Piekło

Seria kryminalna z komisarzem Erykiem Deryło autorstwa Maxa Czornyja należy z całą pewnością do najpopularniejszych i najchętniej czytanych w Polsce. Bestialskie morderstwa popełnione przez wyjątkowo spaczone i chore jednostki kontra nieustępliwy komisarz, mający do pomocy od jakiegoś czasu niezwykle inteligentną partnerkę budziły emocje setek tysięcy czytelników.

?Piekło? jest dziesiątą, tak- dziesiątą częścią przygód Eryka Deryło i Tamary Haler. W Lublinie ktoś brutalnie morduje pozornie przypadkowe ofiary, wrzucając ich filmowane tortury do sieci. Jakby tego było mało Tamara Haler znika bez słowa, a komisarz Deryło postanawia przejść przez ?Piekło? byleby tylko ją odnaleźć.

Znowu jest brutalnie, makabrycznie i krwawo. Max Czornyj korzystając z wcześniej znanych nam wszystkim schematów, wciąga czytelnika w wir akcji pojedynku pomiędzy chorym psychopatą i twardym gliną. Akcja zdaje się napędzać z każdym kolejnym rozdziałem, prowadząc do finału, w którym autor jednoznacznie zostawia sobie otwartą furtkę do kontynuacji serii. Cała narracja oraz fabuła zdaje się być kopią wcześniejszych części z lekką ich modyfikacją, co wśród niektórych czytelników może wywoływać efekt przedawkowania. Ja osobiście w ?Piekle? nie odnalazłem niczego nowego, czym zostałbym zaskoczony. Max Czornyj po raz kolejny zaserwował mi krwiste danie, które z racji częstego spożywania go, nie pobudziło już tak intensywnie kubków smakowych. Jednak mimo swojej makabryczności było strawne i zapewne, będąc od niego uzależnionym, sięgnę po kolejną część kiedy tylko zostanie wydana.
...

?RECENZJA ?

"Czas zrozumieć, czym jest prawdziwe cierpienie.
Czas żyć, by móc umrzeć."
????
Komisarz Eryk Deryło powraca w dziesiątym tomie bestsellerowej serii! ???? Czekałam na to! O mamuniu! Jak ja na to czekałam, no i się doczekałam! ???? Pisarz maxczornyj nie zawiódł mnie ani na moment! Dostałam brutalne, krwawe i przerażające opisy. Dostałam swoich ukochanych bohaterów - Eryka Deryło i Tamarę Haler. Dostałam historię, która mnie porwała! Powiedzcie mi, moi Mili, czego chcieć więcej? ???? Od samego początku zostałam zaintrygowana i wciągnięta w ciekawy oraz szokujący wir wydarzeń. Widać i czuć, że autor przemyślał każdą stronę, każdą sytuację i każde zachowanie głównych bohaterów. Historia zaczyna się dość spokojnie, jednak po paru stronach zaczyna się coś dziać i powiem Wam, że aż z tego powodu miałam ciarki na całym ciele. Od razu pojawił się również uśmiech na mojej twarzy, bo brakowało mi właśnie tych obrzydliwych, brutalnych, krwawych opisów. A Max (mam nadzieję, że mogę się tak zwracać do Ciebie) w końcu się nade mną zlitował i pomalutku zaczął mi je dawkować ???? za co jestem mu bardzo wdzięczna! ???? Główni bohaterowie - Eryk Deryło i Tamara Haler, to świetnie wykreowane postacie. Mierzące się z przeszłością i codziennością. Są intrygujący i zarazem momentami irytujący, ale nie da się ich nie lubić! Ja ich po prostu ubóstwiam! A za co? Za charakter, humor i cięty język, a ich rozmowy rozwalały mnie na łopatki. Z nimi i z nich można się pośmiać! ???? Postać zbrodniarza bardzo mnie zaabsorbowała i przykuła moją uwagę. Chyba jak powiem, że jego zbrodnie mi się podobały, to nie uznacie mnie za wariatkę, prawda? ???? Kurczę no! Ten bohater pokazał się od najgorszej ludzkiej strony, jednak jego makabryczne, obrzydliwe zbrodnie były niesamowite! No tak, niesamowite! Nie wpadłabym na takie pomysły, ba!, nie wpadłabym na cokolwiek związanego z morderstwem. Ale to, co tutaj zastałam, tak mnie zaciekawiło i spowodowało długo wyczekiwaną reakcję "wow" oraz wymarzoną papkę z mózgu. Powiem Wam, że czytając te brutalne, krwawe opisy, czułam się tak, jakbym stała obok tych zwłok, widziała je, czuła ten odór i w ogóle. Nie potrafię ogarnąć tego, w jaki sposób pisarz maxczornyj robi to, co robi i umie tak pokierować całą fabułą, postaciami, że wydaje się to nader realne. Bez wątpienia Max ma dar lekkości pióra oraz niesamowicie fascynujący język oraz przyjemny styl. Dzięki temu wszystkiemu jego powieści czyta się ekspresowo, z ogromną dozą zainteresowania i ciekawości, co wydarzy się za kolejną stroną. Lekturę dostałam wczoraj i od razu się za nią zabrałam. Kochani, przeczytałam ją jednym tchem, ani na chwilę nie było możliwości oderwania się od niej. Zakończenie rozwaliło mnie na łopatki i spowodowało ogromny żal do pisarza, że skończył to w takim momencie i w taki sposób. Oczywiście nie zdradzę Wam szczegółów i będę milczeć ???? o co mi kaman ???? Ten, kto przeczyta ów książkę będzie wiedział o co chodzi ???? Polecam Wam, Kochani, tę powieść, jak i całą serię! ???? W szczególności, że cykl z komisarzem Erykiem Deryło po prostu ubóstwiam i jest to moja ulubiona seria naszego polskiego autora, która jest warta uwagi, bez dwóch zdań! Czytajcie, czytajcie, czytajcie!
Ukłony, Panie Czornyj!,
...

