Panna z Jaśminowa

Autorkę Elżbieta Gizela Erban miałam przyjemność poznać podczas czytania serii ?Fatalne zauroczenie? które z całego serca polecam. Jeżeli poznałeś już książki autorki, to ta seria, o której dziś opowiem na pewno wpadnie w twoje gusta. Dziś na tapet bierzemy pierwszy tom serii ?Kochankowie burzy. Panna z Jaśminowa? która oczarowała mnie swoją taką dziewczęcą sympatią za miłością, o jakiej czyta się w książkach jako 18-letnie dziewczyny. Polecam zajrzeć na stronę wydawnictwa Videograf i przeczytać opis książki. Uprzedzam to nie jest książka dla pasjonatów szybkiej akcji, czy rollercoastera w pościgach z pistoletami, ale taka bardziej na weekendowe spokojne popołudnie. Jestem zdala o ckliwych obyczajówek, ale ta zdecydowanie dała mi trochę wytchnienia po kryminałach, jakie czytałam.

Miłość, wojna to coś, co kobiety lubią najbardziej, a może dodać jeszcze nieszczęśliwą miłość? Czy trafna? To już sami przekonajcie się, bo ja nie będę zdradzać fabuły. ?Panna z Jaśminowa? to wstęp do późniejszych losów jednej z głowach bohaterek, a jest nią Nina, która po stracie rodziców trafia pod skrzydła Borutyńskich, lecz tam to? ci iii nie napisze. Jestem po drugim tomie, więc dla tych, co planują przygodę z serią polecam czytać po kolei, bo nasza główna bohaterka dojrzewa, jak i jej życie ?uczuciowe? i rodzinne. Uwielbiam tamte klimaty. Lata 60. ubiegłego wieku. Te całe konwenanse, etykiety, suknie i jedno z moich ulubionych słówek ?toaleta? jakże wtedy dbały o swoją toaletę kobiety z dobrych rodzin, a ile trzeba było podchodów, żeby trafić do towarzystwa wpływowych ludzi to głowa mała. Uwielbiam czytać o tamtych czasach, ale przyznam się, że nie chciałabym znaleźć się tam, a to za sprawą postępu w nauce, samochody czy telefony komórkowe. Nina (moja ulubienica) nie jest taką typowo wyemancypowaną panną, która to poza czubkiem nosa nie widzi nic i nikogo.

Waleczna, łamie wszelkie etykiety, lepiej nie denerwować jej, bo wtedy klękajcie narody! Chwilami ciut myślenie małej dziewczynki, ale z czasem wyrasta kobieta, która wie, czego chce.

Jaką powieść historyczną ostatnio przeczytaliście? A może macie jakąś w planach? W moje rączki tymczasem trafiła świetna powieść od wydawnictwa Videograf, ulokowana w czasach romantycznej epoki i polskiej niewoli. Jest to, muszę przyznać, jeden z moich najulubieńszych okresów historycznych, a także literackich. Już od czasów liceum zaczytywałam się w dziełach autorów żyjących w ówczesnej rzeczywistości. Dziełach pełnych martyrologii, cierpienia, ale także nadziei i wielkiej miłości do ojczyzny. Nieobcy był także motyw wygnania z ukochanej ziemi, ze swojej małej kolebki i ten właśnie obraz odnalazłam w głównej bohaterce powieści- Ninie.

Młodziutka dziewczyna po stracie ojca, a później matki zostaje sierotą. Musi opuścić rodzinne strony, dom, będący bezpiecznym schronieniem i w ten sposób trafia pod opiekę swoich krewnych - Państwa Borutyńskich. Każdego dnia musi mierzyć się z odrzuceniem, z poczuciem niesprawiedliwości i wstydem. Zdana na łaskę ciotki, wiedzie codzienne życie w dworku, skrycie zachwycając się Aleksandrem, blondwłosym, honorowym mężczyzną. Z tym tylko przykrym ,,szczegółem?, że dobroduszny hrabia ma już żonę i jest dalekim wujem Niny. Jakie konsekwencje spowoduje to uczucie w życiu dziewczyny? Jakich dokona wyborów? Czy wreszcie poczuje się kochana?

