Podwójna pętla

Gdy pierwszy raz zobaczyłam ?Podwójną pętlę? Kazimierza Kyrcza Jr nie miałam pojęcia, że ta książka o nieco tajemniczym tytule to komedia kryminalna. Kryminały kocham nad życie, jednakże z komedią kryminalną nie było mi dane się spotkać. Na okładce widnieje napis ?Najlepsza komedia kryminalna DLA FACETÓW?. Myślę ? dobre sobie, po czym otworzyłam książkę na rozdziale 1 i rozpoczęłam czytanie.

Co my tutaj mamy? Otóż bohaterem jest krakowski policjant, Mateusz Bednarski, który zmaga się z codzienną prozą życia i popada często w liryczne nastroje. Problemy z przełożonym sprawiają, że praca go uwiera. Życie prywatne też nie zawsze kręci się tak, jakby sobie tego życzył. I wtedy w jego otoczeniu zaczynają umierać ludzie. Są to znajomi, przyjaciele lub najbliżsi.

Przeczytałam książkę dość szybko. Objętościowo nie jest duża, jednakże warto zaznaczyć, że ogromna część tej książki to forma opowieści, opisy. Dialogów mamy jak na lekarstwo. Czasami przez kilka stron nie pojawia się ani jedna rozmowa między bohaterem a inną postacią. Mnie to nie przeszkadzało, ale znam osoby, które od razu ten fakt zniechęci bo nie przepadają za górą opisów i opowiadań o tym, np. co się czuło jedząc kanapkę, którą popijało się kawą. I przyznam, że wciąż zastanawiam się, czy aby na pewno przeczytałam komedię kryminalną. Nie chcę być źle zrozumiana - nie jestem jakimś znawcą gatunku, ale trudno było mi znaleźć tu klasyczny humor, który rozbawi zwykłego Kowalskiego. Raczej książka obfituje w rodzaj czarnego humoru, ten akurat uwielbiam i bardzo sobie cenię. Więc automatycznie Autor i książka zyskuje w moich oczach. I nazwa ?kryminał? ? mam tu zagwozdkę. Może prędzej zakwalifikowałabym ten utwór jako thriller? Stricte kryminału było tu niewiele, a elementów thrillera całkiem sporo. Te dwa gatunki się tu ze sobą przeplatają, więc trudno jednoznacznie stwierdzić, jakim gatunkiem jest ?Podwójna pętla?.

Książka, którą przeczytałam była dobra z plusem (a jako, że tu nie można dawać ?połówek, ocena wzrośnie). Nie jest to dla mnie coś rewelacyjnego od czego trudno było mi się oderwać, ale czytało mi się ją bardzo dobrze. Ciekawa postać Bednarskiego, czarny humor, ale i tragizm połączony z makabrycznością ? to dobre połączenie, które sprawi, że czytelnik lubiący taki gatunek będzie zadowolony z lektury. Autor podrzuca nam tropy dla zmyłki, zaskakuje obrotem sytuacji, czasami wrzuca śmieszki-heheszki z internetu (np. słynny łańcuszek o kobiecie zabijającej swoją siostrę tylko po to, by znów spotkać nieznajomego, którego zobaczyła na poprzednim pogrzebie rodzinnym). Język, jakim się posługuje jest niezwykle prosty. Taki, jak gdybym wzięła do ręki opowiadania znajomego lub jego dziennik (rzecz jasna za pozwoleniem, umówmy się!) i czytałabym prostą i niewybujałą prozę, gdzie Autor nie sili się na przedstawienie swojego języka w sposób ?bułkę przez bibułkę?.

?Nie tracę jednak wiary, że wyciągnę szczęśliwy los i jeśli nie odnajdę miłości, to przynajmniej zacne ruchanko.?

Jeśli jako czytelnik chcesz dobrze spędzić wieczór i rozerwać się przy niezobowiązującej lekturze, w której jest mnóstwo czarnego humoru, a gdy pojawi się trup to ściele się później gęsto ? przeczytaj ?Podwójną pętlę?. To będzie przyjemna odskocznia od ciężkich kryminałów, czy siadających na głowę thrillerów psychologicznych (które jak już wspomniałam ubóstwiam!)

Nim opowiem pokrótce o fabule, muszę wspomnieć kilka słów o szacie graficznej. Nie wiem jakie jest Wasze zdanie, ale według mnie okładka zapowiada historię, która nie raz sprawi ciarki na plecach. Jednak muszę Was ostrzec - to tylko pozory! Okładka, w stosunku do treści, stanowi pewnego rodzaju kontrast, co według mnie zasługuje na plus tej historii.

W ?Podwójnej pętli? poznajemy policjanta - Mateusza Bednarskiego, który codziennie zmaga się z prozą życia. Ma dość swojej pracy, przełożonego, prywatnie też różnie mu się układa. Wiecznie zagoniony, zmęczony oraz wkurzony. Pewnego dnia zauważa, że w jego otoczeniu zaczynają umierać ludzie: znajomi, przyjaciele oraz bliskie osoby. Kto stoi za tymi zabójstwami? Czy Bednarski może temu zaradzić?

Ogólnie historię podzieliłabym na dwie części. W pierwszej, autor pozwala nam lepiej poznać głównego bohatera oraz jego otoczenie, w drugiej natomiast mamy historię pełną akcji, od której trudno się oderwać! Pan Kazimierz stworzył bardzo realistyczną powieść, czym zdobył moje uznanie. Początek całej historii był dość ciekawy, później niestety czegoś mi zabrakło, jednak czym bliżej końca byłam - tym było lepiej, pisarz zapewnił mi sporą ilość akcji, za którą serdecznie dziękuję!

Jeśli chodzi o głównego bohatera, to nasz Mateuszek to specyficzna postać. Co tu dużo mówić, mężczyzna jest szczery - czasami aż za bardzo - i nie lubi owijać w bawełnę. To prosty chłop, którego musicie poznać. Do gustu przypadła mi również pierwszoosobowa narracja, bez której ta powieść nie miałaby racji bytu. Pokochałam Mateusza za jego czarny humor!

Jeśli chodzi o zakończenie.... jest ono zaskakujące, ale pozostawia pewnego rodzaju niedosyt. Kiedy przeczytałam ostatnie zdanie miałam po prostu ochotę na więcej.

Czy książkę polecam? Z tego co zdążyłam zauważyć, historia Mateusza ma różne opinie i według mnie warto ją przeczytać i wyrobić własne zdanie na jej temat. Jeśli interesuje Was praca policji, to autor opisał ją w najdrobniejszych szczegółach. A jeśli jesteście fanami czarnego humoru, to ?Podwójna pętla? jest dla Was pozycją obowiązkową!