Pamiętnik diabła

"Nie są świadomi, co mógłbym zrobić im, ich córkom, żonom, matkom i babkom. Jestem kimś więcej, dlatego mogę więcej. Ta wiedza czyni mnie lepszym".

W życiu zdarzają się okropne rzeczy, których nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Na co dzień docierają do nas informacje o morderstwach. Niektóre historie, aż mrożą krew w żyłach. Chyba każdy, kto ma sumienie obruszy się na wieść o tym, że ktoś kogoś zabił. Zastanawiamy się wtedy, co siedzi w głowie zabójcy? Jak może być zdolny do takich czynów? Co czuje osoba, która odbiera drugiemu najcenniejsze co ma, czyli życie? Czy taki człowiek może w zasadzie coś czuć?

Kuba Sobański ma wszystko, czego dusza zapragnie. Te słowa potraktujcie, aż nader dosłownie. Doprawdy tak jest. Bohater to dwudziestodwuletni student prawa. Ma bogatych rodziców, piękną dziewczynę, własne mieszkanie, najlepszy samochód. Do tego wśród znajomych uchodzi za duszę towarzystwa. Nikt z bliskich nawet nie pomyśli, że Kuba prowadzi drugie życie. Ten młody człowiek to morderca psychopata, najgorszy z najgorszych.

Adrian Bednarek to fan sportu żużlowego. Urodził się w 1984 roku w Częstochowie. Ukończył Akademię Ekonomiczną w Katowicach. Pisarz od dawna interesuje się postaciami seryjnych morderców oraz II wojną światową. Ku uciesze fanów, autor posiada, aż dziesięć powieści, które czekają na swoje opublikowanie.

Powieść ta przyjmuje, jak sam tytuł wskazuje, formę pamiętnika. Środek ten sprawia, że książka wyróżnia się wśród kryminałów. Mamy szansę poznać umysł seryjnego mordercy. Mordercy psychopaty. Mamy do czynienia z postacią po ciężkich przeżyciach z dzieciństwa. Nic w tym dziwnego, bowiem coś musiało ukształtować bohatera, który jest zdolny do tak okropnych czynów. Kuba Sobański jest na pozór normalnym człowiekiem, zderzenie się dwóch osobowości, czyli poukładanego studenta z okropnym zwyrodnialcem oddaje niepowtarzalny klimat książki. W jednej chwili mamy do czynienia z kochającym chłopakiem, a w drugiej z potworem, który zabija nożem piękne brunetki. Oczywiście, nie ma tutaj normalnego życia, gdyż to ?normalne? życie, to wielkie kłamstwo stworzone przez bohatera w celu zaspokajania swoich żądz bez ponoszenia konsekwencji.

Autor posługuje się lekkim stylem, jednak nie pisze o zwykłych sprawach. Opisy morderstw powodują u czytelnika gęsią skórkę. Bezwzględność i okrucieństwo wzbudza przerażenie. Napięcie sprawia, że przewracamy kartki z zaciekawieniem do samego końca. Ta historia zaskakuje. Przyznaje, że nie spodziewałam się, aż tak dobrej powieści, przeszła moje oczekiwania.

W serii ukazały się już wszystkie części historii o psychopacie z Krakowa. ?Pamiętnik diabła? to debiut, który wciska w fotel. Tę powieść czyta się jednym tchem. Kuba Sobański, kusi, wabi, przeraża i jednocześnie fascynuje. Po przeczytaniu pierwszej strony, nie jesteśmy w stanie się oderwać, dopóki nie przewrócimy ostatniej kartki. Adrian Bednarek stworzył historię, o której nie da się zapomnieć. Pamiętnik seryjnego mordercy to fikcja literacka, która straszy swoim prawdopodobieństwem wydarzeń. Ja na pewno sięgnę po kolejne części tej powieści. Polecam Wam serdecznie. Ta książka ma specjalne miejsce w mojej biblioteczce.

"Zanim umrę, będę mógł w odróżnieniu od większości ludzi powiedzieć, że robiłem dokładnie to, czego chciałem najbardziej, nie bacząc na nic".

