce w życiu Pawliczenko. Nie zabraknie tutaj tajemnic, intryg, pościgów, kłamstw i niespodziewanych zwrotów akcji, a wszystko to wywołuje naprawdę ogrom skrajnych odczuć które podczas czytania udzielają się również Czytelnikowi! "Oko snajperki" to poruszająca, wartościowa i emocjonująca historia, która skłania do głębszych przemyśleń nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy każdego dnia! Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości sięgnę po kolejne powieści spod pióra autorki! Polecam!

"Oko snajperki" to bardzo poruszająca powieść znakomitej autorki Kate Quinn. Podczas czytania gwarantowane wzruszenie. Książka jest idealna dla wszystkich miłośników powieści historycznych.
Poznajemy tutaj losy pewnej Ukrainki Ludmiły Pawliczenko. Początkowo wychowuje samotnie synka Sławka. Ma zamiar rozwieźć się ze swoim mężem. Już od dawna nie są razem. Czy mąż ot, tak zgodzi się na rozwód? Nasza bohaterka jest studentką. Marzy o zostaniu bibliotekarką. Jednak życie jest życiem i pokazało jej coś zupełnie innego. Przeczytajcie, jak to się stało, że została największą i najlepszą snajperką w ZSRR. Z książki "Oko snajperki" dowiecie się również, jak doszło do przyjaźni naszej bohaterki z Pierwszą Damą Eleanor Roosevelt.
Bardzo ciekawa powieść. Oparta na prawdziwych i fikcyjnych wydarzeniach. Autorka barwnie poprowadziła swoich bohaterów i pokazał nam, jak mogło wyglądać ich życie.
Nasza Pani Śmierć (Ludmiła) poluje na bezwzględnych nazistów, którzy z zimną krwią mordują niewinnych ludzi. Czy z wojny wyjdzie w całości? Powiem jedno, jej życie będzie bardzo zagrożone. Ktoś ją śledzi. Ktoś chce ją w coś wrobić. Czy oko snajperki dostrzeże prawdziwego wroga, który się przed nią idealnie maskuje?
Czy synek naszej bohaterki przeżyje wojnę i cy jeszcze kiedykolwiek zobaczy się ze swoją ukochaną mamą?
W książce "Oko snajperki" otrzymacie: nieoczekiwane zwroty akcji, bardzo dobrą fabułę i barwną ponadprzeciętną bohaterkę. Dosłownie nie można oderwać się od czytania. Mimo swojej objętości bardzo szybko się ją czyta. Idealna lektura na długie zimowe wieczory.
Czy w ZSRR tak samo patrzono na kobiety, jak na mężczyzn w armii? Czy kobiety miały takie same prawa? Czy można zakochać się podczas czynnego udziału w wojnie?
Dziennikarze co jakiś czas przerażają. Przeczytajcie w "Oku snajperki" jakie durne pytania zadawali Pani Śmierci. Ręce i nogi opadają i nie wiadomo czy się śmiać, czy płakać.
Czy snajperzy powinni ujawniać swoje twarze?
Wielkie brawa dla Kate Quinn. Cieszę się, że mogłam poznać Ludmiłę Pawliczenko. Kobieta bardzo dużo w swoim życiu przeszła.
Z całego serca polecam "Oko snajperki", mommy_and_books.