Paryski apartament

?RECENZJA?

Widziałam wiele "ochów" i "achów" na temat powieści "Paryski apartament" . Ja niestety ich nie podzielam. Uważam, że ta lektura była przeciętna, a historia mogłaby być bardziej dynamiczna.
Thriller psychologiczny? Zdecydowanie nie!
Obyczajówka? Owszem! Z małą nutką thrilleru, ale nic więcej.
Lektura kompletnie mnie nie porwała, wręcz nudziłam się czytając ją i przewracałam oczami z tych nudów. Tutaj nie było nic, co by mnie zaskoczyło, zszokowało, doprowadziło do papki w mózgu ??????????? A tego właśnie potrzebowałam! Takiego sponiewierania ???? Jeśli chodzi o postacie z tej powieści, to tak szczerze!? Nie zapamiętałam ich, nie polubiłam ich i nawet nie pamiętam ich imion. Pamiętam jedynie tyle, że niemiłosiernie mnie irytowali i powodowali, że oczy przewracały mi się co chwilę ???? Coś tutaj zdecydowanie nie pykło, coś tutaj zdecydowanie poszło nie tak ??????????? Troszkę odbieram tę książkę napisaną na siłę, ale mogę się mylić. Jak wiadomo, każdy z nas odbiera inaczej daną lekturę, więc i w tym przypadku tak będzie. Zapomniałam na początku wspomnieć o języku i stylu napisanej powieści, które są świetne i lubię je. Z piórem autorki miałam do czynienia już przy jej poprzednich książkach, także tutaj jestem na "tak". Uważam, że pisarka ma dar lekkości pióra i mimo, iż lektura mi się nie podobała, to kunszt pisarski pomógł mi przeżyć to czytanie do końca. Jestem ciekawa, czy ktoś z Was jest już po tej powieści i podzieliłby się ze mną swoimi odczuciami? Byłabym bardzo wdzięczna ???? Osobiście nie polecam tej książki, ale jak to u mnie bywa, zawsze zachęcam do przeczytania, żeby każdy wyrobił sobie swoje zdanie, a nie sugerował się moim ???? Zaczytanego dnia, moi Mili! ????
????
...

Jakiś czas temu widząc kolejną propozycje ... pt."Paryski Apartament" i słowo thriller na okładce, nie potrafiłam przejść obojętnie obok prezentowanego tytułu.Tym bardziej, że owa pozycja tuż przed premierą zbierała same pozytywne opinie...
Czy prezentowany tytuł sprostał moim wymaganiom?Może na początek wprowadzę was troszkę w fabułę.

"Tu każdy ma coś do ukrycia..."
~Jess pragnie uciec od przeszłości więc, aby zacząć wszystko od nowa, zatrzymuje się u przyrodniego brata w Paryżu.
Po dotarciu na miejsce okazuje się, że ekskluzywny apartament brata jest pusty, a sam właściciel zapadł się pod ziemię.
Nie ma z nim żadnego kontaktu, a pytani o sytuację, sąsiedzi nie mówią jej prawdy.
Jess pomimo piętrzących się pytań, tajemnic, niewiadomych, postanawia na własną rękę rozpocząć prywatne śledztwo w celu odnalezienia brata.
Czy Jess pomimo wielu przeszkód odnajdzie brata?Jakie tajemnice skrywają mieszkańcy?
~"PARYSKI APARTAMENT" autorstwa Lucy Foley to powieść z którą miałam ogromne problemy, gdyż kompletnie nie mogłam skupić się na fabule co nie zmienia faktu, że jeśli bym jej nie przesłuchała w formie audiobooka, gdzie jednym uchem coś wlatywało, a drugim wylatywało, nawet nie dotrwałabym do 100 -strony.
A tak między praniem, sprzątaniem i gotowaniem wymęczyłam całość nie pamiętając prawie nic z tejże historii.
~Oczywiście coś tam jednak pozostało ????Ale nie zbyt dużo, aby za długo się nad tym rozwodzić. Mamy tutaj główna bohaterkę Jess, która lekko postradała zmysły, tajemniczych dziwnych sąsiadów, którzy staja się podejrzanymi i zaginionego - Bena.I to by było na tyle.
?Nie chcę wgłębiać się w szczegóły i opisywać bezsensownych, nielogicznych wydarzeń, których tutaj nie brakuje dlatego pokrótce podsumuje moje odczucia.
~Moim zdaniem całość to przeciętna literatura obyczajowa z lekkim zarysem thrillera w tle, w którym brakuje "Paryża w Paryżu", akcji, napięcia, dynamiki, mroku oraz dusznego klimatu, którą charakteryzują się tego typu historie.
Zarys na fabułę był ale wykonanie wraz z niejakim postaciami, nie poszły w tym kierunku w którym powinny.
~Czy polecam?Szczerze to zachęcam do sięgnięcia po bardziej wartościowe tytuły.
Z wielkim bólem serca jestem na nie.Niestety nie tym razem. J.K