Po ?Pamiętnik Diabła? sięgnęłam wiedziona ciekawością. Poleciłam ją komuś zanim ją przeczytałam i ta osoba, która nie czyta tak dużo jak ja, wciągnęła się w powieść niesamowicie, do tego stopnia, że zakupiła sobie całą serię.
W ten sposób seria trafiła w moje ręce. :)
Wcześniej z piórem Adriana Bednarka miałam do czynienia tylko raz ? podczas czytania jego dość specyficznego opowiadania ?Świąteczna niespodzianka? w antologii ?Pensjonat pod świerkiem?.
Jakie zatem są moje odczucia po spotkaniu z Kubą Sobańskim?
Jaki okazał się świat, do którego weszłam za sprawą jego pamiętnika?

Witaj w moim idealnym, pozbawionym wad świecie. Mam dwadzieścia dwa lata i wszystko, czego mógłbyś zapragnąć. Idealną dziewczynę jak z okładki, popularnych znajomych, samochód swoich marzeń, penthouse na ostatnim piętrze i perspektywę jeszcze lepszej przyszłości przed sobą. Jestem z tych, którym życia zazdroszczą inni. Tak opisze mnie każdy, kto choć raz mnie widział. A jaki jestem naprawdę? Ci, którzy mieli okazję się przekonać, nigdy nie będą mogli opowiedzieć swojej historii. Żądze siedzące we mnie są tak wielkie, że nie potrafię oprzeć się pokusie ich zaspokojenia. A zawsze dostaję to, czego chcę. Jeżeli wierzysz w niebo i piekło, to ja jestem ludzkim odbiciem diabła. Przedstawiam Ci mój pamiętnik. Gdy go przeczytasz, nic już nigdy nie będzie takim, jakim dotąd Ci się wydawało. Odważysz się?


?Pamiętnik diabła? przeraża swoim realizmem, brutalnością oraz niewyobrażalną dla mnie ciemną stroną natury ludzkiej. Powiem Wam szczerze, że im bardziej się zagłębiałam w lekturę, tym mocniej się zastanawiałam nad tym, jak wiele jest prawdy, a ile fikcji, w tym co wykreował autor. Były momenty, że zaczęłam się zastanawiać czy z psychiką Bednarka jest wszystko w porządku, po czym tłumaczyłam sobie, że nie, że to niemożliwe, by było z nim coś nie tak?, że to tylko jego wyobraźnia, która nie ma granic i nie podąża po utartych szlakach. Prawdę powiedziawszy ? wolę wierzyć w to drugie. A obierając ten kierunek ? nie sposób wysnuć wniosku, iż autor jest wielkim pasjonatem ludzkiej psychiki ? zwłaszcza tej skrzywionej i zdegradowanej.

Powieść przeczytałam ?na biegu?, zarwałam noc, bo nie dało się inaczej. Idealny świat Kuby wciągnął mnie w swoje ramy i nie wypuścił do ostatniej strony. Raj, do którego wchodzimy za sprawą ?Pamiętnika diabła? niewiele ma wspólnego z edenem z naszych słodkich wyobrażeń.
Nie sposób jednak zaprzeczyć, że ?szklane domy? Kuby Sobańskiego zbudowane są na logice, ostrożności i sprycie, są kruche i niemalże nierealne (wszak zbrodnia doskonała nie istnieje), a mimo to jego ?raj? stoi na mocnych fundamentach, co więcej wspina się on do góry i zdobywa kolejne szczyty. A wszystko po to, by nakarmić głodne demony trawiące jego wnętrze od lędźwi aż po czubek zmaltretowanej psychiki.

