Pitbul

Heloise pracuje jako dziennikarka śledcza, obecnie zajmuje się reportażem na temat wolontariatu hospicyjnego, prowadzonego przez Czerwony Krzyż. Podczas zbierania materiałów zostaje wolontariuszką i zaprzyjaźnia się z Janem Fischhofem ? starszym mężczyzną, chorym na raka, któremu nie zostało zbyt wiele czasu. W przebłyskach, kiedy na moment odzyskuje świadomość, zdradza bohaterce coś ze swojej przeszłości. Jan boi się, czy dostanie rozgrzeszenie, po tym co kiedyś zrobił. Trop prowadzi Heloise do incydentu widniejącego w kartotekach jako wypadek, w którym zginął tytułowy Pitbul oraz do kilku zaginionych dziewczyn. Czy kobiecie uda się rozwikłać sprawę, zanim Fischhof odejdzie?

?Pitbul? to ostatni tom trylogii. Pierwszej części pt. ?Ostrze? nie miałam okazji czyta, lecz druga pt. ?Cięcie? bardzo mi się spodobała, dlatego kiedy nadarzyła się sposobność do przeczytania prezentowanej przeze mnie powieści, nie wahałam się ani przez chwilę. Pozycje te można czytać osobno, ponieważ każda z nich dotyczy innej sprawy, a łączy je Heloise oraz jej przyjaciel z policji Erik Schafer, którzy wspólnymi siłami starają się rozwikłać zagadki.

Przyznam, że ciężko mi było się wczytać w tę powieść, szło mi opornie i czułam się znudzona. Po poprzednim tomie spodziewałam się czegoś równie wciągającego, ale niestety pierwsza połowa mnie zawiodła. Nie mogłam się do końca odnaleźć we wszystkich podanych informacjach i z całych sił starałam się nie odbiegać od książki myślami. Druga poła natomiast mnie zaskoczyła, ponieważ nareszcie nastąpił zwrot akcji i zaczęło się coś dziać. Poczułam znajomy dreszczy emocji, który towarzyszył mi przy ?Cięciu?, a zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. Po tym, gdy myślałam, że już wszystko wiem oraz że to już koniec, autorka nagle zafundowała mi coś, czego totalnie się nie spodziewałam.

Bardzo podobał mi się duet Heloise i Erika. Mężczyzna jest od niej dużo starszy i poniekąd traktuje ją jak swoją przybraną córkę. Nie podoba mu się, kiedy pakuje się w kłopoty, ale też nigdy nie pozwala na to, by była w nich sama. Uwielbiam ich przekomarzanki. Teraz żałuję, że ta seria ma jedynie trzy części, ale chętnie wrócę do pierwszej, której jeszcze nie przeczytałam. Zawsze powtarzam, że Skandynawowie mają dryg do pisania kryminałów i dalej to podtrzymuje, mimo iż ten początek mnie zawiódł. Autorka wynagrodziła mi to drugą połową.

?Pitbul? to historia o tym, że grzebiąc w przeszłości, możemy dokopać się do zaskakujących rzeczy, które ukazują mroczną prawdę, ale możemy również dowiedzieć się o faktach, które niekoniecznie chcielibyśmy znać, a tym samym wplątać się w coś, co może zagrażać naszemu życiu. Ciekawe ile podobnych tajemnic, co w Pitbulu, kryje się w realnym świecie.

"Pitbul" jest ostatnim tomem serii Mroki Kopenhagi i żałuję, że to koniec. Autorka ma swój indywidualny i jak dla mnie rozpoznawalny styl pisania, który mi osobiści bardzo odpowiada. Jej powieści, mimo że nie pędzą akcją na łeb na szyję, a raczej rozwijają się powoli, to są na tyle wciągające, że kończą się zdecydowanie za szybko. "Pitbul" nie jest wyjątkiem, zaangażowana w śledztwo para przyjaciół dziennikarka Heloise oraz detektyw Erik, mają do rozwiązania bardzo nietypową sprawę dotyczącą przeszłości pewnego starego człowieka. Jednak komuś bardzo zależy, by to, co zapomniane, nadal takie pozostało.

