Pamięci mordercy

Często i z ciekawością sięgam po dzieła skandynawskich autorów. Mają w sobie coś intrygującego i mrocznego, jak klimat panujący w Skandynawii. I tym razem również mogę tylko potwierdzić to, o czym mówię od dłuższego czasu ?
Dwóch odważnych i niezłomnych bohaterów będzie podążać tropem mordercy. Nie będzie to droga łatwa i przyjemna, lecz z góry skazana na niepowodzenie, pełna trudów i przeciwności losów. Ale wytrwałość będzie górą i tym, co przyświeca parze depczącej po piętach sprawcy morderstw.
Rok 1994 w szwedzkim Falum, po masowej strzelaninie, zostają znalezione zwłoki kobiety. Wszystko wskazuje na to, że nie jest ofiarą strzelaniny, ale została uduszona. Wkrótce dochodzi do podobnych morderstw, sposób działa sprawcy jest podobny, co wskazuje na seryjnego mordercę. Rozpoczyna się wyścig z przestępcą, należy zrobić wszystko, aby znów nie zaatakował ? I wtedy do akcji wkraczają oni ...
Tomas Wolf, policjant, który wiele lat spędził na misji pokojowej w Bośni. Powrócił do kraju, ale w sercu ma ból i traumę, a przed oczami mordowanych niewinnych ludzi. Przeszłość nie daje mu chwili wytchnienia. Nie może znaleźć zrozumienia u małżonki, co sprawia, że powstał między nimi niewidzialny mur. Małżeństwo wisi na włosku. Musi zdecydować, co jest dla niego ważniejsze ...
Vera Berd, dziennikarka z mroczną przeszłością, o której najchętniej zapomniałaby. Ucieka przed byłym partnerem, gangsterem i handlarzem narkotyków, ale nie jest sama, ma przy sobie syna partnera. I chce pierwsza odkryć prawdę ...
?Wiedział, że znajdzie sprawcę, dowie się, jak tamten się nazywa, spojrzy mu w oczy i dopiero wtedy poczuje spełnienie. Jego motywem była żądza poznania prawdy. Nie robił tego dla nikogo innego, tylko dla siebie. Robił to, by któregoś dnia wspominać mordercę?.
Zawsze musi się znaleźć, dość szybko typowany sprawca. I niebawem jawi się na horyzoncie Micael Beatt, znany w kraju aktor, zapatrzony tylko w siebie i zaliczający panienki. Łatwy trop, ale czy prawdziwy? Czy nie za szybko wszystkie oczy są na niego zwrócone? Czy dowody nie są zbyt oczywiste? Prawda jest bardziej bolesna, niż można przypuszczać ?
Pamięci mordercy to mroczny, inteligentny i emocjonujący thriller, z wielowątkową, umieszczoną na różnych płaszczyznach fabułą. Jest ona tylko pretekstem do pokazania, z jakimi problemami w latach 90. borykała się Szwecja. Masowy napływ imigrantów, stworzenie dla nich osobnych obozów, podzielone szwedzkie społeczeństwo. Wysoka przestępczość, handel narkotykami i nietypowy sposób działania miejscowej policji. Brak przepływu informacji między poszczególnymi jednostkami policji był rajem dla przestępców. Czuli się bezkarni i to wykorzystywali.
?- Serio, dużo łatwiej być policjantem niż człowiekiem ? powiedział do siebie, wzdychając ciężko?.
Akcja toczy się spokojnie, a nawet leniwie, nie ma nagłych zwrotów akcji i nierównomiernego tempa. Nie jest to zarzut, ale zaleta. Można się delektować fabułą, kroczyć dzielnie za tymi, którzy depczą po piętach sprawcy. Jedno mogę zagwarantować, nic w tej powieści nie jest oczywiste i pewne. Autorzy umiejętnie manipulują czytelnikiem, który już święci triumf, że schwytał sprawcę. A tu zmiana planów, to na pewno nie jest ten, którego szukamy. I oczywiście nie można się nudzić, nie ma na to przyzwolenia.
A bohaterowie? Czy można ich polubić? Czy nas zachwycają czy denerwują? Kibicujemy im czy liczmy, że rozliczą się ze swoją przeszłością? Sami odpowiedzcie na pojawiające się pytania ?
Polecam, poczujcie skandynawskie klimaty i chłód, przenieście się na chwilę do Szwecji, aby znaleźć się w epicentrum poszukiwań seryjnego mordercy. Tylko uważajcie, aby oczy śledczych nie skierowały się niepostrzeżenie na was ?

