Pierwsze światło

Są u nas w domu takie książki, które czytamy wspólnie na głos, na zmianę, bo to fajnie spędzony wspólnie czas i niezła porcja wiedzy. Jedną z takich książek, które przeczytaliśmy razem, było właśnie "Pierwsze światło" astrofizyczki, członkini Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego Emmy Chapman. Czytając książkę czuć zafascynowanie, pasję i miłość autorki do swojego zawodu. Sięgnęliśmy po książkę, bo wszyscy chcieliśmy się dowiedzieć czegoś więcej o historii wszechświata, o tym jak narodziły się pierwsze ciała niebieskie czy np. czym są czarne dziury. Bo kto z nas patrząc w niebo nie zadaje sobie pytań o gwiazdy, słońce, nie chce poznać jakie tajemnice one skrywają?

Autorka w swojej książce dzieli się z Czytelnikami naprawdę ogromną wiedzą na temat wszechświata. Czyni to w sposób bardzo przystępny i łatwy do zrozumienia. Dodatkowo wszelkie humorystyczne wstawki pozwalają na przyswojenie informacji. Dużą pomocą okazały się również piękne zdjęcia, ciekawe ilustracje i wykresy, które pomagały zrozumieć zawiłe sprawy związane z kosmosem. To, co było trudniejsze omawialiśmy na głos lub szukaliśmy wyjaśnień w internecie. Książka okazała się więc również przyczynkiem do dalszych poszukiwań.

Emma Chapman skrupulatnie opisuje to, jak mógł powstać wszechświat, jakie były jego początki, jak powstawały pierwsze gwiazdy czy galaktyki tłumacząc podstawowe zagadnienia z fizyki i chemii, a tym samym przybliżając nam ten fascynujący świat. Wiele oczywiście jeszcze jest do odkrycia, a naukowcy latami będą badać tę materię, bo przez wiele niewiadomych można wyciągać bledne wnioski, jak pisze w książce autorka.

"Pierwsze światło" to prawdziwa gratka dla miłośników i fascynatów wszechświata. To niezwykła podróż w kosmos, do gwiazd, galaktyk, czarnych dziur. To książka doskonała dla Czytelników ciekawych świata. Jeżeli nie straszna Wam literatura popularnonaukowa to bardzo polecam Wam tę książkę w pojedynkę, ale i do wspólnego czytania.

Zaczynałam ?Pierwsze światło? z taką myślą - ojej, znowu książka o kosmosie, czy będzie w niej coś jeszcze, o czym nie wiem? Przeczytałam dwie albo trzy pozycje od Neila deGrassea Tysona, jedną od Stephena Hawkinga, oglądam kosmiczne filmy science fiction i mam za sobą wszystkie sezony ?Teorii Wielkiego Podrywu?, to chyba jestem ekspertem, cnie?

Żartuję oczywiście, na szczęście okazało się, że kosmos ma jeszcze czym mnie zaskoczyć. W zasadzie jeszcze się nie spotkałam z tym, by ktoś tak dokładnie przyglądał się gwiazdom i o tym jest ta nowość wydawnictwa Muza SA. Tytuł jest znaczący, autorka bowiem opowiada o mitycznej pierwszej gwieździe, od której pochodzi m.in. nasze Słońce.

?Pierwszym człowiekiem, który zrozumiał, że światło składa się z różnych barw, był angielski fizyk Isaac Newton. W 1666 roku rzucił wiązkę promieni słonecznych na szklany pryzmat i zaobserwował, że z drugiej strony pryzmatu wydobywa się tęcza. Ponieważ brakuje mi tu miejsca na zamieszczanie diagramów, sugeruję, abyście spojrzeli na okładkę płyty Pink Floyd >Dark Side of the Moon<?.

Emma Chapman ma lekkie pióro, dobrze się czyta jej pracę pomimo trudnej tematyki, w treść wplata żarciki, ale bez przesady. Wydaje mi się, że jest nawet przystępniejsza dla laika niż sławniejszy od niej Tyson, a jednocześnie da się odczuć, że to osoba kompetentna. Przede wszystkim skupia się na historii i opowieści, a nie na skomplikowanych naukowych zawiłościach. Jeśli opisuje jakieś odkrycie, to więcej miejsca zajmie u niej charakterystyka badacza, analiza jaki efekt to wywołało w środowisku naukowym i wśród opinii publicznej, a samo odkrycie będzie opisane pokrótce, żebyśmy mniej więcej wiedzieli, o co chodziło. Dla mnie zaskoczeniem była wiadomość, jak wiele kobiet wpłynęło na rozwój astrofizyki, chociaż nieraz rzucano im kłody pod nogi.

Czy można przez 300 stron pisać ciekawie o gwiazdach? Jeśli ktoś jest tym zafascynowany, to pewnie, że tak, może o tym mówić godzinami. Autorka potrafi czytelnika tą swoją fascynacją porwać i to się ceni. Polecam lekturę dla ciekawych świata i kosmosu.