Echa przyszłych dni

Poruszająca powieść historyczna o tym jak jedno wydarzenie, jeden sekret, może rzutować na życie wielu.
Rodzinę Stawińskich poznajemy, kiedy w 1933 roku Helena poroniła. Silne pragnienie posiadania jeszcze jednego syna wygrywa z ostrzeżeniem akuszerki przed śmiertelnym zagrożeniem w przypadku kolejnej ciąży. Nie wyjawiając tego ryzyka mężowi już wkrótce Helena spodziewa się upragnionego dziecka. Kiedy dochodzi do przedwczesnego porodu Zygmunt wbrew woli żony posyła po akuszerkę. Los jednak chce, że kobieta rodzi martwego chłopca, samej ledwo zostając przy życiu. Rozgoryczony Zygmunt wygania ze swego domu Andriejukową, mimo zimnej, mroźnej nocy, a sam zabiera chłopca. Wydarzenia tej nocy jeszcze długo będą stanowić pieczołowicie strzeżony sekret.
"Echa przyszłych dni" to pierwszy tom cyklu Podróż wołyńska, w którym możemy poznać historię polskiej rodziny oraz ich ukraińskich sąsiadów do 1943 roku. Możemy obserwować życie dwóch narodów zarówno przed wybuchem II wojny światowej aż do momentu początku rzezi wołyńskiej. Poruszająca, pełna intryg, kłamstw, młodzieńczych namiętności, pierwszych miłości fabuła sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Wnikamy w opowieść widzianą oczami bohaterów by wraz z nimi odczuwać ich nadzieje, troski, ból i strach.
Obecnie jestem w trakcie czytania drugiego tomu pt. "Sumienie zasnute mgłą", który dzisiaj ma swoją premierę. Niezmiernie się cieszę, że nie muszę wyczekiwać kontynuacji tej niesamowitej powieści, a mogę się za nią zabrać od razu.
Obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników sag oraz powieści z historią w tle, gdyż oprócz losów członków rodziny Stawińskich mamy możliwość obserwować zmiany jakie zaszły w relacjach pomiędzy narodami. Jak pomiędzy obcującymi obok siebie sąsiadami zaczyna rodzić się niewyobrażalna nienawiść.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, czytałam serię siostryzulicywiśniowej, która ogromnie mi się podobała, więc jak tylko zobaczyłam, że Asia wydaje coś nowego wiedziałam, że będę musiała po to sięgnąć. "Echa przyszłych dni" to powieść historyczna rozpoczynająca nową sagę pod tytułem podróżwołyńska. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Mi zapoznanie się z historią bohaterów zajęło jeden wieczór. Fabuła została w bardzo ciekawy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę interesująco i autentycznie wykreowani. Na kartach tej powieści poznajemy losy członków rodziny Stawińskich, obserwujemy ich codzienność, relacje z ukraińskimi sąsiadami oraz znaczące zmiany jakie zachodzą w ich życiu za sprawą wybuchu wojny. Muszę oczywiście wspomnieć, że autorka w niezwykle plastyczny sposób odzwierciedla wszystkie wydarzenia historyczne mające miejsce w tamtym okresie, momentami aż ciężko było uwierzyć, że ludzie musieli doświadczać takich rzeczy. Wielokrotnie czytając niektóre opisy sytuacji przenosiłam się oczami wyobraźni we wspomniane miejsca, czułam się tak jakbym towarzyszyła bohaterom i chłonęła wszystkie emocji. A tych tutaj znajduje się naprawdę cała paleta! "Echa przyszłych dni" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa powieść o wybaczaniu, miłości w której znajdujemy pełno życiowych mądrości, doświadczeń i prawd. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i nie mogę się doczekać kiedy poznam dalsze losy bohaterów. Polecam!

To było moje pierwsze spotkanie z autorką i już krzyczę, bo ?złości? mnie, że teraz muszę czekać na kontynuacje. Ci którzy nie czytali jeszcze, a chcą zacząć uprzedzam, że jak zaczniesz pierwszy rozdział to już nie odpuścisz. Historii Wołynia, tematu wojny nikomu chyba nie muszę przedstawiać i opisywać oraz tego, jakie relacje panowały między Polakami i Ukraińcami. Opisów książki oraz recenzji jest dużo, więc zachęcam każdego, kto lubi wiedzieć, o czym będzie czytał, a ci którzy nie chcą to niech przewiną moją recenzję i sięgną po ten tytuł, chociażby dlatego, że to kawałek świetnej literatury z historią w tle.

