Poronienie

Poronienie - Grzegorz Dykman
Gdy rozum śpi, budzą się demony

Hmm, przed wiekszość tej historii odnosiłam dziwne wrażenie jakby na siłę chciano udowidnić dlaczego jest tak, a nie inaczej.
Przedstawione tutaj obrazy z dzieciństwa danych postaci bardzo wyraźnie pokazują jak najbliżsi potrafią zniszczyć czyjeś życie. W tym przypadku to rodzice niszczą nie tylko swoje życie, ale i swoich latorośli. Nie ma w nich w ogóle choćby krzty miłości.
Dostaliśmy tutaj niestety dobrze i powszechnie znane jednostki społeczeństwa, które są określone mianem ludzi z tzn grup osób "współuzależnionych"
Nigdy nie rozumiałam i chyba też nie zrozumiem jak można się uzależnić od używek typu alkohol, czy też narkotyki. Powszechnie wiadomo,że mają one w swoim składzie substancje,które działają wręcz jak magnes,no ale... Przecież chyba nikt nie uzależnia się od jednej czy dwóch dawek,tak więc... Poniekąd każdy (większość,bo nie mówię tutaj o osobach,które są zmuszane do brania) to zdecydowanie powinien mieć pełną świadomość tego w co się pakuje Drugą kwestią jest to jak te "Bestie" traktują tych, którzy mimo wszystko ich kochają... Nie na darmo mówi się, że "Miłość jest ślepa".
Dobrym pomysłem autora było przedstawienie przez niego w tej historii elementu z wierzeń słowiańskich. Dodało to pewien element inności i szczyptę dreszczyku emocji. Według mnie, to ta książka najbardziej pasuje do działu literatury pięknej, bo głównie tam poruszane są takie tematy. Wątek kryminalnay też nie nieco inny niż te powszechnie znane. Warto też zaznaczyć, że zasługuje to na duży plus w tej historii.
Podczas lektury tej książki czułam głównie tylko złość. Jak można komuś niszczyć życie dla tzn "zasady", że jak samemu jest się przysłowiowym "nikim", to czemu ktoś inny ma prawo mieć/żyć inaczej?!
Nie ma w tej książce niczego, czego można było by się bać. To tylko smutna i naga prawda otaczającego nas świata. To "tylko" druga strona medalu. Mimo wszystko warto sięgnąć po tę książkę aby ją przeczytać. Tak chociażby tylko po to, aby przypomnieć sobie albo nie zapomnieć jaki mamy otaczający nasz świat.
Aaa...Prawie bym zapomniała o głównym wątku. Negatywne cechy charakteru, oraz złe nastawienie, to czynniki, które mogą się przyczynić do początku wielu nieprzyjemnych sytuacji. Zazdrość, chciwość i chyba jedna z najgorszych ze wszystkich cech/przypadłości - to wstręt do samego siebie. To właśnie ten główny czynnik, przez który dzieje się tyle destrukcyjnych rzeczy.
Mamy tutaj trzy różne punkty widzenia, ale jest też głos samego narratora, który wyjaśnia nam wiele kwestii.
Szkoda mi było Konrada...

Moja ocena 8/10

Cytaty z książki:
" Zresztą zawsze uważał, że miłość, jeśli istnieje, obroni się sama"

" Jeszcze kilka lat temu trzeba było wręcz walczyć o każdy centymetr boiska, a dzisiaj nie można było już spotkać tutaj dzieci i młodzieży."

" Błędy rodziców najbardziej odczuwają dzieci."

" Świat się nie zmienił i nie wyglądało na to, by kiedykolwiek miał się zmienić."

" Polska mentalność nie pozwala mu widzieć wad w sobie, dlatego też każdy nowobogacki wprawiał go w negatywny nastrój"

" Ponuro zdał sobie sprawę, jak człowiek potrafi się przyzwyczaić do nawet najokrutniejszego widoku, gdy sam walczył o przeżycie"

"Gdy rozum śpi, budzą się demony...?

"Poronienie" autorstwa Grzegorza Dykmana to wciągająca i mroczna opowieść, która łączy w sobie elementy thrillera psychologicznego, horroru i nadprzyrodzonej tajemnicy. Autor tworzy historię, w której główny bohater, Radosław, staje się więźniem swoich wewnętrznych demonów, a jego życie szybko zamienia się w koszmar. Powieść bada mroczne zakątki ludzkiego umysłu, związki międzyludzkie oraz to, jak daleko może posunąć się człowiek, by uwolnić się od cierpienia.

