Paranoja

Przed dwudziestoma laty Rachel została uniewinniona z zarzucanej jej winy zabójstwa swego przyrodniego brata. To miała być tylko niewinna zabawa. Ciemność, wrzaski nastolatków, petardy i jeden śmiertelny wystrzał, w wyniku którego zginął Luke. Mimo upływu lat Rachel nie może pogodzić się z tym zdarzeniem, ma koszmary i wpada w panikę z nawet najbardziej błahych powodów. Teraz w rocznicę śmierci brata wszystko wraca. Jej obecna na miejscu dawnej zbrodni koleżanka zostaje zamordowana, a ona sama czuje, że ktoś czyha również na życie jej i jej dzieci.

Mam pewien problem z tą książką. Sama historia mi się podobała, ale uważam, że została w dużej mierze przegadana, na siłę przeciągana. O ile pierwszą połowę czytało m się szybko, o tyle druga dłużyła mi się niemiłosiernie i nie mogłam się doczekać, kiedy nareszcie ją skończę. Według mnie było tu za mało akcji, a za dużo gdybań, rozmyślania, a także kwestii prywatnych, które niewiele wnosiły do tej historii. Summa summarum dla mnie było tu za mało thrillera w thrillerze.

Mam wielką ochotę nazwać główną bohaterkę histeryczką, paranoiczką, lecz powstrzymuje mnie od tego przeżyta przez nią trauma, w końcu ciężko żyć normalnie, kiedy ma się świadomość, że własny brat zginął w tracznych okolicznościach, a obecnie ktoś napada na osoby mające z nim związek, chyba sama w takiej sytuacji zachowywałabym się podobnie, nie mogę jednak zrozumieć zachowania jej dzieci. Gdzieś w okolicy czyha morderca, a one jak gdyby nigdy nic wymykają się, demontują alarmy i niesłuchaną zaleceń rodziców, by nie wychodzić z domu.

Na plus uważam zakończenie, ponieważ zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Lubię bawić się w ?czytelnika ? detektywa? i odgadywać, jak potoczą się losy bohaterów. Tym razem autorce udało się mnie przechytrzyć. No i co najważniejsze finisz był mocny i efektowny. Szkoda tylko, że jedynie na sam koniec można było poczuć dreszczy emocji.

Czy poleciłabym Wam tę książkę? Tak, jeśli lubicie pozycje obyczajowe, z thrillerem toczącym się w tle. Jeśli nie przeszkadza Wam, że główne skrzypce przejmują tutaj wątki rodzinne, zwłaszcza relacje matki z dorastającymi dziećmi w trudnym, nastoletnim wieku, to myślę, że Wam się ona spodoba. Jeśli jednak oczekujecie wartkiej akcji, mocnych wrażeń, dreszczyku emocji, to raczej nie znajdziecie tego w tej pozycji.

?Teraz w końcu naprawdę zabiła człowieka.?

Edgewater to niewielkie miasteczko, w którym przed dwudziestu laty niewinna zabawa nastolatków skończyła się tragicznie. W opuszczonej fabryce zginął młody człowiek, Rachel strzeliła w ciemności, kula dosięgła jej przyrodniego brata ? Luke. Wydaje się, że ktoś podmienił naboje w broni. Ludzie przez lata snuli domysły i oskarżali ją, jednak nikt nie zna prawdy. Przez lata Rachel nie uwolniła się od poczucia winy, regularnie nawiedzają ją koszmary senne. Teraz ma odbyć się zjazd szkolny, kobieta jest przerażona. Ma niepokojące wrażenie, że jest śledzona, że ktoś z ukrycia obserwuje jej dom. Rachel doskonale wie, że nie uda jej się uciec przed przeszłością. Niespodziewanie na jaw wychodzą nowe fakty dotyczące dramatycznych wydarzeń sprzed lat?

Czy prawda ujrzy w końcu światło dzienne? Czy można uciec od przeszłości? Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje i niesie sprzeczne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, zabiera nas w małomiasteczkową społeczność, a głęboko ukryte tajemnice stopniowo wychodzą na jaw. Przeszłość idealnie współgra z teraźniejszością. Niepokój i duszna, gęstniejąca atmosfera nasila się wraz z przerzucanymi stronami. Narracja toczy się z kilku perspektyw co daje nam szersze, wnikliwsze spojrzenie na rozwój wydarzeń. Do Rachel miałam mieszane odczucia, były chwile, że mocno mnie irytowała. Od lat kobieta żyje w ciągłym strachu, poczuciu winy. Została oczyszczona z zarzutów, jednak nigdy nie przestano jej prześladować. Mieszkańcy miasteczka w swoim poczuciu nieomylności wiedzieli swoje. Strach, który nosi w sobie od lat narasta.