Paryski apartament, sielski pobyt nad morzem, czy aktywna wycieczka w góry? Jaki rodzaj wypoczynku jest Wam najbardziej bliski?

W maju po raz drugi udało mi się odwiedzić tę fascynującą stolicę miłości. Uwielbiam to miasto za niepowtarzalny klimat i imponujące zabytki. Lucy Foley postanowiła, że akcja jej najnowszego thrillera rozgrywać się będzie właśnie w Paryżu. Stolica Francji plus tajemnicze zaginięcie? Wchodzę w to bez najmniejszego wahania!

To było moje drugie spotkanie z piórem autorki i muszę Wam przyznać, że jestem pod niemałym wrażeniem. Lubię thrillery z klaustrofobiczną atmosferą, gdzie niemal każdy z przedstawionych bohaterów wydaje się podejrzany. Kilka razy podczas lektury zmieniałam swoje przypuszczenia na temat tego, kto może stać za zaginięciem charyzmatycznego Bena. Bo przecież tego gościa nie dało się nie lubić? Zatem co wydarzyło się w jego mieszkaniu?! Pytania się mnożą, natomiast aby poznać zaskakującą prawdę, musimy uzbroić się w cierpliwość. Ten niepozorny, lecz niezwykle szykowany apartament skrywa więcej tajemnic, niż można się spodziewać!

Jedynym mankamentem thrillera jest według mnie niewiele opisów Paryża wykorzystujących jego turystyczną atrakcyjność. Akcja głównie toczy się w czterech ścianach, zatem niestety ominą nas opisy miejsc oraz urzekających zakamarków stolicy Francji. Jednak z drugiej strony rozumiem zamysł autorki, gdyż dzięki temu że apartament jest głównym miejscem, gdzie rozgrywają się najistotniejsze zdarzenia, czytelnik może wczuć się w niepokojącą i gęstą atmosferę.

Spodobał mi się klimat tej książki i byłam ogromnie ciekawa, czy zakończenie okaże się zaskakujące. I całe szczęście, okazało się, że tak! Finał tej historii wprowadził mnie w osłupienie, zatem czuję się usatysfakcjonowana z lektury! Polecam.

Jess przyjeżdża do Paryża. Ma zamiar zatrzymać się przez jakiś czas u przyrodniego brata, którego na ostatnią chwilę poinformowała o swoich planach. Kiedy dociera pod ekskluzywną kamienicę, nikt jej nie otwiera.
Udaje jej się jednak dostać do środka. Apartament Bena jest pusty. Sąsiedzi mężczyzny nie są przyjaźnie nastawieni do Jess. Ta jednak stara się odkryć sekrety mieszkańców i znaleźć brata.

"Paryski apartament" to jedna z tych książek, która wywołała we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony pomysł na fabułę jest ciekawy. Bardzo lubię thrillery, które rozgrywają się w zamkniętej społeczności. Gdzie każdy jest podejrzany. Każdy ma coś na sumieniu.

Tu niestety bohaterowie nie zaskarbili sobie mojej sympatii. Jess niby szuka brata, ale z drugiej strony jakby nie za bardzo się przejęła jego zniknięciem. Bardziej boi się, że sama będzie miała kłopoty po spotkaniu z policją.

