Pocztówki z Portugalii

Wspaniałe fotografie Olgi zostaną wystawione w Lizbonie. Jednak to nie jedyny powód, dla którego kobieta wybiera się do Portugalii. Jej celem jest odnalezienie zaginionego artysty, który bez słowa zerwał kontakt z rodziną.

Gdy pierwszy raz usłyszałam o tej książce, jej tytuł przywiódł mi na myśl ogrom opisów przyrody, architektury Portugalii i jednocześnie niespecjalnie rozbudowaną fabułę. Ależ ja się myliłam! Już na wstępie muszę podkreślić, że ta powieść to moje zaskoczenie roku! ?Pocztówki z Portugalii? to historia o miłości, lecz nie tylko tej damsko-męskiej, o niezwykłej sile i dążeniu do obranych celów nawet wtedy, gdy pod nogi rzucane są kłody. Owszem! Pojawia się tutaj sporo opisów otaczającej nas scenerii, ale stanowią tylko piękny dodatek do doskonale rozwiniętej fabuły, która zaskoczyła mnie nie raz. Jest klimatycznie, momentami mrocznie, romantycznie, wzruszająco (jestem pewna, że ta powieść wyciśnie z Was chociaż jedną łezkę!)... A temu wszystkiemu towarzyszył cały wachlarz emocji, który przejął moje serce i umysł. Wspaniała kreacja bohaterów. To nie była płytka para i przesłodzony romans. Oboje mieli rozbudowaną historię, ciekawe charaktery, a ich relacja nie raz sprawiała, że dreszcz ekscytacji przechodził mi po plecach. Czytałam tę książkę dobre kilka tygodni temu i nadal pamiętam, co czułam podczas lektury. To chyba jedno z największych wyróżnień dla powieści ? zapaść w pamięć na długo. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką Jolantą Kosowską. Pokochałam jej styl i to jak pięknie prowadzi akcję, dialogi? Jak wspaniale opisuje przyrodę, sprawiając, że naprawdę czujemy na skórze promienie słońca, czy wilgoć porannej mgły. Ta historia to także gratka dla fanatyków fotografii. Uwierzcie mi, że będziecie w stanie ujrzeć w Waszej wyobraźni wystawę Olgi w Lizbonie. Na tym zakończę moją wypowiedź pełną zachwytów. Nie mogę się w tej książce przyczepić do niczego. Nie żałowałam ani minuty, spędzonej z nią w dłoni. Z czystym sumieniem polecam Wam ?Pocztówki??. Dajcie się zabrać w być może nieznane dotąd zakamarki przepięknej Portugalii!

Czasami przyjacielska przysługa może kosztować kogoś udany związek. Na nieszczęście przekonać miał się o tym Konrad, który w ramach przyjacielskiej przysługi postanowił udawać zakochanego w innej dziewczynie. Przypadkowo zauważyła to jego ówczesna partnerka Olga, której nie spodobało się takie zachowanie mężczyzny i postanowiła z nim zerwać. Od tamtego zdarzenia minęły lata i teraz ponownie za sprawą pracy i pasji Olgi ich drogi miały się przeciąć. Czy dawna miłość mogła się odnowić?

Książka pozornie ma 370 stron, jednak dzięki dużej czcionce nie jest to lektura, którą będziemy czytali godzinami. Już od samego początku Jolanta Kosowska miesza wątki, pozwala wczuć nam się w historię śmiertelnie chorego dziecka, które ma świadomość tego, że umrze. Bardzo szybko porzucony zostaje wątek udawanej randki, całość skupia się na Oldze, jej pasji fotografii, pomocy i poniekąd wspomnieniu o pisaniu artykułów. To właśnie z postacią chorego chłopca związana jest Portugalia, skąd przychodzą pocztówki.

Pomysł na fabułę na pewno był ciekawy. Poruszenie tematu śmiertelnej choroby dziecka, świadomość życia oddzielnie z mężem, niemożność poradzenia sobie w sprawach finansowych. Z tym na pewno borykają się rodzice chorych dzieci, a nie każdy ma możliwość wyjazdu, wstydzi się prosić o pomoc, a długi rosną z dnia na dzień. Pisarka z racji swojego zawodu porusza w książkach wątki medyczne.

