Osa

James Mowry zostaje ściągnięty do biura Williama Wolfa. Tam słyszy historie o tym jak "pojedyncza osoba wykonująca nic nieznaczącą czynność w sprzyjających okolicznościach może doprowadzić do ogólnego chaosu". Na początku nie rozumie,cze to wprowadzenie do jego zadania. Ma stać się osą. A jedyną zapłata za jego prace będzie to, że dają mu możliwość przeżycia. A wszystko przez wojnę z Kartelem Syrijskim.
Misja wiązała się z odpowiednim szkoleniem i późniejszym zrzuceniu na wroga planetę.
Miejsce lądowania wybrane, rozładunek wykonany, czas na kolejny etap.
Po przedostaniu się przez las Mowry zaliczył pierwsze spotkanie z tubylcami i wyszedł z tego cało. Udało się także sprawdzenie dokumentów. Teraz czas na chaos. Najpierw naklejki przy jednoczesnym rozpoznaniu terenu. Później więcej naklejek i zmiana tożsamości. Kolejne miasto, koleje naklejki. Idąc dalej jego poczynaniami można się spodziewać nie lada rozgardiaszu zwłaszcza, że już pierwsze kroki dały minimalne efekty. Jak dalej poradzi sobie tajny agent Mowry?
Czy przypadkowe niepowodzenia zaważą na jego misji?

Świetna książka z serii "Wehikuł czasu". Od początku książki człowieka ciekawią dalsze losy bohatera. Znając jego cel i teraźniejsze kroku sabotażu, czytelnik zastanawia się co będzie dalej, jakie działania podejmie Mowry, jakich ludzi spotka i jaki wpływ będą one miały na powodzenie misji. Książka pełna działania o kolejnych posunięć głównego bohatera, nie przynudza i wciąga. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron nie chce się odchodzić od lektury, nawet mimo niemocy czytelniczej????

EFEKT OSY

Na rynku pojawiły się właśnie dwa nowe tomy serii ?Wehikuł czasu? i są to tomy dość niezwykłe, bo w odróżnieniu od typowych publikacji z tej serii, stanowią pierwsze polskie wydanie, a nie wznowienie. Pierwszą z nich jest ?Osa?, uważana za najlepszą z powieści Erica Franka Russela. Powieść zabawna, dynamiczna i autentycznie ujmująca. A co ważniejsze ? jak zawsze w przypadku naprawdę dobrej klasyki SF ? wciąż jakże aktualna, chociaż od jej premiery minęło już niemal 65 lat.

Wiecie jak to z owadami bywa. Osa lata, drażni, a kiedy lata w aucie, może rozkojarzyć do tego stopnia, że kierowca spowoduje wypadek. I tragedia gotowa. A co gdyby zastosować coś takiego na zdecydowanie większą skalę?
Gdy trwa wojna między Terrą a Imperium Syrijskim, dla tych pierwszych jedynie uciekanie się do postępów może przechylić szalę zwycięstwa na ich korzyść. Dlatego chcą dokonać spustoszenia przy użyciu jednego, dobrego agenta zdolnego zdezorganizować przeciwnika górującego nad nimi siłą i ilością. Tego zadania podejmuje się James Mowry. Pytanie jednak, czy jego misja ma szansę powodzenia?

?Osa? to chyba najzabawniejsza i najbardziej satyryczny ze wszystkich powieści, jakie pojawiły się w serii ?Wehikuł czasu?. Nawet sam Terry Pratchett, jeden z mistrzów humorystycznej fantastyki, docenił to dzieło, nazywając je ?najśmieszniejszym podręcznikiem dla terrorystów?. I coś w tym jest, bo Russell, autor, którego opowiadanie ?Nasz dobry pies? zdobyło pierwszą w dziejach nagrodę Hugo, wypełnił swoje dzieło masą ironii i czarnego humoru. A jednak udało mu się jednocześnie nie popaść w to, co jest zmorą większości humorystycznej fantastyki: wyśmiewanie nie zjawisk czy problematyki, a samego gatunku.