Intrygująca zagadka kryminalna, niepokojące tajemnice z przeszłości. Małomiasteczkowa, specyficzna społeczność. Problemy rodzinne, kłamstwa, duszące poczucie winy, ogromna chęć zemsty. Autorka umiejętnie wodzi nas za nos, podsyłając czytelnikowi mylne tropy. Motywy podejrzanego, jak i on sam były dla mnie sporym zaskoczeniem. W pewnym monecie mroczna układanka nabiera realnych, niepokojących kształtów, wszystko wskakuje na swoje miejsce. Niepokojący klimat, silne wręcz namacalne uczucie paranoi.

Wciągający, niepokojący, intrygujący, pokręcony thriller psychologiczny, ze sporą dawką obyczajowości. Czyta się szybko z narastającym dreszczykiem niepokoju. Zakończenie dość mocno mnie zaskoczyło. Było to moje pierwsze spotkanie z Autorką, jestem pewna, że nie ostatnie. Serdecznie polecam. Tatiasza i jej książki :)

Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie ?

Czy poszukujecie dawki dobrego kryminału, który zapewni wam niezapomniane chwilę ? Jeżeli wasza odpowiedź brzmi tak, to mamy dla was coś odpowiedniego.

Witajcie, dzisiaj na recenzje książki "Paranoja" od Lisy Jackson oraz Wydawnictwa Skarpa Warszawska.

Rachel to matka dwójki dzieci, była żona i morderczyni swojego brata Luka. Dwadzieścia lat wcześniej w pewnej fabryce razem z kolegami i koleżankami bawiła się w niebezpieczną grę w strzelanie. Niestety zniknął tam jej brat Luke, którego prawdopodobnie postrzeliła. Po latach w dniu śmierci Luka ginie kobieta , która była wtedy w tej fabryce. A sama Rachel, która po tragedii związanej z bratem ma paranoję, zaczyna znowu obawiać się o swoje życie. Jakie sekrety wyjdą na jaw ? Czy paranoja Rachel jest uzasadniona ?

Kochani to nasze pierwsze spotkanie z tą autorką i przyrzekamy wam,że nie jest ono ostatnim.
Zacznijmy od tego co najbardziej nam podobało się w opowieści. Przede wszystkim była to lekkość w czytaniu oraz język jakim została napisana ta historia. No cudo. Książka ma pięćset stron, a czyta się ją jakby miała dwieście. Dosłownie z tą książką można płynąć, gdyż słowa same się czytają. A co dla nas jest wspaniałe, to to,że uwielbiamy gdy opisy są nie za długie i nie za krótkie, takie w sam raz. I właśnie takie były w tej książce. Dodatkowo fajne dialogi, nie posiadające trudnych słów, napisane trochę młodzieżowo sprawiły,że kompletnie się zatraciłyśmy.
Uwielbiamy również zmienność opowieści, to znaczy historię opowiedzianą z różnych perspektyw. I tutaj oczywiście również miało to miejsce. Co chwilę ktoś inny, a nie tylko jedna osoba.

Fabuła była bardzo interesująca, można powiedzieć,że dosyć prosta, gdyż była to schematowa relacja morderca - ofiary, jednak sama w sobie posiadała taką iskierkę zainteresowania, a sama końcówka kompletna bomba. Musicie ją przeczytać !
Akcja pomimo tego,że co chwilę następowała zmiana bohaterów i popełniano morderstwa to według nas jakoś nie była szybka, wręcz powiedziały byśmy,że była wolna.

Ciekawą rzeczą w książce było również to,że został tam poruszony, chociaż może nie widoczny zbytnio, temat traumy, po tragedii. Rachel zmagała się z według nas ogromnym stresem pourazowym. Sadzimy,że zostało to wspaniałe wykorzystane w takiej książce,szczególnie że nawet sam tytuł sugeruje paranoję. Jest to zagadnienie rzadko w naszej opinii wykorzystywane w kryminałach.

