Polowanie

W momencie, w którym zaczynam myśleć o twórczości Bernarda Miniera przypominają mi się moje z nią początki. Ciężko mi czasem uwierzyć, że po jego pierwszą książkę sięgnęłam dziesięć lat temu. Był to jego debiut, a nazwisko było dziesiątki razy mniej znane niż teraz. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Tak ogromne, że od tych dziesięciu lat regularnie sięgam po książki autora. Cały czas wyczekuję premier i z wielką chęcią czytam kolejne tytuły. Tym razem nadszedł czas na kolejną książce z cyklu o Servazie, czyli ?Polowanie?.
Po tych dziesięciu latach czytania książek Miniera wiem, że jego twórczość to dla mnie pewniak jakości. Wiem, że mi się spodobają i zostanę zaskoczona kolejnym pomysłem autora. Tak też było w przypadku ?Polowania?. Historia szybko mnie wciągnęła. Kolejne rozdziały pokazały mi trochę dziwne i przerażające wydarzenia, które mnie tylko przyciągały, a nie odpychały. Byłam ciekawa kto tak naprawdę poluje, a kto jest ofiarą. Wraz z ekipą Servaza nie mogłam się doczekać rozwiązania śledztwa. Rozwiązanie ani trochę mnie nie zawiodło.
Historia opisana w książce ?Polowanie? w dużej mierze skupia się na śledztwie. Jednak autor nie zapomniał pokazać co dzieje się w prywatnym życiu komendanta i jakie zmiany w nim zaszły. Przez te lata bardzo polubiłam głównego bohatera i nie wyobrażam sobie, żeby jakiś tom serii nie namieszał w życiu Martina.
Dający lubić się bohaterowie to nie jedyny plus tej książki. Największa jej zaleta to zdecydowanie zagadka. Najpierw zostałam zaciekawiona pierwszymi poszlakami śledztwa. Później wraz z ekipą chciałam dobrać się do gaci złych ludzi. Następnie pojawiły się kolejne dowody, które trochę namieszały i utrudniły rozwiązanie sprawy. Na sam koniec dostałam ciekawe rozwiązanie z małym elementem zaskoczenia, bo nie powiązałam wszystkich faktów przed bohaterami.
Zachęcam po sięgnięcie po książkę ?Polowanie?, jak i inne książki spod pióra Miniera. Mi teraz pozostaje czekanie na kolejną premierę.

Bernard Minier to jeden z najsłynniejszych twórców thrillerów we Francji. "Polowanie" to jego najnowsza, dziewiąta już powieść, jednocześnie siódmy tom cyklu o Martinie Servazie.

Młody nagi mężczyzna przebrany za zwierzę uciekający przed sforą polujących na niego myśliwych, wpada pod koła nadjeżdżającego samochodu. Kto w tuluskich lasach urządza sobie polowania, w których zwierzyną łowną są ludzie?

Tytuł jest dość wymowny, ale czy na pewno chodzi tu rozrywkę dla znudzonych ludzi, chcących dać ujście swym najniższym instynktom? Okazuje się, że ofiara nie była niewiniątkiem i mimo młodego wieku miała sporo grzechów na sumieniu, m.in. udział w zbiorowym gwałcie na nieletniej. Więc może ktoś zechciał wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę?

Żadne zwierzę nie zabija dla rozrywki, do takiej podłości zdolny jest tylko człowiek. Wypływające ze stron tej książki okrutne szaleństwo, wprawiło mnie w zgrozę. Ze ściśniętym gardłem śledziłam rozgrywające się sceny. Jak na rzetelny kryminał przystało, dostajemy bardzo skrupulatny opis wszystkich czynności śledczych. A oprócz kryminalnej, dość złożonej zagadki, główny prym wiedzie tu Francja, przystosowująca się do życia w pandemicznej rzeczywistości. O toczących ją konfliktach, nastrojach społecznych i jak ciężko być policjantem w obecnych czasach. Przygnębiająco i realistycznie.