Ben zaś jawi się jako bożyszcze wszystkich mieszkańców. Na każdym robił piorunujące wrażenie. I każdy, bez względu na płeć, jest w nim zakochany. Czy to nie przesada?

Od początku miałam swoje podejrzenia czy do wydarzeń w apartamencie Bena, ale muszę przyznać, że zakończenie mnie trochę zaskoczyło. Miałam inną wizję tych wydarzeń.

Może ta książka skradłaby moje serce, gdyby nie jedna rzecz. Chodzi o wstawki po francusku. Kompletnie nie znam tego języka. Nie mam pojęcia, jak się czyta poszczególne słowa, zdania. To strasznie mnie irytowało i wybijało z rytmu. Niestety dla mnie było tego za dużo ????

Podsumowując, dla mnie jest to taki średniaczek. Poprzednia książka autorki była rewelacyjna i miałam nadzieję, że ta również taka będzie. Na pewno dam jej jeszcze szansę.

Jess jest zmuszona wyjechać z Anglii i zatrzymać się w mieszkaniu swojego przyrodniego brata, dziennikarza w Paryżu. Ben obiecał, że będzie na nią czekał. Jednak, gdy Jess dociera na miejsce okazuje się, że ekskluzywny apartament jest pusty, a jej brat Ben zaginął i nie ma z nim żadnego kontaktu.
Sąsiedzi Bena coś ukrywają, ale nie chcą nic powiedzieć. Jess czuje, że Benowi coś stało się więc rozpoczyna własne śledztwo, by dotrzeć do prawdy.
Jess nie wie komu może zaufać i nie spodziewa się tego co odkryje.

"Paryski apartament" to świetny, mroczny i trzymający w napięciu thriller.
Znakomity pomysł na fabułę. Niesamowite i nieoczekiwane zwroty akcji. Świetnie skonstruowani bohaterowie. Do samego końca nie wiadomo komu można zaufać i co jeszcze wydarzy się.
Autorka stworzyła historię pełną intryg, kłamstw i tajemnic. Jej umiejętność manipulowania czytelnikiem sprawiła, że od tej książki nie mogłam oderwać się. Podobało mi się to jak autorka myliła tropy.
Świetnie bawiłam się podczas tej lektury. Próbowałam rozwikłać zagadkę zaginięcia Bena. Czułam się jakbym brała udział w śledztwie. Odkrywanie tajemnic sprawiło mi wielką frajdę.
Jeśli lubicie rozwiązywać zagadki to ta historia Was zaciekawi i dostarczy mnóstwo emocji.
Książkę przeczytałam szybko i z przyjemnością przeczytam też inne książki tej autorki.
Warto przeczytać!
Polecam!

?Paryski apartament? to książka, która absolutnie wciągnęła mnie od pierwszej strony. Jestem pod wrażeniem, jak autorka wykreowała, taki wbrew pozorom nieoczywisty mrok i stopniowo, aczkolwiek konsekwentnie budowała napięcie. Dzięki książce przenosimy się do Paryża, który jest z pewnością jednym z miast, które znajdują się u wielu na liście miast do zwiedzenia. Jednak po lekturze ?Paryskiego Aparatu? jestem przekonana, że nie spojrzycie na to miasto tak samo jak wcześniej. A przynajmniej ja będę czuła do niego pewien respekt i mrok kryjący się w zakamarkach ulic. Intryga, sieć kłamstw, wszystko w tej książkę wydaje się być dostrzegalne na pierwszy rzut oka, autorka stopniowo odkrywa przed czytelnikiem karty. Jednak nadchodzi moment, że nic nie jest takim, jakie się wydaje. Za to właśnie lubię ten gatunek, za totalną nie oczywistość! Bohaterowie utworu są bardzo dobrze wykreowani. Każdy z nich jest wyrazisty, odniosłam wrażenie, że z chęcią przeczytałabym historię z każdym z nich w roli głównego bohatera. W thrillerach psychologicznych uwielbiam czający się mrok, a także emocje, jakie autor przelewa na czytelnika. Lucy Foley zdecydowanie udało się spełnić moje oczekiwania. Książka była dla mnie nieodkładalna, ponieważ zostałam pochłonięta mrocznymi urokami małych uliczek, spoczywającym w piwnicy winem, a także tajemnicami, a mury paryskiego apartamentu są przesiąknięte nimi do cna. Zakończenie to dla mnie totalne zaskoczenie, nawet przez chwilę nie przewidziałam takiej wersji wydarzeń, a musicie wiedzieć, że przy thrillerach zawsze mam kilka pomysłów na zakończenie. Oczywiście ta książka ma moje polcanko!

