Ostatnia podróż

Życie pisze różne scenariusze. Stawia nas w sytuacjach, na które nie jesteśmy kompletnie przygotowani. Nigdy nie ma odpowiedniego momentu na pożegnania i rozstania. Przecież tyle rzeczy było jeszcze do zrobienia, tyle słów do wypowiedzenia. Okazuje się, że czas z nas drwi, zabiera nam cenne chwile, z których nie zdążyliśmy skorzystać, bo zawsze coś innego było ważniejsze.

"Świat stracił barwy i znaczenie".

Patrycja i Grzegorz uchodzili do tej pory za wzór. Para, jakich mało i nagle na ich związku pojawia się rysa. Mijają się i nie potrafią ze sobą rozmawiać. Ona krzyczy, ona zamyka się w sobie. Z dnia na dzień coraz bardziej oddalają się od siebie i nie próbują znaleźć przyczyny tego stanu. Patrycję męczy ta sytuacja i ma żal do męża. Kiedyś w jego oczach był zachwyt i uznanie gdy na nią patrzał. Mimo trójki dzieci i obowiązków domowych palił się żar, który podsycali i nagle zgasł. Grzegorz kupuje bilety na rejs wycieczkowcem, czyżby targały nim wyrzuty sumienia, że wycofał się z życia rodziny? Patrycja ma nadzieję, że ta podróż to dla nich szansa na rozpalenie przygasającej miłości. Traktuje to niczym podróż poślubną, bo dawno nigdzie sami nie byli. Patrycja jest zachwycona rejsem, od dawna o nim marzyła. Pod wpływem impulsu w Grzegorzu ujawnia się jego wrażliwa i sentymentalna dusza, wspomina, jakie mieli piękne życie, byli szczęśliwi, doczekali się trójki wspaniałych dzieci. Nagle ni stąd, ni zowąd informuje Patrycję, że odchodzi. Dla kobiety to cios nie tego się spodziewała. Ta piękna i wymarzona podróż okazuje się ich ostatnią wspólną. Czas, jaki im pozostał, postanawiają przeżyć najpiękniej, jak tylko się da. Po powrocie do domu nic już nie będzie takie jak przedtem.

Wystarczyła mi rekomendacja Halinki, żeby sięgnąć po ten tytuł. Troszkę zdziwił mnie fakt, że książka, która jest na rynku prawie rok, ma tak mało opinii. Po jej przeczytaniu już wiem dlaczego. Czytałam ją na jednym wdechu, ryczałam jak bóbr i kilka dni trwało, zanim postanowiłam napisać recenzję. To nie jest łatwa lektura. Pani Aleksandra stworzyła historię do bólu prawdziwą, przecież takie rzeczy się zdarzają, słyszymy o nich na co dzień. A jednak ta powieść napisana jest z takim pietyzmem i dbałością o szczegóły, że dogłębnie poruszy nawet twardziela.
Każdy człowiek w swoim życiu musi się zmierzyć z jakąś stratą, nieszczęściem lub osobistą tragedią. Ludzie są małostkowi, przejmują się drobiazgami, płaczą nad duperelami, niepotrzebnie się stresują. Tak łatwo przychodzi nam ocenianie innych, krzywdzimy ich i obrażamy.

"Mamy więcej szczęścia, niż nam się wydaje. Ale skupiamy się na nieszczęściu".

Tak łatwo jest powiedzieć, że inni mają lepiej. Ale przecież nie za każdym uśmiechem, który widzimy, kryje się radość. Ludzie nauczyli się przywdziewać maski odpowiednio do sytuacji, w której się znajdują. Chcielibyśmy mieć w życiu nad wszystkim kontrolę, ale to niemożliwe. Powinniśmy czerpać z życia garściami, żyć tak jakby jutra miało nie być.

"Niech żyje bal!
Bo to życie, to bal jest nad bale!
Niech żyje bal!
Drugi raz nie zaproszą nas wcale!" Maryla Rodowicz "Niech żyje bal"

Śmierć wcale nie musi oznaczać końca. Zawsze istnieje coś takiego jak nadzieja na odbudowanie życia po stracie.

Polecam!