Macie przed sobą typowy skandynawski kryminał napisany przez dwóch szwedzkich dziennikarzy i pisarzy.

Akcja książki rozgrywa się latem 1994 roku, gdy znalezione zostają zwłoki młodej kobiety, będącej imigrantką z któregoś z objętych wojną krajów bałkańskich. Nie jest to pierwsza ani ostania ofiara nieznanego mordercy, jednak do tej pory policja nie starała się jakoś mocno by znaleźć sprawcę. Sprawą zupełnie niezależnie od siebie zaczynają mocniej interesować się dziennikarka Vera Berg i policjant Tomas Wolf. Ona to była dziewczyna członka gangu motocyklowego, podejrzana o defraudację wydawniczych pieniędzy, on z kolei to nawrócony naziol, który niedawno wrócił z misji pokojowej w Bośni. Oboje pokiereszowani i wciąż wikłający się w kłopoty. Prowadzą niezależne śledztwo chcąc zakończyć morderstwa na niewinnych dziewczynach.

Akcja książki toczy się dość spokojnie, bez spektakularnych pościgów czy wybuchów. Nie znajdziecie tu też krwawych i brutalnych opisów, ale fabuła jest ciekawa i często czytelnik czuje się wprowadzony w pole. Śledztwo przeplatane jest wydarzeniami z życia osobistego Very i Tomasa. Autorzy wprowadzili także ciekawy manewr, wplatając akcję w realne wydarzenia tamtego okresu, czyli ekscytującą atmosferę Mundialu w którym Szwecja zajęła III miejsce i przerażającego zamachu dokonanego przez Mattiasa Flinka, który zamordował w Falun siedem osób. Mimo niewątpliwych plusów książka nie wciągnęła mnie jakiś specjalnie. Nie poczułam też emocjonalnej więzi z żadnym z bohaterów, byli jak dla mnie irytująco nijacy. Jednak jestem przekonana że znajdą się wielbiciele tej historii, w końcu to jedynie moja opinia.

W cieniu masowej strzelaniny w szwedzkim Falun , dochodzi do morderstwa. Znaleziona zostaje uduszona kobieta, która jak się okazuje jest jedną z wielu ofiar zamordowanych w podobny sposób. Odnalezieniem sprawcy zajmuje się miejscowy funkcjonariusz policji Tomas Wolf, zdobywający z czasem sojusznika w postaci dziennikarki wieczornych wiadomości. Głównym podejrzanym szybko staje się popularny aktor filmowy, w co nie do końca wierzy zarówno Vera Barg, jak i Wolf. Rozpoczyna się zatem walka z przebiegłym i wyrachowanym mordercą?

?Pamięci mordercy? autorstwa szwedzkiego duetu w osobach Pascala Engmana i Johannesa Selkera to niemała, bo licząca sobie niemal 700 stron książka, która na żadnym etapie czytania nie przytłacza swoją objętością. Dostarcza natomiast w ręce czytelnika mroczny i emocjonujący thriller z wielowątkową fabułą, która jak to bywa w pozycjach z tego gatunku, nie pędzi na złamanie karku. Nie bombarduje ciągłymi zwrotami akcji, a pomimo tego od niemal samego początku utrzymuje czytelnika w stanie ciągłego zainteresowania jej przebiegiem, prowadząc do nieoczywistego finału.

