Ostatnia noc Olivii

Długo za mną ta książka chodziła. Mimo różnic w opiniach czułam że muszę ją przeczytać, że to będzie to co mi się spodoba. Nie myliło mnie to przeczucie. Niestety jest to jedna z tych powieści która już samym opisem bardzo dużo zdradza i nawiasem mówiąc nie czytajcie go, proszę, zabierze Wam całe zaskoczenie które ja tak dobrze wspominam rozczarowując się pozytywnie już na samym początku.
Wszystko za sprawą akcji która nie jest tu w żaden sposób przeciągana, nie ma nużących opisów przyrody itp., rozpoczyna się emocjonalnie i emocjonalnie kończy. Łzy gwarantowane.
Powieść o której mowa to debiut i takie właśnie debiuty powinno się pisać. Nie czuć tego absolutnie. Emocjonalność tej książki bije po oczach i rozrywa serce. Głównie za sprawą relacji jaką tworzą matka z córką. Opisane na tych kartkach emocje są szczere i naturalne, opisane z największą starannością, pozbawione chaosu. Czuć że są to wspomnienia matki która pogodziła się z teraźniejszością, przeszłością i przyszłością. Książkę czyta się wyjątkowo szybko i ani na moment nie chce się jej odłożyć. Pochłonęła mnie całkowicie i jednocześnie kazała spojrzeć głębiej oraz na moment się zatrzymać. Dlaczego? Dlatego że każda matka która będzie ją czytać przeżyje ją na swój sposób a osoba nie posiadająca dzieci równie dobrze będzie mogła postawić się na miejscu Abi, autorka jak na debiut zrobiła tutaj kawał dobrej roboty.
Nie tylko forma treści jest dobra w skład której wchodzą teraźniejszość i przeszłość pisana przez córkę i matkę ale i sama możliwość autentyczności wydarzeń.
Nadopiekuńcza matka która za wszelką cenę chce chronić córkę jednocześnie wpycha ją w objęcia zbliżającej się katastrofy.
KONKURSZNP

Tę książkę widziałam na wielu grupach czytelniczych, więc kiedy pojawiła się na portalu nie wahałam się i się nie zawiodłam. Książka zaczyna się tak naprawdę od śmierci głównej bohaterki, a później jest tylko lepiej. Akcja dzieje się dwutorowo, z jednej strony poznajemy historię ze strony Abi ? matki dziewczyny, z drugiej ze strony samej Olivii. Matka po śmierci córki podświadomie czuje, że jej córka nie jest ofiarą wypadku ? zauważa kilka ważnych poszlak, które przeocza policja i zaczyna własne śledztwo. Spójność wydarzeń, dedukcja i nieoczekiwane zwrot wydarzeń. Do tego zdarzenia przedstawione w sposób możliwie prawdziwy, sprawiają, że czyta się z zapartym tchem. Olivia natomiast zaczyna zwoją opowieść od momentu, który zapoczątkował ciąg zdarzeń przyczynowo ? skutkowych, aż do tragicznej w skutkach nocy. Podoba mi się, że oba te wątki nie są przesadzone, przeplatają się wzajemnie. Abi prowadzi śledztwo z uwagą wprawnego detektywa i odkrywa, że Olivia też prowadziła swoje własne dochodzenie. Na jaw wychodzą sekrety rodzinne, pojawiają się kolejne postacie, a żadna z nich nie jest bierna. Autorka piszę w przyjemnym stylu, buduje realistyczne dialogi i dopracowanych bohaterów. Podoba mi się przemiana Abi ? jak zaczyna rozkwitać, przenikać własne ograniczenia i bariery, które sobie postawiła. Z paranoiczki zmienia się w pewną siebie kobietę, która dąży niestrudzenie do prawdy. Natomiast Olivia z grzecznej i ułożonej córki, która nie sprawia problemów, zmienia się w prowadzącą podwójne życie buntowniczkę. Każda z bohaterek w trakcie akcji odkrywa prawdziwą twarz tej drugiej. Fenomenalna i mocno rozwinięta więź matki i córki daje do zastanowienia, czy nadmierna kontrola nie przyniesie więcej szkody, niż pożytku. Polecam

