Pani z wieży

Ostatni trudny tydzień umilało mi czytanie najnowszej powieści Pani Magdy. Umilało, to słowo klucz, bo choć nie zawsze mój stan pozwalał mi na oddanie się lekturze, to wracałam do niej z miłą chęcią. Jak wiecie, uwielbiam książki historyczne, gdy autorzy w pełni oddają kulturę i klimat odległych lat.

Po raz kolejny poznałam silną kobietę, jaką jest Eliza i na moje nieszczęście jej macochę i przyrodnią siostrę. Każdy fragment o nich sprawiał, że miałam ochotę na nie nakrzyczeć, zamknąć w ciemnej piwnicy i nie wypuszczać aż do śmierci. To jednak ogromny plus, który sprawiał, że przeżywałam wszystkie wydarzenia całą sobą, a bolszewicka wojna nabrała większego rozpędu. W tej historii bardzo szybko udało mi się skojarzyć pewne fakty i niestety okazało się to minusem. Jednak ten minus nie zepsuł mi całości. Bardzo się cieszę, że mogłam ją przeczytać i wam także polecam.
Dziękuję ... za egzemplarz.

"Mądra kobieta nie może polegać wyłącznie na mężczyznach. Czasami należy zatroszczyć się o samą siebie".

Chodźcie, opowiem Wam historię, która tylko z pozoru przypomina tę o Kopciuszku. Główna rola przypadła Elizie Baranowskiej, która w rodzinnym majątku mieszka z macochą i przyrodnią siostrą, Modestą. Ich relacje są poprawne, aczkolwiek prawdziwej rodzinnej atmosfery ze świecą można szukać. Jak tu znaleźć wspólny język, gdy głowę macosze i Modeście zaprzątają bale, zbytki i szukanie odpowiedniej partii dla młodszej z sióstr a Eliza woli po prostu skupić się na zarządzaniu majątkiem? W głowie jej księgi inwentarzowe, wydatki, plany upraw i jak najlepsze gospodarowanie majątkiem, który w testamencie powierzyła jej ukochana mama.
I tutaj bajkowe porównania się kończą. Nie ma czarów, dobrej wróżki i zagubionego pantofelka a na swojego rycerza trzeba będzie cierpliwie poczekać. Za to nadciągają bunt chłopów, bolszewickie idee sprawiedliwości i lęk o życie swoje i bliskich. Eliza będzie musiała przełknąć wiele gorzkich łez, bo krzywda z rąk bliskich boli w dwójnasób.

"Nie wolno jednak dla zadowolenia innych doprowadzić do własnej destrukcji"
Eliza odziedziczyła po matce, bądź też wypracowała w sobie zestaw cech, który ponoć nie przystoi pannom we dworze. Cierpliwa, opanowana, racjonalnie myśląca i potrafiąca znaleźć wyjście z każdej sytuacji. Szukająca mężczyzny, dla którego byłaby partnerką a nie własnością i który będzie liczył się z jej zdaniem. Dla większości ? rzeczy niepojęte, stąd łatwiej było Elizie przykleić łatkę starej panny w wieku 25 lat. Rodzinne historie potwierdzają, że kobiety w ich rodzie szczęścia w miłości nie zaznały. Eliza, pomna matczynych rad, postanawia zawalczyć o inne życie dla siebie, o to, by historia nie zatoczyła koła.
To będzie trudna walka. Rozczarowanie i złość spowodowane krzywdzącym zachowaniem bliskich sprawiły, że Eliza czuje się winna, ma wyrzuty sumienia, chociaż w niczym absolutnie nie zawiniła. To inni stchórzyli, zawinili kłamstwami, materialistycznym podejściem i wyborem niewłaściwych priorytetów.

"Lepiej próbować i ponieść klęskę, niż nie zrobić nic"
Ale "Pani z wieży" to nie tylko opowieść o walecznej Elizie. Nawet się nie zorientujemy, kiedy autorka nas wciągnie w opowieść o sekretach rodziny Baranowskich, ze smutną legendą o kniaziównie Sońce. Czasy to były niespokojne, łatwiej było ukryć niewygodne tajemnice, przeszkody wywieźć daleko a cisnące się na usta pytania uciszyć pieniędzmi.
Tłem dla tych wszystkich wydarzeń jest wojna z bolszewikami. Jednakże Magdalena Wala nie wysłała swoich bohaterów na pierwszą linię ognia a schowała ich na zapleczu medycznym. Codzienne obcowanie ze śmiercią, z rannymi pomaga im oswoić pewne kwestie, zrozumieć dokąd chcą zmierzać i z kim, jak i również dają odpowiedź, gdzie będzie ich miejsce na ziemi. Toczące się walki odzierają ze złudzeń, z pewności, z planów, które kiedyś człowiek ośmielił się robić.

Magdalena Wala w książce "Pani z wieży" snuje opowieść o tym, jak rok 1920 wkracza do życia zwykłych ludzi, przewracając je do góry nogami, stawiając nowe wyzwania i pytania. Czy główni bohaterowie wyjdą z tej potyczki silniejsi, odważniejsi i bardziej świadomi swoich pragnień i celów? W tej książce pierwsze skrzypce odgrywa Eliza ? silna, niezależna, choć niezwykle krucha emocjonalnie. Kobieta, której przyszło się zmierzyć z poczuciem bezdomności i niekochania. A legenda o Sońce, będąca dopełnieniem tej historii, jest ku przestrodze. Nie bójmy się zawalczyć o siebie, o swoje uczucia i poglądy.