Engman i Selker stworzyli imponujący początek serii, zapewniając miłośnikom dobrej książki mroczną przygodę na tle wielu wydarzeń i zmian, jakie miały miejsce w Szwecji 1994 roku. Świetny thriller, z którym polubi się zapewne wielu z Was. Mnie się bardzo podobał?

W cieniu masowej strzelaniny w szwedzkim Falun , dochodzi do morderstwa. Znaleziona zostaje uduszona kobieta, która jak się okazuje jest jedną z wielu ofiar zamordowanych w podobny sposób. Odnalezieniem sprawcy zajmuje się miejscowy funkcjonariusz policji Tomas Wolf, zdobywający z czasem sojusznika w postaci dziennikarki wieczornych wiadomości. Głównym podejrzanym szybko staje się popularny aktor filmowy, w co nie do końca wierzy zarówno Vera Barg, jak i Wolf. Rozpoczyna się zatem walka z przebiegłym i wyrachowanym mordercą?

"Pamięci mordercy" autorstwa szwedzkiego duetu w osobach Pascala Engmana i Johannesa Selkera to niemała, bo licząca sobie niemal 700 stron książka, która na żadnym etapie czytania nie przytłacza swoją objętością. Dostarcza natomiast w ręce czytelnika mroczny i emocjonujący thriller z wielowątkową fabułą, która jak to bywa w pozycjach z tego gatunku, nie pędzi na złamanie karku. Nie bombarduje ciągłymi zwrotami akcji, a pomimo tego od niemal samego początku utrzymuje czytelnika w stanie ciągłego zainteresowania jej przebiegiem, prowadząc do nieoczywistego finału.

Engman i Selker stworzyli imponujący początek serii, zapewniając miłośnikom dobrej książki mroczną przygodę na tle wielu wydarzeń i zmian, jakie miały miejsce w Szwecji 1994 roku. Świetny thriller, z którym polubi się zapewne wielu z Was. Mnie się bardzo podobał?

Współpraca z wydawnictwem Czarna Owca.

,,Nie miał siły dodawać kolejnego zdjęcia do albumu, który nosił w głowie. Nie chciał zobaczyć twarzy jeszcze jednej martwej osoby."

Całą historię można spróbować przeczytać na raz, gdyż choć tych stron jest wiele, to jednak rozdziały są krótkie, a co najważniejsze, wciąga bardziej niż ruchome piaski. To chyba jedna z pozycji w której była naprawdę ogromna ilość martwych ciał. Jedne opisane dokładnie, aż nasze ciało się spinało i prosiło, by oszczędzić nam opisów choć małych dzieci, a o innych było napisane pobieżnie. Zwrócono tutaj uwagę na to, że jeśli nie byłeś kimś ważnym, jeśli ludzie cię nie znali, to nie zasługiwałeś na godny pochówek oraz nawet na jakąkolwiek wzmiankę, że w ogóle ktoś zaginął. Osoba ta zaczynała być jedynie wspomnieniem kolejnego ciała, które trzeba było zakopać. Również człowiek miał tutaj prawo być tylko człowiekiem i nie ważne, że słowo policja było wygrawerowane w odznace. Trudno jest patrzeć na trupy w sposób, by nie zapisały się w naszej pamięci. Policjant też człowiek i choć wielokrotnie musiał zakładać maskę, to jednak wewnątrz siebie nieraz krzyczał z bólu i rozpaczy. Oczywiście poznamy to co siedzi wewnątrz niego. Pomimo tego, że jest to kryminał, to jednak poruszone zostają wątki ich życia prywatnego, ich problemy psychiczne oraz pożycie w małżeństwie. I na tym sprawa się nie kończy, gdyż drugim wątkiem tej książki jest dziennikarka, która pragnie spełnić swoje marzenie, jednak przeszłość i teraźniejszość jednocześnie jej na to nie pozwalają. Autorzy poruszyli tutaj dość trudny temat, gdyż ona sama została kiedyś jako dziecko opuszczona przez najbliższych i teraz wdając się w związek na swoje barki przyjęła opiekę nad dzieckiem swojego partnera, który jest najgorszym wydaniem ojca. Stoi teraz przed trudnym dylematem, bo nie wie co ma z dzieckiem zrobić i jednocześnie nie chce go opuścić tak jak ją to spotkało. W pewnym momencie drogi tych dwojga zaczynają się łączyć poprzez wspólny cel, niezwykle niebezpieczny.
Jeśli w jakikolwiek sposób wahacie się przed sięgnięciem po tą książkę, to spokojnie mogę was zapewnić, że przeżyjecie wspaniałą i mroczną przygodę o której nie zapomnicie do końca życia!

