Opowieści z Bagien

Kiedy miałam za sobą tom pierwszy nie mogłam się doczekać kontynuacji. Ta trylogia już na samym wstępie mnie skusiła swoja nietuzinkową historią miłości wampira i wiedźmy. Za o kolejny tom to historia Płameny córki nietuzinkowej pary. Historię poznalam zanim została wydana jako beta recenzentka i już wtedy wiedziałam, że to będzie coś. Swój finalny egzemplarz mam od jakiegoś czasu ale musiał chwilę poczekać. I mimo że znałam to i tak musiałam ponownie przeczytać książkę. I wiecie co? Autorka dopracowała szczegóły tak, że historia jest jeszcze lepsza.

Płamena córka wiedźmy i wampira jest ich oczkiem w głowie. Tak chronionego dziecka jeszcze nie było ale rodzice mają ku temu powód. Płamena jeszcze nie ujawniła swojego magicznego talentu a imię także otrzymała dość późno. Jednak wkrótce małe zawirowania sprawią, że Płamena zostaje porwana a jej życie od tej pory to pasmo nieszczęść. Zahartowana w bólu, pozbawiona rodziców, nadziei zostaje pozbawiona części siebie. To wszystko sprawia, że jej oprawca dokonał tego co jest niemożliwe. Stworzył kobietę wampira. Tylko nikt nie docenił siły, jaka ma w sobie Płamena. Czy uda jej się pokonać przeciwności losu? Co jest jej przeznaczeniem?

Ta historia jest genialna. Pokochałam ją od pierwszych stron, a to, co zaserwowała autorka to jest coś, co jak jako wielbicielka fantastyki kocha najbardziej. Magia, wiedźmy wampiry i to wszystko osadzone tym razem częściowo w słonecznej Sycylii. Historię poznajemy z kilku perspektyw, a to jest t co ja uwielbiam. Oczywiście głównie są to rozdziały z punktu widzenia Płameny.

Fabuła książki jest świetnie wykreowana, są wątki opisane nie tylko z punktu widzenia Płameny, Nico czy Ernesta, czy Lino ale także Szarego wilka, który odegra tu dość znacząca rolę. Oprócz tych w czasie teraźniejszym mam te sprzed momentu i po momencie porwania. Poznajemy je z zupełnie innej perspektywy i możemy poczuć dokładniej to, co czują bohaterowie. Do tego wszystkiego jest sporo przemyśleń głównych bohaterów, sporo postaci, zawiłych wątków i intrygujących momentów. Do tego magia, czary i taniec, który a w sobie także magiczna moc.

Postacie są rewelacyjnie wykreowane. Opisy idealnie wkomponowane w historię i mają w tym wszystkim konkrety cel. Płamena przeszła wiele, pogodziła się z losem. Jednocześnie chce odnaleźć rodziców, zapytać dlaczego o niej zapomnieli. Czemu przestali jej szukać? Prawda, jaka odkryje nie przyniesie jej spodziewanej ulgi. Mimo że szukały ja wiedźmy z całego świata, zaprzyjaźnieni z ojcem wampirze klany została ukryta przed wszystkimi. Kiedy ona sama się odnajdzie to musi poczekać na rodziców, którzy załamani zniknęli dla świata. Jednak zanim odkryje wszystkie tajemnicę, będzie musiała zmierzyć się z kimś, kto ma wobec niej niecne plany. Czy Płamena pokona przeciwności losu? Czy magia płomienia ja ochroni? Co z demonem, który w niej mieszka? Kim jest Szary i jaka jest jego rola w życiu Płameny?

Muszę przyznać, że historia nawet czytana ponownie wciąga i kusi magią. Poznajemy zupełnie nowe wątki, pojawiają się nowe klany, owe możliwości, a to, co było niemożliwe staje się początkiem za sprawa Płameny, która łamie schematy. Ale jest też Lino, młody chłopiec, który jest zagadką dla wiedźm. Jego magiczne zdolności są potężne. Jednak nie dziwią, zwłaszcza gdy poznamy kim są jego rodzice i dziadkowie. Czy w następnej trzeciej części poznamy jego historię? Ja już się nie mogę doczekać kontynuacji...

Na samym początku pragnę zaznaczyć, że drugi tom Opowieści z bagien urzekł mnie od pierwszego wejrzenia swoją okładką. Jest to ogromy progres chociaż lubię, jak seria jest spójna to teraz narzekać nie zamierzam.
Tradycyjnie okraszona jest pięknymi szkicami, co kocham.

Książkę tę przeczytałam na raz.
Usiadłam do niej w sobotę, korzystając z wolnego czasu i prawie wcale się nie odrywałam, póki nie skończyłam czytać.

Powiem wprost - to było fantastyczne!
Jeśli nie czytaliście poprzedniego tomu, nic nie szkodzi, bo można śmiało czytać oddzielnie ale ja osobiście zachęcam do przeczytania poprzedniej historii, bo one w pewnym stopniu się łączą i miło mieć cały ogląd sytuacji.

Płamena jest córką wiedźmy i wampira ale w wieku dziecięcym zostaje porwana.
Trafia do miejsca kaźni, gdzie ogarnięty obsesją stary wampir pragnie ją przemienić, jako pierwszą kobietę.
Czy to się uda? Czy Płamena zdoła się wyzwolić od oprawcy?

Z zapartym tchem śledziłam losy tej dziewczyny a później kobiety, które przeplatały się na zmianę z punktem widzenia innych postaci.
Lubię mieć perspektywę z różnych stron dlatego to jest kolejny plus.

Pełna cierpienia ale i radości historia, która gra na emocjach zarówno postaci jak i czytelnika.

Czaruje swoją opowieścią, mimo pełnej smutku treści jest opisana w sposób tak przyjemny, że chce się czytać i czytać.

Bohaterowie są wykreowani są tak, że każdy ma swój indywidualny charakter, nawet Ci drugoplanowi.

W tej części coraz mocniej widać, jak autorka się rozwija, jak operuje śmiało i z rozwagą swoim warsztatem i talentem, rzucając na nas czar a na końcu pozostawiając z uczuciem satysfakcji po przeczytaniu bardzo dobrej lektury.

Jest to książka z gatunku nieodkładalnych i zapadających w pamięć a ja mam ogromną nadzieję, że nastąpi ciąg dalszy.

I coś czuję, że albo kolejny tom będzie o Lino albo otrzymamy jeszcze ciąg dalszy historii Płameny, bo zakończenie jest otwarte na taką możliwość.

Bardzo jestem ciekawa, czy Dawid i Kostroma odnajdą w końcu to, czego tyle lat szukali i czy nastąpi pełen happy end czy nowe zagrożenie.