Piątek 13

Marta Brzozowska właśnie obchodzi swoje trzydzieste urodziny. Ma szczęśliwą rodzinę, chłopaka i przyjaciółkę, na którą może liczyć. Ma wszystko poza jednym - praca. To ona spędza jej sen z powiek. A znalezienie jakiejkolwiek godnej uwagi posady. Dlatego też decyduje się na wyjazd do Irlandii do siostry.
Jednak nie ma tak pięknie jak z początku myślała, że będzie. Problemy się nawarstwiają a to jej uświadamia, że piątek trzynastego dla niej trwa cały czas.
Czy Marta zostanie w Irlandii? A może powróci do kraju? Co się wydarzy i jak wpłynie na główną bohaterkę?

Lubię sięgać po książki autorki. Po ten humor, który w mig poprawia mój nastrój.
"Piątek trzynastego" jest drugim wydaniem w tej szacie graficznej. Po pierwsze nie miałam okazji sięgnąć, więc skusiłam się na to. Ten kiciuś na okładce jest genialny. Choć tak prawdę powiedziawszy bardziej pasowałby czarny biorąc pod uwagę ogrom pecha, jaki ściąga na siebie główna bohaterka, hehe.
Marta to kobieta z dużym dystansem do siebie. Do siebie i do życia. Autorka w jej życie wplotła chwile pełne radości i wesołości a także smutku, nerwowości,... Dosłownie pełna paleta emocji szalejących na kartach powieści niczym wiosenna burza.
To było genialne. Te wszystkie przemyślenia, te wszystkie pomyłki, te wszystkie próby złapania szczęścia za nogi i wystawienia pecha za drzwi z biletem w nieznane w jedną stronę bez możliwości powrotu.
Rozrywka została mi zapewniona konkretna. Nie zabrakło elementów zaskoczenia i przewrotności, które ładnie dopełniały fabułę. Wielowątkowość wzmagała mój apetyt na jeszcze. A wszystko niczym samym życiem spisane.
Co to była za historia! Idealna dla romantyczek szukających historii w bardziej optymistycznych barwach. Takich niosących nadzieję i otulających szczęściem oraz wewnętrznym spokojem.
Zachęcam do lektury. Po tę pozycję warto sięgnąć. Dla fanów autorki nie lada gratka a dla tych, którzy jeszcze nie znają twórczości autorki to doskonała okazja aby to nadrobić.

Polecam

...

Martę Brzozowską poznajemy w dniu jej 30 urodzin. Mieszka sama, gdyż jej chłopak Dawid pracuje jako naukowiec w Stanach Zjednoczonych. Kobieta uświadamia sobie, iż jest samotna, popada w lekką depresję i obiecuje sobie zmianę dotychczasowego życia. Po nieudanych próbach znalezienia pracy postanawia wyjechać do swojej siostry do Dublina. Tam podejmuje się pracy na tzw. ?zmywaku?. W międzyczasie ukochany z nią zrywa co jest dla niej niemałym szokiem. Nieoczekiwanie dziewczyna zostaje również zwolniona z pracy. Czy mimo przeciwności losu postanowi zostać w obcym kraju czy też wrócić do Polski? I co z miłością? Czy Marta w końcu będzie szczęśliwa i znajdzie tego jedynego? A może on gdzieś tam jest obok.
Książka wydawała mi się ciekawą historią, dlatego po nią sięgnęłam. Niestety jestem trochę rozczarowana. Strasznie męczyłam się, aby skończyć ją czytać. Bardzo irytowała mnie główna bohaterka swoim zachowaniem i przemyśleniami. Czasami miałam wrażenie jakby sama nie wiedziała czego chce. Ogólnie cała fabuła nie przypadła mi do gustu. Za to kotek na okładce przyciąga uwagę. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki więc jeszcze dam jej szansę. Na chwilę obecną nie zrobiła na mnie wrażenia. Być może Wam się spodoba, wiadomo przecież że każdy odbiera inaczej.