Oprzyj swoją samotność o moją

Dość klasyczna i powtarzająca się życiowa sytuacja - studentka i jej żonaty nauczyciel. Pomimo powtarzającego się schematu jej wyjątkowość urzeka.

Początkowo zafascynowani swoim umysłem, nieustającymi rozmowami o złożoności świata, postrzeganiu go przez pryzmat liczb, by następnie mogli odkryć swoją fizyczność. Ta ich relacja niespieszna, skupiona na sobie nawzajem, przepełniona tęsknotą gdy Rakel nie może go mieć na wyłączność. Ta historia niesie w sobie duży ładunek emocjonalny, rozkłada na części pierwsze osobowość Rakel, jej zagubienie, jej introwertyczność, samotność, niezależność i tęsknotę za tym co niedoścignione. Jej pragnienie by być zrozumianą, wysłuchaną, kochaną, dotychczas miłość mogła jedynie odnaleźć w relacji z tatą. Gdy poznaje Jacoba, jej świat nabiera innego wymiaru, czuje, że znalazła bratnią duszę, oddając w tej relacji całą siebie. Losy Rakel i jej wykładowcy przeplatają się z historią innej matematyczki Sofii Kowalewskiej, która żyła przeszło sto lat wcześniej z jej nauczycielem Karlem Weiersrassem. To nie tylko wspólne zafascynowanie nauką ścisłą, to również wspólne podążanie w tym samym kierunku. Czy ta miłość ma szansę przetrwać?

Książka porusza wiele wątków można w niej odnaleźć fascynację miłością w najlepszym okresie zarówno dla Rakel jak i Jacoba, przyjaźń, która jest dla nich wsparcie, chorobę, która odbiera siłę na cokolwiek..lecz dominująca w książce jest samotność.