Radosław to pisarz, który zmaga się z alkoholizmem i namiętnie zagląda do butelki, szukając ukojenia w twórczej niemocy. Jego życie jest na krawędzi ? nie tylko ze względu na własne uzależnienia, ale też przez trudności w związku z żoną, Alicją. Problemy te zaostrzają się, gdy w ich relacji pojawia się ktoś trzeci. Zdesperowany i zagubiony, Radosław podejmuje straszną decyzję ? postanawia zamordować swoją żonę.

W tym momencie rozpoczyna się właściwa, przerażająca część historii. Po zbrodni rzeczywistość Radosława przekształca się w koszmar, pełen nadprzyrodzonych zjawisk, tajemnic i halucynacji. Zamiast uwolnienia od problemów, bohater staje się ofiarą czegoś znacznie gorszego niż śmierć. Demony, które wcześniej były tylko jego wewnętrznymi rozterkami, zaczynają przejmować kontrolę nad jego życiem, a on sam zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, które prowadzą go do granic szaleństwa.

Autor stopniowo buduje napięcie, odsłaniając kolejne tajemnice i pozwalając czytelnikowi coraz głębiej wniknąć w umysł bohatera. Styl Dykmana jest intensywny i miejscami brutalny, idealnie oddając psychologiczne i emocjonalne stany, przez które przechodzi Radosław.

Klimat powieści jest gęsty i mroczny, a nadprzyrodzone elementy, które stopniowo wkradają się do fabuły, potęgują uczucie niepokoju i strachu. Czytelnik nigdy nie jest pewien, czy to, co widzi Radosław, jest rzeczywistością, czy tylko efektem jego roztrzaskanego umysłu. To dodaje opowieści surrealistycznego charakteru, co z kolei sprawia, że granica między rzeczywistością a koszmarem staje się coraz bardziej zatarte.

Radosław to postać tragiczna ? z jednej strony uwikłany w swoje uzależnienia i problemy, z drugiej zmuszony do walki z siłami, których nie rozumie. Jego powolne popadanie w szaleństwo jest przedstawione w sposób sugestywny, a czytelnik odczuwa rosnące napięcie i desperację bohatera na każdym kroku.

Alicja, choć mniej wyeksponowana, stanowi kluczowy element fabuły. To jej śmierć (czy też pozorny zgon) staje się początkiem wydarzeń, które prowadzą Radosława na skraj psychicznego i fizycznego zniszczenia. Ich relacja jest pełna napięcia, co dodatkowo wzmaga poczucie osamotnienia i zagubienia bohatera.

Nadprzyrodzone elementy w książce pełnią rolę katalizatora, który przyspiesza psychiczny upadek bohatera. Radosław nie tylko musi zmagać się z własnymi demonami, ale także z czymś, co wykracza poza zrozumienie ? zjawiskami nadprzyrodzonymi, które wydają się być skutkiem jego zbrodni.

Czytając "Poronienie", trudno nie odczuwać nieustającego napięcia i lęku. Powieść sprawia, że czytelnik czuje się klaustrofobicznie uwięziony w umyśle Radosława, obserwując, jak jego życie wymyka się spod kontroli. Fabuła jest pełna zwrotów akcji, a sposób, w jaki autor ukazuje psychiczne rozterki bohatera, jest zarówno przejmujący, jak i niepokojący.

Zakończenie powieści, pełne tajemnic i niejednoznaczności, pozostawia czytelnika z wieloma pytaniami i refleksjami. To nie jest łatwa książka, ale z pewnością taka, która zostaje w pamięci na długo po przeczytaniu.

"Poronienie" Grzegorza Dykmana to opowieść o mrocznych zakamarkach ludzkiego umysłu, winie i karze, a także o walce z demonami ? zarówno tymi wewnętrznymi, jak i tymi pochodzącymi z zewnątrz. Powieść nie jest łatwa ani przyjemna, ale dla miłośników literatury grozy i mrocznych psychologicznych thrillerów stanowi prawdziwą gratkę.