Pająk

Już samo skojarzenie tytułu książki z pajakiem, wzbudziło we mnie mieszane uczucia, bo nie darzę pająków sympatią, a po lekturze książki nie mogę pozbyć się uczucia, że wpadłam w pajęczą sieć chorej gry antagonisty z policją.

Wszystkie książki z serii ?Joona Linna?, cechuje wciągająca i mroczna, świetnie skonstruowana fabuła. Czytanie ????????????ą???????? wywołało we mnie falę sprzecznych uczuć. Od zaciekawienia, napięcia do obrzydzenia włącznie, ale niezależnie od odczuć, nie odłożyłam książki, bo dziwna fascynacja tą makabryczną historią nie pozwoliła mi tego zrobić. Bez względu na rodzaj moich odczuć, chciałam się dowiedzieć, jaki będzie finał. Na uwagę zasługuje klimat i umiejętne stopniowanie napięcia. Czytanie książki ułatwiają krótkie zdania i rozdziały, uzupełnione bardzo dobrymi dialogami. ?Pająk?. to mrożący krew w żyłach kryminał, zawierający bulwersujące i mocne sceny morderstw i seksu, z przerażającym i obłąkanym antagonistą, którego działania zapadają w pamięć. Drastyczne sceny przyprawiają czytającego o szybsze bicie serca i moim zdaniem, nie jest to powieść dla młodego czytelnika.

Chwilami miałam dość tego dosadnego obrazowania scen morderstw i chciałam, by jak najszybciej się to skończyło, silniejsza jednak od uczucia wstrętu wywoływanego opisami niektórych scen, była ciekawość. Zaliczenie ?Pająka?. w poczet kryminałów, moim zdaniem trochę mija się z prawdą, bliżej mu raczej do powieści grozy, chwilami nawet horroru.

????????????ą???? jest dziewiątą częścią z serii Joona Linna, którą w zasadzie można czytać oddzielnie, sądzę jednak, że brak znajomości poprzednich części znacznie utrudniało mi zrozumienie postępowania komisarza i jego policyjnej koleżanki Sagi (tym bardziej że sprawa morderstw łączy się bezpośrednio z jednym z antagonistów z poprzedniej części). Tylko interesująca sprawa kryminalna, jaką przyszło im rozwiązywać, spowodowała, że z czasem zawirowania w życiu prywatnym bohaterów, zeszły na dalszy plan. Fabuła książki jest dość skomplikowana, z bardzo wolną narracją, ale mimo to, nie sposób było oderwać się od czytania, co zapewne jest zasługą doskonałego warsztatu pisarskiego autorów. Nie miał wpływu na mój odbiór powieści, fakt, że w pewnym momencie została ujawniona tożsamość mordercy, bo i tak do samego końca nie było wiadomo, czy parze policjantów uda się go powstrzymać. ?Pająk?. ma te cechy, które bardzo cenię sobie w książkach. Interesującą historię, zindywidualizowany język w dialogach, realistyczne miejsce akcji, wyrazistych bohaterów, ciekawą narrację, odpowiedni klimat i oczywiście napięcie trzymające do samego końca.

Wyścig z mordercą wciąż trwa. Psychopata kontroluje każdy ruch policji i kolejno morduje ludzi z otoczenia policjantów. Chwilami Joonie i Sadze wydaje się, że mają go już na wyciągnięcie ręki, ale on nadal jest krok przed nimi. Wciąż jeszcze tańczą, jak im zagra. Joona zdaje sobie sprawę, że oboje z Sagą znaleźli się na celowniku mordercy, który toczy z nimi swoją chorą grę, której zasad nie rozumieją. Dodatkowo Saga nieoczekiwanie znajdzie się w kręgu podejrzanych.

Loona Linna i saga Bauer to para policjantów poranionych przez życie. Loona próbuje uciszyć ból opium, a Saga seksem z człowiekiem, który ją krzywdzi. Pozornie powolna akcja i żmudne mozolne śledztwo, które stopniuje napięcie, to główne atuty tej powieści. Fabuła wciągająca krok po kroku w mrok, z którego by znaleźć wyjście, trzeba przeć do przodu, bo z tej drogi już nie ma odwrotu. Szalony antagonista realizuje swój przerażający plan, eliminując ludzi z otoczenia Joony i Sagi. Dlaczego właśnie to ma ocalić Joonę? Każda z ofiar miała wcześniej jakiś zatarg z Sagą, co powoduje, że ekipa śledcza przestaje jej ufać. Skrócono okres próbny w wydziale i odsunięto ją od śledztwa. Czyżby Saga naprawdę miała coś wspólnego z mordercą. Joona w to nie wierzy, bo doskonale ją zna, ale czy po tym, co ją spotkało, jest wciąż tą samą osobą?

?Pająk?. to bardzo surowa powieść, pełna makabrycznych szczegółów, zawiera kilka bardzo brutalnych opisów morderstw i seksu i choć cała historia mi się podobała, z niecierpliwością oczekiwałam na jej koniec. Powieść może się spodobać osobom, które gustują w tego rodzaju scenach i lubią, gdy ich wrażliwość zostaje wystawiona na próbę. Jak już wcześniej wspominałam, ?Pająka?. można czytać jako samodzielną powieść, ale znacznie lepiej sprawdzi się jako część serii. Wiedza z poprzednich książek pomogłaby mi w zrozumieniu wydarzeń i postaci, a tak chwilami miałam z tym problem.

Nie wiem czy seria stworzona przez duet Lars Kepler jest dobrym początkiem przygody z kryminałem skandynawskim, autorzy stosują bowiem bardzo mocny styl narracji, aby utrzymać czytelnika w napięciu od pierwszych stron i nie zwalniają do samego końca. Mroczna, skandynawska literatura pełna niespodzianek. Ogólnie rzecz biorąc, szalona jazda bez trzymanki. Czy polecam? Oczywiście, ale będziecie tę książkę czytać na własną odpowiedzialność.