Ostrze Erkal Pieśń pustyni

Zirra żyje w bezlitosnej pustynnej rzeczywistości. Jest skazana na zbieranie najcenniejszego białopyłu. To jedyna metoda, żeby przeżyć. Nienawidzi pustyni, białopyłu i Dominium, zwłaszcza po tym jak kult Wszechśmierci porwał jej siostrę. Zirra znajdzie się wśród osób z którymi nigdy nie chciała mieć do czynienia. Porucznik Stauros zostaje zaatakowany, Karamisowi nie można ufać, a Astris ma ukraść tajemniczą księgę kultu Wszechśmierci. Piaski pustyni zaczynają budzić się do życia, przypominając o tajemnicach i spiskach, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Co się okaże prawdą a co kłamstwem? Czy przeszłość dojdzie do głosu i przypomni o sobie? Grzegorz Wielgus odkrywa przed czytelnikiem świat pełen piasków pustyni, niebezpiecznych pojedynków, sekretów i gorącego słońca. Tajemnica goni tajemnicę, każde słowo ma drugie dno, a bohaterowie nie mogą sobie w pełni ufać. Zabij albo zglń. Nie zapomnij, że wszystko co widzisz nie zawsze jest prawdą. Jestem zachwycona tym klimatem i niezwykle rozbudowanym światem. Uwielbiam czytać książki, które są przemyślane i mają po drodze wiele ukrytych ?smaczków?. Autor zaserwował wielowątkową, gorącą powieść fantasy, z bohaterami, o których nie da się zapomnieć! Każdy z nich ma bardzo wyraźny charakter i swoją historię do opowiedzenia. Ta czwórka jest gotowa na wszystko, odważna i przebiegła ale jednocześnie też niepewna przyszłości, która na nich czeka. Muszą być przygotowani na każdą przygodę, pogoń za księgami, a to wszystko w towarzystwie bogów i przeróżnych stworzeń. Kiedy przekręciłam ostatnią kartkę książki miałam ochotę krzyknąć ?chce więcej!?. Fani ?Diuny? i ?Pustynnego księcia? to książka dla Was! ?Pieśń pustyni? jest pełna brutalnych pojedynków, intryg i piasków pustyni, które pochłaniają i nie wypuszczają ze swoich objęć!

Jeśli chodzi o fantastykę to jestem bardzo wybredna w tym gatunku. Lubię jednak od czasu do czasu sięgnąć po nią. ?Pieśń Pustyni? to książka, z którą polubiłam się właściwie od razu. Wspaniały mroczny i niebezpieczny świat. Świetnie wykreowane postacie i ciekawy, plastyczny styl, jakim książka została napisana. Wszystko to sprawiło, że książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Nie mogłam się od niej oderwać. Uwielbiam w fantastyce oprócz ciekawego, pełnego tajemnic świata, bohaterów. Im ich więcej to lepiej. Pan Grzegorz zadbał o to by ta mnogość postaci nie myliła się czytelnikowi. Wiadomo tu kto jest kim. Znajdziemy w tej książce również wiele wątków. Nie znajdziemy za to chaosu. Książka jest dość obszerna, ale nie ma mowy w niej o chaosie i nudzie. Cały czas coś się dzieje. To co mnie najbardziej urzekło w tej książce to momenty, które są bardzo refleksyjne. Akurat to nie często spotyka się w fantastyce. Dlatego Pieść Pustyni przerosła moje oczekiwania. I bardzo cieszę się, że mam już 2 tom i niedługo będę go czytać. A Wy jeśli jeszcze nie mieliście okazji sięgnąć po Pieśń Pustyni to bardzo polecam. Myślę, że dacie się porwać opisanej historii i polubicie głównych bohaterów tak jak ja. Ich dialogi i cięte riposty potrafiły wywołać wiele emocji. Polecam!

Bardzo lubię wszystkie książki fantasy, dlatego ochoczo wzięłam się za czytanie, mimo że jest to grubasek sporych rozmiarów. Przez problemy ze wzrokiem musiałam lekturę rozłożyć na raty i trochę czasu zajęło mi dotarcie do finalnych kart. Powieść okazała się niezwykle ciekawa, pełna tajemnic i zwrotów akcji, przez co ciężko było mi się od niej odrywać.

Zirra jest pustynną i zbiera znienawidzony białopył, który jest cenną rudą pożądaną przez Dominium. Podczas jednej z takich wypraw na wydmy zostaje porwana jej ukochana siostra. Wściekła dziewczyna wyrusza w pościg za Kultem Wszechśmierci nie zważając na czekające ją zagrożenia. Po drodze dołącza do niej trójka wędrowców, która ma swoje ukryte cele.