Wielowątkowość tej powieści nie przeszkadza, bo każda z nici w końcu znajduje swój kłębek, nieoczywiście i bardzo klucząc, ale wszystko układa się w całość. To, co w parze Heloise-Erik zawsze bardzo mi przeszkadzało, czyli zatajanie jeden przed drugim informacji, nadal ma się u nich dobrze. Frustrujące jest to o tyle, że mogliby wszystko rozwiązać wcześniej, a tak czekamy w napięciu, kiedy wreszcie połączą fakty.
Klimat jak zwykle bezbłędny, niezależnie od pory roku Dania wydaje się chodna i surowa. Główny motyw, na którym autorka oparła "Pitbula" niezmiennie szokujący i porażający, a może nie sam motyw, a po prostu ludzie, którzy w nim współuczestniczą? Przecież kiedy odwracamy wzrok, to również tak, jakbyśmy byli winni.

"Pitbula" mimo że to ostatni z serii, można czytać bez znajomości poprzednich, jednak polecam zaznajomić się ze wszystkimi trzema tomami. Polecam gorąco.

To już jest niestety ostatnia część niesamowitej trylogii ?Mroki Kopenhagi?. Jak zakończy się historia Heloise Kaldan?
Nasza główna bohaterka Heloise Kaldan aktualnie w wolnym czasie jest wolontariuszką. Opiekuje się starszym umierającym panem Janem Fischhofem. Jak wiecie Heloise jest również dziennikarką. Staruszek wyjawił jej pewien długo skrywany sekret. Zły czyn, którego dopuścił się w przeszłości. Jan boi się śmierci, bo to czego się dopuścił przed 20 laty zaprowadzi go prosto do piekła. Co takiego ma na sumieniu. Nasza dzielna dziennikarka postanawia odkryć prawdę. Mimo sprzeciwów z góry, wyrusza w nieznane. Co odkryje? To co odkryła mną bardzo wstrząsnęło. Nie mogłam się pozbierać. Czy można wybaczyć zbrodnie przed laty? Kto tak naprawdę zamordował? Dlaczego ginęli ludzie?
Czy życie Heloisy będzie zagrożone? Czy odkryje prawdę nim będzie za późno? Czy starszy pan będzie mógł odejść w spokoju, czy raczej będzie się smażył w piekle?
Całkiem dobre zakończenie całej trylogii. Ta część tak bardzo przypadła mi do gustu, że aż przeczytałam ją dwa razy. Uwielbiam tą całą serię ?Mroki Kopenhagi?. Podczas czytania a zwłaszcza na sam koniec mocno płakałam. Tego się nie spodziewałam. Zakończenie ? hmm powiem tak nawet nie pomyślicie, że to tak się może potoczyć. Tak samo jak ja nasza główna bohaterka była w szoku. Pozostaje pytanie czy można ufać starszym osobą nie znając ich historii życia? Czy ludzie powinni umierać w samotności, czy raczej nie powinni być sami?
Ta część jest bardzo emocjonalna. Po pierwsze bardzo się przywiązałam do Heloise i muszę jej dać odejść. Mam cichą nadzieję, że jeszcze kiedyś powróci. Po drugie treść książki doprowadza do łez. To co tam się dzieje nigdy nie powinno mieć miejsca. Po trzecie nie lubię, gdy umierają ludzie. Zwłaszcza samotne osoby.
Czy zło i tajemnice skrywane przez wiele lat mogą powodować jeszcze więcej zła? Czy ze zła może urodzić się dobro? Mówią, że za swoje czyny każdy powinien zapłacić. Tylko czy każdy zdąży odpowiedzieć za swoje czyny? A co z tymi ludźmi, którzy ponure tajemnice zabierają ze sobą do grobu?
W ?Pitbulu? pierwsze skrzypce gra nasza główna bohaterka i jej prywatne śledztwo dotyczące sprawy ujawnionej przez umierającego pana Jana. Pytanie czy on mówi prawdę? To spróbuje wyjaśnić nasza Heloise.
Czytając byłam pod ogromnym wrażeniem. Nie miała czasu na nudę. Bardzo dobrze się bawiłam. Uwielbiam płakać przy bardzo dobrych książkach. Barwna bohaterka. Niesamowita historia tytułowego Pitbula. Wartka akcja.
Idealna książka dla fanów kryminałów/thrillerów. Cała trylogia ?Mroki Kopenhagi? to znakomity prezent nie tylko na święta.
Z całego serca polecam ?Ostrze?, ?Cięcie? i ?Pitbula?.
Gratuluję Anne Mette Hancock niesamowitej trylogii.