Ostatnie dni w Berlinie

Jurij Santacruz, jako nastolatek przybył do Niemiec z częścią swojej rodziny. Niestety matka nie mogła opuścić Rosji, a młodszy brat zagubił się na dworcu. Będąc młodym mężczyzną obiecuje sobie, że nie zaprzestanie poszukiwań matki i brata, w przeciwieństwie do ojca, który nie wiedzieć, czemu się poddał.

Główny bohater, jako dorosły mężczyzna pracuje w Berlinie w ambasadzie hiszpańskiej. Jednak pewnego dnia, gdy wszyscy hucznie świętowali mianowanie Adolfa Hitlera na kanclerza Niemiec, Jurij staną w obronie młodszego chłopaka, nad którym znęcali się członkowie oddziałów szturmowych. Tylko dzięki pięknej dziewczynie udaje im się uciec. Jednak od tej chwili wszystko będzie musiało ulec zmianie.

Czy Jurij odnajdzie matkę i brata? Czy przetrwa II Wojnę Światową? Czy podczas walki o przetrwanie można się zakochać?

Jeśli myślicie, że to kolejna, zwykła książka o II Wojnie Światowej, to jesteście w błędzie. Tu poznajemy perspektywę tamtych czasów z różnych stron. Jedni wychwalają Hitlera, inni uwielbiają Stalina, ale są też ci, którzy nie stają po żadnej ze stron, jak nasz główny bohater.

Jurij przeżył nie mało. Już jako dziecko zmuszony był do ucieczki z Rosji przed komunizmem. Następnie musiał stawić czoło nazistowskim ideologiom. Jednak jakby tego było mało zakochał się w dwóch kobietach. Obie to Niemki, jedna z nich to żona dowódcy SS, druga to wolna kobieta, lekarka ginekologii. Jednak coś stale staje im na drodze.

Jest to przepiękna historia, która opowiada o walce o przetrwanie, podczas II Wojny Światowej, nie opowiadając się po żadnej ze stron, będąc gdzieś pośrodku tego wszystkiego. Mimo iż książka ma niecałe sześćset stron, to dosłownie ją pochłonęłam. W całości zagłębiłam się w tamte czasy. Nie raz wstrzymywałam oddech z przerażenia razem z bohaterami, ale też nie raz w oku zakręciła mi się łza.

Brawa dla autorki tej książki, za tak wyśmienitą historię i za zakończenie, które do końca trzymało w napięciu. Jeśli lubicie powieści o trudnych czasach II Wojny Światowej, to koniecznie musicie przeczytać tę książkę.

Jurij przyglądając się paradzie z okazji mianowania Adolfa Hitlera na kanclerza Niemiec nie mógł przewidzieć jak ten dzień odmieni życie jego i milionów ludzi. Przyjechał do Berlina z Sankt Petersburga, z którego uciekał przed skutkami bolszewickiej rewolucji, zostawiając w kraju matkę i młodszego brata. Pewnego dnia staje w obronie młodego komunisty, który został napadnięty przez oddziały szturmowe Hitlera, poznaje też wtedy Claudię - żonę dowódcy SS. Jak potoczy się życie Jurija? Czy uda się mu odnaleźć matkę i brata?

Książka "Ostatnie dni w Berlinie" ... to niezwykle wielowymiarowa i wartościowa książka! Przyznajcie, że sama okładka przyciąga oko i zachęca do zagłębienia się w treść. Napisana jest przyjemnym i bardzo przystępnym językiem, książka liczy około pięciuset stron, a mimo to czyta się ją bardzo szybko i z ogromnym zainteresowaniem. Na kartach powieści poznajemy najpierw historię Miguela Santacruza i jego rodziny, którzy mieszkają w Sankt Petersburgu, by później zagłębić się w losy jego syna Jurija, który znalazł się w Berlinie uciekając przed bolszewicką rewolucją, tracąc przy tym matkę i brata, których za wszelką cenę chce odnaleźć. Autorka w bardzo intrygujący sposób oddała realia tamtych czasów, niektóre opisy naprawdę wstrząsają i wywołują pewną nostalgię. To bardzo rozbudowana historia, bo akcja dzieje się na przestrzeni kilku lat, co pozwala nam mieć dużo lepszy wgląd na tamte wydarzenia. Bohaterowie tej powieści zostali w świetny sposób wykreowani, to niezwykle realne postaci zmuszone do mierzenia się z trudną codziennością, przeciwnościami losu, które nie jednego by złamały i walką o przetrwanie. W tą ciężką, bolesną, wojenną tematykę autorka wplotła również wątek miłosny, z tym, że to miłość zakazana, która w tamtych czasach nie powinna mieć miejsca. To niezwykle poruszająca i emocjonująca książka, która z pewnością nie należy do łatwych, mi jej przeczytanie zajęło trzy wieczory, musiałam dawkować emocje. Jednak było warto! Polecam! Moja ocena 8/10.