?Pamiętnik diabła? to wspaniała kreacja ludzkiego umysłu, tego co jest jego podwaliną od dzieciństwa. Autor pozwala sobie na odważne pokazanie całemu światu, jak niewiele trzeba, by świat dziecka zatrzymał się w jednym punkcie, by koszmar, trauma zaważyły na dorosłości człowieka. Autor porusza sprawę molestowania seksualnego dzieci ? zarówno dziewczynek jak i chłopców, wskazuje na sprawcę obcego (ale żyjącego w środowisku dziecka), jak również sprawcę najbliższego ? tego najgorszego, przed którym bezbronne, zastraszone dziecko nie jest w stanie uciec, tego który żyje z dzieckiem pod jednym dachem. Nakreśla ten trudny temat i wskazuje palcami na niego praktycznie przez całą powieść.Przedstawia nam wszystkie najgorsze i najbardziej krwawe konsekwencje jakie mogą narodzić się w duszy i umyśle skrzywdzonego młodego człowieka.
Portret wykreowany przez Bednarka choć przerażający i brutalny jest jednocześnie niezmiernie fascynujący. W moim przypadku ? jest o tyle pociągający, że chociaż nie utożsamiam się z bohaterem, jestem w stanie do tego stopnia empatycznie się z nim połączyć w cierpieniu, że mimowolnie rozumiem jego potrzeby zabicia bezdusznych demonów, które drzemią w nim i ściskają jego gardło od wewnątrz.
Nota bene ? gdyby Kuba Sobański ? dowiedział się o mej empatii wobec niego, byłoby ze mną co najmniej krucho! Dlatego nie mówmy o tym zbyt głośno. Wszak demony wszystko słyszą i wszystko widzą, zawsze są tuż za nami, depcząc po piętach?


?Pamiętnik diabła? zawiera w sobie swego rodzaju całe mnóstwo ostrzeżeń ? które autor poutykał pomiędzy wierszami. I tak, na przykład, bez ogródek pokazuje czytelnikowi w jaki sposób sam wystawia się na odstrzał w cybernetycznym świecie. Każdy dziś ma ?fejsa, instagrama, tweeta? i tym podobne twory mediów społecznościowych...wrzucamy tam wszystko i bez opamiętania. Autor nie mówi tego wprost, oczywiście, ? ale pokazuje mechanizmy działania Kuby, zbieranie informacji, o ulubionych miejscach nawykach, wyjazdach. Jego demony w sieci odnajdują wszystko ? a jego ofiary niczego nieświadome, są jak zwierzyna do odstrzału. Jeszcze nie czują, że zaraz strawi je żar cierpienia i śmierci.
Uważajcie zatem - bo demony nie czują się winne!

?Pamiętnik diabła? nie jest lekturą dla ludzi o słabych nerwach, to mówię od razu. Trzeba umieć się do tego wszystkiego zdystansować, by móc czerpać przyjemność z czytania takiej prozy i nie śnić potem po nocach własnych demonów.

Jedynym minusem ? jak dla mnie, był fakt, że środowisko, w którym Kuba stara się zachować pozory zwyczajnego dwudziestoparolatka to świat zblazowanej, koszmarnie bogatej młodzieży, która wydaje ?kieszonkowe? w tysiącach złotych na kokainę, alkohol itp. wspomagacze dobrej zabawy. Zdaję sobie sprawę, z tego że wszelkie poczynania Kuby, wymagały nakładów finansowych na odpowiednim poziomie, że gdyby nie obracał się wśród bananowej młodzieży cała fabuła, by się posypała i nie miała najmniejszego sensu. Ja to wszystko wiem i rozumiem to doskonale. Mój minus polega jedynie na tym, że ogromnie trudno było mi sobie wyobrazić taką polską rzeczywistość nastolatków. Być może zbyt mocno patrzę na to przez pryzmat własnych ?zwykłych? nastoletnich doświadczeń, dlatego podkreślam, że ten minus jest naprawdę mały i tylko w zakresie mojego prywatnego odbioru tejże powieści. To jednak w żaden negatywny sposób nie rzutuje na resztę mojej oceny. :)

?Pamiętnik diabła? jest książką, po którą warto sięgnąć, warto polecić. Dostarcza niemałej, oscylującej na granicach normalności rozrywki i paletę trudnych do zaspokojenia emocji.
Jedno jest pewne ? ja uzależniłam się od raju Sobańskiego i nie spocznę póki nie nakarmię demonów głodu czytelniczego, które dopadły mnie zaraz po zamknięciu ostatniej strony jego pamiętnika.