Bardzo, bardzo chciałam mieć tę książkę i ją przeczytać. Tak naprawdę, to coś w okładce do mnie wołało, krzyczało, nie chciało się odczepić. Kiedy tylko dostałam ją w prezencie, nie wylądowała na stosie hańby, sięgnęłam po nią od razu jak tylko skończyłam to co akurat czytałam. Od początku mówiłam sobie, żeby się nie nastawiać zbyt optymistycznie, bo wtedy łatwiej się rozczarować.
Jednak, no cóż... trochę się rozczarowałam. Mogłabym nawet powiedzieć, że początkowo odrobinę mnie nużyła. Koło połowy książki akcja mocno przyspieszyła i czytało się ją naprawdę dobrze, ale... największym dla mnie minusem jest brak większych emocji. No bo...kiedy odłożymy na chwilę książkę i pomyślimy o tym co się wydarzyło. Nastolatka ze śmiercią mózgu, której życie podtrzymuje się, ponieważ jest w ciąży. Nawet pisząc to zdanie, przeszły mnie ciarki. To jest straszne. To powinno być potworne dla bliskich dziewczyny, dla jej matki!
Jest jedna osoba, u której w tych kilku scenkach czuć to rozwalenie emocjonalne.
I tak jak rozumiem, że matka Olivii chce wiedzieć co się stało, chce aby złapano odpowiedzialną za to osobę, tak, no za cholerę nie czuję jej emocji! To powinno wylewać się z każdej kartki! To powinna być rozpacz tak ogromna, że brakuje skali do jej opisania! Rozpacz uderzająca z każdej strony! Rozpacz łamiąca na milion kawałków również nasze serca, gdzie każdy z tych kawałków jest jeszcze zmielony, podeptany, przerzuty i wypluty. To powinno nas przygnieść. Rozwalić emocjonalnie.
Niestety, nie poczułam tego.

"Ostatnia noc Olivii" Christiny McDonald skończyłam zaledwie wczoraj. Słyszałam trochę opinii na jej temat, lecz starałam się trzymać od nich z daleka by się nie sugerować. I bardzo się cieszę że to zrobiłam, bo mogę ją zaliczyć do udanych lektur. Mamy tutaj historię Olivii, która niestety, jak dowiadujemy się na samym początku, przez splot różnych wypadków znajduje się w stanie śmierci mózgowej. Jednak nie można jej odłączyć od maszyn podtrzymujących życie, ponieważ Olivia jest w ciąży. Jak do tego doszło? Czy stan Olivii spowodował wypadek czy było to działanie celowe? Fabuła książki fajnie się toczy. Oprócz teraźniejszych zdarzeń poznajemy również historie opowiedzianą ze strony samej Olivii. Powolutku wszystko doprowadza nas do rozwiązania zagadki. Zakończenie mimo wszystko troszeczkę mnie rozczarowało. Liczyłam na większe zaskoczenie. Ale nie mogę narzekać. Dobrze się ją czytało i nie zawiodłam się. Nie jest to taki typowy kryminał. Bardziej thriller psychologiczny. Wciągający, poruszający. Relacja matki z córką jest ciekawie zarysowana. Także dylematy Abi, gdy powoli odkrywa co tak naprawdę przydarzyło się jej córce. Książka daje trochę do myślenia. Naprawdę warta przeczytania.