Tak, zdecydowanie ? ten rok jest czytelniczym objawieniem, i to najbardziej dla książek, które rozpoczynałam z oporami. Że nie taka: bo okładka, bo tytuł, bo cegła? każdy z nas ma swoje ?bo nie?. Niekiedy je pielęgnujemy dla własnej wygody, ponieważ czytanie jest cudem wolności. Na szczęście mylić się można, a przyznanie do błędu jest dobrym krokiem ku napisaniu pochwalnej opinii, ta zdecydowanie taka będzie.
Opowieść składa się z wielu historii, ale tak naprawdę z jednej, najważniejszej i podstawowej. Jest przekazem o życiu. Głównym bohaterem jest sumienie - ?w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło, a także oceniać postępowanie własne i innych ludzi?. Nie byłabym sobą, gdybym nie zmodyfikowała tego twierdzenia ? nie oceniam innych, ale też nie akceptuję oceniania mnie przez nich. Taka moja zależność.
Wracając do fabuły? została umiejscowiona w bardzo trudnym czasie historycznym dla wielu nacji. Rosja ? rewolucja, komunizm, utopia szczęśliwego życia pod butem ojca narodu. Niemcy ? nazizm, zwalczanie podludzi, czystość rasowa i ? szczęśliwe życie pod butem dyktatora. Dwóch tyranów jednocześnie, nie mogło się to dobrze skończyć.
W książce jedna opowieść, zmienia się w kolejną. Nic nie jest poukładane, tylko tak wygląda na pierwszy rzut oka. Pod powierzchnią pięknego, spokojnego bytu mamy obraz traum, dramatów i pragnień. Wielkie straty, rozdzielone rodziny, ideały ? niekoniecznie zgodne z rzeczywistością. I iskra miłości, bo nawet jeśli wszystko idzie nie tak, wali się i psuje, uczucia nas ratują. Zakochujemy się i nasze emocje jak motyle trzepoczą. Tym samym zawsze będzie dla ludzi nadzieja.
Książka pełna nagłych zwrotów akcji, przeskoków miejsc. Wszystko dzieje się szybko, bez zbędnych opisów. Płomień podniecenia i ciekawości podsycany przez autorkę bardzo umiejętnie wciąga nas coraz bardziej w życie postaci. Kibicujemy ulubieńcom i cieszymy się z potknięć ich przeciwników. Jakież to ludzkie. Czułam się jak wpuszczona do alkowy. Obsesyjnie parłam z czytaniem do przodu, by wiedzieć co dalej, co jeszcze się wydarzy. Koniec trochę za lekki, ale należało się tym, którzy przetrwali lub po prostu karma - co siejesz to zbierasz.