...

Dużo słyszałam o powieści Adriana Bednarka, lecz dopiero teraz po nią sięgnęłam. Myślałam, że akcja będzie prowadzona stopniowo, ale już przy pierwszych stronach miałam zderzenie z fikcyjną rzeczywistością. Autor rzuca nas na głęboką wodę, bazując na ludzkiej psychologii. Jednak wiedza w tym aspekcie nie wystarcza, aby zainteresować czytelnika historią inteligentnego mordercy. Czy autorowi udało się wprowadzić dreszczyk grozy? Czy udało mu się nas zaskoczyć?


Mamy tutaj dwóch mężczyzn w jednym ciele. Jeden - popularny facet, bawidamek, bogaty student, lubiący pokazywać się publicznie. Drugi zaś to... psychopatyczny morderca. Kuba - ku mojemu zdziwieniu - nie cierpi na rozdwojenie jaźni, jednak ze względu na swoje przejścia w młodzieńczych latach ma zaburzenia psychiczne. Potrafi normalnie poruszać się po świecie, umiejętnie nawiązuje nowe znajomości i jest (prawie) duszą towarzystwa, lecz raz do czasu włącza się jego druga osobowość.

Interesuję się psychologią, wiec takie tematy jak najbardziej przypadają mi do gustu. Co najważniejsze, bardziej interesowała mnie jego zła strona, niż ta pierwsza. Kibicowałam mu, byłam ciekawa, jak rozwinie się jego mordercza działalność. I przyznaję, że kiedy główny bohater prowadził normalne życie, nieco się nudziłam. Owszem, historia sama w sobie jest ciekawa, lecz ta główna cecha fabuły była dla mnie na tyle intrygująca, że sama próbowałam szepnąć Kubie do ucha, co powinien zrobić. A mianowicie... zabijać dalej. Stałam się jego diabłem, co jest irracjonalne, bo w końcu to on postanowił zarządzać piekłem, które jest na ziemi.

,,Cudowne chwile są cudowne, bo trwają krótko."
Adrian Bednarek, ,,Pamiętnik Diabła" 



Ciężko opisać Kubę Sobańskiego. Jak to zwykle bywa przy portretach psychopatycznych morderców, niełatwo sklasyfikować jego charakter. Co jest pewne, widzimy charyzmatycznego człowieka, który złożony został z najmocniejszych cech. Kiedy w środku ma lawinę myśli, na zewnątrz jest oazą spokoju. Nie dopuszcza do siebie ludzi, pokazuje siebie takiego, jakiego chce pokazać. Każdy jego ruch, krok, gest jest zrealizowany z rozmysłem. Najpierw myśli, potem robi.

Jednak, kiedy poznajemy jego przeszłość- pierwszą styczność z diabelskim pazurem, który przeciął jego duszę, Kuba wydaje się nam... kruchy. Owszem, jest mądry oraz nadal zadziwia nas jego silny charakter, jednak... Postrzegamy go jako pokrzywdzonego człowieka. Chorego. Nie jest już diabłem, który lubi rozcinać ciała kobiet, tylko człowiekiem, który sam został rozcięty i umysłowo skażony. I chociaż stracił chwilowo ten ,,czar", morderczy błysk w oku, nie jest to negatywna cecha. Autor umiejętnie poprowadził czytelnika przez wykreowaną przez siebie historię, dbając o to, aby realne cechy zaczerpnięte z życia, a co za tym idzie walka dobra ze złem, były wprowadzone do powieści, tym samym ją urzeczywistniając.

Ciągłe zwroty akcji, pozytywne namieszania fabularne są jeszcze większym atutem książki. To nie powieść, którą łatwo jest przewidzieć. Fabuła jest przemyślana i dopracowana. Autor wpadł na genialny pomysł, który zrealizował z jak największym profesjonalizmem. I choć niekiedy, jak wyżej wspomniałam, nie mogłam wczuć się w normalne życie bohatera, fragmenty jego złej strony osobowości nadgoniły pozytywną ocenę.