Polowanie czas zacząć. Uwaga, nadchodzą myśliwi. Tropią. Zwierzyna ucieka. Goni przed siebie, przerażona w ciemnych przestworzach lasu. Jak daleko jest w stanie im uciec? Wybiega na ulicę, prosto pod nadjeżdżający samochód. Pisk, nagłe hamowanie, wstrząs dla kierowcy ? Co to było? Zwierzę? Człowiek? Ale te oczy ?
Rozpoczyna się trudne i żmudne dochodzenie, prowadzone przez Servaza i jego ekipę. Auto potrąciło człowieka, który był przebrany w maskę jelenia. Jak się wkrótce okaże to tytułowe polowanie to zbawienna akcja ludzi władzy, majętnych o wielkich wpływach. Za cel obrali sobie oczyszczenie świata ze zła. Oni wymierzają sprawiedliwość, chociaż nie mają ku temu żadnych argumentów. Samozwańcza władza. Uważają, że wszystko co czynią, to w imię lepszego życia, w słusznej sprawie. A świat trzeba oczyścić z przestępców i zbrodniarzy. Ale czy oni są lepsi? Czy ich ręce są czyste i nieskażone? Czy zawsze postępowali prawie i słusznie?
Autor pod pretekstem tajemniczej akcji polowania na zło obnaża gęstą i zepsutą atmosferę społeczną we Francji. Pokazuje nam smutny obraz kraju ogarniętego strajkami, niepokojami i zamieszkami, walką klasową i napływem imigrantów. Kraj targany rozgrywkami politycznymi i walką o wpływy i władzę. Kraj skorumpowany i opanowany niemocą. A rządzący zaślepieni, obdarci z jakichkolwiek zasad, u których morale sięgnęły dna. Ukazuje się ich wynaturzona natura, prym wiodą zabójcze instynkty i pobudki. Na własne oczy widzimy, do czego może doprowadzić deprawacja władzy i jej przekonanie o nieomylności i wyższości.
Cennym atutem tego mocnego i zatrważającego thrillera jego mroczna i gęsta atmosfera, przesiąknięta grozą i niepewnością. Tego nie sposób ubrać w słowa, ale przez całą lekturę odczuwałam strach i niepokój, nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, do czego autor jest się jeszcze w stanie posunąć. Przerażające, ale jakże emocjonujące i przenikliwe. Nie znam wcześniejszej twórczości Bernarda Miniera, ale już wiem, że muszę sięgnąć po jego inne utwory, aby utrzymać wysoki poziom adrenaliny, do jakiego mnie autor przyzwyczaił.
Znakomicie skrojona fabuła, spójna i logiczna, w efektownym wykonaniu, z realnie wykreowanymi bohaterami. Nie napawa optymizmem, ukazuje zepsucie w szeregach ludzi władzy, policjantów, sędziów, wojskowych. A więc tych, którzy powinni dbać o nasze bezpieczeństwo i zapewnić nam spokój.
Muszę ostrzec przed tą powieścią. Nie sięgajcie po nią jeżeli macie problemy z oddychaniem czy kołatającym sercem. Żeby nie było, że nie ostrzegałam ? Czytacie na własną odpowiedzialność ? Ciekawość powinna w was pokonać wszelki strach ...

Kolejna dobra, mocna i przemawiająca do wyobrażni książka Miniera. Przeczytałam wszystkie wydane u nas książki tego autora. I choć żadna nie dorównała genialnemu moim zdaniem Bielszemu odcieniowi bieli, to Minier nadal trzyma wysoki poziom i zapewnia kilka godzin dobrej, mocnej rozrywki.
Akcja Polowania ma miejsce ponownie we Francji i jest aktualna, rozgrywa się bowiem w szczycie pandemii. Pewnego razu pod kola rozpędzonego auta, z ciemnego lasu wybiega jeleń...stop, to nie był jeleń, to był ranny człowiek z głową jelenia...Ta, dobrze czytacie. Wszystko wskazuje, że był on celem polowania. Człowiek z założonym na swoja głowę łbem jelenia. Brzmi surrealistycznie, makabrycznie. Co się za tym kryje? Czy to możliwe żeby człowiek człowiekowi coś takiego zgotował? Jak się okaże, nie tylko to jest możliwe. To co w najnowszej książce prezentuje Minier, zdumiewa, zaskakuje, szokuje, przeraża.
Sprawę próbuje rozwikłać znany z innych książek Miniera komisarz Servaz. Czy mu się to uda? Dokąd zaprowadzi go to śledztwo? Sami się przekonajcie. Gorąco zachęcam do lektury Polowania. Bardzo dobra, przerażająco realna książka, która od pierwszej strony chwyta w swoje macki i obezwładnia niepokojem, ale i mocno zaciekawia.
Do tego ponura, mroczna, oblepiająca niczym smoła, gęsta atmosfera, tak charakterystyczna dla tego francuskiego pisarza.
Śledztwo przeplatane jest mocnymi i niezwykle aktualnymi wtrętami dot. polityki, sytuacji społecznej i gospodarczej we Francji. Jest to o tyle cenne, ale i przerażające, że całość oparta na faktach. W wiele aspektów, poczynań, zachowań trudno uwierzyć. Trudno pojąć, że ludzie, gatunek myślący, podobno empatyczny są zdolni do czegoś takiego.
W pewnym momencie sama zagadka kryminalna, prowadzone przez Servaza śledztwo są tylko tłem do zaprezentowania przemian zachodzących we francuskim społeczeństwie, zmian w ludziach i ukazania ich wynaturzonych poczynań oraz tego do czego prowadzi szeroko rozumiana nieomylność, nastawienie na władzę, dominację i fanatyzm w mega wydaniu. Trudno jednoznacznie określić czy Polowanie to kryminał, czy bardziej powieść społeczno-obyczajowo-polityczna. Z pewnością to lektura mocna, aktualna, szokująca. Polecam.

