Pokażę wam strach

Mówi się, że bez Edgara Allana Poe nie byłoby współczesnej fantastyki. Szokował i gorszył, jego poezje uważano za wyzwanie rzucone Bogu. Atmosferę wokół niego podgrzewały skandale. Nie były to wykreowane zagrania w stylu Dody, Poe naprawdę inaczej myślał, inaczej żył, inaczej działał. Być może dziś miałby święty spokój, wielu czytelników i prawdziwe pole do popisu w dziedzinie dostarczania ludziom przerażenia. Wyobrażam sobie, że mógłby stworzyć wyjątkową grę komputerową albo napisać książkę na tyle mroczną, na ile lubił. Jako, że urodził się 200 lat temu, mógł co najwyżej zostać prekursorem opowieści fantastycznych i ojcem wszystkich książkowych detektywów.
Książka Frobeniusa nie ma nic wspólnego ze zwyczajową nudną biografią, w której musimy się przekopać przez zakurzone listy pisarza do jego wujka i spisy zakupów w sklepiku na rogu. To powieść grozy, a jednocześnie portret Poego. Autor próbuje wyjaśnić jedną z największych zagadek życia mistrza. Czyje imię i dlaczego wzywał, odkąd znaleziono go pobitego na ulicy, aż do śmierci w szpitalu? Jednocześnie fajna lektura dla uczniów, czyli tych, o którzy o Poem czegoś dowiedzieć się powinni, a chcieliby to zrobić lekko łatwo i przyjemnie. W powieści znajdą mnóstwo smacznych szczegółów z jego biografii, a przy okazji będą kroczyć śladami potwora, który tropił pisarza.