Paryż kojarzy mi się przede wszystkim z klimatycznymi uliczkami, w których przycupnięte co rusz kawiarenki wabią zapachem kawy i croissantów.

Lucy Foley w thrillerze ?Paryski apartament? zabiera nas w podróż, która ukazuje zupełnie inne oblicze Paryża. Mroczne, pełne sekretów i niewyobrażalnie drogiego wina i dostępne tylko dla wtajemniczonych.

Paryski apartament, do którego przyjeżdża uciekająca od swego dotychczasowego życia Jess, zachwyca ekskluzywnością, ale jej pobyt od początku nie zapowiada się sielankowo. Przyrodni brat Ben, który miał wyczekiwać jej przyjazdu, znika, a Jess jest coraz bardziej przekonana, że coś mu się stało. Pierwsze kroki kieruje ku sąsiadom, którzy okazują się tyleż oryginalni, co zagadkowi, a na pewno niezbyt przychylnie nastawieni. Każdy jest w jakiś sposób powiązany z jej bratem, tylko czy ktoś z nich mógł przyczynić się do jego zniknięcia?

Czy Ben, który swojego niesamowitego czaru używał niczym broni, w końcu się doigrał? A może jego zniknięcie ma coś wspólnego z prowadzonym przez niego śledztwem dziennikarskim? I dokąd doprowadzi Jess jej impulsywność i dociekliwość?

Z opisów autorki nie wyłonił się obraz Paryża, jaki znam. Nie czułam w książce tego klimatu, który chłonęłam spacerując jego uliczkami. Lucy Foley skupiła się za to na zbudowaniu poczucia niepokoju i nieufności do każdego z bohaterów uderzającego od pierwszych stron. Każdy jest w tej historii podejrzany, a retrospekcje stopniowo ukazują sieć kłamstw i powiązań, których nie sposób przewidzieć. Także budynek, w którym ściany zdają się mieć oczy i uszy, skrywa własne tajemnice.

Przyglądanie się życiu tych pozornie przypadkowych sąsiadów, podążanie tropem ich najbardziej skrywanych sekretów okazało się dla mnie ogromną przyjemnością. Czy znaczy to, że mam naturę podglądacza? Pewnie nie większą niż każdy czytelnik.

"Paryski apartament" to trzeci thriller psychologiczny autorstwa Lucy Foley wydany na naszym rynku. Dwóch poprzednich jeszcze nie czytałam.

Ben jest dziennikarzem i mieszka w paryskiej kamienicy, która skrywa wiele mrocznych sekretów.

Historię poznajmy z perspektywy kilku mieszkańców kamienicy, którym jak się okazuje, Ben zaszedł mocno za skórę. Co takiego odkrył mężczyzna i co się z nim stało? Na te pytania będę szukać odpowiedzi wraz z jego przyrodnią siostrą Jess, która przyjeżdża kilka godzin po jego zniknięciu.

Brata nie ma, za to jest dom pełen wkurzonych na niego ludzi, przez co każdy zdaje się być podejrzany. Początkowo ich sylwetki mieszają mi się ze sobą, ale ku mojemu zdziwieniu okazuje się wiele ich łączyć. Niby jest zagadka do rozwiązania, a panująca wokół atmosferę może budzić niepokój, a na pewno rodzi wiele pytań, ale autorce nie udało się utrzymać niezbędnego napięcia, przez co moja ciekawość dość szybko przygasła. Czytałam siłą rozpędu chcąc, tylko poznać zakończenie tej historii.

PS. Jestem totalnym frankofilem i kocham brzmienie języka francuskiego, dlatego też absolutnie nie przeszkadzały mi wtrącenia w tym języku, zwłaszcza że przeważnie od razu były tłumaczone.

?Tu każdy ma coś do ukrycia??