Kolejna dobra, mocna i przemawiająca do wyobrażni książka Miniera. Przeczytałam wszystkie wydane u nas książki tego autora. I choć żadna nie dorównała genialnemu moim zdaniem Bielszemu odcieniowi bieli, to Minier nadal trzyma wysoki poziom i zapewnia kilka godzin dobrej, mocnej rozrywki.
Akcja Polowania ma miejsce ponownie we Francji i jest aktualna, rozgrywa się bowiem w szczycie pandemii. Pewnego razu pod kola rozpędzonego auta, z ciemnego lasu wybiega jeleń...stop, to nie był jeleń, to był ranny człowiek z głową jelenia...Ta, dobrze czytacie. Wszystko wskazuje, że był on celem polowania. Człowiek z założonym na swoja głowę łbem jelenia. Brzmi surrealistycznie, makabrycznie. Co się za tym kryje? Czy to możliwe żeby człowiek człowiekowi coś takiego zgotował? Jak się okaże, nie tylko to jest możliwe. To co w najnowszej książce prezentuje Minier, zdumiewa, zaskakuje, szokuje, przeraża.
Sprawę próbuje rozwikłać znany z innych książek Miniera komisarz Servaz. Czy mu się to uda? Dokąd zaprowadzi go to śledztwo? Sami się przekonajcie. Gorąco zachęcam do lektury Polowania. Bardzo dobra, przerażająco realna książka, która od pierwszej strony chwyta w swoje macki i obezwładnia niepokojem, ale i mocno zaciekawia.
Do tego ponura, mroczna, oblepiająca niczym smoła, gęsta atmosfera, tak charakterystyczna dla tego francuskiego pisarza.
Śledztwo przeplatane jest mocnymi i niezwykle aktualnymi wtrętami dot. polityki, sytuacji społecznej i gospodarczej we Francji. Jest to o tyle cenne, ale i przerażające, że całość oparta na faktach. W wiele aspektów, poczynań, zachowań trudno uwierzyć. Trudno pojąć, że ludzie, gatunek myślący, podobno empatyczny są zdolni do czegoś takiego.
W pewnym momencie sama zagadka kryminalna, prowadzone przez Servaza śledztwo są tylko tłem do zaprezentowania przemian zachodzących we francuskim społeczeństwie, zmian w ludziach i ukazania ich wynaturzonych poczynań oraz tego do czego prowadzi szeroko rozumiana nieomylność, nastawienie na władzę, dominację i fanatyzm w mega wydaniu. Trudno jednoznacznie określić czy Polowanie to kryminał, czy bardziej powieść społeczno-obyczajowo-polityczna. Z pewnością to lektura mocna, aktualna, szokująca. Polecam.

Polowanko na młodzieńca z głową jelenia i wypalonym napisem na klacie ?Sprawiedliwość? czy poza Kinder Bueno i Bajecznym Wedla może być coś lepszego? No może tylko rozwalone na chodniku ruskie pierogi, których na szczęście już nikt nie będzie musiał jeść.

Intryga w ?Polowaniu? jest ciekawie rozbudowana i dość dobrze przemyślana co zawsze dobrze wpływa na mój odbiór, do tego ciekawe postacie no musiało to się ładnie zgrać i w zasadzie do pewnego momentu się zgrało.

Wyobraźmy sobie, że idziemy sobie na kebaba, no wiadomo kebsik zawsze na plus. No i zamawiacie sobie kebaba, ale ten turecki nicpoń zamiast mięsa ładuje Wam tam pomidorki, sałatę i inne śmieci no dramat jakiś. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w tej książce, chcę kryminał, a dostałem ból duszy autora.
Zostałem zdewastowany intelektualnie, wyrzyg autora na wszelkie tematy społeczno-polityczne dotyczące Francji mnie zniszczył, bo ulało mu się za mocno. Nie wiem, jak wielka jest jego zadra do władzy czy poszczególnych osób i zupełnie mnie to nie interesuje, ale wplatanie w powieść kryminalną jakiejś swojej manifestacji i światopoglądu to nie jest to coś, co ja bym chciał czytać. Pewnie bym się na tym tak nie skupił, gdyby liczba tych mądrości nie była w takiej przytłaczającej ilości. Ja też mam swoje poglądy, ale to nie znaczy, że wszędzie muszę o nich pisać i wpychać ludziom moje myśli do ich głów. No nie tak to powinno wyglądać moi mili, nie tędy droga najmilsi?

Powieść mi się podobała, szczerze to gdyby nie te polityczne bzdury to spokojnie dałbym 7/10, ale nie będę tak oceniał książki, gdzie ktoś mi nawija makaron na uszy, bo manipulować to mogę ja, a nie mną.

Mimo wszystko dla intrygi polecam przeczytać.