Okrutne pragnienie

Autor: Araminta Hall
Tytuł: Okrutne pragnienie
Tytuł oryginalny: Our Kind of Cruelty
Wydawnictwo: W.A.B.
Liczba stron: 352

Mike i Verity byli dość nietypową parą. Mężczyzna znajdował się pod silnym wpływem ukochanej, która lubiła grać w niezwykłą grę. Umawiali się w miejscu publicznym i udawali nieznajomych, którzy za chwilę mieli uprawiać ze sobą namiętny seks. Ich rozstanie nie zakończyło tej rozgrywki ? Mike otrzymuje od Verity zaproszenie na ślub z innym mężczyzną i uważa, że to próba wciągnięcia go w kolejną część zabawy. Czy ma rację?
Okrutne pragnienie Aramity Hall to thriller psychologiczny. Głównym bohaterem jest Mike, jest on też narratorem powieści. Dzięki pierwszoosobowej narracji możemy lepiej poznać tę postać i zobaczyć, co naprawdę myśli. To wyjątkowo cenne ze względu na to, że powieść pokazuje głównie wyobrażenia mężczyzny.
Głównym wątkiem powieści jest próba odzyskania Verity przez Mike?a. Mężczyzna jest przekonany, że zaproszenie na ślub było pretekstem do zejścia się. Wyobrażenia Mike?a przedstawiane są z duża dozą pewności. Wie on, co lubi jego była dziewczyna, jest pewny, że właśnie wciąga go w ponową rozgrywkę. I te ?starania? o zejście się z nią są zaprezentowane w powieści.
Podczas czytania trudno ocenić, co z wypowiadanych przez głównego bohatera sądów to prawda, a co jego wyobrażenie. Spotkania z byłą dziewczyną dowodzić mogą, że nie chce ona wracać do Mike?a, jednak pamiętając ich namiętną grę, można zastanawiać się, czy ze strony Verity nie jest to tylko udawanie dla podkręcenia atmosfery. Mike jest przekonujący, gdy przedstawia swoją wersję wydarzeń. Czytelnik natomiast jest zagubiony. Widząc reakcje Verity, ma się wrażenie, że mężczyzna uroił sobie coś w głowie. Potem jednak jego tłumaczenia tych sytuacji sprawiają, że zaczynamy wątpić, czy to na pewno jego interpretacja jest błędna.
Ta toksyczna relacja przedstawiona została bardzo dobrze. Postacie odpychają się i przyciągają jednocześnie. Widzimy, że zachowanie mężczyzny nie jest normalne. Wyolbrzymia on wiele rzeczy i nadinterpretuje, a przy tym jest tak pewny, że aż mamy ciarki podczas czytania. Jego myśli bywają niebezpieczne, wizje, które sobie tworzy, czasem nijak mają się do rzeczywistości. Na dodatek opowiada o swoim idealnym życiu z Verity, jakby była ona tuż obok, a przecież nie ma jej w jego życiu. Ta skomplikowana gra, którą snuje w głowie Mike, jest wielowarstwowa i bardzo zagmatwana.
Powieść ma wyjątkowy klimat. Jest niepokojąca, a zachowanie głównego bohatera przyprawia o dreszcz. Na dodatek tak naprawdę nie mamy pewności, czy cała ta sytuacja jest wymysłem chorego umysłu, czy to kolejny, bardziej wyrafinowany etap rozgrywki, którą prowadzą dawni kochankowie. Właśnie ta niepewność podkręca atmosferę i sprawia, że nie można się oderwać od czytania.
Okrutne pragnienie to książka z ciekawym pomysłem fabularnym, całkiem sprawnie napisana, wciągająca i ciekawa. Akcja nie jest zbyt wartka, jednak brak pewności co do faktycznego stanu między głównym bohaterem a jego byłą dziewczyną rekompensuje wszystkie ewentualne niedociągnięcia. Myślę, że to książka dla fanów thrillerów psychologicznych, którzy lubią grę z czytelnikiem. Mnie się podobała, to była przyjemna lektura.