Sama historia Niny bardzo mnie wciągnęła, domyślam się, iż z każdym kolejnym tomem, będziemy mogli zobaczyć jak dorasta i staje się dojrzałą, świadomą siebie kobietą. Niemniej jednak dużą uwagę warto poświęcić także innym wątkom tej książki. Bardzo doceniam to, że autorka tak często nawiązywała do wydarzeń historycznych, wplatając w to fikcyjnych bohaterów. Ukazała myśli, idee i wielkie nadzieje Polaków, szczególnie tych młodych, którzy ponad wszystko, nawet własne życie pragnęli wolnej ojczyzny. Nie zostały pominięte także bolesne i trudne wydarzenia oraz stosunek Rosjan, zaborców do polskiej ludności. Czy arystokracja, mająca najwięcej do powiedzenia stanęła po stronie wroga?

Czekam na kolejne tomy serii i z radością będę zaczytywać się w losach Niny oraz ówczesnego Królestwa Kongresowego- zniewolonej Polski.

"Niczyje życie nie jest proste, kochanie, cokolwiek byśmy o tym myśleli. Zawsze jest w nim cierpienie, choroba, strata..."

Macie ochotę na kilka godzin przenieść się na salony, ociekające przepychem bale, wystawne kolację, a jednocześnie w niespokojne czasy walki o niepodległość?

Szczęśliwe dzieciństwo Niny zostaje brutalnie przerwane po śmierci rodziców. Osierocona trafia pod dach państwa Borutyńskich. Wujostwo na każdym kroku przypomina dziewczynie, że jest dla nich ciężarem. Otuchę i bliskość znajduje w ramionach ukochanej niani i kuzynki Bini, którą kocha jak siostrę. Czasy, w których wartość człowieka określa nadany tytuł i pochodzenie, sprawiają, że zbliżający się przyjazd hrabiego Klonowieckiego ekscytuje całą rodzinę. Dziewczyna marzy o wielkiej miłości i to właśnie spotkanie z dawno nie widzianym wujem sprawia, że zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Nieświadomy skrywanych uczuć arystokrata, postanawia zostać opiekunem prawnym młodej panienki.

Znakomity styl pisania sprawia, że opisana historia wciąga od pierwszej chwili i oczarowuje klimatem. Autorka niezwykle barwnie opisuje realia życia w XXI wieku. Mogłam poczuć się świadkiem protestów ludności, krwawych zamieszek Polaków walczących o wolność narodu. Nina znajduje się u progu dorosłości, stopniowo z naiwnej dziewczynki z głową pełną marzeń, dojrzewa i przygotowuje się do zarządzania dworem.

To pierwsza odsłona rozbudowanego cyklu "Kochankowie burzy". Końcówka pozostawia niedosyt, więc już czekam z niecierpliwością na kontynuację.

