Pętla

Powieści W.&W. Gregory?ego zaskakują mnie coraz bardziej i już tak bardzo się do tego przyzwyczaiłam, że z każdą kolejną jego książką nastawiam się na coś zupełnie nowego. Nie inaczej było w przypadku Pętli, która okazała się... zdecydowanie mocną pozycją, która zostawiła we mnie wiele pytań, na które nie do końca potrafię sobie odpowiedzieć. Więcej na ten temat w recenzji poniżej.

Piotr posiada trzy życiowe wartości, które szanuje ponad wszystko ? miłość i wiara w Boga, miłość do partnerki oraz brutalnie szczera przyjaźń z Mateuszem. Jak każdego roku, mężczyźni w towarzystwie dwóch innych kumpli wybierają się na prawdziwie męską wyprawę. Tym razem zachodzi w nich pewna zmiana, a coś ewidentnie kładzie się cieniem na tym wyczekiwanym wyjeździe ? Piotr dowiaduje się strasznej prawdy na temat swojego najlepszego przyjaciela. Miejsce, do którego się udają, owiane jest tajemnicą i atmosferą mroku. Co takiego ma w sobie Jezioro Czarcie na łotewskiej ziemi oraz może się wydarzyć w miejscu, w którym wszystko jest możliwe?

Zaczynając lekturę tej powieści, mogłam się tylko domyślać, co takiego odnajdę na jej kartach. Przyznaję jednak, że nie spodziewałam się czegoś aż tak... rozwalającego mózg, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Czytanie tej książki było niczym obchodzenie wspomnianego tutaj Jeziora Czarciego, co może prowadzić do zguby... i postradania zmysłów.

Główny bohater to ten typ, którego nie do końca da się polubić. Piotr jest mężczyzną pewnym siebie i nieprzyjmującym żadnej odmowy ? a przynajmniej takie wrażenie sprawiał. Jego wiara w Boga ma w sobie coś pięknego, ale i niebezpiecznego, co momentami mogło podchodzić pod fanatyzm. Ogólnie rzecz biorąc, postać ta nie do końca zdobyła moją sympatię, choć muszę docenić tutaj trud włożony w jej odpowiednie wykreowanie przez autora ? tutaj został wykonany kawał świetnej roboty i już z tego względu uważam tę książkę za naprawdę dobry twór.

Fabuła powieści poniekąd opiera się na tytułowej pętli, choć nie potrafię tego przedstawić w odpowiedni sposób. Czytanie o tym, co przydarzyło się Piotrowi i o tym, jakie decyzje podejmował po powrocie z łotewskich stron, było nie tylko ekscytujące, ale i po prostu szokujące. Pod płaszczykiem zwyczajnej kłótni autor zawarł tutaj rozważania nad przyjaźnią, miłością, wybaczeniem i jego brakiem czy też pragnienie cofnięcia czasu i poukładania swojego życia od nowa ? tak naprawdę za wszelką cenę.

Jeśli chodzi o moje wrażenia po tej powieści, są one po prostu bardzo dobre. Jedynym minusem, który wychwyciłam, a który jest tylko i wyłącznie moim osobistym odczuciem jest fakt, jak dużo religii odnalazło się na kartach tej książki. Taka tematyka mi nie przeszkadza, ale gdy robi się jej za dużo, to też nie do końca mi to pasuje ? jednak jest to tylko moje subiektywne spojrzenie, a całość oceniam naprawdę bardzo dobrze.

W.&W. Gregory ma świetne pióro, ale o tym piszę już za każdym razem, gdy recenzję powieści autora. Jednak nic nie poradzę na to, że tak po prostu jest. Pętla to tytuł, który przemielił moje myśli i nie pozwolił na to, bym chociaż na chwilę przestała zastanawiać się nad tym, co takiego jest w Piotrze, co mnie nieskończenie niepokoi. No cóż, zakończenie było... mocne, choć to chyba za słabe określenie.

Jeżeli poszukujecie powieści dość nieoczywistej i takiej, która skłoni Was do usilnych rozmyślań nad tym, co jest dobre, a co złe oraz nad własnymi życiowymi wartościami, to zdecydowanie polecam Wam ten tytuł. Sama z kolei zacieram już ręce na kolejne powieści autora.

Gdybyście mogli cofnąć się w czasie skorzystalibyście z takiej okazji? Coś byście zmienili w swoim lub cudzym życiu? A może obawialibyście się ingerować w przeszłość?

Mimo pytań, które mogą przywodzić na myśl science-fiction tej książki z pewnością do niej zaliczyć nie można. Ba, wymyka się ona wszelkim próbom przypisania jej do konkretnego gatunku. Gratuluję autorowi odwagi i fantazji w stworzeniu fabuły, która zaskakuje, a nawet szokuje swoją konstrukcją. Ten pełen niedowierzania moment, kiedy nagle ścieżka, którą podążałam z głównym bohaterem rozmywa się, a wkraczam na grząski nieznany teren, będzie wracał do mnie jeszcze długo. Nie zdradzę więcej, by nie odbierać nikomu z Was przyjemności z odkrywania tego, co ukryte, ale wierzcie mi, przeżycie było ogromne!

