Pomóż mi sobie przypomnieć

Pewnego dnia Brielle budzi się w szpitalu. W jednej chwili okazuje się, że straciła ukochanego brata, była świadkiem jego zabójstwa, ale i straciła trzy, minione lata swojego życia. Ze względu na dobro śledztwa, które ma doprowadzić do znalezienia winnego, nikt z jej bliskich nie może powiedzieć co się wydarzyło w ostatnim czasie, by samodzielnie powróciła jej pamięć. Jedyną osobą, na którą dziewczyna może liczyć jest Spencer, przyjaciel Issacka a zarazem niespełniona miłość dziewczyny. W trakcie prób poskładania w całość minionych lat, ich relacja się zmienia, a mężczyzna nie patrzy już na Brie jak na siostrę przyjaciela?

Fabuła serwuje nam zwroty akcji, które trzymają w napięciu, zwłaszcza, gdy śledzimy losy głównej bohaterki. Brielle ze wszystkich sił próbuje sobie przypomnieć to co działo się w jej życiu, a o czym całkowicie zapomniała. Pojawiające się przebłyski wspomnień, wskazówki w jej otoczeniu zamiast zbliżać ją do rozwiązania zagadki, wprowadzają ją w jeszcze większy chaos. Zwyczajne fakty z jej życia, zmieniły się w tajemnice, tak trudne do odkrycia. Kreacja głównej bohaterki mnie zachwyciła. Jej wola walki, mimo iż miewała chwile zwątpienia, byłą godna podziwu ponad wszelką miarę. Nie poddawała się. Mimo tego, że umysł odmawiał jej posłuszeństwa, to walczyła z nim, aby w końcu dopuścić do siebie całą przeszłość. Czy jej się to udało? Co wydarzyło się w zapomnianym przez nią okresie?

To była cudowna historia, w której emocje sięgają zenitu. Strata, żałoba łączyły się tu z ogromnym żalem i poczuciem niesprawiedliwości a zarazem walką o wyjaśnienie wszelkich niewiadomych. Dodatkowo rodzące się, a może rosnące w siłę uczucie między Brie i Spencerem osładzało mi te cierpienie, które przeżywałam wraz z bohaterami. Napięcie między nimi i pożądanie były doskonały dopełnieniem. To co robił mężczyzna by wspierać Brie w odzyskaniu wspomnień było wzruszające i kibicowałam obojgu do ostatniej chwili, by wszystko w ich życiu wróciło do normy. Przyjaźń między paczką przyjaciół aż chwytała za serce, zwłaszcza w momentach, gdy pomagali sobie i wspierali się w każdej trudnej chwili. Zwroty akcji niejednokrotnie mnie zaskoczyły i już od początku tej historii byłam zaintrygowana a moja ciekawość nie zmalała nawet na chwilę. To rewelacyjna książka, której nie sposób odłożyć na półkę zanim nie dotrze się do ostatniej strony. Wówczas poczujecie zawód, że to już koniec tej historii. Polecam.

Nie przypominam sobie, kto ani jak to zrobił. Nie pamiętam, dlaczego nam go odebrano. Liczy się tylko jedno ? mój brat nie żyje i jedyną osobą, która wie, a jednocześnie nie wie, co się stało, jestem ja.

Budzisz się w szpitalu i okazuje się, że nie pamiętasz ostatnich trzech lat swojego życia. Jakbyś się poczuła? Z tym właśnie musi się zmierzyć Brielle oraz z tragiczną śmiercią ukochanego brata. Jako jedyny świadek morderstwa ma trudne zadanie przypomnienia sobie, co się stało.

Czy z pomocą przyjaciół i dawnych miejsc Brie odzyska wspomnienia?

Czytałam sporo pozytywnych opinii o książkach autorki, więc po otrzymaniu propozycji przeczytania jej najnowszego dzieła zgodziłam się bez wahania. I zdecydowanie warto było zapoznać się z jej twórczością.

Zaintrygował mnie również wątek utraty pamięci oraz morderstwa. Uwielbiam wraz z bohaterami odkrywać fakty z przeszłości. Zawsze stawiam swoje własne teorie na temat tego, jak nasza bohaterka żyła. Czasami trafiam, a czasami nie.

?Zamykam oczy, rozgarniam ciemność wypełniającą mi umysł. Ale nic nie widzę. Wszystko spowija gęsta mgła. Nie potrafię sobie niczego przypomnieć. Zagubiłam się. Nic nie pamiętam?.

W tym przypadku byłam zaskoczona wydarzeniami, które się wydarzyły tak samo, jak Brie. Wersja ułożona przeze mnie trochę się różniła. Podobał mi się taki element zaskoczenia, gdyż nie było przewidywalności.

Tak się zaangażowałam w losy bohaterów, że książkę przeczytałam w całości za jednym razem. Ona sama się czytała, a ja płynęłam wraz z fabułą. Tego potrzebowałam po lekkim zastoju czytelniczym.

Jeżeli wszystkie książki autorki są takie dobre, to już wiem, że muszę nadrobić pozostałe.

Dawno nie czytałam niczego od Corinne Michaels. Nawet nie wiecie jak się cieszę, ze w moje ręce trafiła ?Pomóż mi sobie przypomnieć?. Z początku byłam wściekła na autorkę. Dość szybko odkryła przede mną karty, których znać przez dłuższy czas nie chciałam. Im dalej w ksiazkę tym bardziej upewniałem się, ze jej decyzja była trafna i przemyślana!