"Jasno zdawała sobie sprawę z przepaści dzielącej ją, ubogą sierotę żyjącą na łaskawym chlebie u bogatych krewnych, od wielkiego pana, arystokraty, właściciela ogromnego majątku."
"Panna z Jaśminowa" to pierwszy tom cyklu "Kochankowie burzy", który liczy aż 11 tomów. Główną bohaterką tejże powieści jest Nina, która po stracie rodziców mieszka u wujostwa Borutyńskich. W jej historii można doszukiwać się delikatnych powiązań do Kopciuszka, co na pewno zauważy niejeden czytelnik.
Nina to młoda kobieta, piętnastolatka, na którą to już przyszedł czas, by wyjść za mąż. Borutyńscy chcą pozbyć się dziewczyny, znajdując jej męża, lecz ona jest zakochana w swoim krewnym, Aleksandrze Klonowieckim. Po cichu jej miłość do mężczyzny rozkwita, z dnia na dzień coraz to bardziej.
Książka skupia się nie tylko na historii młodej dziewczyny, która nieszczęśliwie jest zakochana w swoim krewnym, lecz na czasach, w jakich przystało jej żyć. Jak w Królestwie Polskim obywatele dążą do rewolucji domagając się swobód obywatelskich i reform. Nie brakuje tu krwawych scen, pełnych poruszenia wśród ludzi, którzy pragną dla siebie lepszej przyszłości, wyzwolenia spod władz zaborcy.
Nina, mimo iż nie miała łatwego dzieciństwa, mieszka kątem u wujostwa, to ma ambitne plany na swoje życie. Chciałaby wyjść za mąż z miłości, żyć w dostatku. Jak na czasy dziewiętnastowieczne przystało, kobiety nie miały za wiele do powiedzenia w sprawie zamążpójścia. Po debiucie na salonach, spływają korzystne oferty, lecz czy Nina się ugnie i gorące uczucie zakopie głęboko w sercu?
Całkiem autentycznie została oddana XIX-wieczna etykieta. Zachowania dworskie, tańce, dialogi, rozrywki, potrawy - to wszystko pachnie czasami, których nie mamy możliwości posmakować. Trzeba przyznać, że Elżbieta Gizela Erban nadała taki klimat, jakby sama przeżyła wydarzenia z kart "Panny z Jaśminowa". Jestem pod ogromnym wrażeniem.
Historię Niny poznajemy z pozycji obserwatora, a tu naprawdę dużo się dzieje. Przedstawione są przede wszystkim te brzydkie charaktery, które wprowadzają zamęt do życia innych ludzi. Autorka postarała się, by wciągnąć czytelnika w życie tytułowej "Panny z Jaśminowa" i zagłębiać się w intrygę, którą tak świetnie uknuła. Chciałoby się napisać więcej o tym, co skrywa książka, jednak warto tę przygodę przeżyć samemu.
Jest to powieść historyczna, obyczajowa z subtelnym wątkiem romansu, który dodaje smaku całości. Jak dla mnie jest to świetne połączenie, by powstała całkiem interesująca powieść. Myślę, że znajdzie się spore grono czytelników, które zachwyci się piórem Autorki.

?Od ukochany miejsc dzieła nas przepaść czasu, nieuchronność śmierci, granice obcych państw i ten zimny szary popiół ze zgliszczy, które dawno już rozwiały wiatry i spłukały jesienne deszcze.?
Wiele jest dzisiaj powieści zarówno polskich jak i zagranicznych autorów, opisujących okrucieństwa i życie podczas II Wojny Światowej. Mało natomiast jest książek ukazujących los ludzi w czasie zaborów. Autorka, Elżbieta Gizela Erban napisała cykl monumentalnej sagi ?Kochankowie Burzy?, który w nowym wydaniu ukaże się w postaci aż jedenastu tomów. Jest to saga opisująca dzieje ludzi w drugiej połowie XIX wieku.
Poznajemy młodziutką Ninę, która straciła swoich rodziców i trafia pod opiekę swoich krewnych. Historia dziewczyny bardzo przypomina mi baśń o Kopciuszku. Obie straciły rodziców, obie trafiły do kobiet, które nimi gardziły, poniżały i źle traktowali. Nina podobnie jak baśniowa postać musiała pracować w kuchni. Jej kuzynka Binia, chciała żeby Nina była jej druhną. Co z kolei nie cieszyło ciotkę, no bo jak umorusana dziewczyna mogła stać blisko jej córki w takim dniu? Przecież to zahaczało o skandal! Sierota czeka aż zjawi się ktoś w jej życiu, kto za pomocą magicznej różdżki odmieni jej los. I jej dobrą wróżka okazuje się wuj Aleksy, w którym Nina podkochiwała się. Maria zdaje się, że zauważa rodzące się uczucie dziewczyny do swojego męża i postanawia wydać Ninę za Orlewicza, ale ta odmówiła. Hrabiego Klonowieckiego zabiera biedną sierotę na dwór w Makowie. Czy miłość Niny ma jakiekolwiek szanse? Jak potoczą się dalej losy panny bez posagu? Przekonajcie się sami.
Książka to nie tylko opis nieszczęśliwie zakochanej Niny. To nie tylko opis przeżyć dziewczyny, która chce sama decydować o własnym losie. Jest tutaj również bardzo dokładnie przedstawiony rys historyczny. Przenosimy się bowiem do czasów, gdy honor i obowiązek wobec Ojczyzny był najcenniejszy. Często cenniejszy niż własne życie. Autorka z niezwykła dokładnością opisuje wydarzenia i nastroje poprzedzające wybuch Powstania Styczniowego. Jedni do niego przygotowywali się, inni uważali, że nie potrzebna jest kolejna wojna i zabici. Uważali, że Polska i tak nie odzyska Niepodległości.
Autorka przybliża nam świat dawno już zapomniany. Świat wystawnych bali, salonowych intryg i arystokratycznych zwyczajów. Świat nieznany a tak bardzo urokliwy. Opis przepięknej przyrody i zmieniających się pór roku sprawia, że książki nie można odłożyć nawet na chwile. Powieść czyta się szybko pomimo, ze rozdziały są dość długie. Nina to świetnie wykreowana postać. Emocje jakie przeżywała dziewczyna, udzieliły się również mnie. Wraz z nią wchodziłam na jej pierwszy bal pełen wystrojonych dam i eleganckich panów. Wraz z piętnastolatką przeżywałam jej pierwsza miłość. I jej radość i smutek, gdy wiedziała, że ten dojrzały mężczyzna nie jest dla niej. ?Kochankowie burzy? jest bardzo udane połączenie powieści romantycznej z powieścią historyczną. Dzięki czemu każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie.

