Porcelana (twarda)

Mała stała się Lady, dziesięć lat po tragicznych wydarzeniach to ona jest panią posiadłości ogrodzonej wysokim murem i spadkobierczynią wiedzy o porcelanie i porcelanowych istotach. Co więcej, wydarzenia z przeszłości odcisnęły na niej swoje piętno i Lady mimowolnie stała się bardzo podobna do swojego przybranego ojca ? skryta, nieufna, stanowiąca tajemnicę dla reszty mieszkańców miasta. Świat jednak upomina się o jej wiedzę i bohaterka stanie przed trudnym wyborem. Wojsko pragnie wykorzystać jej porcelanowych ludzi na trwającej wojnie i wszystko wskazuje na to, że zarówno mury otaczające posiadłość jak te za którymi Lady skryła swe serce zostaną wystawione na ciężką próbę. W szczególności gdy na horyzoncie pojawi się niespodziewane uczucie.

,,Kostna biel? to niezwykle udana kontynuacja, dużo dojrzalsza i zdecydowanie skierowana już do starszego odbioru. Bo mimo iż komiks dalej posiada pewne baśniowe elementy, to porusza on zdecydowanie poważniejsze tematy, a samo tło wydarzeń staje się dużo mroczniejsze i bardziej krwawe. Nasza bohaterka, mimo swojego silnego charakteru i dozy zadziorności, którą cechowała się już jako Mała, zostaje wystawiona na wiele ciężkich prób ? wojna zmienia znany jej świat i nie może jej już ignorować zamknięta w murach swej posiadłość, naciski z zewnątrz będą coraz większym problemem, do tego wszystkie dojdzie motyw zdrady, nienawiści, niesprawiedliwości społecznych, a nawet miłości, która różne ma oblicza. Tak, wątek miłosny jest niezwykle ważny w drugim tomie ,,Porcelany?, ale od razu uspokoję osoby, które nie są miłośnikami takich historii. Autorzy poprowadzili go naprawdę dobrze, wybranek Lady jest niezwykle ciekawą i złożoną postacią, a ich spotkanie stanowi ciekawe zderzenie dwóch światów i różnych ideologii.

Pod względem wizualnym komiks nieprzerwanie zachwyca. Oba tomy są naprawdę ładne, wydanie cieszy wysoką jakością, a także sporą liczbą dodatków na końcowych stronach.

Pierwszy tom ,,Porcelany? stanowił bardzo przyjemną lekturę, jednak muszę przyznać, że w połączeniu z drugim, historia już kompletnie mnie kupiła. Opowieść zatacza swego rodzaju koło, wszystkie wątki zostają domknięte, a czytelnik zyskuje nowe spojrzenie na niektóre sprawy. I choć tak jak wspomniałam sama historia wydaje się być zakończona w przez ,,Kostną biel? to mam nadzieję, że powrócimy jeszcze do świata ,,Porcelany?, bo przyznam szczerze aż żal odkładać ten tytuł na półkę.

Iście baśniowa opowieść w mrocznych gotyckich klimatach, która mocno przyciągnęła uwagę sporego grona miłośników komiksów. Tym właśnie była pierwsza część serii Porcelana, która swoją jakością naprawdę mile zaskakiwała. Pora więc sprawdzić, czy druga odsłona historii jest równie ekscytująca. Porcelana 2: Kostna biel przenosi nas dziesięć lat do przodu w stosunku do wydarzeń z pierwszej części. Mała dziewczynka, która przedostała się przez mury wielkiej posiadłości i odkryła wiele fascynujących i niebezpiecznych tajemnic, stała się młodą kobietą. Jej opiekun powierzył jej zarówno majątek, jak i wszystkie swoje sekrety. Teraz ona żyje w dostatku, odizolowana od świata zewnętrznego wysokim murem okalającym posiadłość. Sytuacja na świecie zmusza ją jednak do opuszczenia swojego bezpiecznego gniazda. Jej porcelanowe wytwory są bowiem bardzo potrzebne armii, która prowadzi wyniszczającą wojnę. Zdradzenie tajemnic swojego ?przodka? nie wchodzie w grę, Lady nie ma zamiaru pozwolić wykorzystać swoje dzieła do przelewu krwi. Świat ma jednak wobec niej inne plany i czeka na nią wiele wyzwań, smutku, zdrady i niespodziewana miłość. Druga część serii to nie tylko dość oryginalna historia ze świetnie poprowadzoną narracją to również wyraziste silne postacie, genialne wykreowany świat pełen komplikacji i niedopowiedzeń, oraz mocno fantazyjny klimat. Decyzja uśmiercenia głównego bohatera pierwszej części, początkowo może wydawać się dość dziwna (autor tłumaczy ją we wstępie), ale dzięki temu na pierwszy plan mają okazję wysunąć się nowi bohaterowie, którzy są naprawdę rewelacyjnie nakreśleni i stanowią o sile całego scenariusza. Najważniejsza jest tutaj oczywiście Lady, która stała się piękną młodą i niebywale inteligentom kobietą. Zdaje sobie ona sprawę z powagi kolejnych wydarzeń i odpowiedzialności, jaka na niej ciąży, aby zachować tajemnicę ?porcelany? dla siebie. Jednocześnie wciąż drzemie w niej dziecięca ciekawość świata, z którą dawno temu przeszła przez mur. Poprzednia część mocno fascynowała zarówno młodszego, jak i starszego czytelnika, każdy mógł znaleźć tutaj coś dla siebie. Porcelana 2: Kostna biel jest już kierowana głównie do dojrzałego odbiorcy, który znajdzie tutaj naprawdę wiele poważnych wątków. Poruszone zostają tutaj problemy wielkiej pasji, miłości (w każdym wydaniu), zdrady, nienawiści, zastraszania innych, opierania się na stereotypach, podziałów klasowych, roli kobity w życiu społecznym, bezsensowności wojny. Nie są wszystkie wątki, jakie można znaleźć w albumie, więc czytelnik będzie musiał z wielką uwagę śledzić kolejne strony powieści szczególe, że wiele z nich podanych jest w sposób bardzo subtelny. Elementarnym dodatkiem do świetnie przygotowanego scenariusza jest równie ekscytująca oprawa graficzna. Chris Wildgoose bardzo dobrze wizualizuje świat stworzony przez scenarzystę, kreśląc kolejne plansze w taki sposób, aby nie tylko stawały się one jednością z całą historię, ale również epatowały mocno wyczuwalnym i specyficznym klimatem. Tła, projekty postaci, porcelanowe twory, wszystko to dopracowane jest w najdrobniejszych detalach. Artysta potrafi również wydobyć z kreślonych przez siebie bohaterów prawdziwe emocje (strach, złość, miłość), które udzielają się czytelnikowi. Po tak wielu zachwytach dotyczących komiksu nie pozostaje nic innego, jak polecić album Porcelana 2: Kostna biel, każdemu miłośnikowi dobrych powieści graficznych. Śmiem przypuszczać, że lektura tego dzieła przyniesie wiele rozrywki i przyjemności.