?Ostatnia podróż? to moja pierwsza przygoda z autorką Aleksandrą Tyl.
Książka bardzo przejmująca i skłaniająca do refleksji.
Patrycja realizuje się w roli matki, żony oraz specjalistki od promocji. Wychowanie trójki dzieci sprawia, że czuje się bardzo zmęczona, a jej mąż Grzegorz nie pomaga jej na tyle ile trzeba. Ma także wrażenie, że mąż się od niej oddala. Przyjaciółka podpowiada jej, że może ją zdradza. W Patrycji rodzą się wątpliwości. Pewnego dnia Grzegorz oznajmia Patrycji, że wyruszają w podróż tylko we dwoje. Kobieta ma dużo wątpliwości, bo kto zajmie się domem i dziećmi, ale finalnie wszystko udaje się załatwić. Podczas podróży Patrycja się odpręża, relaksuje i korzysta z uroków rejsu luksusowym statkiem. Podczas podróży Grzegorz wyzna Patrycji tajemnicę, która zwali kobietę z nóg.
?Ostatnia podróż? to książka, która daje czytelnikowi do myślenia. Skłania do zatrzymania się i zastanowienia nad swoim życiem. Ta historia pokazuje jak czasami błahymi sprawami zaprzątamy swoją głowę i jakimi drobnostkami się przejmujemy.
Książka nawiązuje również do wiary. W co wierzymy i czy wierzymy.
Podczas lektury nie zabraknie chwil uśmiechu, ale również dużo wzruszeń i całej gamy emocji.
Polecam.

Przed wami książka, która skradła moje serce. Historia, która może przytrafić się każdemu z nas. Oczywiście nikomu nie życzę tego, ale? Zbliża się okres Świąteczny, w którym większość z nas spotka się z rodziną lub spędzi je samotnie i nieważne, czy to wybór świadomy, czy też nie. Po słowie autorka napisała, że spotkało ją to, co naszego bohatera, więc warto zastanowić się nad?? Teraz pewnie zadacie pytanie ok, ale o czym ja piszę??!
Poukładane życie, praca, dom, dzieci (kolejność dowolna), ale ile w tym jest nas? Ile w tym pędzie mamy czasu dla siebie, rodziny? Zdarzyło wam się krzyczeć na kogoś bliskiego np. dzieci, żeby szybko się ubierały, bo spóźnicie się do pracy, a One do szkoły/przedszkola? Ile nerw było, bo coś się w domu zepsuło? Ile nerw kosztowało nas, jak coś poszło nie tak, choćby flak w oponie albo zalana piwnica?! W tym wszystkim liczy się On/Ona, czyli partner, którego wybraliśmy na naszego męża/żonę. Kiedy rodzą się dzieci bardzo łatwo popaść w rutynę i zacząć zatracać się w spirali życia codziennego tym samym oddalić się od ukochanej osoby. Wydaje nam się, że jesteśmy szczęśliwi, bo jakoś się kręci, ale?
Nie ma nic gorszego jak jedno z nas poświęca się dla dobra ogółu, a tym ogółem jest dom, jaki budujemy z partnerem. Zawsze ktoś będzie niepocieszony, rozżalony i tutaj mamy właśnie taki przypadek, a mowa o Patrycji i Grzegorzu. Polecam przeczytać opis, żeby, choć minimalnie przybliżyć sobie, o czym mowa, lecz uprzedzam emocje, jakie spotkacie nie są opisane. Na końcu nie ukrywam i będę szczera, ale popłakałam się. Ocierałam łzę, ponieważ autorka przypomniała mi co mam, za co dziękować, czego oczekiwać. Życie na ziemi to tylko chwila na refleksje, bo po śmierci zaczynamy to ?prawdziwe życie?. Dbajcie o każdą minutę spędzoną tutaj z bliskimi, bo jutra może już nie być. Gratuluję autorce tej książki i dziękuję za nią z całego serca. To było moje drugie spotkanie z Jej twórczością i już wiem, że w moim sercu zagościła na stałe. Książka idealna na prezent pod choinkę, idealna dla kogoś, kto stoi na rozdrożu swojej drogi życia. Czyta się szybko, ale dobra też wiadomość dla fanów e-booków i audiobooków, bo na Empik go macie te dwie wersje.