?Piekło jest rajem oglądanym z drugiej strony.? ? Umberto Eco ?Imię róży?

Seria z komisarzem Deryło doczekała się dziesiątej odsłony. Tak jak i poprzednie części, ta także opływa w makabryczne opisy, krew leje się strumieniami, a autor bez skrupułów serwuje nam coraz bardziej wymyślne morderstwa. Dla delikatniejszego czytelnika może być to zbyt duże przeżycie, myślę jednak, że po książkę sięgnęli stali wielbiciele śledczego Deryło, którzy doskonale wiedzieli na co się piszą. Ja także należę do tej grupy i od lat towarzyszę komisarzowi w jego śledztwach. Czy kolejna część wniesie coś nowego? Czy autor jest jeszcze w stanie nas czymś zaskoczyć? Czy może z serii zrobił się przewidywalny tasiemiec?

Lublinem po raz kolejny wstrząsa informacja o seryjnym mordercy. Tym razem zwyrodnialec porywa ofiary i bezlitośnie je torturuje, a nagrania z tych działań zamieszcza w internecie. Na pierwszy rzut oka ofiar nic nie łączy, jednak po głębszej analizie śledczy trafiają do psychiatry Anny Winter, u której leczyły się ofiary. Morderca rzuca śledczym wyzwanie, a konkretnie rzuca je komisarzowi Erykowi, celebrycie wśród morderców.


Świetna okładka, przyciąga wzrok, a elementy 3D sprawiają, że ogień niemalże płonie na naszych oczach. Książkę czyta się bardzo szybko, autor pisze przystępnym prostym językiem, a nieskomplikowana fabuła i krótkie rozdziały tym bardziej temu sprzyjają. Miła dla oka czcionka pokaźnych rozmiarów sprawia, że czytane strony znikają w zastraszającym tempie.

