Pan Rasmussen

Henryk Rasmussen po powrocie z porannych zakupów znajduje w kuchni martwą żonę. Sąsiedzi, słysząc jego krzyk, wzywają policję.
Śledztwo przez dłuższy czas nie przynosi efektów, więc wdowiec postanawia wziąć sprawy we własne ręce. Tak zaczyna się powieść Grzegorza Gortata pod tytułem Pan Rasmussen. Ukazała się nakładem wydawnictwa Harper Collins.

Zarówno powyższy opis, jak i wstępne rozdziały książki mogą sugerować, że mamy do czynienia z kryminałem, którego akcja będzie toczyła się wokół kolejno odkrywanych kart w śledztwie i poszukiwań sprawcy. Jednak tutaj wygląda to nieco inaczej.

Henryk Rasmussen i jego przeżycia są głównym wątkiem powieści. Spotykamy człowieka w podeszłym wieku, naznaczonego doświadczeniami, w tym także traumatycznymi. Czytelnik zostaje z osamotnionym wdowcem i jego myślami, i obserwuje je tak, jak gdyby stał w kącie mieszkania. Spokojny, poukładany świat emerytowanego antropologa rozpada się, a on popada w coraz głębszy marazm. Wychodzi z niego tylko dzięki postanowieniu o rozwiązaniu zagadki śmierci żony i wdrożeniu tajemniczego planu.

Powieść tak skupiona wokół jednej osoby może się obronić tylko, jeśli jej postać jest dobrze napisana. Tu autorowi się to udało. Szczegółowy obraz przeżyć i przemyśleń w danej chwili, przeplatany wtrąceniami z pamiętników, daje pełny obraz tego, kim jest Henryk Rasmussen. O naukowej przeszłości świadczą przytaczane fragmenty jego rozpraw. Nie mają one większego znaczenia dla fabuły, ale są ciekawym i wartym docenienia zabiegiem w budowaniu tożsamości głównego bohatera.

...

Sięgając po tę książkę nie wiedziałam czego się spodziewać. Mroczna okładka sugeruje powieść grozy, może thriller.
Otrzymałam, hmmm w sumie trudno jednoznacznie określić. Najbliżej tej książce do powieści obyczajowej, książki o życiu, ot tak po prostu. Do tego garść i to spora elementów kryminalnych i bardzo dużo psychologi.
Wszystko zaczyna się gdy tytułowy bohater Henryk Rasmussen wraca do domu. Drzwi mieszkania zastaje otwarte, a w kuchni widzi zwłoki żony. Oczywiście dzwoni na policję, ale ta niezbyt kwapi się z szukaniem zabójcy.
Pan Rasmussen człowiek doskonale wykształcony, inteligentny świadomy ułomności otaczającego go świata postanawia na własną rękę odnależć mordercę. Czy mu się to uda? Czy plan, który ma doprowadzi go do celu?
W tej książce nie sam wątek kryminalny jest najważniejszy, nie poszukiwanie mordercy. Ono jest tylko pretekstem do ukazania życia, jego perypetii, wzlotów i upadków, smutków i radości. Ot tak, po prostu.
Śledzimy poczynania tytułowego bohatera, poznajemy jego życie, dzień po dniu. Sporo w treści analiz, sporo przemyśleń, ciekawych pytań, szukania odpowiedzi.
Pan Rasmussen to nie jest książka akcji. Nie jest to pozycja z zabójczym tempem akcji. Bohater to starszy człowiek, trochę powolny choć nie ułomny i taka też jest fabuła. Co absolutnie nie znaczy, iż jest gorsza, zła, czy niewarta polecenia. Wręcz przeciwnie. To powieść zmuszająca do chwili zadumy ciekawa, pobudzająca szare komórki do myślenia, ukazująca pewne sprawy życia codziennego w nowym świetle. To także poruszający portret nas ludzi, nas jako społeczeństwa. Portret smutny, dołujący, czasami przerażający. Niezwykla książka.
Jak już się w nią wczytamy lektura jest sporą przyjemnością. Powieść do końca trzyma w swoich objęciach i ku zaskoczeniu czytelnika w napięciu. Jest to jednak napięcie innego rodzaju, emocjonalne, egzystencjalne, jednak nie mniej poruszające.
Jeżeli szukacie nietuzinkowej, zaskakującej i zmuszającej do przemyśleń książki, Pan Rasmussen będzie dobrym wyborem.

Recenzja:
?Pan Rasmussen? Grzegorza Gortata to powieść obyczajowa z wątkiem sensacji. Kiedy Pan Henryk wraca z zakupów zastaje martwą żonę w mieszkaniu. Śledztwo prowadzi policja,ale robi to bardzo opieszale, co bardzo drażni Pana profesora. Bierze sprawy w swoje ręce, knuje intrygi, aby dowiedzieć się, kto zamordował jego ukochaną żonę i z jakiego powodu. Jaka tajemnica przez lata gryzie Rasmussena. Czy odkryje prawdę?

Powieść bardzo interesująco napisana, chociaż trudno ją zakwalifikować, bo według mnie to nie jest kryminał, tylko sensacja, chociaż jest morderstwo i śledztwo, ale skrupulatnie przeprowadzone przez pana Henryka, a nie przez policję. Jego intrygi do odkrycia prawdy są bardzo skomplikowane i drobiazgowo przygotowane. Fabuła dogłębnie przeprowadziła mnie przez tekst i precyzyjnie zmierzałam do finału. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem, mam nadzieje, że nie ostatnie. Bardzo spodobała mi się ta powieść, chociaż zgłębia bardzo trudne tematy. Opowiada o miłości do grobowej deski, o trudnym przemijaniu i o udręce niespełnionych marzeń. Zakończenie muszę przyznać troszeczkę mnie rozczarowało, spodziewałam się czegoś innego, ale ogólnie powieść wypada na duży plus. Polecam. Godna przeczytania.
- Aneta

Autor książki, Grzegorz Gortat, od samego początku doskonale buduje napięcie. Czytelnik, z każdym kolejnym rozdziałem, zbliża się do poznania historii i tajemnicy głównego bohatera. Chociaż w połowie książki byłam przekonana, że już znam zakończenie i dalsze czytanie nie będzie sprawiało mi satysfakcji? Całe szczęście było zupełnie inaczej. Zakończenie jest otwarte i równie zagadkowe jak cała powieść.

Dlatego myślę, że warto poznać historię pana Rasmussena. Jako antropolog przedstawia on czytelnikowi sposób życia ludzi w różnych epokach i kulturach. Opowiada o różnicach i zmianach, jakie zachodzą w poszczególnych społeczeństwach. Warto się nad tym zastanowić i dostrzec, że zawsze istnieje też inny punkt widzenia, a nie tylko nasz własny.