Relacje rodzinne, czy samo pokrewieństwo bohaterów to prawdziwy ewenement tej książki. Poplątane schematy relacji pomiędzy bohaterami są zadziwiające. Tu każdy jest rodziną. Każdy się zna. Bardzo fajny i ciekawy motyw, godny zwrócenia uwagi.

Bohaterowie pomimo tego,że każdy każdego zna, to nie wiele o sobie wiedzą. Są różni z charakteru i z zachowania. W książce można zauważyć wyraźne odcięcie pomiędzy dwoma światami młodzieży i dorosłych.

Klimat książki nie jest może takim, który wywołuje ciarki na rękach, jednak w pewnym momentach można odczuć niepokój i wchodzący w różne zakamarki mrok.

Opowieść daje nam wiele do myślenia, to bardzo dobrze przemyślana historia z pajęczyną połączeń rodzinnych. Historia niebanalna i zaskakująco prawdziwa. Jeżeli chcecie przeczytaj lekturę, która zaskoczy was swoim finałem i pokaże,że zło czai się za rogiem, to czytajcie "Paranoję". Warto :)

Są w miasteczku Edgewater ludzie, którzy uważają, że dwadzieścia lat wcześniej Rachel Gaston popełniła morderstwo i nie została ukarana.
Jednak do dziś nikt nie zna całej prawdy. Niewinna zabawa nastolatków przerodziła się w tragedię. Ktoś podmienił naboje w broni. Gdy nagle z ciemności wyłoniła się nieznana postać, Rachel wystrzeliła, by dopiero po chwili odkryć, że to jej przyrodni brat ? Luke.
Makabryczne sny do dziś paraliżują Rachel. A teraz, gdy zbliża się szkolny zjazd, kobieta czuje, że traci rozum. W powietrzu czuje znany tylko jej zapach perfum, ktoś śledzi jej auto i ktoś obserwuje jej dom...
Ma prawo się bać, a gdy na jaw wychodzą nowe fakty na temat wypadku sprzed lat, Rachel uzmysławia sobie, że nie ucieknie przed przeszłością.
A prawda może okazać się o wiele mroczniejsza niż najgorsze lęki...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, nie ukrywam, że do sięgnięcia po "Paranoję" najbardziej skusił mnie ogromnie intrygujący opis oraz liczba sprzedanych egzemplarzy. Styl i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze, co sprawiało, że książkę pochłonęłam w jeden wieczór, a w zasadzie wieczór i kawałek nocy, ponieważ skończyłam około 2. To historia z gatunku tych, które zaczynasz czytać i po prostu przepadasz, nie mogą się oderwać póki nie rozwikłasz zagadki i nie przeczytasz ostatnich słów. Fabuła została w bardzo ciekawy, realny sposób nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są bardzo na wskroś prawdziwi, targają nimi przeróżne emocje, nie są krystaliczni i dlatego tak łatwo się z nimi w niektórych kwestiach utożsamić. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to fajny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Autorka od początku wprowadza tutaj mroczny, ciężki klimat, pobudzając wyobraźnię i świetnie budując napięcie. Głównym wątkiem w książce jest oczywiście ten kryminalny dotyczący wydarzeń sprzed dwudziestu lat oraz tego co obecnie się dzieje w życiu bohaterki, jednak autorka również w interesujący sposób ukazała temat traumy, trudne relacje międzyludzkie, szczególnie te na stopie dziecko - rodzic oraz udowadnia, że wydarzenia i traumy z przeszłości znacząco wpływają na resztę życia. Tajemnice, które stopniowo zaczynają wychodzić na światło dzienne naprawdę mocno szokują, wywołują natłok skrajnych emocji i kiedy w mojej głowie wszystkie elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce autorka poraz kolejny dawała mi pstryczka w nos i sprawiała, że ciężko było przewidzieć co dalej się wydarzy. Zakończenia jakie zaserwowała autorka moim zdaniem nie sposób było przewidzieć, naprawdę! "Paranoja" to wciągający, emocjonujący, poruszający thriller psychologiczny. Naprawdę świetnie spędziłam czas z tą książką i chętnie sięgnę po inne powieści autorki. Polecam! Moja ocena 8/10.