Pamiętnik księżniczki Tom 1 (twarda)

" [...] Dlaczego mówię prawdę tylko w sytuacjach, gdy na bank będę mieć przez to kłopoty? [...]"

"Pamiętnik księżniczki" po raz pierwszy w Polsce został wydany w 2001 roku. Po 23 latach został wydany ponownie. Z tego powodu bardzo się cieszę. Jest to idealna młodzieżówka, skierowana głównie do 14-latków. Książka napisana jest w formie pamiętnika. Dowiadujemy się z niego między innymi: jakie ma kompleksy główna bohaterka, problemy, troski, radości i sprawy do załatwienia. "Pamiętnik księżniczki" napisany jest językiem typowym dla nastolatków z lat 90-00. Fajnie było powrócić do tej historii.
Naszą główną bohaterką jest Mia Thermopolis. Ma czternaście lat i mnóstwo problemów na głowie. Zajmuje prawie ostatnie miejsce w szkolnej hierarchii. Nie cieszy się popularnością, ale to się zmieni... Czy z tego powodu będzie zadowolona? Czas pokaże. Jej rodzice nigdy się nie pobrali. Mama randkuje z jej nauczycielem. Ojciec wymienia panny jak rękawiczki. Jedna zła diagnoza wywróci życie Mii do góry nogami. Dlaczego jej rodzice cały czas ją okłamywali?
Czy warto mówić dziecku całą prawdę dotyczącą jego pochodzenia? Czy robić tak, jak to zrobili rodzice Mii ? ukrywać prawdę?
Mimo że "Pamiętnik księżniczki" jest młodzieżówką, to dobrze się bawiłam, czytając. Dzięki tej historii cofnęłam się w czasie i przypomniałam sobie, jak to było, gdy sama miałam czternaście lat.
Polubiłam twórczość Meg Cabot. Z przyjemnością przeczytam kolejny tom przygód Mii.
Jestem zachwycona najnowszym wydaniem "Pamiętnika księżniczki". Jest cudowne. Twarda oprawa sprawi, że ta książka przetrwa długie lata. Barwione kartki nadają dodatkowego wyjątkowego charakteru.
W pierwszej części poznajemy losy Mii od środy dwudziestego czwartego września do niedzieli dziewiętnastego października.

Jeżeli tak jak ja lubicie cofać się w czasie i przypominać sobie swoje lata młodości, to śmiało sięgnijcie po "Pamiętnik księżniczki".

Słuchajcie, jeśli lubicie serię Rodziny Monet lub serię z Lottie Brooks to ta pozycja jest czymś pomiędzy. Seria o księżniczce Mii, która przez jakiś czas nie wie, że nią jest. Mia ma czternaście lat, jest chuda i wysoka, oraz cierpi na brak biustu. Codziennie skrupulatnie mierzy jego objętość i przechodzi zawód. Stara się jak może opanować matematykę w pierwszej klasie liceum, ale nic nie poradzi na to, że matematyka zwyczajnie jej nie lubi. Ona nawet nie pisałaby pamiętnika, gdyby nie pewne wydarzenie. Zaczyna się od 23 września, gdzie jej myśli wędrują obok jej matki, która spotyka się z nauczycielem. Jej nauczycielem, który nie ma najmniejszych oznak jakiejkolwiek urody. Czasami dzwoni do niej jej ojciec ale po rozmowach z nim tylko utwierdza się w przekonaniu, że wie dlaczego jej mama jest sama. Mogłaby tylko umawiać się z kimś innym, a nie robić jej wstyd przed klasą. Ilość miejsca, które zapisuje w pamiętniku jest bardzo zróżnicowana, czasami nawet jest wczesny ranek, a później popołudnie czy wieczór, gdzie ponownie rozpoczyna swoje pisanie rzeczami o których chce później pamiętać. Pod koniec spisuje wszystko to, co chce po dniu zapamiętać, lub co ma do przygotowania. Ogólnie to jej życie jest najbardziej opisane, nawet kiedy ktoś się pojawia, to tylko na krótki czas. Pewnego dnia, kiedy Mia spotyka się z ojcem dowiaduje się rzeczy dla niej całkowicie nowej i dziwnej jednocześnie. Ma żal do wszystkich, że bóli nad matematyką podczas gdy jest księżniczką i ma dziedziczyć koronę po ojcu. Po pewnym czasie dochodzi do niej sedno prawdziwych zmian i jak sądzicie, czy jest z nich zadowolona?
Wspaniała książka nie tylko dla nastolatków. Treść pokazuje, że czasami w naszym życiu przychodzi czas na zmiany i nie należy się ich obawiać. My boimy się wychodzić ze swojej strefy komfortu, bo wydaje nam się, że co jest obce, to musi być złe. Życie Mii tak naprawdę może przypominać życie każdego z nas. Przejmujemy się swoimi kompleksami, podczas gdy są rzeczy w których jesteśmy dobrzy i to na nich powinniśmy się skupiać. Jeśli los daje ci szansę, to wykorzystaj ją. Według mnie Mia jest mądrą dziewczyną, tylko nie lubi zmian. Opisuje nam co robi w szkole i po niej niby poważnie, ale my odbieramy to jako żarty. Czasami roztrząsa jakiś problem dłużej przez co rośnie do ogromnych rozmiarów. To informacja dla nas, że sami sprawiamy, że to co według nas złe, wciąż się nawarstwia. Książka jest odpowiednia już nawet dla dziesięciolatków, gdzie pojawiają się pierwsze fascynacje płcią przeciwną w delikatnym wydaniu. Koniec pamiętnika to 9 październik. Jestem nią zachwycona, dlatego bardzo ją polecam i czekam na tom drugi:-)

