Porodzina (twarda)

?Porodzina? autorstwa Natalii Fiedorczuk, stanowi bardzo ciekawy kryminał z gatunku domestic nori. Sięgnęłam po ten tytuł ze względu na dużą liczbę pozytywnych opinii, które na jego temat słyszałam oraz ze względu na okładkę, która za pierwszym razem spodobała u mnie ciarki. Do tej pory niepokoi mnie ten obraz rodziny bez twarzy...

Na przedmieściach średniej wielkości miasta w centralnej Polsce mieszkają rodziny do bólu zwyczajne, chociaż i tutaj trafiają się niekiedy barwne osobowości.
Rodzina Waszczyńskich jest idealna. Młode małżeństwo z dwójką dzieci jest niczym wycięte z folderu reklamowego. Są piękni, zamożni, lubiani i szanowani przez sąsiadów.
Pewnego dnia cała rodzina znika bez śladu.
Nic nie wskazuje na to, by małżeństwo planowało wyjazd. Dom wygląda, jakby mieszkańcy opuścili go jedynie na chwilę. Nikt z sąsiadów nie zauważył niczego podejrzanego, a duszna małomiasteczkowa atmosfera nie ułatwia śledztwa.
Jak to możliwe, że czteroosobowa rodzina rozpłynęła się w powietrzu?
Jakie sekrety kryją się za drzwiami zwyczajnych podmiejskich domów?

Może zacznę od tego, że bardzo spodobało mi się stworzone przez autorkę tło dla całej historii - mała mieścinka, w której każdy dobrze się zna oraz która na pierwszy rzut oka wydaje się idealna, jednak ta sielanka trwa do pewnego czasu... czasu, w którym na jaw zaczną wychodzić brudne sekrety jej poszczególnych mieszkańców.

Może i akcja w ?Porodzinie? nie pędzi na łeb na szyję, to autorka kupiła mnie przede wszystkim przez swój styl pisania, który sprawiał, że z każdym skończonym rozdziałem czułam, że atmosfera zaczyna się coraz bardziej zagęszczać.

Może w czasie czytania będziecie mieć wrażenie, że niektóre sceny zostały wprowadzone przez autorkę na siłę - nic bardziej mylnego! Fiedorczuk stworzyła historię, w której każdy, nawet najmniejszy szczegół ma jakiś związek z tajemniczym zaginięciem perfekcyjnej rodziny Waszczyńskich.

A skoro już o zaginięciu mowa, bardzo spodobał mi się fakt, że to nie zaginięcie stanowiło główny plan całej fabuły, a bohaterowie i ich emocje. Pani Natalia w swojej najnowszej książce rozłożyła prawie każdą kluczową postać na czynniki pierwsze - nie poznaliśmy tylko ich strachu o losy zaginionej rodziny, ale również ich przeszłość, od której tak próbowali uciec...

Może i w głębi ducha czułam w jakim kierunku potoczy się finał tej pozycji, to czytałam dalej. Fiedorczuk ma coś w sobie co sprawia, że jej książek nie da się przerwać w połowie. Jestem zaskoczona również tym, że zaginięcie nie jest jedynym mrocznym dramatem tej książki - nie spodziewałam się, że w tym tytule znajdę tak wiele smutnych, a zarazem okrutnych historii.

Czy książkę polecam? ?Porodzina? to nie tylko kryminał, który udowadnia nam, że tak naprawdę nikt z nas nie jest pewny jakie tragedie mogą mieć miejsce za zamkniętymi drzwiami naszych sąsiadów, ale również historia, która w genialny sposób oddała realia świata, w którym teraz się znaleźliśmy. Pani Natalia w intrygujący sposób pokazała nam, że każdy z nas od czasu do czasu zmuszony jest założyć maskę, by udać przed światem, że wszystko jest dobrze oraz fakt, że każda trauma z dzieciństwa ma większy lub mniejszy wpływ na nasze późniejsze życie. Jeśli nie słyszałeś/aś o tym tytule, to koniecznie zapisz go na swojej liście książek do przeczytania - nie pożałujesz!

Co czytacie w ten jesienny, deszczowy dzień? Ja skończyłam czytać ?Porodzinę?, która bardzo mnie zaskoczyła.
Akcja książki dzieje się w miejscowości Lasek, koło Inowrocławia. Pewnego wrześniowego dnia mieszkańcy zdają sobie sprawę, że od kilku dni nie widzieli Natalii Waszyńskiej. Nagle zniknęła. Nie jest to możliwe by ktoś tak nagle rozpłynął się w powietrzu. A już na pewno z całą swoją rodziną. Natalia była piękną kobietą. Jej mąż, Marcin również był eleganckim i przystojnym mężczyzną. Mieli dwójkę dzieci i uchodzili za bogatych ludzi. Dom czysty i wyglądał tak jakby ktoś właśnie wyszedł do pracy i szkoły. Co się z nimi stało? Ktoś ich porwał? Zabił? A może tylko wyjechali na wakacje, nie mówiąc nic nikomu.
Sprawą zajmuje się policjant, Krystian Gruszecki wraz z pewną dziennikarką i znaną psychiatrą. Najpierw sprawdza dom zaginionych i auto, które wciąż stało na ich posiadłości. Później udaje się do miejsca pracy Marcina. Matka Natalii podpowiada mu również, by wypytał o rodzinę Waszyńskich ich sąsiadów z ulicy, u których dzieci często przebywały. Krystian udał się więc do państwa Pająków. Co tam znalazł i dlaczego pan Pająk został aresztowany? Czy w ogóle został słusznie skazany?
Pani Natalia stworzyła świetny i nietypowy kryminał. Zawiera on bowiem elementy domestic noir. Ukazuje wszystko to co dzieje się za zamkniętymi drzwiami domów. A dzieje się czasami wiele. Autorka porusza temat przemocy fizycznej, ale nie tylko. I to właśnie ten element wzbudził u mnie najwięcej emocji. Biorąc do ręki tę książkę, nie wiedziałam do końca czego po niej się spodziewać. Okazała się świetną lekturą na jeden wieczór. Czyta się ją bardzo szybko i nie pozwala się odłożyć nawet na chwile. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani. A napięcie jakie stworzyła autorka jest wyczuwalne i nie opuszcza do ostatniej strony. Książka podzielona jest na cztery rozdziały. W każdym poznajemy nowe osoby.
Jeśli lubicie kryminały, w których jesteście wrzuceni już od pierwszej strony w wir wydarzeń, w których brak jest zbędnych opisów, a zakończenie jednak zaskakuje, to bardzo polecam ?Porodzinę?. Książka na pewno dostarczy Wam wielu emocji i nie pozwoli o sobie zapomnieć przez długi czas.