?Echa przyszłych dni? to pierwszy tom serii Podróż wołyńska, która przedstawia losy rodziny Stawińskich i ich sąsiadów, ukazując ich codzienne problemy i walkę o przetrwanie w czasie wojny. Jeżeli lubicie książki, w której macie pełno intryg, emocji tych dobrych, jak i złych, a to wszystko przyprawione młodzieńczym wiekiem, wojną oraz pewną tajemnicą, która kładzie ciemnie chmury nad domem . Stawińskich to jesteście przy dobrej pozycji. Miłość od zawsze rządziła się swoimi prawami i nigdy nie pyta o zgodę, czy może przyjść, lecz taranem wali prosto w serce naszych młodych bohaterów. Czy wybory były trafne? To już sami poznacie, czytając tę pozycję. Co mnie najbardziej wzruszało?

Stwierdzenie naszych dziadków, że kłamstwo ma krótkie nogi tutaj ma swoje potwierdzenie. W każdej rodzinie są jakieś tajemnice, a w tej rodzinie i nie tylko jest ich, że hoho. Jestem pewna, że niektórzy z was będą się utożsamiać z naszymi bohaterami, ale z, którymi to już zostawiam do waszego zapoznania. Kolejnym plusem dla autorki jest to, że wyczuwałam każde emocje, a jak już biorę książkę do pracy, żeby tylko między kursami doczytać to proszę uwierzyć musi być sztos. Krzyczysz nieeeeee albo trzymasz kciuki, żeby dane osoby były razem. Moja córka mówi ?Mamo weź tak nie przeżywaj? Widzisz ten krajobraz, czujesz zapachy kuchni okolicy. Choć tematyka książki jest bardzo trudna, autorka nie opisuje makabrycznych opisów, dzięki czemu historia jest trudna, ale jednocześnie wciągająca i emocjonująca oraz wartościowa i bardzo interesująca, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom sag historycznych oraz osobom zainteresowanym dziejami Wołynia.

Polecam z całego serca. Jeżeli ktoś ma eliksir, to wymazywania tego, co się przeczytało to poproszę, bo chciałabym przeżyć jeszcze raz te emocje. Czekam z utęsknieniem na drugi tom.

?W miłości nie było miejsca na wątpliwości czy brak wiary?.

Rodzina Stawińskich od pokoleń żyje na Wołyniu, w niewielkiej wiosce niedaleko Łucka. Prowadzą spokojne, wypełnione pracą życie, wiedzie im się dobrze. Zygmunt z Heleną są zgodnym, kochającym się małżeństwem i dobrymi ludźmi. Dobrze traktują ludzi, którzy u nich pracują, z sąsiadami, Ukraińcami żyją w zgodzie i przyjaźni. W 1933 Helena Stawińska rodzi kolejne dziecko, niestety chłopczyk rodzi się martwy. Zrozpaczony Zygmunt pod wpływem silnych emocji wyrzuca z domu na siarczysty mróz akuszerkę, obwiniając ją o śmierć dziecka. Podejmuje dramatyczną decyzję, która zaważy na życiu jego bliskich i innych ludzi. Jego kłamstwa rzucą się cieniem na dalsze losy rodziny. Wybuch wojny zmienia w ich życiu wszystko, nic już nigdy nie będzie takie samo...

Nie jest to łatwa opowieść? Wielowymiarowa, wnikliwa perspektywa, ukazująca psychologiczne studium ludzkich zachowań w trudnych warunkach. Akcja toczy się swoim rytmem, wywołuje ogromne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona ukazuje życie mieszkańców na Wołyniu tuż przed i w czasie wybuchu II wojny światowej, pokomplikowane relacje międzyludzkie i przeżywane dramaty. Pani Joanna pisze z pasją i ogromną energią, czuć ogromną wiedzę historyczną. Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, rewelacyjnie wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele sprzecznych emocji. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki.

Ludzkie życiowe zawirowania, na tle umiejętnie ukazanego tła historycznego. Spokojna wieś i życzliwi sobie ludzie żyjący tuż obok siebie. Kłamstwa, intrygi i dokonane trudne wybory kładą się cieniem na rodzinie Stawińskich, przynoszą więcej zła niż dobra. Polacy i Ukraińcy żyją w zgodzie i wzajemnym poszanowaniu, coraz głośniej słychać o złowrogich banderowcach. Dzieci dorastają, przeżywają swoje pierwsze miłosne zauroczenia, dokonują trudnych wyborów, przeciwstawiają się woli rodziców, miłość nie wybiera. Pokojowe współistnienie dwóch narodów, nieuchronnie i stopniowo zanika. Wybuch II wojny całkowicie burzy spokój. Przyjaciele stają się zaciekłymi wrogami. Mieszane małżeństwa nie mają racji bytu. Nienawiść ogarnia coraz więcej ludzi, los Polaków wydaje się przesądzony, napaści na gospodarstwa, masowe mordy, bestialstwo, pożoga.

Fascynująca, mądra, nietuzinkowa, nieprzewidywalna, napisana z empatią opowieść. Daje do myślenia, zostanie we mnie na dłużej. Była to niesamowita, niełatwa, a zarazem piękna przygoda, której całkowicie dałam się porwać. Z niecierpliwością czekam na kolejne części. Z całego serca polecam, Tatiasza i jej książki :)