,,Pocztówki z Portugalii" Jolanty Kosowskiej to pozycja, która porusza, moim zdaniem, zbyt wiele wątków, które nie miały do końca szansy wybrzmieć. Pojawia się nuta tajemniczości, zagadkowości, straszenia, jednak nie wywołało to we mnie aż tak wielkich emocji jak oczekiwałam. Gdyby bardziej rozwinąć poruszane zagadnienia powieść w moim odczuciu stałaby się jeszcze pełniejsza.

Sięgając po powieści pani Jolanty Kosowskiej, nigdy niepoczułam się znużona, ani rozczarowana. A widząc "Pocztówki z Portugalii" w wydawniczych zapowiedziach, wiedziałam, że i tym razem nie obejdzie się bez morza wylanych łez.
Choć główną osią powieści jest historia Olgi i Konrada zeszła ona na dalszy plan gdy "poznałam" Wojtka i Julkę.
Jak niektórzy z Was wiedzą sama jestem matką ciężko chorego chłopca, więc ta historia uderza we mnie podwójnie. Niesamowicie zżyłam się z tą rodziną, a poznając tajemnicę "zaginięcia" Andrzeja, płakałam przez pół dnia. Było mi autentycznie wstyd, że tak szybko go oceniłam, myśląc, że porzucił swoją rodzinę, bo zaczęła go przerastać rzeczywistość. Ależ się myliłam... A ostatnie słowa skierowane do żony, złamały moje serce na tysiące kawałków.
Oczywiście nie zdradzę, co takiego się wydarzyło, ale wierzcie mi na słowo- historia tej rodziny zapadnie Wam na długo w pamięć, a poświęcenie ojca dla rodziny, niejednemu powinna dać do myślenia i zastanowienia się nad swoimi priorytetami.
Wracając do historii głównych bohaterów, nie zaskoczyła mnie niczym szczególnie, choć przyjemnie było obserwować rodzące się na nowo uczucie.

Wielokrotnie już powtarzałam, że Jolanta Kosowska jest mistrzynią w tym co robi a jej pióro słowami "maluje" przepiękne obrazy, przenosi czytelnika w najpiękniejsze zakątki świata.
Autorka cudownie buduje klimat tajemniczości i sprawia, że niepokój opanowuje całe ciało, rozbudza niesamowite emocje. Doskonale steruje uczuciami czytelnika i nie pozwala nawet na odrobinę zniecierpliwienia czy znużenia przedstawianą historią. Nie pozwoliła mi wyrwać się ze stworzonego przez siebie świata do ostatniej strony. Przepiękne i barwne opisy wpływają na wyobraźnię, łatwo jest się odnaleźć w sytuacji tuż obok bohaterów, odnosi się wrażenie, że jest się częścią powieści i jest to niezwykle magiczne uczucie.

Bardzo się cieszę, że ta powieść trafiła w moje ręce. Autorka porusza bardzo trudne i bolesne tematy, ale niesie też nadzieję i zapewnienie, że prawdziwa miłość przetrwa zawsze, choćby brutalnie rozdzielona, zawsze się odnajdzie.
"Pocztówki z Portugalii" nie jest lekką lekturą (przynajmniej dla mnie), jest to opowieść, która zmusza do refleksji i zmusza do spojrzenia wokół siebie i zauważenia innych, tych słabszych, którzy nie zawsze poproszą o pomoc...

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To jedna z najlepszych historii, które wyszły spod pióra pani Jolanty.
Ja jestem niezwykle poruszona, ale i zachwycona.

POLECAM...