Komisarza Deryło polubiłam od samego początku, starszy, stateczny glina z dużym doświadczeniem i bagażem życiowym. Zawsze urokliwe było dla mnie składanie przez niego żurawi z papieru, które notabene finalnie lądowały w koszu. Pomimo wielu sukcesów zawodowych niezmiennie pozostaje skromny i zawsze w cieniu, ale zawsze z klasą. Od kilku części komisarzowi towarzyszy Tamara Heller i w przeciwieństwie do swojego partnera jest postacią niesamowicie irytującą. Jej od niechcenia rzucane komentarze, są przerysowane i męczące. Ze względu na postępującą chorobę Tamara przebywa na zwolnieniu, co w żaden sposób nie przeszkadza jej w czynnym udziale w śledztwie, a miejscami zasadniczo nim kieruje. Autor zbudował dziwną relację pomiędzy młodą policjantką a komisarzem Deryło. Z jednej strony jest on dla niej trochę jak ojciec, który przesadnie się o nią martwi, z drugiej natomiast jest on jak ?dziecko we mgle?, które nie umie sobie poradzić bez młodszej koleżanki. Jego wewnętrzne rozterki związane z nieobecnością Heller na każdym etapie śledztwa miejscami były śmieszne.

Kiedy w 2017 sięgałam po pierwszą część serii ?Grzech? byłam wręcz urzeczona, tym jak bezkompromisowo można opisać zbrodnię, byłam świadkiem narodzin seryjnego mordercy grasującego w moim rodzinnym mieście. Po kilku latach i kilkuset przeczytanych kryminałach mój zachwyt nieco oklapł. Czytelnik staje się coraz bardziej wybredny i wymagający, już nie wystarczy nam sama makabryczna zbrodnia, szukamy czegoś więcej, zawiłej fabuły, wielowarstwowości w czytanej powieści i zaskakujących zwrotów akcji. Czornyj zaserwował nam książkę przewidywalną i powtarzalną, nie wnosi ona niczego nowego, ot kolejny seryjny morderca, kolejny raz Deryło staje twarzą w twarz ze śmiercią i musi walczyć o życie swoje, jak i najbliższych. Historia jest płaska, mamy znikome informację o ofiarach i prawie żadnych o mordercy. Autor nie zbudował historii wokół samego mordercy, jego motywów oraz czynników, które popchnęły go do zbrodni. Ponadto bardzo przeszkadzają mi zbyt mocne inspiracje autora znanymi czytelnikom motywami, co negatywnie wpływa na odbiór fabuły.

Myślę, że komisarz Deryło powinien już przejść na zasłużoną emeryturę.

"Piekło" Maxa Czornyja jest już dziesiątym tomem cyklu z komisarzem Erykiem Deryło i choć raz bywa lepiej, raz gorzej, to trzeba przyznać, że pomysłów na krwawe jatki autorowi nie brakuje.

Na początek muszę wspomnieć o dedykacji: "Bo­ha­ter­skim żoł­nie­rzom ukra­iń­skim od­pie­ra­ją­cym wschod­ni mrok", to piękny gest ze strony autora.

Lublin znowu nawiedziło zło w najczystszej postaci. Tamara otrzymuje od swojej lekarki niepokojące informacje, że jeden z jej pacjentów marzy o mordowaniu, po czym wysyła link do filmu umieszczonego w dark necie, gdzie spełnia owe pragnienia. Sprawę przejmuje Deryło.

Autor jak zwykle nie "certoli się w tańcu" i już na początku spuszcza na nas kilka bomb. Choć początkowo podjęte wątki wydają się bez ładu i składu, to koniec końców wszystko skleja się w logiczny ciąg przyczynowo - skutkowy. Kim jest morderca, czym się kieruje i w jaki sposób wybiera swoje ofiary?
Opisy zadawanych tortur są jak zwykle obrzydliwe i bardzo obrazowe. Zawrotne tempo akcji, pokazowe sceny sadyzmu i nieoczekiwane plot twisty nie pozwolą na złapanie oddechu. Intryga kryminalna oraz spektakularne zbrodnie, to zwyczajowe atuty kryminałów w wykonaniu Czornyja.