Podłość

Mężczyzna, wraz z trójką swoich dzieci, ginie w wypadku samochodowym. W tym samym czasie jego żona zostaje zamordowana we własnym mieszkaniu. Sprawa staje się bardzo medialna. Jednak, kiedy tylko media odpuszczają, śledztwo zostaje szybko zamiecione pod dywan i umorzone. Sprawa staje się niewygodna dla wysoko postawionych osób.

Sprawą wypadku i morderstwa zajmuje się wiele osób. Bruno, który zajmuje się nią prywatnie, bo chce coś udowodnić innym.
Mira policjantka, która podejdzie poważnie do śledztwa i będzie starała się dojść do prawdy. Szczere intencje i chęć poznania prawdy będzie miała również Kasia, która jest dziennikarką.

Tajemniczego charakteru opowieści nadają listy pisane przez nieznaną postać, podpisaną jako "Ja", która kontaktuje się z Kasią, dziennikarką, przekazując jej wskazówki potrzebne do rozwiązania sprawy wypadku. Współpraca ta okazuje się korzystna dla obu stron.

Bohaterowie często mają rozbiegane myśli. Nie myślą tylko o sytuacji, w której aktualnie się znajdują, ale ich myśli galopują w wielu innych kierunkach - dlaczego dane miejsce jest takie paskudne, co zjeść po całym dniu pracy, wracają do wspomnień z młodości, zastanawiają się, co by było, gdyby itd. Dodatkowo używają prostego i potocznego języka w swoich przemyśleniach czy podczas rozmów z innymi ludźmi. To wszystko sprawia, że bohaterowie są bardzo ludzcy, naturalni i tacy zwyczajni. Nie są wyidealizowani i każdy może się z nimi utożsamiać.

Autorka ma bardzo dobry, lekki i przyjemny styl. Potrafi cały ten chaos, panujący w umysłach bohaterów opanować i przedstawić w taki sposób, że będą one zrozumiałe dla czytelnika, nie będą tylko chaotycznymi zdaniami, wepchanymi między główny wątek.
Każdy z bohaterów jest inny, autorka doskonale oddaje charakter danej postaci.

Uwaga czytelnika będzie skupiona głównie na śledztwie. Opisy będą długie, bohaterowie mają wiele do przekazania czytelnikowi, dialogi są ciekawie, dobrze poprowadzone i autentyczne, a wątek główny intrygujący. Sprawa jest bardziej skomplikowana, niż mogłoby się wydawać. Na jaw wyjdą machlojki, korupcja, oszustwa. Pod koniec wszystko łączy się w logiczną całość. Książka to taka mieszanka dramatu z kryminałem.

?Kiedy spojrzeć na obrazek, widać na nim to, co mieści się w ramie. To, co poza nią, jest dla nas niewidoczne, nieosiągalne, ale wciąż istnieje i, co najważniejsze, daje nam o sobie znać, mimo braku obecności?.

News dnia!
Polska.
13 stycznia o godz. 11.10 ? zwykły zimny dzień powszedni.
Wypadek samochodowy.
4 osoby nie żyją. 1 jest ranna.
Ojciec wiozący 3 swoich małych dzieci zderzył się z rozpędzoną ciężarówką.
Brakujący członek tej tragicznej rodziny: żona swojego męża, matka dzieci ? tego samego dnia zostaje zamordowana we własnym łóżku.
Rozpoczyna się śledztwo w sprawie wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym.
I drugie ? w sprawie zabójstwa.
No i oczywiście burza medialna nabiera tempa.

To jeden z obrazów jakie pokazuje nam w swojej książce ?Podłość? Olga Mildyn. A jest tu ich całkiem sporo. Trzeba być uważnym, by nie dać się zwieść. Tu cienkie linie tworzą grube kreski. Historia kipi treścią. A fabuła trzyma ramę, choć.. zorientować się, gdzie jest ta rama nie jest wcale łatwo, a widząc jedynie część obrazu z oswojonej perspektywy, tak lekko dopowiedzieć sobie całość według własnego widzimisię.

Na obrazie jest też pewien doktor nauk społecznych usilnie uskuteczniający swój autorski i we własnym mniemaniu genialny eksperyment, policjanci, nie jeden prokurator, notariusz, dziennikarka, gangster, sklepowa ekspedientka.

Nic tu nie jest czarno-białe. Dostrzegasz jakiś szczegół, wydaje Ci się, że rozumiesz. A potem przechodzisz do całości i sprawa się mocno komplikuje. Dużo tu znaków zapytania. Jeszcze więcej wykrzykników. Kilka den.

Patrzysz na ten wielobarwny obraz i wydaje Ci się, że trzymasz dystans, bo na początku trzymasz. A potem, to już niczego nie można utrzymać, ze szczególnym uwzględnieniem własnych emocji, bo rozwiązanie przeraża bardziej niż niewiadoma.

?Podłość? ? trudno uwierzyć, że jest to debiut literacki.
To przerażająco autentyczny obraz ludzkich pragnień i słabości. Autorka częstuje nas ludzką udręką, śmiercią, cierpieniem, rozpaczą, bezradnością systemu sprawiedliwości, medialną manipulacją.
Pyta i krzyczy. O tym wszystkim co ludzi przeraża, zawstydza, ale i intryguje. Tak po polsku.
O tym, jak łatwo konstrukcja zwana człowiekiem może runąć w przepaść ? w pogodni za władzą, pieniędzmi, ?dobrobytem?, marzeniami. O prawdzie i postprawdzie.
A najbardziej przeraża fakt, że o wszystko co jest tu napisane codziennie się ocieramy, choć nikt nie chce tego dotknąć.
?Podłość? to brutalna prawda rzucona między oczy, bo czasem tak właśnie trzeba.
Polecam.