Jolanta Kosowska znana jest z tworzenia książek o niesamowitym klimacie. Każda kolejna opowieść zabiera czytelnika w inne miejsce, oferując mu niezapomniane emocje. W labiryncie obłędu pozwoliło czytelnikom poznać obłędną Toskanię, Wróć do Triory pokazało piękną wioskę w Alpach Liguryjskich, Pocztówki z Portugalii zaś zabierają nas do pełnego tajemnic miasteczka Sintra, którego białe mgły skrywają więcej niż mogłoby się zdawać. Jedna nieprzemyślana obietnica, jeden dziwny wieczór wystarczył by życie Konrada runęło w gruzach. Od tego czasu minęło dziesięć lat, a mężczyzna wciąż nie jest w stanie zapomnieć o Oldze. Niespodziewanie losy dwójki dawnych kochanków splatają się ponownie w słonecznej Portugalii; miejscu, którego mgły skrywają wiele tajemnic? Pocztówki z Portugalii to jedna z tego typu magicznych opowieści, które oczarowują czytelnika niesamowitym klimatem i nie pozwalają mu zapomnieć o sobie ani na chwilę. Jolanta Kosowska po raz kolejny stworzyła powieść pełną emocji, od której nie sposób się oderwać. Jest ona jednak w pewien sposób odmienna od poprzednich publikacji autorki. O ile w przypadku Nie ma nieba, Niemoralnej gry czy Niepamięci czytelnik wciągany był w emocjonalną burzę, tak Pocztówki z Portugalii są nieco bardziej stonowane. Można wręcz powiedzieć, że poważniejsze i dojrzalsza, a także lżejsze. To pięknie napisana opowieść idealnie pasująca na letnie wieczory. Historia przedstawiona jest głównie z punktu widzenia Konrada i Olgi ? byłych kochanków, dla których los nie był łaskawy. Konrad wykładał na uniwersytecie, teraz zaś jest przewodnikiem. Olga to dziennikarka, zajmująca się głównie sprawami społecznymi oraz artystka, zyskująca coraz większą popularność. Ich losy po raz kolejny niespodziewanie splatają się, jednak nie we Wrocławiu, a w słonecznej Portugalii. Jolanta Kosowska wykreowała niezwykle żywych i barwnych bohaterów. W powieści pojawia się mała ilość postaci, dzięki temu autorka mogła skupić się na ich lepszej kreacji. Czytelnik otrzymuje pełnokrwistych bohaterów ? pełnych sprzeczności, doświadczonych przez życie, ale też niezwykle sympatycznych, których losy od samego początku stają się bliskie odbiorcy. Losy głównych bohaterów nierozłącznie splecione są z losami postaci drugoplanowych, takich jak Julia, Andrzej czy Wojtek. Autorka w zręczny sposób splata ze sobą konkretne wątki sprawiając, że historia przedstawiona w książce staje się niezwykle rzeczywista. Zauważa, że z pozoru nic nie znaczące wydarzenia, na przykład jednorazowa pomoc znajomej w zemście nad jej byłym chłopakiem, mogą pociągnąć za sobą ogromne konsekwencje. Kosowska nie stroni również od pokazywania swoich postaci w trudnych sytuacjach, w jej książkach nie ma tematów tabu. Nie ważne czy chodzi o zdradę, chorobę czy śmierć. Autorka w boleśnie prawdziwy sposób pokazuje, jak wygląda życie osób muszących zmagać się z różnymi problemami. Tym, co najbardziej zachwyca w Pocztówkach z Portugalii jest język. Czytelnik po raz kolejny otrzymuje powieść napisaną w sposób prosty i jednocześnie barwny. Jolanta Kosowska maluje słowami. Tworzy niesamowite obrazy, na długo pozostające w pamięci czytelników. Jednakże pomimo że w książce znajduje się wiele opisów, czyta się ją szybko. Przez powieść wręcz się płynie. Jest to możliwe właśnie dzięki prostym zdaniom, a także dynamicznej akcji. Pocztówki z Portugalii to książka, o której ciężko opowiedzieć, nie zdradzając jednocześnie wielu szczegółów. To prosta, a jednocześnie wywołująca wiele emocji opowieść o ludziach poszukujących swojego miejsca na świecie, którzy podczas swojej wędrówki natykają się na wiele bólu i cierpienia; o ludziach, którzy tracą wiele, jednak także wiele zyskują. Jolanta Kosowska stworzyła historię przepełnioną bólem i goryczą, lecz jednocześnie szczęściem i radością. Jeśli chcecie przeczytać opowieść piękną, lecz jednocześnie nie stroniącą od tematów tabu, koniecznie sięgnijcie po Pocztówki z Portugalii.