Pióro autora jest lekkie i choć nie za bardzo lubię powieści pisane w czasie teraźniejszym (to już zależy od gustu), niezmiernie szybko mi się czytało. Przeniesiona z rzeczywistości do fikcyjnego Krakowa stałam się świadkiem tego, jak nasze przeżycia z przeszłości moją kształtować naszą osobowość. Mądrość, przesłanie, a przy okazji rozrywka? ,,Pamiętnik diabła" to idealny pakiet dla czytelników, którzy cenią sobie ,,inteligentne" powieści.

Moim zdaniem debiut Adriana Bednarka należy do udanych. Jeśli lubicie czytać o mordercach, wgłębiać się w tajniki ludzkiego umysłu, jak najbardziej powieść jest dla Was odpowiednia. Jestem ciekawa dalszych losów Rzeźnika Niewiniątek, więc na pewno w najbliższym czasie sięgnę po kolejne części historii Kuby Sobańskiego.

Bogaty, przystojny, uprzywilejowany, student prawa - nikt by nie przypuszczał, że to on jest sprawcą brutalnych morderstw. Kuba Sobański prowadzi podwójne życie, spełniając swoje wynaturzone wizje na nieświadomych mieszkańcach Krakowa. Od pierwszych zdań jesteśmy świadkami jego życia, towarzyszymy mu podczas polowania na ofiary, jesteśmy obserwatorami jego morderstw. Nie znamy jednak przyczyny jego zachować. Przecież nikt nie budzi się pewnego dnia z zamiarem mordowania ludzi. Co kieruje Kubą Sobańskim? Co tak bardzo wpłynęło na jego psychikę? Gotowi poznać Diabła i przeczytać jego pamiętnik?

Pamiętnik diabła to debiut Adriana Bednarka i o tym należy pamiętać, czytając tę książkę. Nie znajdziecie w niej błędów, autor zadbał o każdy szczegół. Dlaczego chcę, byście pamiętali, że to debiut autora? Właśnie ze względu na jej szczegółowość, dbałość autora o szczegóły, w tej książce nie znajdziecie luk w fabule czy też błędów logicznych. Jest doskonała. Mrocznie, brutalnie doskonała. A to zdarza się niezwykle rzadko.

Forma pamiętnika świetnie się sprawdziła w tej książce. Mamy okazję poznać każdy aspekt z życia Kuby wbrew temu, co podpowiada wam teraz instynkt, obdarzycie go sympatią. Nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego tak się stało, ale polubiłam Kubę. Brawa dla autora za stworzenie bohatera-mordercy, do którego czytelnik odczuwa sympatię. Kuba Sobański jest człowiekiem specyficznym. Obdarzony niezwykle wyczulonym zmysłem obserwacji, posiada wielką charyzmę i inteligencję. To właśnie inteligencja i umiejętność dostrzegania detali sprawiają, że Kuba jest tak niebezpieczny. Autor wykazał się wyobraźnią i pomysłem, każda ze scen morderstw jest brutalna i krwawa, jednak pasja, z jaką Kuba oddawał się swoim zbrodniom, nie pozwalała mi oderwać się od czytania.

Pamiętnik diabła to jeden z lepszych debiutów, jakie miałam przyjemność przeczytać. Rzadko zdarzają się tak udane i dopracowane książki początkujących autorów, a tutaj, każde słowo, zdanie, każdy detal jest idealnie zaplanowany i dopracowany. Każde wydarzenie ma powiązanie z kolejnym, wszystko jest perfekcyjnie zaplanowaną, krwawą intrygą. Bardzo fajnie, choć trochę strasznie, było czytać książkę, której akcja toczy się w mieście, z którego pochodzę. Z pewnością przeczytam Proces diabła, który jest kontynuacją losów Kuby Sobańskiego. Jeśli nie znacie jeszcze Adriana Bednarka i jego książek, to polecam Wam Pamiętnik diabła. Tej książki długo nie zapomnicie.