Cała ta historia od pierwszych stron atakuje nas masą emocji, wyciska zły, wciąga w tajemnice bohaterów. Nie było tam elementu, który by nie pasował do reszty. Wszystko współgrało z sobą tworząc kompozycje idealnego romansu. Postacie stworzone przez autorkę były idealne. Zżyta społeczność małego miasteczka, gdzie wszyscy się znają, jej brat będący mężem jej przyjaciółki, jego przyjaciele, całość tworzyła wspaniały klimat, dawała poczucie autentyczności.

Spencer Cross od pierwszych chwil skradł moje serce. Nie bacząc na swój ból, bo stracił mężczyznę, który był dla niego jak brat, podejmie się pomocy Brielle. Jeśli na siłe miałbym szukać problemu, doczepiłabym się licznych kłamstw w stronę głównej bohaterki, ale z drugiej strony przecież tak musiało być. Sama musiała powrócić do swoich wspomnień. Spencer pomimo swojego bólu pomimo wszystko trwał przy niej, pomagał na ile mógł, choć nie było to łatwe. Stawiał jej dobro nade swoje.

Zagadka kryminalna wyszła świetnie. Bardzo długo autorka trzyma nas w niepewności, podsuwa błędne tropy a rozwiązanie sprawy było zaskakuje.


Co z tego wyjdzie przekonacie się czytając. Ale obiecuje wam już teraz: to Corinne w perfekcyjnym wydaniu, złapie was za serce.

?Pomóż mi sobie przypomnieć?

?Marzyłam o tobie, odkąd nauczyłam się marzyć. Jesteś powietrzem, którym oddycham. Biciem mojego serca.?

Jej życie rozsypało się niczym układanka,
w której elementy do siebie nie pasowały.

Zagubiona w świecie, którego nie rozumie,
a wspomnienia zostały spowite mgłą

?- Gdybyś nie potrafił sobie przypomnieć ostatnich trzech lat życia, co byś zrobił?
- Wróciłbym do początku i starał się znaleźć koniec.?

Z jednej strony piękna i urzekająca książka z wątkiem kryminalnym, a z drugiej strony nieco bolesna. Czas na ?Pozwól mi przypomnieć? i jednocześnie pierwszą przeczytaną w całości książkę od tej autorki.

Ta historia jest przede wszystkim o traumie w wyniku pewnego tragicznego zdarzenia, stracie osoby, której się kochało ponad życie i o walce w odzyskaniu wspomnień.

To ona ucierpiała w wyniku pewnego zdarzenia - Brielle. Pracownica socjalna, która uwielbiała pomagać. Jej świat został wywrócony do góry nogami i pragnęła je ustabilizować oraz odzyskać.

Z pomocą przychodzi on?

Jej obiekt westchnień - Spencer - był najlepszym przyjacielem jej brata i dziennikarzem śledczym, który miał blokadę pisarską. Pewny siebie, bystry, inteligentny i? porzucony w przeszłości. Nie wierzył, że może poznać kogoś, dla kogo będzie wart miłości. Był przy niej wtedy, gdy najbardziej tego potrzebowała.

On był jej wsparciem,
bezpieczną przystanią.

Dotyk dawał poczucie bezpieczeństwa.

Pocałunki smakowały marzeniami.

Był światełkiem, którego szukała w ciemności.

?Weź mnie za rękę. Nie będziesz w tym sama.?

A oni razem?

Mają moje serce. Okej? Przyznaję się - nieraz mnie zabolało w trakcie czytania, ale było warto. Warto było momentami je złamać i wbijać szpileczki, żeby potem je naprawić. Warto dla tej historii i tej miłości.

Bo miłość jest jak nasionko, które trzeba pielęgnować i dbać o nie gdy urośnie.

Fabuła dopracowana od a do y. Tak, dobrze widzicie do ?y?, bo jedna sprawa nie została wyjaśniona i zastanawiam się czy to był zabieg celowy do kolejnego tomu, czy może autorka o tym zapomniała ????. Ale pomijając to, nie zauważyłam żadnych dziur. Była świetnie opisana i z ciekawością próbowałam rozwiązać śledztwo. *
Bohaterzy w tej książce zostali bardzo dobrze wykreowani. Pełni uczuć, obaw i z problemami, z którymi musieli się zmierzyć i odnaleźć się w nowej rzeczywistości.
*
Historia podtrzymywana w napięciu do samego końca. Nasączona niebezpieczeństwami i tajemnicami, a ostatni rozdział? Uroczy i zachwycający.
*
Nie mogła oderwać się od tej historii. Dzięki niej zaszkliły mi się oczy, a jak dobrze wiecie - u mnie to rzadkość. Pokazuje, że warto walczyć o wspomnienia za wszelką cenę, dążyć do sprawiedliwości oraz prawdy, która może okazać się nieprzyjemna i bolesna. O poświęceniu, odnalezieniu siebie, przebaczaniu i walce o szczęście, na które się zasługuje. O miłości, którą trzeba otoczyć opieką i ją pielęgnować Ta opowieść pokazuje także to, że warto prosić o pomoc? bo proszenie o nią w nieodpowiednim czasie może przyjść za późno.