I to jest właśnie siła klasyki. Dziś ta powieść stałaby się niesmacznym żartem z science fiction czy opowieści o terrorystach, w wykonaniu Russella jednak to zjadliwa satyra na m.in. policję czy cenzurę, czyli rzeczy, które nigdy nie przestaną być aktualne. Na sam terroryzm zresztą też. Czyli, jak widzicie, na tematy wciąż będące na topie i warte poruszania. A że pisarz poruszył je w sposób tak znakomity, serwując przy okazji świetną akcję i równie świetne pomysły, dzięki czemu od ?Osy? ? swoją drogą cienkiej, ale treściwej ? oderwać się nie sposób.

Wszystko to oczywiście zaserwowane zostało nam świetnym stylu. Powieść jest napisana lekko, ale znakomicie, pobudza wyobraźnię i dostarcza dobrej rozrywki. Dobrze, że ?Osa? w końcu pojawiła się w polskim przekładzie.

Osa jest powieścią krótką, liczącą niewiele ponad 200 stron, ale od której trudno mi było się oderwać. Jest to książka dobrze napisana, ze świetną kreacją głównego bohatera i przede wszystkim z interesującym pomysłem na fabułę, który idealnie podsumował Terry Pratchett: nie potrafię sobie wyobrazić bardziej zabawnego podręcznika dla terrorystów. Książka opowiada bowiem o działaniu jednego tylko człowieka (nazywanego osą) na wrogiej planecie, którego celem jest wprowadzenie jak największego zamieszania, aby zdezorganizować świat i uczyć go słabym.

Tytułową osą jest James Mowry, który jest jednocześnie pierwszoosobowym narratorem w książce. Mamy zatem okazję poznać jego myśli, plany i rozterki, a także przeczytać rozważania na temat podejmowanych przez niego działań i jakie przyniosą one skutki. Dzięki temu możemy dowiedzieć się wielu interesujących informacji o różnych sposobach zamachów, dezorganizowania państwa, czy wprowadzaniu niechęci do jakiejś idei wśród obywateli. Osa to także powieść, która opisuje funkcjonalnie państwa policyjnego i tym samym podejmuje temat cenzury, represji i ucisku obywateli w Imperium Syrijskim, posługując się przy tym cierpkim językiem i czarnym humorem. Razem tworzy to bardzo interesującą książkę, którą przeczytałem z prawdziwą przyjemnością.

Osa to krótka, ale bardzo dobrze napisana książka, pokazująca jakich szkód może dokonać jeden człowiek, który nie cofnie się przed niczym. Zamachy, bomby, zabójstwa i wiele więcej, aby zdezorganizować funkcjonowanie planety i uczynić ją podatną na atak. Polecam!

Pod szyldem serii Wehikuł czasu wydawane są nagradzane lub nominowane do nagród literackich powieści science-fiction. Jakiś czas temu miałam przyjemność przeczytać Rój Hellstroma Franka Herberta, czyli powieść również należącą do serii (recenzja tutaj), która spodobała mi się na tyle, by kontynuować poznawanie klasyków gatunku. Kiedy więc pojawiła się szansa sięgnięcia po Osę Erica Franka Russella, nawet się nie wahałam.

Osa jest krótką, bo liczącą zaledwie 220 stron, książką, jaką od początku do samego końca czyta się z ogromnym zaangażowaniem. Po raz pierwszy wydano ją w 1958 roku i ogromnie żałuję, że dopiero w tym roku została przetłumaczona na język polski.