W tym miesiącu była premiera książki, ale dla mnie Ona wciąż jest gorąca. Fakt kolejna autorka, z którą mam pierwszy kontakt i to mnie bardzo cieszy, ponieważ teraz będę miała powód do nadrobienia wcześniejszych książek autorki.
?Pocztówki z Portugalii? to książka przepełniona emocjami. Można w niej znaleźć radość, jaka została zburzona przez jedną głupią decyzję, ale też łzy bezsilność, bo jeden mały gen uaktywnił się bez niczyjej wiedzy w ciele małego chłopca no taki mały rollercoaster codziennego życia.
Nie przepadam za przewodnikami podróżniczymi, ale znam kilku autorów, którzy w swoich książkach ukazali kawałek świata, w którym byli/odwiedzili. Opis, jakiego dokonali mógłby nadawać się, jako przewodnik. OOOO taki przewodnik to ja rozumie. Jest bohater i jest w/w obiekt, o którym mowa w tym przypadku jest to Lizbona.
Poznajcie Olgę, która w życiu przeszła swoje. Poza świetnymi zdjęciami, jakie robi to jeszcze nagrywa reportaże, ma cudowny kontakt z ludźmi i to dla nich zajęła się dziennikarstwem. Jej prace zostały docenione w międzynarodowym konkursie w Lizbonie, więc z czasem doczytacie, jaki jest drugi powód jej podróży do krainy cudownych obrazów, ale i przepięknych fasad domowych, które składają się z małych elementów poskładanych w jeden malowniczy krajobraz, ale i nie tylko.
Obraz widziany z perspektywy bombki? Co potrzeba dziecku podczas choroby? Co łączy Olgę oraz chłopczyka, który jest śmiertelnie chory? W takich sytuacjach człowiek zaczyna doceniać to, co ma i nic innego nie ma znaczenia.
Czytając tę książkę uwieźcie mi odczuwałam ten upał, chłodne dni, ale i czułam smaki tamtego regionu. Kiedyś kilkanaście lat temu byłam w Portugalii, ale dla mnie był to wyjazd zarobkowy i tak jak w nocy było zimno tak w dzień upał nie z tej ziemi.
Za egzemplarz dziękuję ... A was kochani zapraszam do zapoznania się z książką.

"Pocztówki z Portugalii" to pierwsza książka wydana pod szyldem Wydawnictwa Zaczytani. Tym razem autorka postanowiła zabrać nas do słonecznej Portugalii. 

Jolanta Kosowska w doskonały sposób ukazała ulotność pamięci i chwili. Mamy tu przeszłość i wspomnienia, o których trudno zapomnieć. Powraca ból, rozpacz, tęsknota, żal, gorycz.

"Wspomnienia bywają czasami przekleństwem, szczególnie te, od których nie można się uwolnić."

Wszystko to, co opisuje autorka tchnie niesamowitym klimatem i kunsztem słowa. Dla mnie już dawno pani Jolanta stała się mistrzynią pokazania swoimi oczami miejsc, w jakich osadza  fabułę poszczególnych powieści. Ma się wręcz nieodparte wrażenie, iż sami tam jesteśmy, jak w tym przypadku na przykład w Portugalii. Niemal widziałam rozbijające się o skały fale czy mgły nad domami. 

"Mgła jest czasem ciekawsza od promieni słońca. Otula, nie dopowiada, pozostawia miejsce na wyobraźnię."

Podobało mi się to, że książka nie okazała się  romansem, a czymś znacznie więcej. Wątek ten jest ważny, ale to inne elementy są istotniejsze, jak chociażby problem niepełnosprawności, choroby czy bezinteresownej pomocy. Niezwykle zaangażował mnie wątek chłopca chorego na dystrofię mięśniową. Urzekająca jest jego miłość do podróży i motorów. Dodatkowo ciekawość budzi to, co stało się z jego zaginionym ojcem. Mamy tu również motyw przeznaczenia pokazujący, że gdy ktoś jest nam pisany, nie zmieni tego nawet upływ lat.

"Nigdy ci już nie zaufam. Nigdy do końca nie będę wierzyć. Skłamałeś tak gładko, oszukałeś, odegrałeś teatr..."

Historia ta udowadnia, że nigdy nie jest za późno na zmiany. Wszak nadzieja umiera ostatnia. Przypomina, że nic w życiu nie jest dane na zawsze. Widzimy też ile człowiek jest w stanie zrobić i poświęcić dla bliskich osób, kosztem własnego szczęścia. 

Kolejny raz przypadł mi do gustu lekki, prosty, a zarazem barwny styl autorki, który niesamowicie działa na wyobraźnię. 

"Pocztówki z Portugalii" to piękna, klimatyczna, pełna tajemnic powieść o sile miłości, rozczarowaniach, zawiedzionym zaufaniu, tęsknocie za tym, co utracone, poświeceniu, samotności wśród ludzi, determinacji, przeznaczeniu. To lektura, w której przenikają się smutek, melancholia, ból, nuta grozy i chwile radosne. A wszystko otulone atmosferą słonecznej Portugalii. Polecam gorąco!

...