Jess pakuje walizkę. Zostawia swoje dotychczasowe życie, wyjeżdża nie oglądając się za siebie. W tym trudnym czasie pomóc ma jej przyrodni brat, u którego dziewczyna ma się zatrzymać. Apartament robi na Jess ogromne wrażenie, jest on jednak pusty - Ben zaginął.

Młoda dziewczyna musi go odnaleźć. Uciekając przed swoją przeszłością, nagle wpada w spiralę teraźniejszości swojego brata, a ta nie wygląda kolorowo. Mieszkańcy są dziwni. Salonowa dama, alkoholik, bezrobotny chłopak szukający zajęcia, dziewczyna na skraju załamania i kasjerżka. Oni coś wiedzą, ale żadne z nich nie chce, aby Jess też to wiedziała?

Uwielbiam thrillery psychologiczne, szczególnie takie z domieszką kryminału. Autorka zabiera nas do Paryża, ale nie mamy okazji poznać go bliżej. Akcja bowiem skupia się na budynku. Pięknym, ale groteskowym. Pełnym niespodzianek, dziwnych mieszkańców i tajemnych przejść.

Zabierając się za książkę ?Paryski apartament? miałam przeświadczenie, że akcja tej książki będzie dynamiczna. Po pierwszym szoku, fabuła zwalnia i tak już zostaje prawie do końca. Czy to źle? Nie. Czytelnik musi być czujny. W powolnych opisach i dialogach kryją się wskazówki, które małymi kroczkami prowadzą nas ku zakończeniu.

W tej historii nikomu nie można ufać. Bohaterowie są jak książki z pustymi stronami, każdy z nich strzeże swoich tajemnic. Zakończenie było dla mnie zaskakujące. Pomimo kilku tropów dałam się zaskoczyć. Świetnie poprowadzona intryga.

3.5 Pierwsze 3/4 książki było wręcz genialne. Historia pełna grozy, tajemnic i plot twistów. Wątek tego, że Jess mogła polegać tylko na sobie skradł moje serce w tej historii. Czułam, że w tej książce każda osoba i rozpoczęty temat jest po coś oraz uważam że jest to ciężkie do zrobienia także gratulacje dla autorki. Jedynie mam duże zastrzeżenia co do końcówki - była wręcz oczywista czego nienawidzę w thrillerach i można było ją zrobić na pewno lepiej ale poza tym historia bardzo mi się podobała.

