Paris Autobiografia

" [...] Żyję w blasku fleszy, ach, ironia losu
Kulę się ze strachu, uchylam jak od ciosu
Świata obłęd u progu
Zastępy wrogów
Nie mają litości
Dla mojej samotności ... [...]"

Paris Hilton nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. "Znamy" ją z internetu i telewizji. Wydaje się, że dużo o niej wiemy. Przeważnie poznawaliśmy ją z negatywnej strony, bo tak kreowały ją media. Żeby odczarować złą aurę, postanowiłam sięgnąć po jej autobiografię. Dzięki tej książce poznałam Paris Hilton z całkiem innej strony. Niektóre wydarzenia z jej życia wywołały u mnie totalny szok i niedowierzanie. Nie mogę pojąć, jak jej rodzice mogli być obojętni na to co ją spotkało. Nie wiem, czy będąc na jej miejscu, po czymś takim przyznałabym się do swoich rodziców. Załatwili jej "piękną" traumę do końca życia. Cieszę się, że Paris Hilton tak otwarcie pisze o tym co ją spotkało. Wierzę, że pisząc tę książkę, wylała morze łez. Mam nadzieję, że dzięki jej historii inni rodzice pomyślą, zanim zaczną umieszczać swoje dzieci w dziwnych, podejrzanych placówkach.
Dzięki temu co ją spotkało, stała się czynną aktywistką. Jest również świetną bizneswoman. Całe życie cierpiała na ADHD, niestety nikt w jej dzieciństwie tego nie zdiagnozował. Przez to bardzo ciężko przechodziła okres dojrzewania.
Poznałam również jej celebryckie życie.
Po tej historii wiem, że pieniądze szczęścia nie dają.
Ta autobiografia napisana jest prostym językiem. Nie brakuje tutaj ostrych słów. Książka podzielona jest na kilka części. Liczyłam na to, że jak to jest autobiografia, to znajdę tutaj kilka nieopublikowanych zdjęć. Niestety przeliczyłam się.
Jeżeli lubicie czytać biografie i autobiografie znanych osób, to zachęcam was do przeczytania tej książki. Poznacie kilka faktów z życia Paris Hilton, o których prawdopodobnie nie słyszeliście.
W swoich opowieściach autorka często przeskakuje w czasie. Związane jest to prawdopodobnie z jej chorobą.
Czy mimo wszystkich problemów i przeżytych traum Paris Hilton odnalazła swoje szczęście?
Jej historia zmusza nas do refleksji nad własnym życiem.
Jestem zadowolona z tego, że przeczytałam tę książkę.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją autobiografii Paris Hilton. Nie była ona dla mnie postacią anonimową, ale moja wiedza na jej temat sprowadzała się do tego, że wiedziałam o jej istnieniu. Jakiś rok temu, po śmierci Aarona Cartera miałam okazję przeczytać wywiad z jego bratem Nickiem z boysbandu Backstreet Boys. Starszy z braci Carter wspominał w swojej wypowiedzi o tym co łączyło go w przeszłości z Paris. Nazwał ją najgorszą osobą, z którą był związany. Oskarżył Hilton o to, że za jej sprawą wpadł w multi uzależnienie. Wtedy jej postać bardzo mnie zaciekawiła. Kiedy ukazała się autobiografia Paris postanowiłam ją przeczytać i poznać nieco jej przeszłość. Spodziewałam się przesłodzonej opowiastki o szczęśliwym i błogim dzieciństwie oraz dorastaniu dziedziczki fortuny. Moje wyobrażenia nijak nie pokryły się z rzeczywistością. Historia życia Paris to opowieść słodko-gorzka. Nie miałam pojęcia jak potężny bagaż doświadczeń dźwiga na swoich barkach. Opowiedziała o swoim dzieciństwie naznaczonym przez niezdiagnozowane ADHD oraz o dorastaniu w placówkach edukacyjno-wychowawczych dla problematycznej młodzieży. Miała w nich doświadczyć potworności, które na trwałe odbiły się na jej psychice. Wydarzenia, jakie stały się jej udziałem bardzo mocno ją ukształtowały. Do tego stopnia, że udało jej się stworzyć własną markę i zbić na niej fortunę. Przyznam szczerze, że nie miałam o tym pojęcia (podejrzewam, że nie jestem w tym odosobniona) i cały czas żyłam w przekonaniu, że Paris bazuje na pieniądzach i sławie swojej rodziny. Kobieta nie ukrywa również tego, że ma imprezową duszę i była stałą bywalczynią celebryckich imprez. Okazuje się też, że była bardzo kochliwa. Nie wiem ile z tego co ujawniła Hilton w swojej biografii jest prawdą, nie wiem też na ile wcześniej o przytoczonych w książce faktach mówiła szerzej. Niemniej jednak książkę czytało mi się dobrze, ani przez moment nie wiało nudą. Wartością dodaną tej książki jest to, że skłania do refleksji nad życiem, relacjami rodzinnymi, pokazuje, że pieniądze to za mało, aby osiągnąć spokój i szczęście.