Orszak śmierci

. Przy Błażeju musiała ostrożnie dobierać słowa, by znów nie zaczął się nad nią użalać. - No - No właśnie. To dlaczego do mnie sapiesz? - Przepraszam. Jestem zestresowana - przyznała. - To ja powinnam być oskarżycielem, tymczasem będę tam siedzieć jako ofiara, a ona będzie mi się śmiała w twarz. Wiesz, jakie to uczucie? - Cóż... Nie wiem, ale wiem, jak to jest być na sali sądowej i patrzeć w oczy oprawcy, którego dopiero co złapałem. - To jak zabawa w kotka i myszkę. - To zawsze jest zabawa, Magda. Oni uciekają, my ich szukamy i łapiemy. Kto w istocie jest zwycięzcą? Ciężko to ogarnąć. Nie przejmuj się, naprawdę. To, że z łowcy stałaś się ofiarą... Czasami tak bywa. Nie ty pierwsza i nie ostatnia. Jesteś tutaj. Wyszłaś z tego cało. I tylko to się liczy. - Dla ciebie wszystko jest takie proste. - Nieprawda. Nic nie jest proste. Ja tylko staram się nie myśleć o trudach, ale rozwiązywać każdy problem, z którym muszę się zmierzyć. - Nienawidzę jej. - Magda wetchnęła ciężko. - Nienawidzę, że tak spierdoliła mi ż - Naprawdę? Uważasz, że twoje życie jest spierdolone? - A nie? Nie mogę spać po nocach. Cały czas widzę śnieg i leśniczówkę, krew płynącą po rękach - Ukryła twarz w dłoniach, speszona świdrującym wzrokiem Damiana. - Czas zatrze te wspomnienia. A ty nie mów, że masz spierdolone życie - prychnął pod nosem. - Nic o tym nie wiesz. - Boję się, że kolejny raz wpadnę w pułapkę i nie będę umiała się uwolnić - wyszeptała przez palce. - Przeraża mnie to. - To zrozumiałe. Byłaś wtedy nierozsądna. Dlaczego na mnie nie poczekałaś? Wszystko mogło się potoczyć zupełnie inaczej. - Nie wiedziałam, czy mogę na ciebie liczyć... - odparła cicho. - Chyba to rozumiem. Czasami sam sobie nie ufam. - Damian westchnął głęboko. Magda parsknęła; nie była w stanie zdobyć się na prawdziwy śmiech. Albo parskała, albo była posępna. Ostatnio radość przychodziła jej z trudem. Przypominało jej to kilka trudnych miesięcy po śmierci ojca. Wtedy czuła się tak samo, o ile nie gorzej. Czasami dopadała ją obojętność, wówczas przez głowę przelatywała jej myśl, że może trochę się uodporniła. - Sam sobie nie ufasz? - Zdarza się. - Uśmiechnął się do niej. - Czasami wydajesz mi się taki cholernie niedorzeczny. - Dokładnie taki jestem. Widzę to, gdy patrzę w lustro. - A jednak zawsze potrafisz mnie rozbawić. Ta twoja niedorzeczność... - Cieszę się. - Kącik ust Damiana znów uniósł się w uśmiechu. - Odprawiłaś narzeczonego? - Tak. - Magda przewróciła oczami. - Czy musimy o nim rozmawiać? - Nie widzę powodu, dla którego mielibyśmy o nim rozmawiać. Ale jeśli nie - Dzięki. Mogę ci zadać jeszcze jedno pytanie? - Oczywiście, pytaj, o co chcesz - zapewnił ją spokojnym głosem. - Czy kiedykolwiek musiałeś spojrzeć w oczy swojemu najgorszemu koszmarowi? Czy wiesz, jak to - Patrzyłem w te oczy codziennie przez wiele lat. Widzę je w lustrzanym odbiciu. - Damian przymknął oczy i wziął głęboki oddech. Wyglądał, jakby walczył ze sobą, ze swoimi wspomnieniami. Jakby nie był gotowy o wszystkim jej powiedzieć. - Dasz sobie radę - dodał po chwili. - Po prostu to wiem. - Uniósł powieki, niepewnie nakrył dłonią jej dłoń i delikatnie uścisnął. - Czy nadal chcesz, żebym pokazał ci, jak się bronić? - Dziękuję, że o tym pamiętasz - odparła nieśmiało Magda. - Byłam pewna, że odwrócisz się ode mnie. Zniknąłeś, a - Nigdy bym tego nie zrobił. Będę tu tak długo, jak będziesz mnie potrzebować. Patrzyła mu w oczy i wierzyła w jego słowa. Upiła łyk ostrego alkoholu i na jej usta wypłynął słaby uśmiech. To właśnie przy tym mrocznym mężczyźnie, pełnym demonów i sekretów, kolejny raz poczuła się bezpiecznie. Może była szalona? III Marzec Dalsza część dostępna w wersji pełnej Spis treści: Okładka Karta tytułowa Playlista Prolog Rozdział I Rozdział II Rozdział III Karta redakcyjna Redaktorka prowadząca: Marta Budnik Wydawczyni: Joanna Pawłowska Redakcja: Anna Płaskoń-Sokołowska Korekta: Jolanta Olejniczak-Kulan Projekt okładki: Mariusz Banachowicz Zdjęcie na okładce: (C) Nataliia Dudych / Copyright (C) 2021 by Emilia Szelest Copyright (C) 2021, Niegrzeczne Książki an imprint of Wydawnictwo Kobiece Łukasz Kierus Wszelkie prawa do polskiego przekładu i publikacji zastrzeżone. Powielanie i rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakiejkolwiek techniki całości bądź fragmentów niniejszego dzieła bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody posiadacza tych praw jest zabronione. Wydanie elektroniczne Białystok 2021 ISBN 978-83-67069-03-8 Bądź na bieżąco i śledź nasze wydawnictwo na Facebooku: Wydawnictwo Kobiece E-mail: Pełna oferta wydawnictwa jest dostępna na stronie Na zlecenie Woblink plik przygotowała Katarzyna Rek