?Czasem to, czego myślisz, że chcesz, niekoniecznie jest tym, czego chcesz naprawdę?.
No właśnie czy zawsze jest tak, że czegoś chcemy, a jednocześnie mamy wrażenie, że niekoniecznie. Czy to, co wydaje nam się ideałem, takie jest?

W książce ?Okrutne pragnienie? mamy bardzo ciekawe podejście do narracji. Jest ona przedstawiona tu z punktu widzenia mężczyzny. Mamy tu okazję zagłębić się trochę w odczucia faceta, który jest ogarnięty wręcz obsesja na punkcie kobiety, miłości do niej. Możemy poznać tu różnego rodzaju psychologiczne niuanse, które rozgrywają się w głowie mężczyzny, który ma silne poczucie, że jego związek z ukochaną kobietą, to jego wina.
Bardzo ciekawa fabuła, atrakcyjnie zbudowane relacje, dobrze wykreowani bohaterowie. To jest to co potrzeba w dobrej powieści. Możemy się tu oczywiście dopatrzyć kilku nieścisłości czy naiwności, nie mniej jednak powieść należy zaliczyć jako kolejna udana w 2019 r.
Verity i Michale głowni bohaterowie jeszcze nie tak dawno temu tworzyli doskonałą parę, mieli plany na przyszłość. Niestety jeden mały błąd iw wszystkie puzzle z tej układanki zostają rozsypane. Mężczyzna stara się to wszystko jeszcze raz posklejać, jednak czy mu się to uda?
Mike nie potrafi sam oceniać sytuacji. Jego spostrzeżenia są maniakalne i niedorzeczne czasami. Trwa on w dziwacznych i nieosiągalnych już oczekiwaniach, które nie mają już racji bytu.
Nie chce zauważyć, że gra, którą stworzyli kiedyś z ukochaną, już się skończyła, on cały czas w niej trwa, powodując to, że wszystko w końcu wymyka się spod kontroli.
Zaskakujące zakończenie świetnie zostaje w pisane w przesłanie książki. Mamy tu historię, która ma w sobie elementy obłędu, miłości, ale i kłamstwa. To nie tylko miłość, która rozpala, ale i ta, która sieje spustoszenie. Jeśli zatem lubicie mroczne thrillery z wątkiem psychologicznym, zachęcam do sięgnięcia po tę książkę.

"Czasem to, czego myślisz, że chcesz, niekoniecznie jest tym, czego chcesz naprawdę."

Podobało mi się prowadzenie narracji z punktu widzenia mężczyzny, ciekawie było wyjść ze wzorca zranionej kobiety, a zagłębić się w męski pierwiastek. Araminta Hall zogniskowała się na prezentacji wątku psychologicznego pozwalającego na poznanie, co dzieje się w głowie mężczyzny ogarniętego ekstremalnie obsesyjną miłością, a przy tym targanego silnymi wyrzutami sumienia z powodu katastrofy związku, który w jego opinii wydawał się być pisany na całe życie.

I tak jak podobał mi się zamysł na intrygującą fabułę powieści, atrakcyjnie odmalowany klimat relacji głównych bohaterów, to już jego wykonanie niekoniecznie. Przede wszystkim pojawiły się niekonsekwencje w szkicowaniu osobowości kluczowej postaci, mało przekonujące konfrontacje osobowości, momentami dokładało się do tego dość naiwne plecenie intrygi, a przecież narracja prowadzona była z ujęcia dorosłej osoby, choć niewątpliwie z zaburzoną inteligencją emocjonalną.