" [...] Mój syn jeszcze o tym nie wie, ale ten dzień zapamięta już na zawsze. Ten dzień ukształtuje go do końca życia. [...]"
Książka "Pamięci mordercy" Pascala Engmana i Johannesa Sel?kera, to kryminał, o którym marzy każdy miłośnik tego gatunku. Jest to dosyć spory grubasek ? ponad 600 stron, którego bardzo szybko się czyta. Po przeczytanie chciałoby się więcej. Mam nadzieję, że autorzy pociągną dalej wątki trójki bohaterów. Jestem bardzo ciekawa dalszych ich losów. Zakończenie dało mi małą nadzieję, że jeszcze kiedyś usłyszę o Tomasie, Verze i Micaelu.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego kryminału. Dopracowany jest w każdym calu. Dosłownie nie mam się tutaj do czego przyczepić. Idealna książkowa perełka. Podobały mi się wątki obyczajowe głównych bohaterów. Każdy z nich przebył drogę niestety nieusłaną różami. Czy dalej będzie już tylko lepiej?
Polubiłam Tomasa Wolfa, który obecnie pracuje w policji i prowadzi bardzo trudną sprawę. Tego bohatera polubicie lub znienawidzicie. Jego zachowanie czasami mnie mocno irytowało. Jego bracia, to istne diabły. Jednym słowem przerażająca rodzinka. Warto nie być ich wrogiem.
Vera Berg, to fajna kobieta, której zależy na dobru pewnego chłopca. Czy to, co zrobiła, ocali go przed jego własnym ojcem? Ta bohaterka jest dziennikarką. Podoba mi się jej zaangażowanie w pracy. Daje z siebie wszystko. Dosłownie żyły sobie wypruwa i naraża nie tylko swoje życie na ogromne niebezpieczeństwo. Czy zostanie za to doceniona? Jestem bardzo dumna z tej bohaterki. Pewnie też ją polubicie.
Micael Bratt jest cenionym Szwedzkim aktorem. Gra w filmach i teatrach. Jego zachowanie bardzo mi się nie podobało. Dosłownie byłam wściekła na niego, za to jak postępuje. Czy to on stoi za morderstwami kobiet w Szwecji?
Czas akcji tej książki, to czerwiec ? wrzesień 1994. Z głównymi bohaterami poruszamy się po całej Szwecji. Dzięki świetnym opisom poczułam się jakbym tam była. Fajnie jest czynnie uczestniczyć w śledztwach. Mamy tutaj do czynienia z morderstwami i ciekawymi śledztwami. Podejrzanych jest wiele, a tropów jeszcze więcej. Czy wytypujecie sprawcę szybciej, niż sam się ujawni?
Znalazłam tutaj kilka wątków, które mną mocno wstrząsnęły i przeraziły. Dla takich momentów warto czytać książki. Uwielbiam, gdy podnosi mi się poziom adrenaliny.
Jeżeli kochacie bardzo dobre mocne kryminały i cenicie sobie twórczość szwedzkich pisarzy, to polecam książkę "Pamięci mordercy" autorstwa Pascala Engmana i Johannesa Sel?kera.
Jeżeli chcecie poznać Szwecję od jej mrocznej strony, to nie możecie przegapić tego tytułu.
Duet tych dwóch autorów uważam za bardzo udany.
Mam nadzieję, że historia ukryta na kartkach "Pamięci mordercy" kiedyś doczeka się ekranizacji.