Dlaczego została porwana siostra Zirry? Kim jest Karamis poszukiwany listem gończym? Czy bohaterka będzie mogła mu zaufać, a on jej? Dlaczego porucznik Stauros i dyplomatka Astris towarzyszy jej w wyprawie? Czy dotrą cali do celu?

Jestem zaskoczona i zarazem zachwycona tą pozycją książkową. Historia od samego początku mnie intrygowała i trzymała w napięciu aż do zakończenia, a to dało mi wiele do myślenia oraz zaostrzyło apetyt na więcej. Genialna kreacja postaci pozwoliła mi wczuć się w ich przeżycia i wraz z nimi przeżywać wszystkie przygody, a uwierzcie było ich nie mało.

Fabuła jest wielowątkowa, naszpikowana zwrotami akcji, raz przyspiesza to znów zwalnia, przez co czytelnik nie może czuć monotonii i być znużony. Nieco mroczny, duszny klimat pobudzał wrażenia i wywoływał silne emocje. Bywały momenty, że miałam gęsią skórkę i wstrzymywałam oddech.

Polubiłam główne postaci, które były charakterne, odważne i gotowe na wszystko. Kibicowałam całej czwórce i z przyjemnością obserwowałam relacje jakie nawiązywali między sobą. Z rozwojem wydarzeń wychodzą na światło dzienne tajemnice z przeszłości bohaterów, które tak naprawdę powinny na zawsze pozostać ukryte pod pustynnym piaskiem, lecz nie zawsze jest tak jak powinno być. Przygoda goni tu przygodę jak i niebezpieczeństwo, które czyha na każdym kroku. Mityczne stworzenia, bezduszni bogowie, brutalne walki, fanatyczni wyznawcy, księgi pełne magicznych zaklęć to tylko część tego czym uraczył nas autor. Uwierzcie mi na słowo, że jest tego o wiele więcej.

Zauważa się, że pisarz włożył w tą powieść całe serce i dopracował ją w najdrobniejszych szczegółach. Piękne, poetyckie słownictwo i przystępny styl pozwala na ekspresowe czytanie, a przezabawne i porywające dialogi to wisienka na torcie. Lubię jak bohaterowie mają cięty język i potrafią się odgryźć trafną ripostą.

Moim skromnym zdaniem ta historia zasługuje na wielkie brawa i warta jest waszej uwagi. Dzieje się w niej dużo, przewija się ogrom postaci, ale przy dobrej uwadze i skupieniu nie pogubicie się. Ja przepadłam i oddałam serce ?Pieśni pustyni?, dlatego niecierpliwie czekam na drugi tom, gdyż jestem ciekawa co jeszcze nam zaserwuje Grzegorz Wielgus. Jestem pewna, że się nie zawiodę.

Ze swej strony gorąco polecam! Polska fantastyka i autorzy są na tak samo dobrym poziomie co zagraniczne, więc czytajcie.

Przed wami książka, która sprawi, że wasze mięśnie pozostaną napięte od początku do końca opowieści. Już sam początek rozpoczyna się nagle, jakby ktoś nas teleportował do świata, gdzie trafiamy w sam środek pojedynku. Autor bardzo dokładnie i dosadnie opisał ból i uszkodzenia ciała jakiego postacie doznają. Postać małego chłopca totalnie mnie zaskoczyła, a krew, która aż wylewa się z książki była niemałym zdziwieniem. Nie znałam jeszcze tak podłego świata i silnego jednocześnie. Z niecierpliwością czekam za drugim tomem!

