Podpalacz

?Podpalacz? to pierwsza część serii z komisarzem Jakubem Mortką.

W zimową noc w willi na Ursynowie wybucha pożar, w którym ginie biznesmen, a jego żona, celebrytka, zostaje ciężko poparzona. Na pierwszy rzut oka wygląda na nieszczęśliwy wypadek, ale tak nie jest. Sprawę dostaje komisarz Jakub Mortka, który należy do Wydziału do Walki z Terrorem Kryminalnym i Zabójstw Komendy Stołecznej Policji. Sprawa komplikuje się, kiedy wychodzi na jaw, że w ostatnim czasie doszło do kilku podpaleń. Czy Mortce uda się rozwiązać sprawę, zanim dojdzie do kolejnej tragedii? Jaki cel m podpalacz? Dlaczego wybiera te, a nie inne domy? Czy to zwykły podpalacz, a może chodzi mu o konkretną osobę, a pozostałe podpalenia miały odwrócić uwagę? Czy komisarz złapie sprawcę, czy by sprawiedliwości stała się zadość będzie musiał nagiąć granice prawa?

?Podpalacz? był debiutantem Wojciecha Chmielarza, ale w ogóle tego nie widać. Od razu spodobała mi się ta książka tak jak główny bohater. Co prawda mamy tutaj typowego policjanta, którego możemy spotkać w innych kryminałach, jednak Mortka jest nieco inny. Jako policjant zawsze angażuje się w 100%, a czasem nawet bardziej. Zazwyczaj za dużo pracuje, ale kocha to, co robi i jest w tym naprawdę świetny. Właśnie przez swoją pracę rozwalił sobie życie. Poznajemy go w niełatwym dla niego momencie życia. Jest rozwiedziony, a ze swoimi synami widuje się dwa razy w tygodniu. Nie ma własnego mieszkania i musi wynajmować pokój razem ze studentami, którzy należą do tej grupy osób, które lubią wieczne imprezy i ogromny bałagan w mieszkaniu. To powoduje nieprzyjemności pomiędzy nimi.
Jego partnerem jest podkomisarz Kochan. Z początku wydawał się całkiem w porządku, choć nie do końca go polubiłam i czasami mnie denerwował, mimo że był dobrym policjantem i kumplem. Jednak z czasem poznajemy go z nieco innej strony, ale tego już wam nie zdradzę.

Akcja książki jest średnia. Czasami zdawało mi się, że stopowała, aby potem przyśpieszyć z zawrotną prędkością. Plot twisty bez wątpienia zaskakują, tak samo, jak zakończenie. Coś tam podejrzewałam, ale autor po raz kolejny tak umiejętnie zwodził, że człowiek nie był już niczego taki pewny.

Polecam wam tę książkę, jak i całą serię z Mortką. I uważajcie, bo po skończeniu ?Podpalacza? będziecie chcieli chwycić następny tom, a potem kolejne. Tak było ze mną.

Okładka "Podpalacza" przewija się często w grupach czytelniczych, które odwiedzam. W końcu nie wytrzymałam i rzuciłam okiem, by przekonać się, co to za książka. Okazało się, że jest to pierwszy tom serii kryminałów. Gatunek jakby mój, więc pomyślałam, że może warto poznać komisarza Mortkę. Nazwisko polskiego autora na okładce już mnie nie odstrasza (tak, kiedyś tak było, choć była to zupełnie irracjonalna reakcja, której nie potrafię wytłumaczyć; spieszę donieść, że już mi to przeszło, na szczęście), więc poszłam za ciosem i oto jestem już po lekturze. Jakie wrażenia? W skrócie - pozytywne. Kryminały z rozbudowaną warstwą obyczajową, społeczną lubię najbardziej. W takiej powieści mamy bowiem nie tylko krew, flaki i pościg za sprawcą, ale obserwujemy także życie poszczególnych bohaterów, które zazwyczaj nie jest usłane różami. I ten kryminał właśnie taki jest, więc czuję się zmotywowana, by sięgnąć po kolejne tomy tej serii. Chyba już trochę przywiązałam się do komisarza Mortki :-)

