Okulary i przygoda na statku pirackim (twarda)

Wiecie, jak to jest, gdy okulary ciągle parują, że nic nie widać? Albo jak się widzi przez okulary zmoczone przez deszcz?
To są minusy, ale są też plusy noszenia okularów - poprawia się znacznie jakość życia, można je zmieniać co jakiś czas, by inaczej wyglądać. Są jak biżuteria lub makijaż :)

No i chyba zmieniły się czasy i okulary nie są już elementem wyśmiewanym, takim, którego się wstydzimy. Są ludzie, którzy specjalnie noszą tzw. zerówki, by po prostu nosić okulary.

Ale są tez osoby, które za nic w świecie nie chcą nosić okularów, bo wręcz odwrotnie - nie czują się w nich dobrze, ale uważają, że okulary psują ich komfort życia...

Czasami dzieci mają z tym większy problem niż dorośli, ponieważ dzieci rzadziej noszą okulary, gdyż ich wzrok jest jeszcze dobry. Ale właśnie są wyjątki i dziecko musi skorygować swój wzrok okularami.
Nie zawsze jest chęć ku temu, pojawia się wstyd, niechęć i bunt.

I z pomocą przychodzi książka od dziwimisie pt. "Okulary i przygoda na statku pirackim".

Bohaterką jest mała dziewczynka, której lekarz zalecił noszenie okularów. Niestety Lara z niechęcią patrzy na nie i ich nie akceptuje.
Jednak w pewnym momencie okulary zaczynają do niej mówić, a dziewczynka przenosi się w świat, w którym przeżywa ciekawą przygodę. Dzięki okularom może dokładnie wszystkiemu się przyjrzeć, dostrzec nawet najmniejsze szczegóły. Okazuje się też, ze nie jest jedyną, tak jak jej się wydawało, osobą, która nosi okulary.

Jest to książka skierowana do małych dzieci i ich rodziców, dzięki której czytelnicy mogą się przekonać do noszenia okularów i dostrzec ich wielkie zalety. W dość cienkiej książeczce zawiera się dużo treści, wręcz terapeutycznej.
A jeszcze kilka słów o ilustracjach - został tu zastosowany ciekawy zabieg: na stronach, gdzie dziewczynka jest bez okularów są kolory ciemne, słabo widać to, co wokół, a gdy dziewczynka zakłada okulary kolory się pogłębiają, a kształty wyostrzają - dzięki temu można zobaczyć, jak czuje się osoba mająca słabszy wzrok.

A wiem, co mówię, bo noszę okulary od 4. klasy podstawówki ;)