Pomóż dziecku przetrwać rozwód

odejrzewam jednak, że nakłaniają cię, byś pozwolił im siedzieć do późna. A kiedy nie mają dość snu, są następnego dnia zmęczone. Chcę tylko powiedzieć, że odniosłam wrażenie, iż czasami wracają niewypoczęte. Mogłeś nic nie zauważyć, ponieważ są już wtedy ze mną". Nie ma gwarancji, że stonowanie tonu i treści wypowiedzi zaowocuje tym, iż partner zmieni postępowanie albo przynajmniej dostrzeże twój punkt widzenia. Lecz zmiana w doborze słów z pewnością będzie miała pozytywny wpływ na kierunek i możliwy efekt rozmowy. Zaczynaj zdania, posługując się zwrotami w pierwszej osobie Zdania w pierwszej osobie stanowią podstawę skutecznego komunikowania się. Powinny zastąpić te zaczynające się od ,,ty", ponieważ sugerują winę lub błąd popełniony przez drugą stronę. A oto przykłady takich wypowiedzi: ,,Zwariowałeś", ,,Nie możesz tam iść" lub: ,,Kontrolujesz mnie". Odpowiadające im wypowiedzi w pierwszej osobie brzmiałyby: ,,To, co usłyszałam od ciebie, nie wydaje się przemyślane", ,,Nie sądzę, by pójście tam było dobrym pomysłem" i ,,Uważam, że nie pozwalasz mi wypowiedzieć się w tej sprawie". Czyli zamiast: ,,Przerwałeś mi", powinno się powiedzieć: ,,Wydaje mi się, że nie chcesz posłuchać, co ja o tym sądzę". Mówiąc w ten sposób, unikamy przypuszczeń i niczego nie zakładamy - tym samym nie możemy się mylić. A to dlatego, że poprzedzając zdanie stwierdzeniem typu: ,,Uważam, sądzę, wydaje mi się", mówisz jedynie o swoich odczuciach i o tym, co uważasz za prawdziwe. A do tego masz prawo. Druga strona może zakwestionować twój ogląd sytuacji (na tym polega komunikowanie się), lecz nie może mu zaprzeczyć. Powyższe zdania złagodzą z pewnością atmosferę i sprawią, że skonfliktowani rodzice łatwiej dojdą do porozumienia. Posługiwanie się nimi stanowi też dobry przykład dla dzieci i pomaga ograniczyć kłótnie, których mogłyby być świadkami. Bądź elastyczny Życie to nie obraz, który wisi na ścianie i nigdy się nie zmienia. Umiejętność przystosowania się do zmian jest niezbędna, a jeśli każde z rodziców będzie skłonne nieco ustąpić, znacznie ułatwi to życie zarówno im, jak i dzieciom. Jedno z dorosłych może kontrolować drugie albo starać się uzyskać nad nim przewagę, wymuszając ciągłe zmiany w systemie sprawowania opieki, by przystosować go do własnych potrzeb. Nie ma to nic wspólnego z elastycznością i nie powinno być tolerowane. Dobrze jednak, gdy rozwodzący się potrafią odnieść się życzliwie do zdarzających się od czasu do czasu, wymuszonych okolicznościami, zmian, o które prosi partner. Na przykład jedno z rodziców wolałoby przenieść wizytę dzieci u drugiego na inny termin, ponieważ akurat odbywa się zjazd rodzinny i chciałoby pojawić się tam z potomstwem. Jeśli poproszony o to rodzic nie ma akurat żadnych ważnych spraw, powinien wyrazić zgodę. Podobnie gdy drugie z rodziców prosi o możliwość przyjechania w piątek po dzieci później niż zwykle, gdyż ma w pracy obowiązkowe szkolenie, druga strona powinna pójść byłemu partnerowi na rękę. Pamiętaj, by mówić o tym, co dobre Największe napięcie powstaje w rozpadającym się związku wtedy, gdy jedno z rodziców nieustająco krytykuje drugie. Wredne uwagi i sarkazm nie sprzyjają pokojowej komunikacji. Jak ujął to jeden z moich rozwodzących się klientów: ,,Gdy moja była żona bez końca wypomina mi słabości i niedostatki, mogę tylko słuchać, jak kiepski byłem w łóżku, jak bardzo przytyłem albo jak nienawidzi mnie córka, póki całkowicie nie zamknę się w sobie lub nie wybuchnę". Pamiętajcie, że chociaż się rozstajecie, rodzicami pozostaniecie do końca życia. W podtrzymaniu prawidłowych relacji z drugą stroną bardzo pomocne mogą się okazać ,,dobre uczynki". Spróbujcie skupić się na tym, co u partnera pozytywne, choćby to było nie wiem jak trudne. Jeśli były małżonek stara się - mimo że wymaga to od niego dużo wysiłku - uczestniczyć w pozalekcyjnych zajęciach dzieci, możesz mu powiedzieć, że to doceniasz. Pewien klient, który odbywał u mnie terapię podczas wyjątkowo nieprzyjemnego rozwodu, wyznał, że najmilszą i najbardziej znaczącą rzeczą, jaką powiedziała mu kiedykolwiek żona, było to, iż zawsze przysyła na czas alimenty. Twierdził, że odkąd to usłyszał, nabrał o niej lepszego mniemania i tym bardziej stara się wypełniać na czas finansowe zobowiązania względem dzieci. Czyż nie cieszy nas, kiedy ktoś dostrzega nasze starania? ??? Pamiętajcie, podczas rozwodu dzieci mogą doświadczyć nie tylko poczucia straty i smutku, ale też otrzymać wzorzec zachowań, który zaowocuje w przyszłości. Stanie się tak, jeśli rodzice potrafią zachować się właściwie i nie przestaną odnosić się do siebie z szacunkiem. Pozostałe rozdziały dostępne w pełnej wersji ebooka.