Paradoks (twarda)

Paradoks nie jest książką dla każdego - z racji tego, że główny bohater jest studentem matematyki to w książce znajdziemy pojęcia matematyczne oraz Maks patrzy na świat przez pryzmat królowej nauk. Mi się ten sposób patrzenia na świat spodobał i uważam to za bardzo udaną część książki. Maks Okrągły w zamyśle autora miał być postacią tak skrajną, że nie będziemy w stanie się z nim utożsamić, ale mi się to udało.

Najmocniejszą stroną książki mimo wszystko jest fabuła. Jak to zawsze u Urbanowicza wszystko jest poprowadzone bardzo płynnie i czytelnik się nie męczy podczas czytania. Nie oznacza to, że historia przedstawiona w ?Paradoksie? jest prosta, a tak naprawdę to jest wręcz przeciwnie. Muszę przyznać, że teoria dotycząca jednej z ważniejszych teorii fizycznych jest bardzo interesująca i dobrze przedstawiona.

Zakończenie również jest bardzo satysfakcjonujące i wymagające własnej interpretacji, czyli tak jak lubię.

Moja ocena: 8/10 - bardzo ciekawa fabułą, świetny bohater główny, ogólnie bardzo dobra powieść.

?Paradoks nie jest książką dla każdego - z racji tego, że główny bohater jest studentem matematyki to w książce znajdziemy pojęcia matematyczne oraz Maks patrzy na świat przez pryzmat królowej nauk. Mi się ten sposób patrzenia na świat spodobał i uważam to za bardzo udaną część książki. Maks Okrągły w zamyśle autora miał być postacią tak skrajną, że nie będziemy w stanie się z nim utożsamić, ale mi się to udało.

Najmocniejszą stroną książki mimo wszystko jest fabuła. Jak to zawsze u Urbanowicza wszystko jest poprowadzone bardzo płynnie i czytelnik się nie męczy podczas czytania. Nie oznacza to, że historia przedstawiona w ?Paradoksie? jest prosta, a tak naprawdę to jest wręcz przeciwnie. Muszę przyznać, że teoria dotycząca jednej z ważniejszych teorii fizycznych jest bardzo interesująca i dobrze przedstawiona.

Zakończenie również jest bardzo satysfakcjonujące i wymagające własnej interpretacji, czyli tak jak lubię.

Moja ocena: 8/10 - bardzo ciekawa fabułą, świetny bohater główny, ogólnie bardzo dobra powieść.

?RECENZJA?

Maks jest najlepszym studentem na roku. Ale niestety ma bardzo trudny charakter i wszystkich traktuje z góry. Przez to wszystko, co się wokół niego dzieje, popada w paranoje, zaczyna wiele rzeczy sobie wyobrażać. Nie wie, co jest rzeczywistością, a co fikcją. Czy dążenie do perfekcji opłaci mu się? Czy przez to popadnie w jeszcze większy obłęd?
??
Mam ogromny problem z tą powieścią. Na początku zostałam wciągnięta w świetnie zapowiadającą się historię, pełną niepewności, napięcia, niewiadomych, a pod koniec pękło to wszystko jak bańka mydlana. Zrobiło "pufff" i nie wiedziałam, co tak naprawdę czytam Wątek fantasy spowodował, że zaczęłam przewracać gałkami, które bolą mnie do teraz To naprawdę było niepotrzebne. Trzeba było trzymać się tego schematu, który był prowadzony, a nie zbaczać bezsensownie z tego. Naprawdę szkoda mi, że pierwsze spotkanie z pisarzem artur_urbanowicz_autor było kompletnie nieudane. Jest mi naprawdę przykro, bo początek, środek powieści jest genialny i przyciąga czytelnika. A potem "dupa" jednym słowem Lektura ma ogromne gabaryty, bo 600 stron to jest kloc, ale powiem Wam, że na początku kompletnie mi to nie przeszkadzało. Wątek kryminalny spowodował we mnie, że chciałam czytać i czytać, ale jak wiecie do czasu... Uważam, że autor świetnie wykreował główną postać i pociągnął jej wątek, oczywiście do pewnego momentu. Podobało mi się to zagmatwanie i niepewność. Pisarz również poruszył tutaj ważny temat, a mianowicie dążenie do perfekcji i tego, co może się z tego powodu dziać z daną osobą. Samookaleczenie, paranoja - to naprawdę jest ciężkie. Ta powieść dla mnie ma drugie dno Dzięki tym paru plusom nie dałam negatywnej recenzji, tylko neutralną. Naprawdę szkoda, że tak to się potoczyło, ale nie zawsze może być kolorowo ???? Prawda? Jest ktoś tutaj, kto czytał tę powieść? Podzielcie się swoimi wrażeniami! Jestem bardzo ciekawa, jak wy odebraliście tę lekturę, bo ile czytelników tyle opinii Miłego!
??
Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję ...

Na początku ta powieść była dla mnie dziwna i nawet niezrozumiała, potem, w trakcie czytania sytuacja trochę się wyjaśnia, ale to nie znaczy, że jest prosta i poukładana. To nie ten rodzaj książki. Autor miał genialny pomysł i twardo trzymał się jego realizacji. Kto miał już okazję czytać książki Artura Urbanowicza, ten wie, że autor potrafi świetnie budować klimat. I to taki pełen grozy i niepokoju. Zresztą wystarczy spojrzeć na tą demoniczną okładkę.

Książka jest sporych gabarytów, obszerna i gruba, jednak czytanie nie dłużyło mi się zbytnio. Wiadomo, nie jest to lektura na jeden wieczór, trzeba czasu i chęci, ale warto, bo jest to lektura unikalna i bardzo oryginalna. Ciekawe połączenie thrillera z powieścią psychologiczną, z niebanalną fabułą i zakończeniem, które mocno namiesza nam w głowach.