"Ostatnia noc Olivii" to wciągający i poruszający thriller psychologiczny z dużą dawką obyczajówki. Bohaterkami są Abi i jej nastoletnia córka Olivia. Abi w środku nocy otrzymuje telefon z informacją o wypadku jej córki. Okazuje się, że Olivia spadła z mostu. Na skutek upadku doszło do śmierci mózgu. Teraz to maszyny podtrzymują ją przy życiu, ale nie tylko ją, bowiem Olivia jest w ciąży. Ta wiadomość jest kolejnym szokiem dla jej matki, która była święcie przekonana, że wie o swojej córce praktycznie wszystko. Załamana Abi chce poznać prawdę o wypadku swojej córki i o tajemnicach, które przed nią ukrywała.
Abi rozpoczyna własne śledztwo. Chce za wszelką cenę dowiedzieć się kto stoi za wypadkiem Olivii, kto jest ojcem jej dziecka i dlaczego Olivia miała przed nią tajemnice. Zagłębiając się w życie córki sprzed wypadku, Abi musi zmierzyć się nie tylko z tajemnicami ukrywanymi przez córkę, ale też stawić czoła demonom ze swojej przeszłości. Opowieść relacjonowana jest dwutorowo: z punktu widzenia Abi oraz Olivii. Dzięki temu czytelnik ma lepszy wgląd w sytuacje z życia nastolatki i jej matki.
Powieść okazała się być wciągającą historią o oddaniu się samotnej matki wychowywaniu córki. Abi podporządkowała całe swoje życie Olivii tak, aby nigdy niczego jej nie zabrakło i nie odczuwała braku ojca. Wychowała córkę na mądrą i rozsądną dziewczynę. Niestety jej nadopiekuńczość stała się impulsem do buntu Olivii. Córka zaczęła ukrywać przed nią wiele spraw, a to wszystko doprowadziło do tragicznego wypadku. Czy gdyby Abi dała córce więcej luzu i przestrzeni, nie doszłoby do tragedii? Ta historia pokazuje, że w podobnej sytuacji znajduje się zapewne wiele samotnych rodziców, którzy za bardzo kontrolują swoje dzieci. Czasami pozwolenie dziecku na popełnienie kilku błędów jest lepsze niż nieustanna kontrola, która negatywnie wpływa na dziecko.

Mogłoby się wydawać, że "Ostatnia noc Olivii" to kolejny thriller psychologiczny ze zbrodnią w tle. Ale to coś znacznie więcej. To dramat rodzinny, który porusza najgłębsze emocjonalne struny ukryte w zakamarkach duszy.
Tragedia, która spotkała główną bohaterkę Abi, to sytuacja, w której nie chciałby się znaleźć żaden rodzic. Wypadek córki, walka o jej życie w celu ratowania jeszcze nienarodzonej wnuczki. Traumatyczne przeszłość spowita tragedią powoduje odkrycie tajemnicy. Abi toczy śledztwo na własną rękę, próbując znaleźć drogę do prawdy gdy nic nie jest już takiego jak się wydawało a osoba, którą, jak myślała zna najlepiej na świecie i jest jej najbliższa, ma swoje tajemnice. Ból, napięcie i trauma. To jest historia na jeden kęs, ale wymaga mocnych nerwów. Intryguje, wywołuje ciarki, zastanawia. W końcu każdy z nas zaczyna zadawać sobie pytanie, jak dobrze znamy naszych najbliższych? Ile sekretów ukrywają, o których nie mamy pojęcia a które mogą zauważyć nie tylko o ich życiu?

Kiedy telefon budzi Abi ze spokojnego snu, wie już, że musiało wydarzyć się coś złego. Jej córka leży w szpitalu nieprzytomna, wypadek doprowadził do śmierci mózgu. Tylko czy rzeczywiście można mówić o wypadku? Co wydarzyło się tamtej nocy?
"Ostatnia noc Olivii" to książka będąca sympatycznym połączeniem bardzo subtelnego kobiecego thrillera oraz emocjonalnej i dającej do myślenia powieści obyczajowej. Podczas lektury elementy charakterystyczne dla tych gatunków przenikają się, podsycając zaciekawienie czytelniczek i utrzymując je w przekonaniu, że autorka ma jeszcze wiele do zaoferowania.
I rzeczywiście, podążając śladem głównych bohaterek- matki i córki- wciąż przekonujemy się, że ta historia wygląda inaczej, niż mogłyśmy to sobie wyobrazić. Każda z nich prowadzi swoją narrację, która pokazuje wydarzenia przed i po wypadku. Takie przedstawienie historii stopniuje napięcie i utrzymuje zainteresowanie czytelnika, nakłaniając go do tworzenia własnego scenariusza z tamtej nocy i próby odnalezienia winnego samodzielnie.
A kandydatów na sprawcę mamy przynajmniej kilku. Choć wszyscy lubili Olivię, to czy naprawdę była ona taka sympatyczna i grzeczna, jak można by sądzić? A może ostatnie miesiące przed wypadkiem zmieniły podejście dziewczyny i to właśnie decyzje z przeszłości doprowadziły do tego, co się jej przydarzyło? Duże znaczenie miało dla mnie, że śledztwo w sprawie tamtej nocy poprowadzono nieszablonowo. Mniej profesjonalnie, ale z dużą dozą uczucia. Brzmi intrygująco, prawda?
Na początku nie byłam do końca przekonana, czy rzeczywiście tę powieść można by podciągnąć pod thriller. Owszem, cała historia wydawała się dość mroczna i zaskakująca, ale nagromadzenie wątków obyczajowych bardzo ją łagodziło i uspokajało, sprawiając, że akcja wyhamowywała. Kiedy jednak dotarłam już do zakończenia i pozwoliłam sobie na moment wzruszenia, stwierdziłam, że tak właśnie powinno być. Emocjonalność książki pozwala porównywać ją bowiem z twórczością najlepszych kobiecych pisarek, a tego nie można mieć nikomu za złe.
"Ostatnia noc Olivii" to dwutorowa narracja i dwie bohaterki. Matka i córka. Każda opowiadająca o swoich problemach i uczuciach. To świadectwo dwóch kobiet, które były zagubione i nie potrafiły sprostać stawianym im oczekiwaniom oraz własnym ambicjom. Bardzo realne i wyraziste ukazanie charakterów oraz pełnokrwistość i wielowymiarowość bohaterek sprawiają, że łatwo się z nimi identyfikować.
Nie można również zapominać, że Christina McDonald ma lekkie i przyjazne pióro. Książkę czyta się przyjemnie i szybko. Śmiało mogę powiedzieć także, że przyciąga ona czytelniczki, które czytają rzadko- zanim sama zdążyłam po nią sięgnąć, to została już przechwycona przez moją mamę.
Ta powieść to intrygujący temat oraz dobry materiał do przemyśleń i rozmów. Czy wydarzenia mogły potoczyć się inaczej? Przekonajcie się same!