Uwielbiam thrillery psychologiczne. Zazwyczaj jestem z nich bardzo zadowolona. Zwłaszcza jak od samego początku jest jedno wielkie wow. Niestety ?Paryski apartament? od samego początku mnie nie wciągnął. Nie było między nami chemii. Szczerze męczyłam się. Czytałam i nie rozumiałam o co tutaj chodzi. Dopiero od połowy albo nawet dalej zaczęło się coś dziać. Była lepsza akcja i nawet mnie lekko wciągnęło. Ogólnie początek to pomieszane z poplątaniem. Znajdziecie tutaj mnóstwo bohaterów, z których każdy wypowiada się o danej sytuacji. Uwierzcie ? da się pogubić. Podobne zdanie ma moja mama. Chciała odstawić książkę na bok, ale powiedziałam, że dalej będzie lepiej. I dała tej powieści kolejną szansę. Czy było warto?
Niestety książkę ocenia się w całości a nie tylko ze względu na jeden fragment. Jak zaczniecie czytać ?Paryski apartament? to sami zrozumiecie o co mi chodzi. Ogólnie thrillery mają to coś w sobie tutaj tego nie znalazłam. Niestety.
Mamy tutaj również pomieszanie czasów, co czasami nie jest na plus dla powieści.
Bohaterami tej książki są: Ben, Jess, Sophie, Konsjerżka, Mimi i Nick. Każda z tych osób coś ukrywa. Nikt nie jest tu czysty.
Jess przyjechała do swojego przyrodniego brata Bena. Jednak nigdzie go nie znalazła. Co się z nim stało? Zgłosiła jego zaginięcie. Zadaje za dużo pytań. Komuś jest to bardzo nie na rękę. Czy jej życiu coś zagraża? Dlaczego akurat teraz przyjechała do Bena? Dodam tylko, że to była jej pierwsza zagraniczna wycieczka. Obecnie w tym samym apartamentowcu mieszkają Sophie, Mimi, Nick i jeszcze kilka osób. Czy oni ukrywają coś przed Jess? Ta bohaterka jest jak magnes ? przyciąga do siebie kłopoty.
Ben ? przyrodni brat Jess. Aktualnie mieszka w ekskluzywnym apartamencie na trzecim piętrze. Pisze artykuł do Guardiana, którego historia ma mu przynieść sławę. Czy tak się faktycznie stanie? Komu podpadł i na jaki temat pisał? Czy ta historia ma coś wspólnego z jego zaginięciem? Czy Ben jeszcze kiedyś zobaczy Jess?
Sophie ? jest żoną Jacquesa. Jest kobietą po pięćdziesiątce. Ze względu na swojego męża jest idealną partnerką. Ona też coś ukrywa. Mieszka w penthousie. Ktoś zna prawdę na jej temat. Szantażuje ją. Czy odgadnie kim jest ta osoba nim będzie za późno.
Konsjerżka ? to bardzo dobra kobieta, która wszystko widzi. Wie wszystko o innych. Czy to dobrze? Czy raczej źle? Jest stróżem budynku, do którego próbowała się dostać Jess. Czy ją wpuściła?
Mimi ? mieszka na czwartym piętrze razem ze swoją przyjaciółką Camille. Camille uwielbia kolekcjonować ludzi i zabawiać się z mężczyznami. Mimi ma dwadzieścia lat.
Nick ? mieszka na drugim piętrze. Jest pasierbem Sophie i przyjacielem Bena. Ojciec go cały czas utrzymuje. Dlaczego? Czy jest życiowym nieudacznikiem? Czy też kocha pieniądze ojca?
Oprócz tych postaci poznacie jeszcze kilka innych osób.
Czytacie na własne ryzyko. Niestety ponownie nie sięgnę po tą powieść.
Jeżeli macie ochotę poznać historię pewnego apartamentowca to przeczytajcie ? ?Paryski apartament?. Pamiętajcie tylko jedno im dalej tym lepiej.
To było moje pierwsze czytelnicze spotkanie z twórczością Lucy Foley. Mam nadzieję, że kolejne jej powieści przypadną mi do gustu.

Elegancki dom mieszczący się przy rue des Amants zdaje się być niemal odcięty od świata zewnętrznego. Wysoka metalowa brama, bogate mosiężne zdobienia, misternie oplatający ściany bluszcz. Mury tego budynku są schronieniem dla jego osobliwych mieszkańców i... ich mrocznych tajemnic.

Jestem ogormną miłośniczką zagadek lock-room rodem z powieści Christie, kiedy to zbrodnia zostaje popełniona na ograniczonej przestrzenii, a mordercą jest jeden ze znajdujących się tam bohaterów. Foley dość mocno czerpie z tego motywu, tylko że... brakuje ciała. Mamy za to zaginięcie nowego lokatora, unoszący się w jego mieszkaniu chemiczny zapach wybielacza i zakrwawione futerko kota.

Historia ta ukazana została z wielu przeplatających się perspektyw. Autorka wykreowała postaci do bólu wyraziste, które praktycznie od razu zapadają w pamięć - wścibska konsjerżka, pretensjonalna dwudziestolatka Mimi, wyniosła Sophie, czarujący Nick. I Jess, siostra zaginionego, która by odkryć prawdę, będzie musiała zmierzyć się z każdym z nich.

Mniej więcej w połowie lektury miałam wrażenie, że tempo akcji zaczyna odrobinę spadać, ale nagle pewien zaserwowany przez autorkę fakt kompletnie mnie rozbroił. Z kolei sama końcówka to jeden wielki plot twist - dawno żadna z książek tak mnie nie zaskoczyła. I to w dodatku wielokrotnie.

Foley utkała wyrafinowaną intrygę, przy której wyśmienicie się bawiłam - przenieście się na paryską uliczkę i zanurzcie się w życiu lokatorów domu numer 12, gwarantuję, że nie pożałujecie!