Jakub Mortka to komisarz pracujący w Komendzie Stołecznej Policji. Miejscem akcji jest, oczywiście, Warszawa, ale nie tylko (tutaj zostałam mile zaskoczona, bo wreszcie trafiłam na powieść, w której część rozgrywających się wydarzeń umieszczona została w moich okolicach). Mortka to facet po przejściach, świeżo upieczony rozwodnik i ojciec dwóch chłopców, których bardzo kocha. Mimo iż wciąż darzy uczuciem również byłą żonę Olę, nigdy nie potrafił oddzielić życia osobistego od pracy. To brak oparcia i ciągła nieobecność męża zajętego kolejnymi morderstwami sprawiła, że Ola postanowiła radzić sobie bez niego. Po rozwodzie wiele się w jego życiu zmieniło. Teraz musi bowiem dzielić mieszkanie (wynajmuje jeden pokój) z dwójką studentów, bo na samodzielne lokum go nie stać. Z synkami widuje się najczęściej dwa razy w tygodniu. Problemy finansowe sprawiają, że nie zawsze ma na alimenty. Życie.

Podpalenie, do którego zostaje wezwany komisarz, nie jest pierwszym tego typu w okolicy. Zgliszcza kryją zwłoki właściciela domu. Jego żonie - byłej gwiazdce muzycznej - udało się uciec z płonącego budynku, jednak została dotkliwie poparzona. Policjant początkowo lekceważy możliwość, iż to jakaś seryjna sprawa. Rozpoczyna się śledztwo, w którym wspomagają go koledzy po fachu. Autor nie szczędzi czytelnikowi atrakcji, włącznie z odebraniem Mortce tej sprawy. Jak potoczy się praca policjantów? Za co Mortka został odsunięty i jak na to zareagował? Kto stoi za serią podpaleń i jaki ma motyw? Na co jeszcze natkniemy się śledząc poczynania bohaterów? Zdradzę tylko, że podpalenia to nie jedyna zagadka do rozwiązania w tej powieści.
Świetnie skonstruowana intryga wciąga już od pierwszych stron. Styl autora sprawia, że czyta się szybko i przyjemnie (o ile można użyć takiego określenia w stosunku do opisywanych w powieści wydarzeń).

Pomysł na tego typu kryminał skojarzył mi się z Lipowem Katarzyny Puzyńskiej, choć tam miejscem akcji jest nieduża wieś, a tutaj mamy stolicę. To generuje trochę inne portrety bohaterów. Jednak pewne podobieństwa zauważam. Na przykład Kochan skojarzył mi się od razu z tamtejszym policyjnym "czarnym charakterem", Pawłem Kamińskim. Ale pewnie ten gatunek ma to do siebie, że pojawiają się takie analogie. Nie uważam tego za minus, nawet wręcz przeciwnie. Fajnie jest wyłapywać takie niuanse.

Rzecz jasna, swoim zwyczajem, wypatrzyłam trochę moich znienawidzonych "misiów" i innych drobiazgów, więc jeden punkt spadł, ale nie wpłynęło to na - zdecydowanie pozytywny - odbiór całości.

Po miesiącach tułaczki wśród wielkich dzieł światowej literatury (np. "Ludzie na drzewach", "Oryks i Derkacz", "Rdza" i "Purezento") wróciłam do korzeni. Dobry kryminał zawsze poprawi humor. Właśnie odkryłam jeden z lepszych cykli. Komisarz Jakub Mortka wymiata, a Wojciech Chmielarz razem z nim.

Jakub Mortka, warszawski policjant Wydziału do walki z Terrorem Kryminalnym i Zabójstw w stopniu komisarza zostaje wezwany na miejsce pożaru w południowej części Warszawy, na osiedle domków jednorodzinnych. Ofiara śmiertelna i poszkodawana w ciężkim stanie, a także osobliwe odkrycie techników sprawia, że sprawa pochłania Mortkę w 100%. Wspólnie z podkomisarzem Dariuszem Kochanem za wszelką cenę chcą dorwać tytułowego podpalacza, jednak dochodzi do kolejnych zdarzeń. Czy wszystkie podpalenia są sprawką jednego człowieka? Co z tym wszystkim ma wspólnego Wielki B. i do czego jest zdolny Jakub Mortka? Odpowiedzi przyjdą, ale tak niespodziewane, że książkę czyta się z wypiekami na twarzy.

Wojciech Chmielarz stworzył oddanego służbie policjanta, oczywiście po przejściach i dźwigającego ogromny bagaż doświadczeń. Ale z dziesiątek kryminałów dobrze wiemy, że tylko takie postaci są w stanie rozwiązać najtrudniejsze zagadki, jakie wymyśli autor. Mortka jest też dobry. Po prostu. Jest idealistą i człowiekiem, który pragnie sprawiedliwości na swój własny sposób. Czy to nie brzmi jak postać idealna? Dla mnie taka jest.