Ale nie obawiajcie się, to nie powieść nastawiona na efekciarstwo, a głęboka analiza trudnych męskich relacji. Już w ?Uznaniu? Autor dowiódł wnikliwości i ogromnej empatii w nazywaniu emocji, a ?Pętlą? jeszcze dobitniej potwierdził swoje mistrzostwo w tym niełatwym zakresie. Bo najpierw określenie, a potem wiarygodne, naturalne i szalenie sugestywne zobrazowanie słowem emocji towarzyszących wystawionej na próbę zdrady męskiej przyjaźni jest zadaniem w moim odczuciu niebywale trudnym, a Autor uczynił to ze stuprocentową trafnością i do tego barwnym, bogatym w metafory językiem.

Historia zaczyna się od wyprawy czwórki przyjaciół na Łotwę w okolice tajemniczego Jeziora Czarciego, gdzie dochodzi do konfrontacji pomiędzy głównym bohaterem Piotrem i jego wiarołomnym przyjacielem Mateuszem. Podobno w tym miejscu może się wiele wydarzyć, ale nikt, ani bohaterowie, ani czytelnik nie jest gotowy na to, co przynosi przyszłość.

Moją ciekawość, fascynację i zachwyt nieszablonową fabułą zdominowało w kulminacyjnym momencie przerażenie. Bo nieodmiennie przeraża mnie skomplikowana ludzka natura zdolna do najokrutniejszych czynów, do nadawania sobie władzy potężniejszej od boskiej, do tworzenia mechanizmów obronnych umożliwiających ucieczkę w głąb siebie. Przeraża też ogrom hipokryzji, powielanie tych samych błędów, fanatyzm i despotyzm. A znalezienie się w głowie jednostki tak pogmatwanej wewnętrznie budzi masę trudnych, często sprzecznych emocji.

Opis książki na okładce nie zwiastuje nawet w kilku procentach tego, co niesie ta powieść. Ale trudno napisać więcej, by za dużo nie zdradzić. Przygotujcie się więc na pełną zaskoczeń, dynamiczną, niesamowicie wnikliwą i operującą kontrastami historię, która wstrząsa i przeraża, zmusza do zadawania pytań i poszukiwania odpowiedzi. Na pewno wymagającą skupienia i uwagi, ale czarującą pięknem języka i po prostu wybitną.

"Pętla" to książka łącząca thriller, obyczaj z elementami społecznymi i powieść psychologiczną. Moim zdaniem to jeden z tych tytułów, który zasługuje na to, by było o nim głośno. 

W. & W. Gregory - podobnie jak w "Uznaniu" - tak i tu stawia na męskie relacje. Osobiście zawsze chętnie sięgam po tego typu tytuły. Bohaterowie są świetnie wykreowani. Zagłębiając się w ich świat i problemy, mocno wczuwamy się w tę historię. Stawiamy pytanie: czy możliwa jest przyjaźń pomiędzy gorliwym katolikiem a zadeklarowanym ateistą? Tak odmienne postawy i poglądy. Czyj światopogląd zwycięży? Sprawy religii to dość delikatny temat, jednak autorowi świetnie udało się poprowadzić ten wątek. 

Na pewnym etapie życie chyba każdy z nas ma mnóstwo pytań okołoreligijnych. Zaczynamy wątpić, odczuwać strach przed piekłem i samym Bogiem. Czy z góry wszystko mamy zapisane, przeznaczone? Czy w ogóle mamy na coś wpływ? I co z naszą wolną wolą? 

Tym, co wyróżnia Gregorego spośród innych autorów to język, jakim operuje. Dynamika, metafory, porównania. Można wyczuć poezję, ale nie taką, do której przywykliśmy, a coś mocniejszego w wydźwięku. Przyznam, że to dla mnie ciekawe doświadczenie. Dużo tu celnych, krótkich zdań. Pierwszoosobowa narracja tylko podbija ten efekt. Uczucia, emocje i rozterki, jakie towarzyszą Piotrowi, bardzo szybko do nas trafiają. W pewnym momencie nie nadążałam za tym wszystkim. Przygniatały mnie własne myśli i refleksje.

Widać, że autor jest doskonałym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości. Książka jest przesiąknięta gorzką, smutną prawdą. Wiele tu trafnych uwag i spostrzeżeń. Jednocześnie pojawia się również odrobina humoru. Takiego mimochodem, wynikającego z opowiedzianej historii. 

To nieoczywista, wstrząsająca historia o trudnych wyborach, próbie naprawy błędów oraz życiu na granicy prawdy i kłamstwa. Szukacie lektury zaskakującej, pokręconej, innej i tak bardzo prawdziwej i gorzkiej w odbiorze? Dobrze trafiliście, bo "Pętla" idealnie spełni Wasze oczekiwania. Jednak pamiętajcie, że nie jest to łatwa książka. A czy ja się dałam zapętlić? Myślę że momentami tak...