Podróż wspomnieniowa dla autorów. O pewnym gorącym lecie w Szwecji, gdy podczas mistrzostw świata w piłce nożnej ich drużyna miała szanse na złoty medal. Zatem mamy rok 1994. I morderstwa na tle seksualnym, które zostały popełnione w kilku różnych regionach. Czyżby przestępca liczył na brak komunikacji między komisariatami? A może tych zbrodni rzeczywiście nic ze sobą nie łączy? Czy dziennikarce, która przypadkiem trafia na trop przestępstw uda się wytropić gwałciciela nim uczyni to policja? Książka robi wrażenie swoją objętością, a jednakowoż czyta się zadziwiająco szybko. Wręcz pochłania się tę powieść całymi rozdziałami. Praca śledczych, może odrobinę trąci myszką, bez telefonów komórkowych i komputerów, lecz oddana jest realistycznie. Konflikty na tle rasowym, problemy z neonazistami i uchodźcami już w tamtym okresie były aktualne. A syndrom PTSD, z którym zmaga się główny bohater, niestety nie był jeszcze rozpoznany. Cieszę się, że zdecydowałam się na tę lekturę ? to był dobry wybór. Polecam.

W powieści ?Pamięci mordercy?, Pascala Engmana i Johannesa Sel?kera, dużo się dzieje równolegle. Fikcyjną intrygę kryminalną (morderstwa kobiet na tle seksualnym) sprawnie wymieszano z prawdziwym wydarzeniem jakim była strzelanina w Falum latem 1994 roku oraz życiem prywatnym i zawodowym postaci stworzonych na potrzeby książki. A wszystko to w oparach dymu papierosowego. Naprawdę tyle się paliło w latach dziewięćdziesiątych? Na sprawcę gwałtów i śmierci kobiet nieszwedzkiego pochodzenia poluje były żołnierz po powrocie z Bośni, Tomas Wolf, obecnie policjant na etacie i dziennikarka Vera Berg. Tomas ma problemy psychiczne, rodzinne i kochankę a Vera, byłego, problematycznego chłopaka oraz dziecko, którym się opiekuje. Żeby nie było za dobrze Vera podpadła gangowi motocyklowemu Odin a to może być szkodliwe dla zdrowia. Głównym podejrzanym w prowadzonej sprawie staje się znany aktor Micael Beatt. Śledztwo trwa. Akcja toczy się szybko a sytuacja zmienia często. Dochodzą coraz to nowe szczegóły, niekoniecznie zgodne z linią śledztwa ,co nie ułatwia pracy policjantom, bo oddala ich od złapania sprawcy a czas ma tu znaczenie. Bohaterowie powieści są skonstruowani ze szczegółami. Znamy nie tylko ich wygląd i pochodzenie, ale i historię, związki, dzieci , w dużej mierze poglądy a nawet traumy i lęki przed przyszłością. Szwedzi żyją mundialem i strzelaniną w Falun. Były żołnierz Mattias Flink zabił siedem osób. Chociaż kara była wyższa, Flink odsiedział w więzieniu dwadzieścia lat. W tle powieści ważny jest też Mundial 1994, Szwedzi stanęli na podium. Zajęli trzecie miejsce. Pierwsza była Brazylia a drudzy Włosi. Także akcja powieści jest mocno osadzona w rzeczywistości a jej bohaterowie biorą w niej czynny udział ubrani w żółte koszulki z napisem Brolin na plecach. Tło uzupełniają neonaziści i liczni emigranci. A potem przyszedł koniec upałów, mundialu i sprawy seryjnego gwałciciela.