Planeta Kaukaz

czym zauważyć należy, że większość relacji z Kaukazu pochodzi od cudzoziemców, szczególnie od niemieckich podróżników. Rosyjskie dane z trudem zasługują na poważną uwagę, gdyż oprócz swej skąpości, są jeszcze ze sobą sprzeczne. Niedbalstwo to ze strony Rosjan, czy - polityka? - Jak w przybliżeniu wyglądałby wybuch? - dopytuję Igora. - Elbrus to straszny wulkan. Po pierwsze sam w sobie jest ogromny, ma gigantyczną masę. Po drugie na Elbrusie znajduje się około ośmiu kilometrów sześciennych lodu. Gdy temperatura się podniesie, te osiem kilometrów roztopi się w godzinę-półtorej. Taką rzeką jak Kubań pójdzie fala wody o wysokości dwudziestu-trzydziestu metrów. Miasta leżące nad Kubaniem zostaną po prostu zniesione. Ogromny wał wody pójdzie również rzeką Inguri i przerwie tamę. Abchazja, która leży nad tą rzeką, nie zdąży utonąć. Rzuci ją morzem do Turcji. Zagrożone zasypaniem bądź zalaniem są też takie miasta, jak Nalczyk, Baksan, Karaczajewsk i Czerkiesk. Będzie to ogromna katastrofa, do której trzeba się przygotowywać. Trzeba przeprowadzać ciągłe obserwacje i badania oraz publikować raporty naukowe. Niestety, w Rosji rozpowszechniać takich rzeczy nie wolno. Nie wiem, jakie racje przemawiają za urzędnikami, nikt nigdy nie powiedział mi niczego wprost. Najprawdopodobniej chodzi im o niewywoływanie paniki albo po prostu nie wiedzą, jak ewakuować ludność. - Ilu ludzi mieszka w strefie zagrożonej zniszczeniem? - Około dwóch milionów. - I o niczym nie wiedzą? - I to jest problem. Myślę, że winna jest przede wszystkim miejscowa administracja, domyślam się, że to ona blokuje publikacje. Wcześniej, co by nie mówić, istniała przynajmniej obrona cywilna, która była w stanie utrzymywać ludność choć w najmniejszym stopniu gotowości i mogła koordynować przygotowania do ewakuacji. Teraz nikt takich funkcji nie spełnia. Wszystkie te organy nie istnieją, te instytucje nie istnieją. - Nie próbowałeś drukować swoich materiałów na Zachodzie? - Biję się w piersi. Kiedy mieliśmy jeszcze możliwość prowadzenia normalnych obserwacji, nie było bezpośredniego zagrożenia. Oczywiście, trzeba było trzymać rękę na pulsie, jednak wiedzieliśmy, że na przykład jutro jeszcze nie wybuchnie. Dlatego nie szukaliśmy kontaktów za granicą. - Czy jesteś aż tak pewien, że dojdzie do erupcji? - Jestem pewien na sto procent. - Kiedy należy się jej spodziewać? - Do wybuchu zostały dosłownie lata. Najbardziej niebezpieczne są dni 22 czerwca i 22 grudnia, czyli te momenty, kiedy Ziemia, krążąc po swej eliptycznej orbicie, najbardziej zbliża się do Słońca. Wówczas, mówiąc obrazowo, skorupa ziemska rozciąga się. Potem zaczynamy się od słońca oddalać i zagrożenie maleje. - Co jeszcze oznaczać będzie erupcja Elbrusu? - Wybuch odbije się na całej planecie. Bezpośrednim jego wynikiem może być aktywizacja Kazbeku, a nawet Araratu. Rozpoczną również działalność mikrowulkany, takie jak Biesztau czy Maszuk. Gdzieś w tych okolicach powstaną nowe górki. Autor sowieckiego folderu o Elbrusie opisał świt na Kaukazie: Jeszcze wierzchołki gór posępnie podpierają szare niebo, jeszcze sosny kulą się z zimna. Ale oto pierwszy promień słońca dotknął szczytów Elbrusu, które nagle ożyły, zarumieniły się, pokraśniały. Wokoło cisza. A w królestwie wiecznego śniegu już zabrzmiała muzyka ledwie rozpoczętego ranka. I tak każdego dnia. Przez wieki. Tysiąclecia. Któryś z nadchodzących dni rozpocznie się zupełnie inaczej. Z notatek (1) 10 maja 2007 Mail od Krzysztofa Dąbrowskiego, twórcy strony internetowej , z wykształcenia, jak podkreśla, geografa. Wątpi, by przebudzenie Elbrusu zaktywizowało Kazbek i Ararat: Wulkany te są zbudowane z całkowicie odmiennych skał (Elbrus - bazalt, Kazbek - andezyt, ryolit), co świadczy o innej genezie magmy, a co za tym idzie - różnym i niepowiązanym ze sobą źródle zasilania. Uważa, że gdyby nawet doszło do erupcji, to w żadnym razie nie grozi to zalaniem Abchazji czy nawet Swanetii. Wody ze stopionego lodowca fieldowego na Elbrusie spłynęłyby ,,tylko" na północ, do rzek Kubań i Baksan. O popiele wulkanicznym nie wspomina. 18 kwietnia 2010 Pył z islandzkiego wulkanu Eyjafjallajökull zatruł niebo nad Europą. W przeszłości częściej wybuchały Hekla i Katla, a erupcja wulkanu Laki w 1783 roku była zapewne największą w historii świata (Wybuch zaczął się rano 8 czerwca, w Zielone Świątki i trwał aż do stycznia następnego roku - czytamy u Sigurdura Thorarinssona). Teraz Eyjafjallajökull. W Eddzie Starszej, zwanej Poetycką, znajduję ustęp z Wieszczby Wölwy: Słońce ciemnieje, ziemia osuwa się w morze, Spadają z nieba jasne gwiazdy, Szaleją dymy i ogień, co życie ożywiał, Płomieni żar wysoko strzela pod niebo. Eyjafjallajökull i Elbrus - dwa krańce Europy.