Poranek ściętych głów

Manga to kolejna porcja mocnej treści dla miłośników dawnej Japonii. We wnętrzu komiksu na czytelnika czeka aż siedem mocnych i klimatycznych historii. W przeciwieństwie do wcześniejszych albumów tym razem ?ścinacz głów? (Yamada Asaemon) nie odgrywa w fabule tak dużej roli. W dostępnych tutaj rozdziałach często pełni on rolę dodatku do innych wyrazistych postaci lub wręcz nie pojawia się w ogóle. Nie oznacza to jednak, że nagle seria straciła na jakości. Dzieło duetu Koike-Kojima nadal zachwyca, mocno angażuje i porywa odbiorcę w świetnie wykreowany świat samurajów.

Z wymienionych wcześniej siedmiu rozdziałów na szczególną uwagę zasługują co najmniej trzy z nich. W pierwszym zatytułowanym Łapacz Kasajiro mamy okazję obserwować losy dwudziestoletniego mężczyzny piastującego urząd jomawari (policjanta), który ciągle stara się doskonalić swoje umiejętności. Właściwą drogę w jego staraniach wskazuje mu właśnie Yamada, widzący w młodzieńcu zapał i potencjał. Na kolejnych planszach obserwujemy to, jak wiele jest on wstanie poświęcić, aby tylko móc pomagać ludziom. Postać ta pojawia się również w innym rozdziale, w którym nie brakuje widowiskowości i przemocy.

Drugą wartą uwagi historią jest Zrobienie. Autor skupia się tutaj na realiach przepełnionego więzienia, w którym przemoc jest codziennością. Historia jest dosyć krwawa momentami wręcz skrajnie brutalna. Wszystko to służy twórcy do pokazania, jak pewne wydarzenia mogą pchać ludzi do desperacji, w której zapominają oni całkowicie o swoim człowieczeństwie.

Trzecim, ale nie mniej udanym rozdziałem jest historia Pastewne ziele. W tym konkretnym przypadku nie ma tu grama ?widowiskowości? czy przemocy. Śledzimy tu losy młodego Yamady, który musi borykać się z ostracyzmem otoczenia wynikającym z pracy, jaką wykonuje jego ojciec. Motywem przewodnim jest tutaj tytułowe ?ziele?, które jest zarazem lekarstwem, jak i przekleństwem. Ma to oczywiście głębsze znaczenie, które samemu będzie musiał odkryć czytelnik.

Poważniejszych uwag nie można mieć również do pozostałych rozdziałów. Każdy z nich to wciągający samurajski klimat. Twórcy udaje się pokazać w intrygujący sposób życie w dawnej Japonii, jednocześnie nie zapominając o wyrazistych emocjach zwykłych ludzi.

ASAEMON ZAWODOWIEC

W czwartym tomie ?Poranka ściętych głów? czeka nas dokładnie jeszcze jedna porcja tego, co dotąd. Czyli? Czyli mrocznych, krwawych opowieści z przeszłości, świetnego klimatu i klasycznych ilustracji. Dla dojrzałych czytelników, którzy cenią zarówno dobre, historyczne fabuły, jak i zapadającego w pamięć klimatu.

Dalsze losy zajmującego się egzekucjami bohatera stykają go z kolejnymi ludźmi, jakich napotyka na swojej drodze. Co tym razem z tego wyniknie? I w jakie sytuacje się zaangażuje?

Ta seria pod pewnymi względami przypomina mi ?Usagiego Yojimbo?, cykl późniejszy, nie mangowy już, chociaż zrobiony przez Japończyka przecież. Nie tylko ze względu na to, iż obie poruszają w pewnym momencie tę samą tematykę ? w ?Usagim? mieliśmy rozdziały o dekapitatorach ? ale dlatego, że obie snute są z jednakową konsekwencją. Każdy rozdział to taka sama opowieść, zmieniają jedynie bohaterowie w tle i ich historie, a jednak za każdy razem czytamy o tym z przyjemnością. Chociaż w przypadku tak ponurej historii, jak ta, określenie ?przyjemność? nie wydaje się szczególnie fortunne.

G?seki Kojima i Kazuo Koike, autorzy legendarnej serii ?Samotny wilk i szczenię?, w ?Poranku ściętych głów?, serii może nie tak znanej, jak ich opus magnum, ale równie wartej poznania, zabierają nas w podróż w czasie do fascynującej, ale i odpychającej epoki. Dobrze oddając realia historyczne, jednocześnie serwują nam coś na kształt thrillera z przygodową nutą, a także opowieści obyczajowej o ludziach i ich czasach. Do tego znajdziecie tu klimat, który docenią nawet miłośnicy horrorów, tym bardziej, że opowieść bywa krwawa i brutalna, nie brak tu również drastyczności czy erotyki, czasem bardzo mocnej, ale za każdym razem ukazanej w sposób brudny i realistyczny.

I wszystko to znajduje odbicie w szacie graficznej. Kreska jest tutaj po prostu, czasem niechlujna, ale jednocześnie doskonale oddająca wszystko, co oddawać powinna. Buduje przy tym znakomity klimat, ma dużo dynamiki i wpada w oko. Ma przy tym w sobie osobliwy urok, jaki mają dla miłośnika mroku stare horrory albo mrok nocy. I mnie, jako fana horrorów i szeroko pojmowanego w sensie artystycznym mroku kupuje.

Niezmiennie więc polecam gorąco. To świetna seria, mocna, nie dla każdego, ale warta polecenia i poznania. Jeśli nie boicie się brutalności, znajdziecie tu coś dla siebie.