Matematyka bezsprzecznie jest królową nauk, a Artur Urbanowicz królem polskiej powieści grozy. Mimo, że zamiast korony z nieodzownym czarnym kapeluszem na głowie, to najnowszą powieścią dowiódł, że nie da się łatwo zdetronizować. Tym razem jednak wyszedł poza ramy jednego gatunku. Jak udało mu się tak perfekcyjnie zestawić ze sobą elementy horroru, thrillera psychologicznego i nawet sci-fi? Przeczytajcie posłowie, a wiele zrozumiecie.

"Nie da się przeżyć życia bezbłędnie". Przekonuje się o tym główny bohater, student matematyki, Maks Okrągły. Jego dążenie do perfekcji, do najbardziej efektywnego przeżycia danego mu czasu, jak każda skrajność, nie może przynieść niczego dobrego. Umówmy się, nie jest to postać, do której można pałać sympatią. Niedostosowany społecznie intelektualny rasista ? kto by z takim wytrzymał? On sam często nie może wytrzymać ze sobą, obwiniając się za popełniane błędy. A gdyby mógł dostać drugą szansę?

Mimo, że główny bohater wywołuje raczej negatywne emocje wierzcie mi, że nie ma tu chwili nudy, a jego historię coraz bardziej irracjonalną, niepokojącą i mroczną śledziłam z zapartym tchem. Wniknięcie w jego psychikę, jak i w matematyczno-logiczne rozważania, dla mnie, umysłu ścisłego było prawdziwą wisienką na torcie. Ale bez obaw, autor język matematyki przekuł na zrozumiały dla każdego śmiertelnika. A nawet jeśli nieco utknie Wam ością w gardle, to zaskakująca fabuła i lekki styl z pewnością Wam to zrekompensują.

Przyznaję bez bicia, nie przeczytałam jeszcze "Inkuba", więc odniosę się jedynie do "Grzesznika" i "Gałęzistego". Jest to książka z pewnością inna, ale w pozytywnym kontekście, z rozbudowaną warstwą psychologiczną i dużo bardziej dopracowana. Wręcz perfekcyjna. Mimo dość skomplikowanej fabuły nie znalazłam tu żadnej nielogiczności, żadnego porzuconego tematu, który nie doczekałby się odpowiedzi. Powiedziałabym, że to powieść matematycznie doskonała. Ale prócz fabularnej logiki ma jeszcze drugą twarz, brzydką, mroczną i złą, która trzyma czytelnika w napięciu i przerażeniu do ostatnich stron.

Najnowsza książka Artura Urbanowicza to rasowy thriller psychologiczny z elementami horroru i science fiction. Powieść trzyma w napięciu do samego końca i chwilami miałem trudność, żeby się od niej oderwać i zająć się czymś innym. Autor kilkukrotnie zaskoczył mnie w trakcie książki, m.in elementami science fiction. Co prawda, z początku nawet nie byłem do nich przekonany, ale po przeczytaniu całej powieści, muszę przyznać, że autor bardzo ciekawie wszystko wyjaśnił i ma to swoją logiczną całość. Nie będę zdradzał co to dokładnie jest, ale jest to bardzo znany motyw, ale w niczym to nie przeszkadza.

Z racji faktu, że Paradoks to thriller psychologiczny, autor poświęcił bardzo wiele czasu kreacji głównego bohatera. Mamy zatem okazję bardzo dobrze poznać Maksa - jego myśli, przemyślenia, ale również codzienną rutynę obliczoną na to, żeby była jak najbardziej efektywna i zabierała jak najmniej czasu. Główny bohater jest postacią, którą trudno polubić, a swoim zachowaniem skutecznie do siebie zniechęca, również czytelnika. Maks pogardza bowiem ludźmi i uważa się za lepszego oraz inteligentniejszego od swoich rówieśników. Jednocześnie nie może znieść porażki, jakiejkolwiek, co tylko pogłębia jego negatywny wizerunek. Jest to zatem postać, z którą trudno byłoby utrzymać dłuższą znajomość. Choć trudno mi było go polubić, to śledziłem jego losy z wielką uwagą i byłem bardzo ciekawy, co się dalej wydarzy. Co ciekawe, Maks ma wiele wspólnego z samym autorem, o czym możemy się przekonać z lektury posłowia, które nadaje nowego znaczenia całej powieści. Może zabrzmieć to dziwnie, ale polubiłem za to Artura Urbanowicza jeszcze bardziej. Za pogodzenie się ze sobą, ale również za pokazanie i przyznanie się do własnych błędów w przeszłości. To wymagało z pewnością wiele pracy nad sobą, ale i odwagi, aby o tym opowiedzieć.

Książka, z racji poruszanej tematyki, skłoniła mnie do wielu ciekawych przemyśleń. Maks chorobliwie dąży do tego by być najlepszym, a jeśli dostanie gorszą ocenę, to uznaje to za porażkę. Sam dość późno uświadomiłem sobie, że nie trzeba robić wszystkiego na 110%, pewne rzeczy trzeba sobie zwyczajnie odpuścić i skupić się na rodzinie, przyjaciołach, czy rozwijaniu własnych pasji. To powinno być dla nas najważniejsze, a nie jak najlepsze wyniki i oceny, czy w dorosłym życiu praca. Chorobliwy perfekcjonizm i przepracowanie nigdy nie prowadzą do niczego dobrego...

Paradoks okazał się być bardzo ciekawym thrillerem psychologicznym, od którego nie mogłem się oderwać i pilnie śledziłem poczynania głównego bohatera. Książka skłoniła mnie również do wielu ciekawych rozważań i przemyśleń, dzięki czemu doceniam ją jeszcze bardziej. Polecam!