Piękna okładka zwodzi i nie pozwala się przygotować na to co znajduje się w środku. Tak samo opis, pozornie trafny i prawdziwy, nie oddaje treści książki. A uwierzcie mi, ta jest głęboka, piękna i bolesna. Tyle krzywd, ludzkich dramatów, obdartych z wszelkich pozorów i obłudy. Codzienne życie pokazane w prawdziwym świetle, cierpienie, bezsilność, samotność, choroba, lęk. Ludzie podświadomie odwracają się od wszystkiego co nie wpisuje się w ramy idealnego życia, co może przynieść rozczarowanie i problemy. Ile razy spotkaliście się z odtrąceniem, brakiem pomocy czy zainteresowania?
Społeczeństwo już tak ma, że nie widzi innych, dotkniętych niepowodzeniem losu, odwraca wzrok i samolubnie udaje, że jeśli coś go nie dotyczy to nie istnieje. Olga wyrywa się z tych schematów, nie potrafi przejść obojętnie obok ludzkiej krzywdy. Całkowicie poświęciła się problemom społecznym i stara się pomóc potrzebującym. Angażuje się i przesiąka ich światem aby później przelać wszystkie emocje na papier i otworzyć oczy innym, tym, którzy tak uparcie odwracają wzrok. Dziennikarstwo nie jest jednak jej jedynym zajęciem, jej artystyczna dusza tworzy dzieła wystawiane w galeriach w Europie. Kryją w sobie szereg wspomnień, historii i emocji.

"Pocztówki z Portugalii" to książka, która ukazuje nam historię miłości, uczucia prawdziwego i trwałego, które skłania do poświęceń i wydobywa z nas wszystkie najlepsze cechy. Szczera do bólu, obdarta ze schematów i półprawdy, wyłania z cienia trudne tematy i zmusza do refleksji. Rozczula, doprowadza do łez, ale nie smuci. Daje nadzieję i pokrzepia serca. Otwiera oczy. A naszym zadaniem jest już nigdy ich nie zamknąć i nie odwracać wzroku od nieidealnej i trudnej rzeczywistości, w której każdemu z nas przyszło żyć.

Czy jesteście zwolennikami dawania drugiej szansy? Czy każdy na nią zasługuje?

Z twórczością Jolanty Kosowskiej zetknęłam się przed kilkoma laty i już wtedy oczarowała mnie kwiecistym, poetyckim językiem i niesamowitą wrażliwością w wyrażaniu emocji. W najnowszej powieści ?Pocztówki z Portugalii? łączy w cudowny sposób tęsknotę i niespełnioną miłość dwojga ludzi, z zagadką, której rozwiązania wypatrujemy i malowniczymi opisami portugalskich klimatów.

On miał być lekarstwem na czyjeś złamane serce, a okazał się trucizną dla swojego związku.

Związek Olgi i Konrada wydawał się tym na całe życie, łączącym jedność dusz i fascynację ciał. Jedna niewłaściwa decyzja spowodowała, że ich drogi rozeszły się na całą dekadę. Każde z nich uciekało przed palącą tęsknotą na własny sposób. Olga zaangażuje się społecznie nie tylko pisząc reportaże, ale i bezpośrednio pomagając potrzebującym. Odkrywa również w sobie pasję fotograficzną. Konrad wyjeżdża do Lipska, później do Portugalii, wierząc, że odległość zmniejszy udrękę.

Gdy niespodziewanie spotykają się po dziesięciu latach, emocje wybuchają ponownie, jednak starają się je ukrywać. Bo czy mogą powiedzieć, że znają się nawzajem po upływie tylu lat? Czy mogą ponownie sobie zaufać?

Prócz wspaniałej historii dwojga zagubionych we własnych uczuciach ludzi, autorka porusza bolesny temat niepełnosprawności, chorób nieuleczalnych i braku pomocy, finansowania podstawowych potrzeb. Poczucie bezsilności, nierozwiązywalności pewnych spraw wyziera z poruszającej historii chorego na dystrofię mięśniową, zakochanego w podróżach i motorach chłopca. Wiąże się z nią zagadka zniknięcia jego ojca, którą wspólnie z bohaterami spróbujemy rozwiązać w klimatycznej Portugalii, podążając śladem magicznych fotografii i sztuki azulejos, zdobionych ceramicznych płytek.

Lektura idealna na lato, bez względu na to, czy zaplanujecie czytać ją pod polskim, czy pod portugalskim niebem.