Nie miałam wcześniej okazji czytać książki Grzegorza Wielgusa, nie wiem, jak do tego doszło, ale nadszedł czas, aby to zmienić. Książka, o której Wam dziś opowiem zachwyciła mnie swoją okładką, nawiązaniami do pustyni, a kiedy przeczytałam opis, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie było innego wyboru, jak złapać tą cegiełkę
w dłonie i dać się pojmać każdemu, nawet temu najmniejszemu ziarnku piasku. ?Pieśń pustyni? to książka, która zaskoczyła mnie niezwykle pozytywnie. Nie spodziewałam się tego, że pochłonie mnie niczym grząskie piaski już od pierwszego kroku, czy też pierwszej przeczytanej strony. Czytając moje recenzje zdołaliście się przekonać o tym, że lubię przebywać i zwiedzać nowe światy, ilekroć sięgam po książki fantastyczne nastawiam się na elementy poznawcze. Byłam zaciekawiona, jakich bohaterów uda mi się poznać, czy z łatwością zyskają moją sympatię?
Główną bohaterką książki autorstwa Grzegorza Wielgusa pod tytułem ?Pieśń pustyni? jest Zirra, dziewczyna, która zbiera biało pył i szczerze nienawidzi tego zajęcia. Stara się, jakoś wiązać koniec z końcem, kiedy siostra dziewczyny została porwana przez kult Wszechśmierci nie waha się nawet przez chwilę, aby wyruszyć w pościg. Zirra chce zrobić wszystko, aby uratować pojmaną Seivę. Szybko okazuje się, że nie będzie w tej podróży sama, Karamis to człowiek, któremu bardzo trudno będzie zaufać, zwłaszcza, że pełnił funkcję kapitana i był poszukiwany listem gończym. W tym przypadku darowanemu koniowi nie zagląda się w zęby, lepszego towarzysza drogi nie mogła znaleźć. Do eskapady dołącza młoda dyplomatka, która ma za zadanie wykraść bardzo niezwykłą księgę. Nie wszystko idzie jednak zgodnie z planem. Zirra stała się wojowniczką, a jej popisy na arenie miały zaspokoić spragnionych wrażeń widzów. Czy białookiej uda się uwolnić? Czy będzie miała okazję doprowadzić sprawę do końca? Co się stało z siostrą dziewczyny?
?Pieśń pustyni? to niesamowita powieść, która zachwycała mnie praktycznie każdym przeczytanym przeze mnie zdaniem. Im bardziej zagłębiałam się w książkę tym bardziej nie chciałam jej kończyć, czułam się rozdarta. Grzegorz Wielgus wplótł w fabułę wiele tajemnic, które chciałam odkryć, jednocześnie się tego obawiałam, bo zwiastowało to koniec przygody z książką. Autor nie obawia się operowania słowem, ani sprawienia, że akcja zmienia się w bardzo dynamiczną. Bardzo podobała mi się różnorodność bohaterów, z którymi spotkała się główna bohaterka. Nie tylko spotykamy tutaj dyplomatkę, która ma szpiegowską smykałkę, ale także rannym porucznikiem oraz z dawnym wrogiem, cóż drużyna pierścienia to, to nie jest, ale ma ogromny potencjał. Czy Zarra mogła wybrzydzać? Bardzo polubiłam dziewczynę, jej odwagę, siłę i sposób, w jaki walczyła. Była niesamowita! ?Pieśń pustyni? jest historią opowiedzianą z perspektywy różnych bohaterów, dzięki Czemy mogłam się dowiedzieć znacznie więcej, zaczęłam się zastanawiać, czy jest jakakolwiek rzecz, która mi się w powieści nie spodobała i wiecie, co? Niczego takiego nie się nie dopatrzyłam. Grzegorz Wielgus potrafi zaskoczyć czytelnika, poprowadzić akcję w taki sposób, że nie jest w stanie odłożyć książki nawet na chwilę. Mam nadzieję, że dacie szansę jego twórczości, bo uważam, że naprawdę warto to zrobić. Nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Szukasz książki, która pochłonie Cię na długie godziny? Opowieści, która rozpala wyobraźnię i nie daje o sobie zapomnieć.

"Dobry wojownik umie uchylić się przed cięciem miecza, ci wyjątkowo zręczni, potrafią uniknąć wypuszczonej z łuku strzały, ale żaden człowiek, nie prześcignął jeszcze kuli. W przewrotny sposób broń palna czyniła wszystkich równymi. Z wyjątkiem tych, którzy trzymali palec na spuście. Ci byli równiejsi."

Zadaniem Pustynnych jest zbieranie i dostarczanie do osady, bardzo cennej rudy, zwanej białopyłem. Zirra chce się wyrwać spod kontroli władzy, z całego serca, nienawidząc panującego Dominium. Gdy traci ukochaną siostrę, porwaną przez kult Wszechśmierci pośpiesznie rzuca się w pogoń. Niespodziewanym kompanem podróży staje się Karamis, żołnierz wrogiego państwa...

Ostrze Erkal rozpoczyna serię, która zabiera nas w fascynującą podróż, pełną niebezpieczeństw, pradawnych tajemnic i bezwzględnych walk. Do świata, który olśniewa malowniczym tłem i imponuje realizmem. Wciągnęłam się tak, że nikt nie mógł mnie oderwać od lektury do późnych godzin nocnych. Akcja jest dynamiczna, dużo się dzieje, szczególnie, im bliżej końca.
Genialna kreacja bohaterów, szczególnie Zirra i Karamis, duet idealny, nie przypominam sobie, kiedy ostatnio zrobił ktoś na mnie takie wrażenie. Kibicowałam im na każdym etapie wyprawy i podczas każdej z walk.

Nie mogę się doczekać sięgnięcia po drugą część.