Z niekłamaną przyjemnością i pełną świadomością zdecydowałam się na tę jedenastotomową podróż do drugiej połowy XIX wieku. Do burzliwych czasów pod zaborami, ale też wystawnych bali i pałacowych intryg, arystokratycznych zwyczajów i salonowych romansów. Dlaczego? Autorka pisze tak obrazowo, że już po kilkudziesięciu stronach zakochałam się w tej historii mając wrażenie, że przeniosłam się do innego świata, do czasów szalenie barwnych i fascynujących niemal słysząc szelest bogato zdobionych sukien, stukot kopyt ciągnących powozy koni, czy muzykę Chopina płynącą spod uderzających w klawisze palców pianistki.

Niemal czułam też ekscytację młodziutkiej, zaledwie piętnastoletniej Niny, wywodzącej się ze znakomitego arystokratycznego rodu z uczestnictwa w pierwszym, wykwintnym balu. Czułam jej niewinne motylki w brzuchu na widok dużo starszego wujka, hrabiego Klonowieckiego. I smutek płynący ze świadomości, że ten żonaty mężczyzna jest dla niej nieosiągalny.

Wraz z nią odczuwałam nieprzychylność wujostwa, którzy przygarniając ją po śmierci rodziców, dają jej odczuć na każdym kroku, że jest dla nich ciężarem i ogromną radość i nadzieję, gdy jej los się odmienia pozwalając na zamieszkanie w pałacu w Makowie w pobliżu ukochanego wuja.

Ale to nie tylko czas wytwornych bali, przyjęć i polowań. W tle bowiem rozgrywa się dramatyczna historia kraju, któremu zabór rosyjski coraz bardziej zaczyna doskwierać. Pęd młodych ludzi do wyzwolenia, ich wiara w odzyskanie niepodległości prowadzi do demonstracji okupionych ceną życia. Masakra na Placu Zamkowym ukazuje ogrom okrucieństwa władz carskich.

Autorka z rozmachem i jednocześnie autentyzmem kreśli zarówno tło historyczne, jak i obraz polskiego społeczeństwa. Jego codziennego życia, zwyczajów i zmieniających się poglądów. Hipokryzji części arystokracji sympatyzującej z zaborcą i czerpiącej korzyści ze współpracy z nim i odwagi tych, którym godność i duma narodowa nakazują stawać w obronie swoich przekonań bez względu na okoliczności.

W tych trudnych czasach dorasta Nina, coraz bardziej świadoma sytuacji kraju i własnych poglądów i pragnień, tak jednak nadal słodko niewinna i naiwna. Czy potrafi zachować to wewnętrzne piękno w świecie pełnym hipokryzji, intryg i wyrachowania, których uosobieniem jest żona hrabiego? Z pewnością rąbka tajemnicy uchyli kolejny tom, który zgodnie z zapowiedzią Wydawnictwa ukaże się już za dwa miesiące.

Chcecie się zapomnieć choć na chwilę i przenieść w te fascynujące i burzliwe czasy? Szykujcie w biblioteczce miejsce dla tej serii i czytajcie! Ja już nie mogę się doczekać, by poznać dalsze losy Niny.