Pensjonat na brzegu jeziora

"Podobno nic dwa razy się nie zdarza... "
W pensjonacie "Na drugim brzegu jeziora", który prowadzi Ania, jej mama i babcia, trwa wesele. Dziewczyna chcąc odpocząć, siada na swojej ulubionej ławce nad jeziorem. Jednak ławka jest już zajęta przez Kamila, kuzyna panny młodej. Tych dwoje zaczyna ze sobą rozmawiać i okazuje się, że miło spędzają czas w swoim towarzystwie. Po weselu ich drogi się rozchodzą, a po czterech latach spotykają się ponownie.
Ania i Kamil podczas ponownego spotkania już nie są tymi samymi osobami co kiedyś. Ania musiała szybko dojrzeć, ponieważ samotnie wychowuje niepełnosprawną córkę.
"Pensjonat na brzegu jeziora" to historia dziewczyny, która pokazuje, że w życiu można przezwyciężyć wszystkie przeciwności losu.
Świetna fabuła, która wciąga od samego początku.

?Są takie osoby, które od pierwszych zamienionych zdań stają się nam bliskie.? Ania jest świeżo upieczoną maturzystką, razem z mamą i babcią prowadzą pensjonat ? ?Na drugim brzegu jeziora?. Dziewczyna bardzo angażuje się w pomoc przy prowadzeniu rodzinnego interesu. Nowo otwarty hotel po drugiej stronie jeziora, skutecznie odbiera im klientów. Kobiety robią wszystko, aby utrzymać pensjonat, zaczynają organizować wesela. Na jednym z takich wesel Ania poznaje Kamila, który na stałe mieszka i pracuje w Niemczech. Właśnie rozstał się w dziewczyną i nie w głowie mu zabawa, oddala się od biesiadników imprezy i udaje się nad brzeg jeziora. Zmęczona Ania przysiada się do chłopaka. Dają się ponieść chwili i? Mijają cztery lata ich drogi krzyżują się ponownie, oboje nie zapomnieli o sobie. Czy uda im się poukładać, to co wydaje się nie do naprawienia? Niedopowiedzenia i brak szczerości między ludźmi potrafią bardzo skomplikować codzienność. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością i niespodzianką. Narracja toczy się z perspektywy Ani i Kamila, dokładnie widzimy co im w sercach gra, znamy ich myśli i wewnętrzne zmagania. Do obojga poczułam sporą sympatię, ona jest spokojną, nieśmiałą, ciepłą osobą, on wzbudzającym zaufanie chłopakiem. Po niewinnym zauroczeniu przychodzi rozczarowanie, ogromny żal i ogromne wątpliwości. I babcia Teresa, mądra, serdeczna osoba, aż chciałoby się mieć taką babcię. Po upływie czterech lat nie są już tymi samymi ludźmi, stali się dojrzalsi i potrafią mierzyć się z konsekwencjami własnych decyzji. W życiu Ani zmieniło się bardzo dużo, nie jest już tą samą beztroską dziewczyną. W dalszym ciągu pomaga w prowadzeniu pensjonatu, w jej życiu pojawiła się Kaja. Dziewczynka jest bardzo rezolutną, uroczą, ciekawską i dzielną trzylatką, urodziła się z pewną niepełnosprawnością. Ania robi wszystko, aby dziewczynka żyła normalnie, aby była akceptowana przez rówieśników. Samotne macierzyństwo nie jest łatwe, wymaga wielu wyrzeczeń i siły. Matka Ani robi wszystko, aby wyswatać córkę, często stawia ją w bardzo niezręcznych sytuacjach. Czy ponowne spotkanie z Kamilem zmieni coś w ich życiu? Oboje pomimo upływu czasu nie zapomnieli o sobie. Brak szczerości, niedopowiedzenia, wyrzuty sumienia, to wszystko bardzo rzutuje na ich relacje. Ale jest coś jeszcze, uczucia jakie w nich dawno temu zakiełkowały ciągle w nich są? Przez całą opowieść towarzyszy nam aromat pysznego jedzenia, babcia Ani potrafi wyczarować prawdziwe rarytasy, a w tle piękno tamtejszych widoków. Niebanalna, życiowa, poruszająca opowieść. Skradła moje serce, pozwala uwierzyć, że nadzieja jest zawsze. Czekam na kolejne książki Autorki, tę z całego serca polecam. Tatiasza i jej książki :)