Historia ukryta na kartkach powieści Palomy Sanchez-Garnica ?Ostatnie dni w Berlinie? wciągnęła mnie od samego początku. Znalazłam tutaj faszyzm i stalinizm, a wszystko to poprzeplatane pragnieniem miłości i walką o przetrwanie. Przepiękna książka, którą każdy z was powinien przeczytać. Oczywiście przy tej historii nie obeszło się bez łez, dlatego przed czytaniem radzę zaopatrzyć się w chusteczki. Tutaj możecie zobaczyć kto był gorszy Hitler i jego zwolennicy czy raczej Stalin i jego miłośnicy.
Czas akcji to lata 1906-1945. Różne miejsca akcji ? Piotrogród, Kołyma, Berlin, Warszawa i Szwajcaria. Także jak widzicie nasi bohaterowie przemieszczają się również po kilku krajach. Ojciec naszego głównego bohatera w 1906 r. przyjechał do carskiej Rosji w celu objęcia stanowiska attaché handlowego w ambasadzie Hiszpanii. Tam poznał swoją przyszłą żonę, z którą doczekali się czterech pociech (trzech synów i jednej córki). Najstarszy z nich to Jurij(nasz główny bohater), potem urodził się Kolia, następna w kolejce była Jekaterina zwana przez wszystkich Katią i na samym końcu urodził się Sasza. Po jego narodzinach wszystko zaczęło się psuć. Obaj starsi bracia biegle władali językami: rosyjskim, hiszpańskim, francuskim i niemieckim. Bolszewicka rewolucja wywołała piekło na ziemi. Jak z nią poradziła sobie nasza rodzinka Santacruz? Jak to się stanie, że nasz bohater Jurij znajdzie się w Berlinie? Czy dla niego to nowe miejsce okaże się szczęśliwe, czy raczej będzie gwoździem do trumny? Czy po dojściu Hitlera do władzy w Berlinie będzie bezpiecznie dla obcokrajowców?
Poznacie również Kolię, który można powiedzieć pracuje dla Stalina. Czy jest dobrym człowiekiem czy raczej maltretuje i zabija niewinnych obywateli? Jaki sekret skrywają bracia? Czy los ich na zawsze rozdzieli?
Bardzo dobra historia umiejscowiona w okrutnych czasach i miejscach. Jeżeli chcecie poznać prawdziwe piekło to do przeczytania tej powieści.
Największym kopem do pragnienia życia dla człowieka żyjącego w tamtych czasach była miłość.
Jestem zadowolona z pióra tej autorki. Tematy, które w swojej powieści porusza Paloma Sánchez-Garnica nie są łatwe i proste, mimo wszystko zachęcam do czytania.
Książka ?Ostatnie dni w Berlinie? ma cudowną okładkę, która przyciąga wzrok. Jest małym grubaskiem (ponad 500 stron), jednak nie macie się czego bać ? szybko się ją czyta. Nie miałam czasu na nudę. Historia braci Santacruz wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo poruszająca powieść.
Czy chcielibyście żyć w czasach Hitlera i Stalina?
Z całego serca polecam ?Ostatnie dni w Berlinie? ...

Bardzo trudna i ciężka lektura, przez którą lecą łzy litrami, ale warta uwagi i napisana tak, że nie czuje się dużej ilości treści. Jest nieco większa jeśli chodzi o format i tym samym tekstu jest sporo, ale czyta się jednym tchem, dosłownie.
Polecam, choć uważam, że zapas chusteczek i herbaty jest obowiązkowy.
Każda osoba, która lubi powieści historyczne będzie usatysfakcjonowana po przeczytaniu tej konkretnej!

?Jesteście pełni nienawiści? Nienawiści do innych, do tych, którzy myślą inaczej niż wy, nienawiści do osoby, która staje Wam na drodze w kwestiach tak delikatnych, jak miłość??
?Ostatnie dnie w Berlinie? to historia Jurij Santacruz, która wywołuje wiele emocji. Historia chłopaka, którego życie nie było łatwe. Urodził się w Rosji tuż przed rewolucją Bolszewicką, której skutki sprawiły, że San Petersburg z dnia na dzień stawał się brudnym i ciemnym miastem. Zapanowała w nim niepewność i niedostatek. Wiodąca do tej pory szczęśliwe życie rodzina Santacruz, zaczęła zmagać się z problemami. Wysiedlenie i życie w złych warunkach doprowadziły młodszego brata Jurij do choroby. W takiej sytuacji każda matka, która ma ciężko chore dziecko będzie starać się zrobić wszystko by zdobyć lekarstwo i uratować dziecko. Czy w tym przypadku udało się je zdobyć, czy może wpadła w kłopoty?
W końcu wydaje się, że los postanowił się do nich uśmiechnąć i zdobyli pozwolenie na wyjazd do Berlina a stamtąd do Mińska. Ale niestety, nie było im dane opuścić Rosji razem. Weronika, ich matka i młodszy syn państwa Santacruz zostali. Dlaczego?
Jurij poznaje w Berlinie Claudie. Kobietę, którą szybko obdarzył uczuciem i jak się okazała, uczucie to zostało odwzajemnione. Niestety, ale tym dwojga nie jest pisane być razem. Claudia jest już żoną oficera SS. Nasz bohater poznaje Kriste, ale czy tym razem będzie mu dane zaznać trochę spokoju i szczęścia?
Jurij w przeciwieństwie do jego ojca, nigdy nie porzucił zamiaru by odnaleźć swoich bliskich i sprowadzić ich do siebie. Nie było to jednak łatwe, bo życie w Berlinie również było walką o przetrwanie. Do władzy dochodził Adolf Hitler i warunki w stolicy Niemiec zmieniły się z dnia na dzień.
Książki o II Wojnie Światowej najczęściej opisują los ludzi w Polsce, Francji, Anglii i w innych krajach, ale jeszcze nie trafiłam na taką, która opisuje życie w tym ciężkim dla ludzkości czasie w Niemczech i w Rosji. Książka jest dość pokaźna, ale pomimo to czyta się ją szybko i zapartym tchem. Kolejne jej strony ukazują nam brutalność oficerów SS jak również dowódców armii Rosyjskiej. A wśród tego okrucieństwa rozwija się miłość. Miłość, która niestety choć prawdziwa, nie ma szans na przetrwanie. Powieść Palomy Sanchez-Garnica ukazuje okrutny, brutalny świat pozbawiony człowieczeństwa, w którym przyszło żyć ludziom na początku XX wieku i skłania do myślenia o tym ile człowiek jest w stanie zrobić by przetrwać. Nam dzisiaj jest to trudno sobie nawet wyobrazić. Bohaterowie są barwni i bardzo dobrze wykreowani, a ich losy wywołują u nas dużo emocji. Od smutku i żalu, po złość na tych co sprowadzili piekło na ziemię.
Dla kogo jest ta książka? Myślę, że dla każdego. I dla tych co lubią czytać powieści historyczne jak również dla tych, którzy nie zamykają się w jednym gatunku i lubią czasami przeczytać o czymś innym. Jeśli lubicie książki wielowątkowe, pełne zwrotów akcji i pozostawiające w sercu ślad to właśnie ?Ostatnie dni w Berlinie? są lekturą dla Was. Polecam!