Mimo, że można się w miarę szybko domyślić, kto jest winny śmierci Olivii, to prześledzenie wydarzeń z życia nastolatki naprawdę czyta się z wielkim zainteresowaniem. Książka napisana jest w taki sposób, że wciąga i trudno się od niej oderwać. Na plus również zasługuje kreacja bohaterów. Mamy tutaj bardzo szeroki przekrój ludzi, o niekoniecznie dobrych intencjach. Samolubnych, egocentrycznych, stawiających na pierwszym miejscu karierę i bezwzględnych. To sprawiało, że lista podejrzanych o uczestnictwo w wydarzeniach na moście mocno się wydłużała.
Powieść uwidacznia również błędy jakie często nieświadomie popełniają rodzice oraz ich wychowankowie. Przez to historia zyskuje na realności. Czytając o rozterkach Olivii i rozpaczy Abi, miałam wrażenie jakbym słuchała prawdziwej historii, która mocno poruszyła moje serce.
"Ostatnia noc Olivii" to dobra książka, pełna emocji, dociekania prawdy, codziennych rozterek nastolatków. To taka historia o zwykłym życiu, które kończy się w momencie, w którym powinno się dopiero zacząć.

Młoda dziewczyna trafia do szpitala, jej los jest przesądzony... Nastąpiła śmierć mózgu, jednak nie mogą jej odłączyć od respiratora... Nastolatka jest w ciąży. Matka wezwana na oddział przeżywa najstraszliwsze chwile w swoim życiu. Jej kochana córeczka już nigdy się nie obudzi, do tego jest w ciąży i to nie wiadomo z kim. Świat Abi się zawalił. Okazuje się, że tak na prawdę nic nie wie o córce z którą jak jej się wydawało była bardzo blisko. Pozory mogą mylić... Na domiar złego, policja pobieżnie traktuje sprawę Olivii. Abi nie wierzy, by to był nieszczęśliwy wypadek i postanawia prowadzić śledztwo na własną rękę. Sekrety Olivii muszą wyjść na jaw, jednak nie tylko ona miała tajemnice, Abi również ma coś na sumieniu...
Akcja jest prowadzona z perspektywy Abi (teraźniejszość), jak i Olivii (przeszłość). Jest to fajny zabieg, dzięki któremu możemy poznać obie bohaterki równocześnie. Jakie miały ze sobą relacje? Czy tajemnice, które przed sobą skrywały miały wpływ na tragedię? Czy to matka jest winna, a może ktoś inny? Historia wydaje się dość prosta, jednak skrywa morał i jest dobrze przemyślana. Końcówka nawet mnie wzruszyła, mimo że wiadomo było jak się skończy.