Peter Schmeichel. Numer jeden

Zaczęło się od występów w Gladsaxe, następnie było Hvidovre IF, później wypłynięcie na szerokie wody w Br?ndby IF, aż w końcu niezliczone sukcesy w barwach Manchesteru United. Peter Schmeichel to bez wątpienia jeden z najbardziej utytułowanych bramkarzy w historii futbolu. Jego sukcesy, a przede wszystkim znakomite występy na europejskich boiskach, do dzisiaj uznawane są za maestrię okraszoną nutą geniuszu. Pod koniec ubiegłego roku na polskim rynku wydawniczym ukazała się autobiografia legendy duńskiego i europejskiego futbolu.


W początkowych fragmentach swojej autobiografii Peter Schmeichel opowiada o swoim dzieciństwie, polskich korzeniach, pierwszych krokach w świecie piłki nożnej, czyli wszystkim tym, co ukształtowało jego osobowość. Czasem jest poważnie, a czasem zabawnie. Schmeichel w bardzo ciekawy sposób opisuje przebieg swojej zawodowej ścieżki oraz mówi o motywach, które nim kierowały.


Czytając autobiografię Duńczyka można dojść do wniosku, że widzimy w niej jednego człowieka w dwóch odsłonach. Jedna z nich to młody perspektywiczny bramkarz, który szuka swojej drogi, popełnia błędy, ale niezrażony prze naprzód, a druga to były piłkarz, z naciskiem na były. Schmeichel bardzo dokładnie opowiada o decyzjach, które podejmował, także o tych, które z perspektywy czasu ocenia źle. Nie żałuje ich jednak, ale można odczuć wrażenie, że gdyby dzisiaj miał dokonywać pewnych wyborów, to prawdopodobnie postąpiłby inaczej niż kilkadziesiąt lat temu. Ten dojrzały mężczyzna wie, że w życiu zdarzają się błędy, dlatego nie żałuje niczego, co kiedyś zrobił.


Peter Schmeichel wiele uwagi poświęci także swoim dzieciom, głównie, co oczywiste, synowi Kasprowi, który poszedł w jego ślady i również został bramkarzem. Mr Hectic unika poruszania trudnych tematów związanych z życiem prywatnym, skupia się raczej na swoich relacjach z dziećmi. Opowiada, jakie dylematy towarzyszyły mu, gdy Leicester City, z jego synem między słupkami, mierzyło się z Manchesterem United, z którym odniósł niezliczone sukcesy oraz jak poradził sobie z tymi rozterkami. Duńczyk pozwolił sobie także na dokonanie swoistej oceny stanu futbolu w obecnych czasach, powiedział, co mu się podoba, a co niekoniecznie. Wszystko jest napisane w bardzo rzeczowy sposób.


Autobiografia byłego bramkarza m.in. Manchesteru United wolna jest raczej od dziwacznych historii, co do wiarygodności których można mieć wątpliwości. Cała książka, choć nieco obszerna, jest napisana bardzo spójnie, nie odczuwa się, że poszczególne wątki, rozdziały, są pisane na siłę, z chęcią pokonuje się kolejne strony. Spośród wszystkich autobiografii dostępnych na polskim rynku wydawniczym, ta konkretna plasuje się na bardzo wysokim miejscu, głównie dlatego, że została napisana przez inteligentnego faceta, który wiedział, co chce opowiedzieć i wiedział, jak to zrobić, żeby zainteresować czytelników.

Peter Schmeichel mógł rozpocząć swoją autobiografię od dwóch wydarzeń, które nieodłącznie kojarzą się z jego karierą. Zdobycia z reprezentacją Danii mistrzostwa Starego Kontynentu w 1992 roku, bądź finału Champions League z roku 1999 roku, kiedy Manchester United wygrał z Bayernem Monachium strzelając dwa gole w samej końcówce meczu.

Którą historię wybrał? Tego nie będę zdradzać. Niech sam Schmeichel pokaże wam, który sukces był dla niego tym kulminacyjnym.

Po wspomnieniu najważniejszego momentu w swojej karierze Schmeichel sięga pamięcią do dalszej przeszłości, jednak, co ciekawe ? wbrew oczekiwaniom ? nie przedstawia swojej historii całkowicie chronologicznie. Najpierw, co prawda opowiada o pochodzeniu i polskich korzeniach (świetny wątek), następnie obszernie wspomina sezony spędzone w bramce Czerwonych Diabłów, ale potem ponownie wraca do czasów dzieciństwa i początków kariery piłkarskiej. Późniejsze rozdziały poświęca zaś reprezentacji i karierze klubowej po odejściu z United, życiu po zawieszeniu butów na kołku oraz swoim dzieciom, w tym karierze syna Kaspera.

Pomimo iż książka ma dosyć specyficzną konstrukcję, bardzo dobrze się czyta. Na jej stronach znajduje się sporo anegdot, choć muszę szczerze przyznać, iż spodziewałam się więcej kontrowersji, czy też historii zza kulis. Peter Schmeichel postanowił jednak nie szukać taniej sensacji i wszelkie ?szatniowe afery? pozostawił po prostu zamknięte w piłkarskiej szatni.

Fakt, iż książka jest ?grzeczna?, nie oznacza, iż lektura nie wciąga. Wręcz przeciwnie, jest doprawdy interesująca. Czytając książkę czuć również, że Schmeichel jest szczery. Nieobca jest mu także samokrytyka. Duńczyk wie gdzie popełnił błędy i nie boi się do tego przyznać. To kolejne plusy tej pozycji.

Kto nazywał Davida Beckhama najbardziej niedocenianym piłkarzem? Po którym meczu pojawiło się określenie ?Fergie Time?? Jaką taktykę miał Peter Schmeichel na bronienie rzutów karnych? Dlaczego José Mourinho nie został trenerem Sportingu, choć wszystko zostało uzgodnione? Czy ojciec Schmeichela był szpiegiem?

?Peter Schmeichel. Numer jeden? to książka, która powinna zainteresować wszystkich kibiców piłkarskich, zaś dla fanów Manchesteru United stanowi pozycję obowiązkową.