PAMIĘTNIK KSIĘŻNICZKI to seria, która od lat jest moją komfortową lekturą. Po raz pierwszy przeczytałam ją będąc w podstawówce, potem w gimnazjum, liceum, w czasach studiów, a ostatnie reready zrobiłam teraz, będąc już dorosłą kobietą. Nie potrafię już zliczyć, ile razy czytałam całą serię i za każdym razem tak samo jest mi ciepło na sercu, gdy śledzę losy Mii Thermopolis. Meg Cabot stworzyła postacie, które są niezwykle realne i z którymi bardzo łatwo jest się utożsamić. Ta paczka przyjaciół, a także Grandmere, Lars, czy rodzice Mii i Pan Gianini, to postacie, które zostają z nami na dłużej. Nasza Mia może i okazała się być księżniczką, ale ma problemy z nauką, ze znajomymi, ma kompleksy i podkochuje się w pewnym chłopaku. Jestem pewna, że każda z nas była kiedyś w podobnym położeniu i odnajdzie w tych bohaterach cząstkę siebie. Ponadto, Autorka posługuje się prostym i lekkim językiem i opowiada perypetie Mii w humorystyczny sposób, dzięki czemu każdy tom można pochłonąć w krótkim czasie i z uśmiechem na ustach. Myślę, że chociaż ta seria miała swoją pierwotną premierę lata temu, to jednak nadal jest aktualna i zachwyca czytelników w różnym wieku. Jest też dosyć niewinna i pozbawiona triggerów, a jednak porusza wiele poważnych tematów i Autorka robi to z ogromnym wyczuciem. Czytając, wielokrotnie mogłam utożsamić się z bohaterami i ich problemami. Przyznam, że z ogromnym sentymentem i uwielbieniem powróciłam do Mii, Lilly, Tiny, Michaela, Borysa, Larsa, Grandmere i innych.Polecam Pamiętnik Księżniczki zarówno nastolatkom, jak i tym starszym czytelnikom - jeśli potrzebujecie czegoś lekkiego i poprawiającego humor, to ta lektura sprawdzi się idealnie! To jedna z moich ulubionych serii ever!

?Pamiętnik Księżniczki? to opowieść, która przyciąga swoją lekkością i humorystycznym stylem narracji, mimo upływu wielu lat od jej pierwszej premiery. Historia Mii, która nagle dowiaduje się, że jest księżniczką, nadal porusza serca czytelników w różnym wieku. Poruszyła też moje, chociaż mimo wielu lat, które minęły od czasu, kiedy pierwszy raz poznałam tę historię, nadal całkiem dobrze ją pamiętam. Mam do tej książki stale ogromny sentyment, mnóstwo razy widziałam też ekranizację, a mimo to ta opowieść mi się nie nudzi. Chętnie odświeżyłam ją sobie z nowej, przepięknie wydanej wersji.

Książka opowiada o niepozornym życiu czternastoletniej dziewczyny, która nagle staje się następczynią tronu niewielkiego europejskiego państwa. Mia, pełna uroku i naturalnej naiwności, wiedzie codzienne życie nastolatki, które z dnia na dzień mocno się komplikuje za sprawą ojca dziewczyny, który jest księciem Genovii. Co automatycznie oznacza, że Mia nagle zostaje księżniczką. I musi spróbować jakoś odnaleźć się w nowej dla siebie rzeczywistości. Wychodzi jej to z różnym skutkiem, co możemy śledzić w powieści.