Za plus uznaję fenomenalne zakończenie, nie ma ono podstaw realności, ale wybornie wpisuje się w przesłanie książki, jest niepokojąco, zaskakująco i refleksyjnie. Silny głos w konstruowaniu prawdy o losie kobiet we współczesnym świecie, dominacji mężczyzn w wielu dziedzinach, wciąż funkcjonujących stereotypów płci i pokutujących modeli życia. Finalną odsłoną autorka nagłośnia krzywdzące osądy, pochopne wyciąganie wniosków i przydzielanie fałszywych etykiet. To właśnie ostatnia część powieści spowodowała, że w pełni zaangażowałam się, ale to niestety za mało, aby przygodę czytelniczą zaliczyć do mocno satysfakcjonujących.

Verity Metcalf, pisząca programy komputerowe, pracująca nad sztuczną inteligencją, i Michael Hayes, uznany bankier, jeszcze rok temu tworzyli niemal doskonały związek, snuli wspólne plany na przyszłość, marzyli o odpowiednim domu dla zakładanej rodziny. Para rewelacyjnie zarabia, na wiele rzeczy może sobie pozwolić, zaś ich zawodowe kariery zapowiadają się nader obiecująco. Jednak jeden błąd popełniony przez mężczyznę przekreśla wszystko co dobre, a konsekwencje okazują się bolesne i raczej nieodwracalne. Ale Mike nie ustaje w próbach odbudowania relacji z Verity, przyciągnięcia jej do siebie, udowodnienia, że wciąż ją kocha i za nią szaleje. A może to egocentryczne ogniskowanie uwagi, uwielbienie dla samego siebie i ideału doskonałości miłości?

Alarmujące, że Mike na życie patrzy wyłącznie oczami Verity, dokonuje tylko jednostronnych interpretacji, maniakalnych obserwacji, bez dopuszczania do głosu innych wariantów, tak jakby wpadł w dziwaczny rytm paranoicznych oczekiwań. Trwa w osobliwej grze stworzonej kiedyś z ukochaną, a ta nabiera tempa i wymyka się ustalonym regułom. W jakim stopniu niezaleczone blizny z dzieciństwa stają się impulsem do miłosnej fiksacji? Czy można mylić uczucia, myśleć, że czuje się szczęście i miłość, a tymczasem czuć coś przeciwnego? Czy niczego nie uczy powielanie negatywnych emocji? I jak różnie postrzegana i interpretowana jest prawda?

bookendorfina.pl

Każdy z nas czegoś pragnie. Niektóre pragnienia są samolubne, inne szlachetne. Mogą być niewinne, ale również okrutne. Dla Verity i Mike?a pragnienie stało się jednak czymś więcej. Pełną namiętności grą kochanków; prowokującą, odważną, niebezpieczną. Zaczynała się od niewinnego flirtu z nieznajomym, na ustalony znak, jakim było dotknięcie przez Verity jej nieodłącznego naszyjnika z orłem przechodziła w agresywny atak Mike?a, a kończyła się gwałtowną i niepohamowaną namiętnością. Gra w Pragnę była balansowaniem na krawędzi, a to jak proszenie się o upadek. I on w końcu nastąpił. Długa rozłąka i jeden błąd zakończyły grę i przekreśliły to, co łączyło kochanków. Ale Mike nie wierzy, że to naprawdę koniec. Kiedy dostaje zaproszenie na ślub Verity z innym mężczyzną, czuje, że rozpoczyna się nowe rozdanie w ich grze w Pragnę. I choć tym razem stawka jest o wiele wyższa, Mike jest gotowy na wszystko dla Verity. I będzie czekał na jej znak.

