Olive Kitteridge

Z tą książką to nieco jak z Szymborską: niby zwyczajnie, bez "udziwnień", a jednak do głębi. Niby taka prosta, banalna, a dzięki temu ludzka, zrozumiała, taka "nasza". Bo też i "Olive Kitteridge" nas ma za bohaterów: zwyczajnych, prawdziwych, słabych, mocnych, kochających, nienawidzących, codziennych. Prosto, ale umiejętnie i pięknie, mówi o ludziach, ich emocjach, zwycięstwach i porażkach. Bohaterowie powieści są różni - jak my: wielcy i całkiem małostkowi, składający swoje życie na ołtarzu miłości i uciekający przed bólem, popełniający największe zbrodnie i wykazujący się heroizmem - tym powszechnym, często niezauważalnym. Elizabeth Strout urzekła mnie przede wszystkim swą powściągliwością: cudne, zawieszone w nieskończoności opowieści, niedoopowiedziane niekiedy losy zmuszają czytelnika do chwili zadumy. Otwarte zakończenie wielu historii to największa (ale nie jedyna) z zalet powieści. Pisarka nie podsuwa nam finałów opowieści pod nos. Nie ma nachalnego, łopatologicznego przedstawienia losów bohaterów i głośnego huku oznajmującego:"I tak to się skończyło!" Dla wielu historii koniec zdania stanowi właściwie początek "nowego". Ta epizodyczność, fragmentaryczność nadaje powieści świeżości,lekkości i magii. "Olive Kitteridge" to wcale nie sentymentalna, absolutnie nie kiczowata, za to mądra, wciągająca i ciepła (mimo szorstkości postaci) opowieść o tym, co najważniejsze: o życiu.

Kim jest tytułowa bohaterka?
Olive Kitteridge jest nauczycielką matematyki, żoną aptekarza, pozornie pewną siebie, wręcz arogancką kobietą. Jest osobą surową, despotyczną i nieokazującą uczuć. Wydaje się być twardą i bezkompromisową osobą. Jednak, kiedy z każdą, przeczytaną stroną, poznajemy ją bliżej, ukazuje nam się obraz zupełnie innej osoby. Spogląda na nas współczująca i bardzo nieszczęśliwa kobieta. Jej postać pokazana jest na tle innych ludzi, na tle ich losów, pragnień i zdarzeń.

Autorka ukazuje nam pełne spektrum ludzkich zdarzeń i emocji. Od miłości, przyjaźni, nienawiści, czy bezsilności, po zazdrość, radość, czy współczucie. To psychologiczne studium człowieczeństwa ukazane na tle prostych, codziennych zdarzeń. Głębokie, bardzo mądre i dające do myślenia. Emocje emanują z kart tej niepozornej książki.
Elisabeth Strout stworzyła książkę zapadającą w pamięć i duszę czytelnika, pokazującą mu szeroki wymiar człowieczeństwa. Wcale nie dziwię się, że książka otrzymała nagrodę Pulitzera - należało się jej to w pełni!
Jeśli macie ochotę na mądrą, a przy tym ciekawą lekturę - polecam "Olive Kitteridge"!