Świat Mii został opisany w formie pamiętnika, a to sprawia, że czytelnik może lepiej zrozumieć jej emocje, rozterki i przemyślenia. Chociaż książka ma już swoje lata, uważam, że udało jej się przetrwać próbę czasu. Nadal porusza tematy uniwersalne dla dorastającej młodzieży, takie jak pierwsze uczucia, problemy szkolne czy zmiany w życiu. Opowieść Mii, jej zmagania z rolą księżniczki, ale też codzienne kłopoty z matematyką czy niezrozumienie świata dorosłych są elementami, które mimo upływu czasu są tak samo aktualne i nadal potrafią trafić do młodego czytelnika. To opowieść o dorastaniu, poszukiwaniu własnego ja, zmaganiu się z nagłymi życiowymi zmianami, czyli o tym wszystkim, z czym człowiek musi się zmagać, niezależnie od tego, w jakich czasach dorasta. Elementy popkultury z tamtego okresu, jak chociażby ?Buffy, postrach wampirów? (miło było wrócić chociaż we wspomnieniach do niektórych z nich) mogą być obce młodszym czytelnikom, jednak emocje, konflikty wewnętrzne i przeżycia bohaterki, a także przesłanie opowieści są w dalszym ciągu ponadczasowe. Humor i lekkość, z jaką autorka opowiada historię Mii sprawiają, że nawet starsi czytelnicy mogą znaleźć w niej wiele radości i rozrywki.

Mia jest postacią bardzo realną, pełną wątpliwości, niepewności, ale też pełną wdzięku i uroku, co sprawia, że czytelnicy łatwo mogą z nią się utożsamić. Jej pamiętnik pozwala nam zajrzeć głębiej w jej życie, uczucia i zmagania z nową rolą, którą nagle ma pełnić. To przez jej pryzmat poznajemy świat królewskich zasad i obowiązków. Inni bohaterowie powieści są równie dobrze wykreowani. Matka Mii, szalona artystka, stanowi kontrast dla królewskiego świata, do którego nagle trafia Mia. Przyjaciółka księżniczki to również niezwykle barwna postać, która dodaje tej opowieści dynamiki, różnorodności i humoru. Autorka w intrygujący sposób połączyła świat codziennych, młodzieńczych problemów z realiami życia książęcej rodziny. Kontrast między życiem codziennym a królewskim światem jest zgrabnie przedstawiony, dając czytelnikowi szansę na odkrywanie obu tych sfer równocześnie.

?Pamiętnik Księżniczki? to historia, która wciąż zachwyca, choć powieść ma już swoje lata. To książka, która przywoła sentymentalne wspomnienia u wszystkich, którzy czytali ją w młodości, ale też dostarczy radości i emocji młodszym czytelnikom, którzy poznają czternastolatkę i jej przygody po raz pierwszy. Ta pełna humoru, ciepła, zabawna i wartościowa opowieść o dorastaniu sprawi, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Z całego serca polecam!

Mia wiedzie zwyczajne życie czternastolatki. Ma oddaną, nieco szaloną przyjaciółkę, po cichu wzdycha do najpopularniejszego chłopaka w szkole, za żadne skarby nie może zrozumieć matematyki, a jej biust uparcie nie chce rosnąć ? w odróżnieniu od niej samej czy jej stóp. Wychowywana przez mamę nigdy nie sprawiała kłopotów, a jej usposobienie do świata jest aż nadto pokojowe. Dziewczyna zaciekle walczy o ochronę środowiska i chciałaby w przyszłości pracować dla Greenpeace. I nagle jej tata okazuje się być nie tyle intratnym politykiem, co księciem. Co sprawia, że Mia z dnia na dzień musi pogodzić się z tym, że została księżniczką.

?Pamiętnik księżniczki? to była dla mnie wyborna lektura, dzięki której miałam okazję wrócić do lat młodości. Przeczytałam ją jednym tchem i na powrót stałam się ogromną fanką tej historii, choć umówmy się, targetem dla tej opowieści zdecydowanie nie jestem. Jednak wyjątkowa, wciągająca narracja sprawiła, że zatraciłam się w lekturze bez reszty. Ta książka to także dla mnie sentymentalna podróż z uwagi na nawiązania do elementów popkultury z mojej młodości, chociażby Buffy, postrach wampirów, Słonecznego Patrolu, Xeny, wojowniczej księżniczki, czy też wzmianek o księżnej Dianie, czy Leonardo DiCaprio. Jednak z tego samego powodu martwi mnie jak tę pozycję odbierze dzisiejsza młodzież, bowiem wszystkie te elementy są już przestarzałe i pewnie większa część czytelników nie będzie miała pojęcia, o czym mowa. Za to wszelkie rozterki Mii są ponadczasowe i myślę, że chociażby z tego powodu każdy znajdzie w jej postaci coś, z czym może się utożsamiać. Zresztą tej nastoletniej księżniczki nie da się nie polubić, a jej przygody i sposób opowiadania o nich, są bezbłędne i trafią do każdego, kto zechce ją poznać. Dla mnie to nostalgiczny powrót do przeszłości, przy którym bawiłam się znakomicie i mam nadzieję, że w taki sam sposób odbierze tę pozycję kolejne pokolenie.