Jak wspomina sama autorka w posłowiu do ?Okrutnego pragnienia?- ?thriller psychologiczny napędza nie tyle akcja, co psychologia?. Wzięła sobie to bardzo do serca i skupiła się na kreowaniu skomplikowanej i złożonej warstwy psychologicznej powieści, której nie rozprasza szybka akcja. Jeśli jesteście zdania podobnego co autorka i nie oczekujecie od thrillera psychologicznego kryminalnej otoczki- będziecie zachwyceni tą historią. Akcja nie pędzi, toczy się powoli, miarowo. Jest jak puzzle z tysiąca elementów, które trzeba ułożyć i to naprawdę wciąga, mimo, że nie wywołuje niesamowitego dreszczyku emocji. W zasadzie w książce dzieje się niewiele. Prawdziwą akcję, skrajne emocje i ciągłą niepewność odkryjecie dopiero kiedy wgłębicie się w umysł Mike?a, który jest narratorem tej historii. Rany, w jego głowie naprawdę dzieją się niesamowite rzeczy. Pomysł na powieść i akcja są w zasadzie bardzo proste, a wręcz banalne, ale struktura psychologiczna, stopniowe odkrywanie kolejnych elementów układanki, ciągła niepewność, co jest prawdą a co urojeniem- to było naprawdę niesamowite.

Zaczynając lekturę nie zakładałam niczego od razu. Nie wybrałam konkretnej wersji prawdy, której uparcie bym się trzymała. Choć ciągle męczyły mnie pytania, o co tak naprawdę chodzi? Czy jakaś gra w ogóle się toczy? Czy to wszystko urojenia? Postanowiłam niczego nie upraszczać i czytać subtelne znaki, podobnie jak Mike. Im lepiej poznawałam bohaterów i ich przeszłość tym bardziej byłam skołowana. Pytań było coraz więcej, napięcie rosło, a stron ubywało. Choć zakończenie nie dało mi jasnych odpowiedzi i pozostawiło z mętlikiem w głowie, to już posłowie autorki pozwoliło nieco uporządkować bałagan w mojej głowie, ale wywołało również lawinę niepokojących myśli i szokujących teorii. Ale najciekawsze jest to, że wnioski jakie nasuną się wam po skończeniu lektury mogą być zupełnie inne niż moje. Bo nie jest to historia, którą odkłada się na półkę, by za pięć minut sięgnąć po kolejną. Ta opowieść wymaga chwili refleksji, wysnucia własnych wniosków i przeanalizowania tego, co właśnie się wydarzyło. Autorka nie podaje nam rozwiązania na tacy i choć nie każdemu się to spodoba, to czytelnik wymagający skomplikowanych i nieoczywistych wrażeń, na pewno doceni starania autorki, by skłonić do refleksji i przemyśleń.

O CZYM? ?Okrutne pragnienie?, to nieoczywista i nieszablonowa opowieść o miłości, obsesji i pełnej namiętności grze, która wymyka się spod kontroli. Początkowo niesłusznie założyłam, że gra Pragnę w tej pierwszej, podstawowej wersji, będzie dominowała treść, ale jak się szybko okazało, należy ona do przeszłości, a teraźniejszość jest o wiele bardziej złożona i skomplikowana. Książka nie ma w sobie nic z kryminału, nie jest też typowym thrillerem, skupia się niemal całkowicie na aspekcie psychologicznym, na tym jak skomplikowani, niejednoznaczni i zaskakujący są ludzie. Autorka dosłownie rozbiera bohaterów na części pierwsze, stopniowo odsłania przed nami kolejne elementy układanki jaką jest ludzki umysł, kreśli sieć powiązań, między wydarzeniami z przeszłości, a tym, co dzieje się teraz. Udowadnia, że nic nie jest bez znaczenia, że każdy czyn nie tylko ma skutek, ale i przyczynę. Przy okazji porusza szereg ciekawych i raczej pomijanych w literaturze problemów, ale nie narzuca czytelnikowi swojego sposobu myślenia. Nie jest to łatwa i oczywista historia, wręcz przeciwnie, naprawdę wymaga od czytelnika skupienia, a w zamian nie ofiaruje wartkiej i pełnej zwrotów akcji, ale skomplikowane studium psychologiczne. Mimo to, naprawdę mi się spodobała, wywołała w mojej głowie spory zamęt i skłoniła do refleksji, a o to właśnie w niej chodziło.