Poranki na Miodowej 1

Nie wiem dlaczego tak długo zwlekałam z poznaniem twórczości Joanny Szarańskiej. W ciągu ostatnich dwóch lat mocno otworzyłam się na polskich autorów, a joannaszaranska do tej pory pozostawała w kręgu tych nieznanych.

Pióro autorki bardzo przypadło mi do gustu, tak samo jak wykreowani przez nią bohaterowie i sama fabuła. To książka z gatunku tych, po które chętnie sięgam w ramach odskoczni od kryminałów i thrillerów. Na pewno z czasem nadrobię pozostałe tytuły.

Na ulicę Miodową Małgosia po raz pierwszy przyjechała będąc dzieckiem. Jej ojciec zostawił ją pod opieką surowej ciotki, po czym wyjechał za granicę. Dziewczynka nigdy więcej go nie zobaczyła. Teraz, jako dorosła kobieta wraca na Miodową, by zając się chorą krewną. W tym niezwykle klimatycznym miejscu wracają do niej wspomnienia lat szkolnych, beztroskich zabaw i pierwszej miłości oraz pewnej tragedii. Czy bohaterka będzie potrafiła nawiązać ponowny kontakt z ciotką, od której kiedyś uciekła? Czy wizyta na Miodowej zmieni coś w jej obecnym życiu? Koniecznie sprawdźcie sami! Gdybym mogła, sama chętnie wybrałabym się na Miodową chociażby dla kilku minut spędzonych w tamtejszej księgarni albo w piekarni pani Basi, bo zapach jej wypieków zdaje się unosić znad kart powieści ????????

Bohaterkę "Poranków na Miodowej" poznajemy jako dorosłą kobietę, znaną pisarkę, która ma w miarę poukładane życie, wie co chce robić w przyszłości. Okazuje się jednak, że trudno patrzeć w przyszłość bez pogodzenia i rozliczenia się z przeszłością. W wyniku nieoczekiwanego zbiegu okoliczności, Małgosia musi wrócić do wspomnień i miejsc z dzieciństwa, a przede wszystkim musi nawiązać kontakt z ciotką, od której surowego wychowania uciekła gdy tylko stała się pełnoletnia...

Do tej pory znałam powieści Joanny Szarańskiej tylko z tzw. literatury świątecznej. Były ciepłe, pełne ciekawych obserwacji ludzkich zachowań i emocji. Podobnie jest z "Porankami na Miodowej". Razem z główną bohaterką odkrywamy mieszkańców Miodowej, poznajemy ich troski, emocje, historię. Przy okazji dowiadujemy się również wielu szczegółów z dzieciństwa Małgosi, dzięki czemu możemy zrozumieć motywy jej postępowania, przyczyny konfliktu, jaki na wiele lat poróżnił ją z ciotką Wandą.

Niezwykle emocjonalna, działająca na wyobraźnię (szczególnie dzięki drobiazgowym opisom - zapachu książek w księgarni, przepysznych wypieków w pobliskiej cukierni i in.), zachęcająca do zaprzyjaźnienia się ze znajomymi Małgosi i przynosząca ukojenie - taka jest właśnie najnowsza książka Joanny Szarańskiej. Z niecierpliwością oczekuję już kolejnego tomu, bo ciężko jest rozstać się z bohaterami tak realistycznymi, że tęskni się za nimi jak za prawdziwymi przyjaciółmi.