Czy to prawda, że ten kto ma władzę może wszystko? Kuba Sobański uważa się za kogoś doskonałego, kto stoi na najwyższej pozycji. Tym samym może osądzać, karać i wyznaczać zasady, których nikt dotąd nie znał. Ma wszystko to, o czym marzą ludzie dookoła niego - pieniądze, szybki samochód, piękną dziewczynę. Jako student żyje z dnia na dzień, z chwili na chwilę, od jednej mocniejszej do drugiej jeszcze bardziej zatracającej imprezy. Każdy chciałby stanąć choćby na moment w cieniu Kuby by poczuć na sobie jego nieskrępowaną władzę - która daje poczucie wielkości i nieograniczonej wolności. Ta jednak prowadzi do czegoś, o czym nikt nigdy nie pomyślał. Niepohamowane instynkty Kuby prowadzą go na drogę brutalności i krwawego samosądu.

Brzmi jak początek niezłego kryminału, prawda? Mocna akcja, dynamiczne sceny, fabuła jak z krwawego horroru - wszystko się zgadza, poza jednym wyjątkiem. Nie zakwalifikowałaby tej powieści do jednego gatunku. Owszem, fabuła mieście w sobie tyle ofiar, że śmiało można jej nadać rangę powieści kryminalnej, ale tak naprawdę nie mamy tutaj nakierowana na pościg za szalonym mordercą. To dosłownie czysty, niczym nie zmącony, spokojny opis samego Diabła w ludzkiej skórze, który w swojej chorej, pierwszoosobowej narracji zabiera czytelnika do swojej głowi i krok po kroku pokazuje mu swoje studium psychologiczne od którego krew na moment zastyga w żyłach.

Największym zaskoczeniem jest dla mnie świadomość, że "Pamiętnik diabła" to debiut. Już dawno nie czytałam tak dobrej, przemyślanej i mocnej historii, która z miejsca wciągnęłaby mnie do swojego świata, wiedząc że to dopiero początek literackiej kariery autora. Jak na dłoni widać wielkie zaangażowanie w rozgrywane wydarzenia, zagłębianie się w sceny, które mocno obrazowe jednocześnie nie zamęczają rozłożoną na czynniki pierwsze drobiazgowością - Adrian Bednarek wykonał kawał dobrej roboty, choć jednocześnie zastanawiałam się skąd wziął pomysł na fabułę, bo przez całą lekturę miałam wrażenie, jakbym siedziała w głowie seryjnego mordercy, psychopaty bez żadnych zahamować - wielkie brawa, bo to jedynie świadczy o realności scen, ale jednocześnie trochę przeraża, bo w końcu człowiek nie chce czytać o drugim człowieku jako o osobie do szpiku kości złej.

Kuba to postać zaskakująca - siedząc w jego głowie myślałam tylko o tym, jak wiele zła i okrucieństwa płynie w jego krwi. A jednak za nic nie mogłam oderwać się od lektury. Nieprzymuszona przewracałam stronę za stroną i z wielkim zaangażowaniem śledziłam kolejne poczynania bohatera bardzo, ale to bardzo zaskakującego i przerażającego w swoich pomysłach. Kuba założył sobie, że jeśli osiągnął już wszystko, przyszedł czas na etap Diabła, może etap Boga - w każdym bądź razie tego, kto stoi najwyżej i kto ma prawo wyznaczać karę za popełnione czyny. Jego postać mocno miesza w głowie, bo gdzieś z tyłu tli się nadzieja, że to tylko fikcja literacka a jednak wiem doskonale, że gdzieś na świecie byli i będą jemu podobni. To chyba najgorsze w tym wszystkim - sama świadomość, że może się to wydarzyć naprawdę.

Trochę zawstydza mnie fakt, że książka tak bardzo przypadła mi do gustu. Nie powinnam cieszyć się z samosądu i kompleksu Boga w tak chorej i pokręconej postaci. Ale jednocześnie nie mogę wyjść z podziwu na realnością rozgrywanych wydarzeń, szczerością scen, pędzącej akcji, wielowymiarowym bohaterem - wszystko to złożyło się na "Pamiętnik diabła" mocny, mroczny obraz możliwej rzeczywistości. Przyznaję: strach się bać! Ale to jednocześnie jedna z lepszych książek jakie czytałam. Mogłabym się przyczepić do stylu autora, do języka jakim się posługiwał, ale w tym wszystkim nie mogę zapomnieć, że przecież to debiut, a w takim przypadku język jest do nadrobienia w kolejnych powieściach.