Piękny i uroczy krajobraz, słoneczne wybrzeże trącane krystalicznie czystą taflą błękitnego oceanu ? Czy można marzyć o cudowniejszej scenerii? W takim klimacie toczy się spokojną tonią akcja najnowszej powieści Jolanty Kosowskiej Pocztówki z Portugalii. Olga, utalentowana artystka, prezentuje swoje zdjęcia na międzynarodowej wystawie, właśnie w Lizbonie. Jej zwycięskie zdjęcia cieszą oczy wielu osób spragnionych mocnych wrażeń. Kobieta w kraju poznała wspaniałą dziewczynę, opiekującą się synkiem chorym na śmiertelną chorobę. Dziecku zostało już niewiele czasu, jego ojciec wyjechał za granicę, aby dorobić na drogie leczenie Wojtusia. Zostawił dzielną żonę z dzieckiem. Ale z upływem czasu ich kontakty stawały się coraz luźniejsze, aż pewnego dnia całkowicie zanikły. Olga, zauroczona wspaniale radzącą sobie kobietą, będąc w Lizbonie, stawia przed sobą duże wyzwanie. Nie spocznie i nie będzie ukontentowana, dopóki nie doprowadzi do końca sprawy, która nie daje jej spokoju. Stawia sobie za punkt honoru dotarcie do prawdy, nawet jak jest ona bardzo bolesna i być może niewygodna. Czy rzeczywiście pozornie proste rozwiązanie tej sprawy jest tak oczywiste? A może nie warto oceniać drugiej osoby, nie mając pełnej wiedzy o jej życiu i nie znając motywów określonego zachowania? Czasami warto powstrzymać się z komentarzami, aby najpierw się upewnić co do swoich racji ?
Pocztówki z Portugalii to niesamowicie emocjonalna historia, bardzo wzruszająca, ale też napełniająca nadzieją i wiarą w ludzi. Autorka kreśli nam obraz miłości trudnej i skalanej niepoprawnymi zachowaniami. Ale bohaterowie walczą o tę miłość, kierując się przekonaniem, że są sobie pisania. Tylko czasami jedno niepozorne wydarzenie może zafałszować obraz prawdziwego uczucia. Ta lektura uczy nas cierpliwości i wybaczania, pokazuje, że nie wolno przekreślać wspólnie spędzonego czasu, zawsze należy tej drugiej ukochanej osobie dać możliwość wytłumaczenia swojego zachowania. Może nie zawsze o wszystkim wiemy i wydajemy osądy, nie mając pełnego rozeznania. Czy przypadkiem kiedyś tak nie postąpiliście? Ta powieść to również znakomity przykład poświęcenia dla drugiej osoby, niwelowania swoich potrzeb, aby jak najwięcej z nas dać w prezencie bliskim. Urocze obrazki mam cały czas przed oczami, ale też bardzo bolesne. Wzruszyłam się bardzo, nie spodziewałam się, że ta pozornie prosta historia tak bardzo na mnie wpłynie. Łzy płynęły mi po rozgorączkowanym policzku, ocierałam je, a kolejne już torowały sobie miejsce ?
Autorka w piękne krajobrazy przeniosła nas, rozbudziła nasze zmysły i emocje. I zaskoczyła nas tą opowieścią, która z niecierpliwością poszukiwała satysfakcjonującego rozwiązania. Czy do niego dotarła? Warto samemu się przekonać i pobalansować na granicy mocnych wrażeń i odczuć. Na pewno nie będziecie żałować, tylko możecie być wdzięczni, że tak mądra lektura wpadła w wasze sidła.
Powieść Jolanty Kosowskiej jest dla nas cenną lekcją życia. Nie tylko w relacjach damsko-męskich, ale w relacjach na linii rodzice ? dziecko. Obserwujemy piękną i nieskazitelną miłość rodzicielską, możemy czerpać z niej pozytywne i budujące wzorce. A wiadomo, dobrych przykładów, nigdy dość. Również przykład miłości między partnerami napawa optymizmem i nadzieją na jej szczęśliwe spełnienie.
Usiądźcie wygodnie i poczekajcie na Pocztówki z Portugalii. Może już są w drodze do was? Na pewno dotrą i pozwolą się cieszyć doborowym towarzystwem w pięknej i spowitej tajemniczą mgłą scenerii ? Zapewniam, że gwarantują ogrom pięknych przeżyć ? takich niecodziennych ? i wymarzonych ...