MIŁOŚĆ I WOJNA

Pierwszy tom ?Porcelany? okazał się całkiem udaną komiksową baśnią dla nieco starszych odbiorców. Była to jednocześnie zamknięta opowieść, która nie wymagała kontynuacji. Ale ta się pojawiła i dobrze się stało, bo to równie udany, sympatyczny przykład baśniowej fantastyki, która swoim wykonaniem balansuje gdzieś na granicy, gdzie spotykają się estetyki amerykańskich i europejskich opowieści graficznych.

Kiedy główna bohaterka trafiła do domostwa za wielkim murem, jej życie zmieniło się nie do poznania. Przez ten czas przeżyła wiele pozytywnych rzeczy, jak i doświadczyła dojmującej straty. Teraz od tamtych wydarzeń minęło dziesięć lat i nasza bohaterka zmieniła się w kobietę. Wciąż jednak pozostaje jedyną spadkobierczynią tego tajemniczego miejsca. Ale już wkrótce czekają ją kolejne wyzwania, trudności. Jak zakończy się ta opowieść, w której splatają się miłość i wojna, prowadząc do?

Przy okazji omawiania pierwszego tomu tej serii pisałem, że ?Porcelana? to taka ?Dziewczynka z zapałkami? w wersji alternate reality, podlana na dodatek oldschoolową retrofantastyką. Teraz się to nieco zmieniło, bo zbieżności z legendarną baśnią jest już zdecydowanie mniej ? właściwie, jeśli już miałbym stosować podobne porównania, należałoby rzec, że album przedstawia to, co byłoby potem, gdyby Dziewczyna z zapałkami miała szczęście dorosnąć i doczekać się własnego, rozległego domostwa, ale nie uwolniła od demonów przeszłości.

Fabularnie seria Chrisa Wildgoose?a i Benjamina Reada jest więc sympatyczna i udana. Jakiś pomysł na nią był, początkowo niezbyt oryginalny, ale teraz zyskujący więcej własnego charakteru, chociaż wciąż przepełniony pozostaje odwołaniami do bajek, legend czy historii. Reszta to połączenie prostej, ale dobrze ukazanej historii, akcji, klimatu? Nie ma tu wielkich zaskoczeń, całość jest poprowadzona według sprawdzonego schematu, ale nie ma to większego znaczenia, bo zabawa z albumem jest naprawdę udana.

Czy dla dzieci? Pierwszy tom, mimo pewnych mocniejszych akcentów, bardziej się dla nich nadawał, chociaż stanowił przede wszystkim sentymentalną rozrywkę dla dorosłych. Drugi to nieco dojrzalsza lektura, ale nadal pozostająca w rejonach kategorii ?lekkie, łatwe i przyjemne?. A co ważniejsze bardzo ładnie narysowane.

Tu lekko cartoonowa kreska rodem z amerykańskich komiksów superhero łączy się z europejskim kadrowaniem i czystością. W połączeniu z nieźle dobranym kolorem całość jest wyrazista i nastrojowa. Nie brak jej też autentycznie udanych elementów. A wszystko to razem wzięte dostarcza nam udanej zabawy w klimatach retrofantatsyki. Kto lubi takie opowieści, śmiało ?Porcelanę? może poznać.