Niektóre książki potrafią wstrząsnąć czytelnikiem i nawet kilka dni po skończonej lekturze, trudno otrząsnąć się i przestać o nich myśleć. Do takich książek zdecydowanie można zaliczyć Pamiętnik diabła Adriana Bednarka ? pisarski debiut, będący jednocześnie pierwszym tomem losów Kuby Sobańskiego. Jeżeli macie w sobie dość odwagi zapraszam do lektury Pamiętnika diabła i odkrycia jaki sekret skrywa idealne życie głównego bohatera.

Kuba Sobański zaprasza Was do swojego idealnego świata. Bo czyż inaczej można nazwać rzeczywistość dwudziestodwuletniego studenta prawa, na którą składają się dostanie życie w ekskluzywnym mieszkaniu, bogaci rodzice, idealna dziewczyna i perspektywa jeszcze lepszej przyszłości? Jednak pozory często bywają mylące i Ci, którzy zazdroszczą Kubie jego życia nawet nie domyślają się gry, jaką prowadzi na co dzień. Któż mógłby się domyślić, że za murami idealnego życia i maską dobrego studenta skrywa się twarz seryjnego mordercy? Jeżeli macie dość odwagi przekonajcie się co dzieje się gdy skrywane żądze przejmują władzę nad człowiekiem. Po lekturze Pamiętnika diabła nic już nie będzie takie jakim wydawało się na początku.

Nietrudno się domyślić, że skoro rozpoczynamy lekturę pamiętnika przyjdzie nam towarzyszyć w każdej chwili życia Kuby Sobańskiego, a co ważniejsze zyskamy wgląd w jego myśli. I właśnie owo zagłębienie się w umysł seryjnego mordercy jest największym atutem książki. Autor prowadzi nas w meandry umysłu okupywanego przez jego własne żądze, których zaspokojenie przysłania wszystko inne. Na pierwszy plan wychodzą również ponadprzeciętna inteligencja, umiejętność logicznego i szybkiego myślenia, a także przewidywania skutków własnych zachowań, co w połączeniu z przekonaniem o własnej wyższości i bezkarności daje nad wyraz niebezpieczną mieszankę.

Nowe wydanie ?Pamiętnika diabła? ? zdjęcie zapożyczone z profilu autorskiego Adriana Bednarka:...

I choć podczas lektury przyjdzie nam śledzić przygotowania bohatera i akty zbrodni, trudno mówić o jakiejś nienawiści czy pogardzie do niego. Wręcz przeciwnie, Adrian Bednarek stworzył portret seryjnego mordercy, do którego czytelnik się przywiązuje i którego losy śledzi się z zapartym tchem, ale także przerażeniem. A to zdecydowanie nie jest wyczynem łatwym. Tak samo jak stworzenie tak dopracowanego portretu psychologicznego zdawałoby się zabójcy idealnego.

Książka została wydana w miękkiej okładce i nie odbiega jakością od standardowych wydań. W tym miejscu warto jednak dodać, że niedługo do sprzedaży trafi drugie wydanie Pamiętnika diabła z nową okładką, która, moim zdaniem, prezentuje się o wiele lepiej. Z resztą oceńcie sami.

Pamiętnik diabła to wyjątkowo udany debiut, a jako, że przeczytałam go po kolejnych książkach Adriana Bednarka, powiem, że w tym wypadku dobry początek kariery pisarskiej, jest dopiero przedsmakiem tego, co czeka na osoby, które sięgną po kolejne książki jego autorstwa. Historia Kuby Sobańskiego wciąga, zaskakuje, a przy tym jest opowiedziana w niezwykle oryginalny i przemyślany sposób. Jeżeli tylko macie dość odwagi koniecznie przekonajcie się jaką opowieść skrywa tytułowy pamiętnik.

Ocena: 8/10
Sara Glanc