Ołowiana godzina

Najgorzej w życiu jest biec, wiedząc, że nie ma mety?.


Ewa to piękna młoda kobieta, niezwykła, przyciągająca uwagę. Pracuje jako architektka w renomowanym biurze projektowym. W pracy jest piekielnie ambitną perfekcjonistką. Z pozoru to dumna, oschła, wyniosła i pewna siebie ?Królowa Lodu?, której tajna broń to bezpośredniość do bólu i werbalna ironia, bycie zawsze i wszędzie ?ponadto?. Poza pracą Ewa ma też życie prywatne, jest w dość nieoczywistym związku z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnego biura architektonicznego. Ich relacja jest jak napięta lina nad przepaścią, jedno wielkie niedopowiedzenie, kilka chwil zapomnienia, wciąż żarzący się niedopałek papierosa..
Pewnego dnia właśnie związek Ewy z Pawłem staje się jednym z kilku powodów, przez który kobieta traci pracę. W tym krytycznym momencie, wszystko co do tej opory o niej wiedzieliśmy okazuje się tylko skorupą, która właśnie spękała.. odsłaniając prawdziwe oblicze zagubionej, żyjącej jak w potrzasku i w ogromnym napięciu, kobiety. Osoby, która każdego dnia zmaga się z nieodstępującym ją ani na krok demonem, ciągle karmionym wspomnieniami, złością, żalem, poczuciem upokorzenia, samotnością i wstydem.. alkoholem i łzami. Historia Ewy jest przerażająca i dramatyczna. To co ją spotkało woła o pomstę do nieba, podważa istotę człowieczeństwa, poddaje w wątpliwość istnienie Boga..

?Ołowiana godzina? to mocny utwór dramatyczny wstrząsający i niepozwalający na przejście obok siebie bez emocji. Autorka ekonomicznie gospodarując słowami tworzy obrazy, które niezwykle oddziałują na wyobraźnię ? bolą, smucą, poruszają, złoszczą, niepokoją.. Stawiają pytania, na które strach poznać odpowiedzi. Krzyczą o uwagę i zauważenie. Rzucają się cieniem na optymistycznym oglądzie rzeczywistości. Otwierają rany, które nie mają szans się zabliźnić.. nawet wobec upływającego czasu..

Polecam.

Jak bardzo przeżycia i wydarzenia z przeszłości mogą zatruć życie i sprawić, że demon zła odzywa się w nas, można się przekonać sięgając po powieść Aleksandry Pawłyszyn Ołowiana godzina. Ostrzegam, trzeba się przygotować na mocne emocje. Trudna i wstrząsająca, ale poruszająca ważne tematy.
Ewa jest cenioną architektką pracującą w znanej firmie. Jest młoda, a osiągnęła już tak wiele, jest cenionym pracownikiem przez szefa. Jednak wśród współpracowników ma opinię wyniosłej i oschłej, niedostępnej. Jednak jej czas w firmie dobiega końca, a to za sprawą romansu, w jaki się wdała z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnej firmy. Traci pracę, chociaż jest przekonana, że jej związek nie ma wpływu na jej pracę, to dzięki jej umiejętnościom firma odnosi sukcesy rynkowe. To dla niej cios, zatraca się w matni wewnętrznych przeżyć, wracają do niej demony przeszłości. Nie potrafi sobie z nimi poradzić, nie może spać i normalnie funkcjonować. Jej związek zostaje wystawiony na ciężką próbę. Paweł nie rozumie zachowania ukochanej i nie ma pojęcia jak jej pomóc. Czy taki związek oparty na szeregu niedomówień ma szansę na rozwój? Co dręczy kobietę i dlaczego ukrywa to w tajemnicy przed ukochanym? Czy poradzi sobie z przeszłością i będzie się starała o niej zapomnieć? O tym się przekonacie, kusząc się na Ołowianą godzinę.
Ołowiana godzina to lektura mocna w przekazie i odważna. Dotyka bardzo ważnych przeżyć, jakie były udziałem bohaterki. Gwałt, przemoc fizyczna i psychiczna, molestowanie seksualne, porzucenie i zaniedbanie przez rodziców. Strasznie tego dużo jak na jedną młodą osobę. Jak wiele Ewa przeżyła, tego nie sposób sobie wyobrazić. Ale jak bliscy mogli fundować jej takie przeżycia, jak mogli nią poniewierać i skazać być może na śmierć, gdyby nie zbieg pewnych okoliczności. Waga wydarzeń przyprawia o gęsią skórkę i wprawia w złość, ta wszechogarniająca niemoc i znieczulica bardzo boli i rozrywa serce na strzępy. Jak można później wchodzić w dorosłe życie z tak ogromnym ciężarem na plecach? Jakim trzeba być silnym, aby po takiej traumatycznej przeszłości się podnieść i próbować ułożyć życie na nowo? Chylę czoła przed bohaterką, że mimo pewnej niemocy nabrała sił i przekonania, że warto o siebie zawalczyć. Zabiła w sobie demony wspomnień i pozbyła się ich raz na zawsze. Otworzyła się na przyszłość i pogrzebała przeszłość.
Na szybko rodzi się pytanie, na które trudno szukać odpowiedzi. Dlaczego rodzice krzywdzą swoje dzieci, dlaczego nie potrafią ich kochać i okazać namiastki normalności? Nie znam odpowiedzi, być może inni są bardziej doświadczeni w tych kwestiach.
Lektura trudna i bolesna. Warto po nią sięgnąć, aby zauważyć, jakie problemy mają ludzie żyjący obok nas, czasami nasi znajomi i współpracownicy. Ale wstydzą się mówić o nich głośno, tłumią strach w sobie i sami próbują się z nim zmierzyć. Ale gdybyśmy choć troszkę wiedzieli o ich problemach, zapewne próbowalibyśmy im pomóc, wesprzeć ich i pozwolić ufniej podchodzić do życia.
Polecam, warto się przełamać i po nią sięgnąć. Może uwrażliwi na wszechobecne zło i nauczy rozpoznawać objawy takich problemów, z jakimi walczyła dzielna bohaterka.

Nie da się ukryć, że traumy, wydarzenia z przeszłości rzutują na dalsze życie człowieka, choć nic może na to nie wskazywać. Ewa obecnie jest już dorosłą kobietą, która odnosi sukcesy w pracy architekta. Do czasu, gdy jej partnerem zostaje Paweł. Ich związek to delikatnie mówiąc konflikt interesów, dlatego kobieta zostaje zwolniona. To wydarzenie jest niejako impulsem do tego, by wrócić do dziecięcych lat.

Dziewczynka była wychowywana w patologicznej rodzinie, w której po ojcu szybko słuch zaginął, a matka zdecydowanie wolała alkohol, niż zajmowanie się dzieckiem. Opiekunka wyjeżdżała do pracy do Bułgarii, a gdy nie miała co zrobić z Ewą, zabierała ją ze sobą. To właśnie z tymi zagranicznymi chwilami wiążą się traumy bohaterki.

Muszę przyznać, że bardzo zaciekawił mnie wątek Ewy. Dzięki przeplataniu faktów odbiorca długo nie może zorientować się, jak potoczyły się losy tego dziecka i co zadecydowało o jej przyszłości. Teraźniejszość ukazana przez pryzmat przeszłości. Szokująca, momentami przerażająca i oszałamiająca. Warto dać jej szansę. Polecam.