Ania z mamą i babcia prowadzi pensjonat "Na drugim brzegu jeziora", ostatnio nie wiedzie im się najlepiej, dlatego kobiety postanawiają organizować rodzinne uroczystości. Ania na jednym z wesel poznaje Kamila - kuzyna panny młodej, który rozstał się niedawno z dziewczyną i nie ma ochoty spędzać czasu na weselu kuzynki. Ania i Kamil ponownie spotykają się cztery lata później. Co wydarzyło się w ich życiu w tym czasie? Czy pamiętaj co ich połączyło kilka lat temu w pensjonacie?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem naprawdę szczerze zauroczona przedstawioną przez nią historią! Książka napisana jest bardzo lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem, dlatego też czyta się ją wręcz ekspresowo. Losy Ani i Kamila wciągnęły mnie już od pierwszych stron i byłam bardzo ciekawa jakie niespodzianki szykuje dla nich Julia. Książka napisana jest z perspektywy obojga bohaterów, dzięki czemu możemy znacznie lepiej ich poznać, dowiedzieć się co myślą i czują. Ania i Kamil to osoby, których po prostu nie da się nie polubić, to pełnokrwiste postaci, które nie są idealne, popełniają błędy, z którymi z pewnością wielu z nas z powodzeniem mogłoby się utożsamić. Połączyło ich jedno spotkanie, które całkowicie odmieniło ich życie. Postaci drugoplanowe, czyli Kaja, Ewa i Teresa również dodają tej historii pewnej wyjątkowości, wprowadzają dużo humoru oraz ciepła.
Razem z bohaterami doświadczałam całej palety emocji - zauroczenie, rozczarowanie, żal, ale również szczęście i wielowymiarową miłość.
Bardzo urzekła mnie cała otoczka pensjonatu "Na brzegu jeziora", wszystko zostało opisane w tak piękny i realistyczny sposób, że po prostu czułam się tak jakbym tam była i chłonęła te cudowne widoki.
Autorka w swojej książce pokazuje, że mimo tego co los daje nam na starcie - w przypadku Ani i jej córeczki Kai to niepełnosprawność dziewczynki oraz trudy samotnego macierzyństwa - warto walczyć o lepsze jutro, dla siebie i swoich bliskich.
Doskonale wiem co musiała przeżywać Ania, jaką ciężką walkę toczyła każdego dnia o lepsze życie dla córeczki i również wiem ile wart jest uśmiech dziecka, kiedy to co robimy przynosi rezultaty.
Myślę, że ta książka nie jedną osobę skłoni do chwilowego zatrzymania się i zastanowienia na własnym życiem.
Bo po burzy zawsze wychodzi słońce, a ta historia jest idealnym tego dowodem. Moja ocena to 9/10.

?RECENZJA?

Ania.
Mama.
Babcia.
Pensjonat.
Przeszłość.
Dwójka ludzi.
Teraźniejszość.
Jak to się potoczy?
????
Oooo tak! ???? Potrzebowałam takiej lektury! To było moje pierwsze spotkanie z ów autorką furmaniak.julia i uważam je za udane! ???? Pisarka urzekła mnie swoim piórem oraz bardzo przyjemnym stylem, dzięki którym przez książkę się "płynie" i każda strona jest przyjemnością, gdy się ją czyta. Opis piękna przyrody i całego otoczenia w książce bardzo mnie urzekł i powodował uśmiech na mej twarzy. Powiem Wam, Kochani, że pisarka tak wszystko opisała, że nie sposób było sobie tego nie wyobrazić. Historia niby zwyczajna, a niekoniecznie. Autorka pokazała tutaj, że życie może robić sobie z nas żart, co może też powodować, że będziemy podchodzić negatywnie do naszego losu. Jednak wszystko jest po coś, każda sytuacja, każda rozmowa. Warto z nich czerpać pozytywne wnioski i iść do przodu ze swoim życiem. Emocje podczas czytania tej książki nie opadają, trzymają cały czas i chwytają za serce. Główna bohaterka jest wrażliwą, bardzo mądrą dziewczyną. Fajnie czytało się o jej zaangażowaniu w utrzymanie Pensjonatu oraz o codzienną walkę o lepsze jutro. Kreacja jest dobra, zarówno jej, jak i innych postaci. Cały czas wydawało mi się, że jestem uczestnikiem tych wszystkich wydarzeń. Czułam te uczucia, te bijące emocje od bohaterów i czasami czułam się tak, jakbym czytała co nie co o sobie. Oczarowało mnie wszystko w tej powieści, począwszy od okładki, która jest przepiękna oraz przyciągająca wzrok, kończywszy na bohaterach i całej fabule. juliafurmaniak stworzyła lekturę, która jest w sam raz na ten beznadziejny czas. Polecam z całego serca! Trzymajcie się! Miłego! ...