Historia opowiada o losach perfekcyjnie wyszkolonego szpiega, Jamesa Mowryego, którego zadaniem jest bycie osą. Jakkolwiek dziwnie to nie brzmi. Osa to mały organizm potrafiący wywołać ogromne szkody, na przykład kiedy osa wleci do jadącego samochodu, może spowodować wypadek poprzez rozproszenie kierowcy. I w taki pokrętny sposób ma działać James. Z racji tego, że Terra prowadzi wojnę z Imperium Syrijskim, James zostaje oddelegowany na planetę wroga. Ląduje na Jaimecu, gdzie, podszywając się pod Syrijczyka, zaczyna siać zamęt.

Z początku James wykonuje luźne, lekkie, z pozoru niegroźne zadania, które po czasie mogą rozrosnąć się nawet do gigantycznych rozmiarów. Działanie pod przykrywką, zmienianie tożsamości, lawirowanie po mieście, roznoszenie ulotek, rozsiewanie plotek o powstaniu nowego stowarzyszenia Dirac Angestun Gesept - to zaledwie kilka nic nieznaczących "przewinień". A jednak skutecznie potrafią wywołać szok, zasiać strach... i wprowadzić stan wojenny?

Czy pojedyncza osoba poradzi sobie ze zniszczeniem planety zamieszkanej przez prawie osiemdziesiąt milionów jednostek wroga? Czy Jamesowi uda się wykonać zadanie? Jakie skutki wywoła skrupulatne wdrażanie kolejnych faz?

Osa Erica Franka Russella należy do tego typu książek, obok których nie wolno przejść obojętnie. Historia w sposób niezwykle dosadny pokazuje, jak jednostka - jeśli jest dobrze wyszkolona i ponadprzeciętnie inteligentna - potrafi wpłynąć na działanie kraju, ba! całej planety, co powinno być swego rodzaju ostrzeżeniem. Autor genialnie prowadzi fabułę, coraz mocniej nakręcając zarówno Jamesa do działania, jak i czytelnika do wertowania kolejnych stron z większym zapałem. Dodatkowo w książce pojawia się mnóstwo zabawnych, niemal satyrycznych fragmentów, dzięki czemu całość staje się jeszcze mocniej wyjątkowa.

Przez całą opowieść ogromnie podziwiałam Jamesa. Nie tylko za jego podejście do życia (pełen energii optymista o nieskończonej wyobraźni i niewykorzystanych zapasach humoru), ale przede wszystkim za zachowanie zimnej krwi w sytuacjach niemal bez wyjścia oraz za odwagę - sam jeden prawie bez gadania wyruszył sabotować kompletnie obcą planetę. Bez znajomych, przyjaciół, a nawet zwierzchników. Nie wiem, czy ktokolwiek inny zdecydowałby się na coś tak okrutnie trudnego.

W Osie autor ukrył pełno wyjątkowych przesłań, a drugie dna pojawiały się niemal co stronę. Książka ani przez moment nie była nudna, bowiem akcja często pędziła na łeb na szyję (w tym pozytywnym znaczeniu), zwłaszcza na ostatnich pięćdziesięciu stronach.

Jedyne, co mnie nie przekonało, to samo zakończenie. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, dlatego otrzymując nieoczekiwane, poczułam zawód. Do tego stopnia duży, że w przeciągu sekundy ze złości miałam ochotę cisnąć książką w kąt. Dopiero po paru dniach, kiedy przemyślałam sprawę na spokojnie, stwierdziłam, że jednak autor trafił w sedno. Co nie zmienia faktu, że pierwsze emocje pozostały ze mną na długo i wpłynęły na ostateczny odbiór powieści.

Oczywiście, mimo zakończenia, Osę polecam. Historia rozbawi do łez, zaskoczy do granic możliwości i bez wyjątku wciągnie. Eric Frank Russell stworzył opowieść pełną ukrytych znaczeń, a w wykreowanego głównego bohatera pchnął życie. Każdy, kto uwielbia czytać o sabotażach prowadzących do początków anarchii, o tajnych agentach czy wystrychiwaniu władz na dudka w sposób przekomiczny, będzie Osą zachwycony.