Pięć martwych psów

"Pięć martwych psów" jest trzecią częścią wspomnianego cyklu i moim pierwszym spotkaniem z twórczością Autora, jednak nieznajomość poprzednich tomów w niczym mi nie przeszkadzała i absolutnie nie zmniejszyła przyjemności z czytania. Jej bohaterkami są dwie wyraziste postaci kobiece, policjantki - przeniesiona dyscyplinarnie do niewielkiego komisariatu Kristýna Horová i jej była szefowa Marie Výrová, które niezależnie prowadzą dwa, co najmniej niespotykane, śledztwa.

Odnalezienie pięciu martwych psów w okolicznym lesie jest bardzo zastanawiające, ale porwanie niedźwiedzi z zoo w Ołomuńcu budzi wręcz niedowierzanie. Czy obie te "zwierzęce" sprawy może coś łączyć?

Ogromne wrażenie zrobiła na mnie ta mocna i angażująca powieść, która bezkompromisowo ukazuje zepsucie moralne i brutalność współczesnego świata. Przenosi nas ona na krwawy ring nielegalnych walk zwierząt oraz zawiłych intryg korupcyjnych i powiązań między światem przestępczym a przedstawicielami prawa, którzy powinni stać na jego straży.

Przeraża bestialstwo ludzi, ich perwersja i jednocześnie poczucie nietykalności. Szokuje, jak daleko są w stanie posunąć się dla pieniędzy i jakie piekło zgotować zwierzętom. Zezwierzęcenie nabiera tu zupełnie innego znaczenia i wymiaru, bo żadna istota nie jest zdolna do tak skrajnego okrucieństwa, jak człowiek.

Autor nie stara się epatować brutalnością, jednak nie jest to kryminał z gatunku lekkich, a niektóre z opisywanych scen będą do mnie wracać niczym najgorszy koszmar. Nie zmienia to faktu, że jest to znakomity, rasowy kryminał z wciągającą fabułą, głębokim tłem moralnym i psychologicznym i do tego tak bardzo prawdziwy, że momentami aż boli. Aż chciałoby się, żeby Autor trochę podkoloryzował rzeczywistość, bo wyzierająca z niej bezsilność i brak sprawiedliwości naprawdę wstrząsają.

Michal Sykora ma niewątpliwy talent do łączenia ciężkich, mocnych tematów lekkim, jasnym humorem ? przyłoży mocno w głowę i serce, po czym pogłaszcze i uśmiechnie się promiennie. I choć nie ma tu wielu krwawych, brutalnych scen (z ludźmi w roli głównej), to gwarantuję, że czytanie zaboli mocno. I zaskoczy ? nie spotkałam się jeszcze z wątkami, które Sykora wziął na tapet! Musicie przyznać, że przy takiej ilości czytanych kryminałów, jest to spore zaskoczenie. No i pozbawienie życia jednego z głównych bohaterów? tak się nie robi! ????

Zbiór pozornie banalnych powodów i drobnych przypadków układa się niczym puzzle ? początkowo niepozorne sprawy zaczynają się łączyć tworząc logiczny, spójny i intrygujący obraz, zarówno w warstwie kryminalnej, jak i w obyczajowej. A że Sykora umie w barwnych bohaterów wiemy z poprzednich tomów, to nudzić się z nimi nie będziemy ? są charakterystyczni i charakterni, a odkrywanie ich kolejnych warstw to czysta przyjemność. Autor zdecydowanie podkręcił też tempo akcji i napięcie. Ale i refleksji nie zabraknie, łącznie z moim ulubionym motywem: dramat się wydarzył, ale nikt jeszcze o tym nie wie i ta chwila niewiedzy jest ostatnim spokojnym momentem w życiu. A to wszystko razem sprawiło, że ?Pięć martwych psów? czyta się z największą chęcią i ogromną ciekawością.

Zdecydowanie i gorąco polecam!