Kochani
Ta książka była dla mnie ciężkim kawałkiem chleba do zgryzienia. Powodem tego, była historia rodziny Miguela Santacruz, która doprowadzała mnie ciągle do łez. To jak cierpieli, zrozumie tylko ta osoba, która to przeżyła. Kiedy rodzina była dla nich najważniejsza i już myśleli, że uwolnią się i wyjadą z żelaznymi listami, los znów kładzie im pod nogi kłody i rozdziela, w okrutny sposób. Ta pozycja pokazuje nam, że w czasie kiedy faszyzm i stalinizm królował, nie liczył się pieniądz i człowiek. Życie w takich czasach było podłe. Aby coś załatwić czy otrzymać liczyły się tylko cenne dobra materialne. Człowiek był jak śmieć, tracił wszystko. Tracił dom, pozycje, tracił rodzinę przez głód i niesprawiedliwość. Śmierć małego Saszy wycisnęła ze mnie tysiące łez.
Jednak to tylko początek. Historia toczy się dalej i dalszy jej ciąg przeznaczony jest dla Jurija, syna Miguela, który jako dziecko wsiadł do pociągu i uratowałowało go to przed najgorszym.
Jurij dorastał, a wraz z wiekiem jego priorytetem stało się odnalezienie matki i brata w Rosji. Czy mu się uda? Jakich wydarzeń będzie świadkiem? Czy skryta wielka miłość do żony dowódcy SS nie będzie dla niego sądem ostatecznym? Wszystkiego dowiecie się w trakcie czytania.

Czasami nasze priorytety zmieniają się pod wpływem sytuacji. Tutaj najważniejsza była walka o przetrwanie. Kolejna walka w życiu Jurija, a w międzyczasie kolejne ciosy zadawane w jego serce.

Książka jest odzwierciedleniem zła jakie może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi,brutalności, obsesji, ale jest też książką o wielkiej, zakazanej miłości, o szukaniu szczęścia, o miłości dziecka do matki i odwrotnie. Nie należy do łatwych, gdyż wyciska łzy. Jednak to książka, która pozostawia w sercu ślad na zawsze.

Pozycja, którą czyta się z zapartym tchem. Mimo, że jest grubaskiem, wcale tego nie odczuwamy. Już od pierwszych stron daje nam ogromne emocje, aż po ostatnie kartki. Ukazuje, jak życie człowieka może zmienić się w sekundzie. Jak sam człowiek może niewyobrażalnie zamienić się w potwora.
Można byłoby pisać o tej książce mnóstwo. Jednak to trzeba przeczytać.
Nasuwa mi się wiele refleksji po przeczytaniu, jednak pozwólcie, że zachowam je dla siebie. Koniecznie przeczytajcie tę pozycję.